[TR] Tokyo DisneySea 13-14/06/2018

[Ignace]

31/05/2018: Tokyo Dome City
01/06/2018: Sea Paradise
01/06/2018: Yokohama Cosmoworld
01/06/2018: Tokyo Joypolis
02/06/2018: Tobu Zoo Park
02/06/2018: Hanayashiki
03/06/2018: Yomiuriland
04/06/2018: Nagashima Spa Land
05/06/2018: Parque Espana
05/06/2018: Sea Train Land
06/06/2018: Lagunasia
06/06/2018: Higashiyama Zoo
07/06/2018: Universal Studios Japan
08/06/2018: Misaki Park
08/06/2018: Universal Studios Japan
09/06/2018: Himeji Central Park
09/06/2018: Hirakata Park
10/06/2018: Ikoma Skyland
11/06/2018: Fuji-Q Highland
12/06/2018: Tokyo Disneyland
13/06/2018: Tokyo DisneySea
14/06/2018: Tokyo Disneyland
14/06/2018: Tokyo DisneySea
15/06/2018: Toshimaen
16/06/2018: Fuji-Q Highland

Als je dacht dat een credithunter in hart en nieren op zijn reis naar Japan het meest uitkijkt naar Nagahima Spa Land, Fuji-Q of de vele kiddies, dan heb je niet altijd goed gegokt. Al vanaf de eerste foto's die ik jaren geleden van het park zag, stond Tokyo Disneysea héél hoog op mijn verlanglijstje. Maar dat lijstje was zo lang. Dus ik wachtte. En na wat eeuwen leek, had ik eindelijk het geld, de tijd en het zelfvertrouwen dat ervoor nodig is om een grotere reis te organiseren. Dit park moest ik met mijn eigen ogen gezien hebben.



We hadden geleerd tijdens ons bezoek aan Tokyo Disneyland en stonden dit keer drie kwartier voor opening aan de poort. Dit was niet genoeg om vooraan te staan, maar op slechts een vijftiental meters van de rolluiken staan is voor ons dik oké. Achter ons groeit al snel een gigantische menigte. Het gekke is dat de poort waar wij aan staan slechts de helft van de entree is: aan de andere kant van het monorailstation bouwt zich een even grote menigte op.


Waarom zou je zoveel meesleuren tijdens een dagje pretpark?



Op het moment leek het een prima idee om vroeg voor de poort te gaan staan wachten, maar toen we eenmaal binnen waren hadden we niet bepaald een aanvalsplan. De populairste attractie van het park - Toy Story Mania - en de iconische, legendarische darkride 'Journey to the Centre of the Earth' waren goede opties geweest... Als ze tenminste open waren. Helaas waren beide in onderhoud op de dagen dat we het park bezochten en vooral voor Journey is dat echt wel zonde. Natuurlijk is het wel een park waar ik ooit nog terugkom, dus zo pijnlijk was het nu ook weer niet.



We spurten het gigantische inkomplein over - wat met zijn blauwe ondergrond nogal fel uitsteekt tegenover de schoonheid in de rest van het park - en duiken zo het themagebied Mediterranean Harbor binnen. Dit themagebied omvat geen grote attracties, maar wel het sterhotel van het resort. Ook zijn er talloze plekken om te tafelen. Voor niets van dat alles heb je oog als je Disneysea voor het eerst bezoekt. Als je onder hotel Miracosta door loopt, word je getrakteerd op het uitzicht waarvoor je duizenden kilometers vloog. Hier word elke pretparkfan toch even stil van.







Terwijl we door het volgende themagebied wandelen geraakt zelfs de immer cynische Sammy diep onder de indruk. Dit moet zowat het mooiste, meest perfect afgewerkte gebied zijn dat we ooit hebben gezien en we zijn het park nog niet eens rond. Mysterious Island is hetgeen je in de vulkaan vind: een krater waar boten door varen, voorzien van een steampunksausje en zover het oog kan zien: wederom geen attracties.








Het valt niet mee om je los te rukken van zoiets betoverend mooi, maar in Disneysea valt dat te compenseren omdat het volgende gebied zeer waarschijnlijk net zo goed afgewerkt is. Dat is ook het geval bij Mermaid Lagoon, de onderwaterwereld van Ariel en haar vriendjes. Dit bestaat uit een in- en outdoorzone met tal van kinderattracties. Denk Plopsa indoor maar dan een stuk knapper.









na je geïntroduceerd te hebben aan drie van de meest immersieve themagebieden op de aardbol: tijd voor attracties! Net als in het andere disneypark en in Universal beginnen we hier met een wachtrijloze kiddiecoaster. Omdat het kan. Flounder's Flying Fish Coaster is een Togo en jammer genoeg niet zo'n bijzonder leuke coaster als die andere kiddie in het resort. Mooi maar nogal standaard, ondanks de unieke layout.







Het schattige Mermaid Lagoon is prima, maar het Lost River Delta is Disney op zijn best. Het is de minder speelse versie van Adventureland in het andere park. Ook hier is er erg weinig dat verraad dat je in een pretpark zit. Dankzij de beplanting, opgravingsites en tempels wanen we ons echt ergens in Zuid- of Centraal Amerika.



Hier konden we de tweede en laatste coaster van de dag afvinken. Gek genoeg is de grootste achtbaan van het park slechts een opvuller in het aanbod. Raging Spirits is een kopie van Indiana Jones in Parijs, dus ik kon wel weten wat te verwachten. Gelukkig ben ik best wel grote fan van deze layout: hij blijft spannend opbouwen naar de inversie, die je hier wel al lang voor je instapt kan zien liggen. Echt een leuke coaster wat mij betreft.







In afwachting van het tijdslot van onze fastpass reisen we van Amerika naar Arabië. Met Arabian Coast heeft het park weer een indrukwekkende zone zonder één enkel zichtbaar foutje.









Helaas is ook hier het aanbod redelijk beperkt. Van de twee molens deden we enkel Jasmine's Flying Carpets, wat niet meer was dan een zoveelste molen met armen. De show met de geest van Aladdin sloegen we over omdat deze volgens een castmember niet heel erg Engelsvriendelijk was.



Dan blijft er gelukkig nog over waar het park het meest in uitblinkt: een flinke darkride. In plaats van een bekend Disneyfiguur, draait de grootste attractie aan de Arabische kust rond Sindbad de zeeman. Sindbad's Storybook Voyage volgt het sprookjesfiguur op zijn vele avonturen en doet dat érg goed. Na een paar ritjes, waarbij we steeds meer details zien, word het hele verhaal erg duidelijk. En dat zonder één woord van de fantastische (gezongen) soundtrack te begrijpen! De attractie is een mix van It's a Small World en Fata Morgana, een combinatie die hier verassend goed uitgepakt heeft.
Als er één grote handicap is in deze attractie, is het wel zijn geureffect. Halverwege de rit kom je voorbij een zaal vol apen en duizenden bananen. Hier word een geureffect verspreid, dat je echter in bijna heel de attractie kan ruiken. Het gevolg is dat we uit de bootjes stapten met een grote zin in het gele fruit. Na een zoektocht van twintig minuten vonden we nergens een banaan, banenmilkshake of bananijsje. Gemiste kans!






We reisden terug naar het verloren rivierdelta voor onze fastpass om te ruilen voor één keertje de lijn voorbijsteken. Dit mochten we doen bij Indiana Jones Adventure: Temple of the Crystal Skull. Ook al moesten we niet wachten, vaak stonden we onderweg naar het station stil. Tenslotte is de wachtrij van Indiana Jones één van de indrukwekkendste ter wereld. Ik had vandaag al een paar keer gedacht dat ik in het mooiste stuk pretpark van de wereld was, maar in de tempelhal was ik wel zeker. Wauw.







Wat er op de wachtrij volgt is simpelweg de beste darkride die ik al mocht aanschouwen. En dat maakt hem meteen ook de beste attractie dat ik al deed. Zonder teveel te willen spoilen: de rit is basically 'The Forbidden Caves' uit Bobbejaanland, maar dan zonder schermen. Van begin tot einde heb je niet het gevoel dat je in een attractie zit, maar op avontuur gaat. Het geavanceerde ritsysteem helpt daar heel veel bij: je rijd rond in jeeps die echter allesbehalve soepel over de weg rijden. De rit kent geen specifiek hoogtepunt in mijn ogen, maar is gewoon een opvolging van hele sterke scenes die op zich allemaal al hoogtepunten zijn. Wat een wonder van een attractie. Bravo Disney!





De sterattractie van Mysterious Islands (en misschien wel heel het park) ligt er dan wel uit, er is ook een minder bekende darkride in dit themagebied te vinden. De wachtrij is hier twee dagen lang bedenkelijk kort voor wat wederom een meesterwerk blijkt te zijn. De rit begint in een krap duikbootje, waar je door één van de drie raampjes in het voertuig naar buiten kunt turen. Dat je op deze manier telkens maar een deel van de attractie ziet, verhoogt de herhalingswaarde. We hadden het geluk elke rit ergens anders te mogen zitten en zo merken we steeds meer details die het verhaal van de attractie compleet maken. En dat is voor een 'opvulattractie' meer dan gewoon oké. We dalen 20.000 Leaugues under the Sea en ontdekken allerlei zeecreaturen. De pret houd op wanneer we worden aangevallen door een reuze-inktvis, waarna de inwoners van Atlantis ons te hulp schieten. De attractie bewijst dat je niet de meest gesofisticeerde technologie of grootste scenes nodig hebt om een goede darkride te maken.







Een behoorlijk groot deel van het park word gedomineerd door Mount Prometheus, en vanuit de voorkant van het park word de vulkaan nog indrukwekkender gemaakt door een prachtig fort en galjoen. Iconische stukjes Disneysea, maar wat is er eigenlijk te beleven? Fortress Explorations is de naam van de attractie hier en dat dekt de lading aardig. In het kasteel zijn verschillende kamers om te bezoeken met da Vinci-achtige toestellen zoals een pendel en planetarium, terwijl je op het schip eigenhandig het anker kan hijsen. We raken hier al snel net zo diep onder de indruk als van de verschillende topdarkrides die we al achter de kiezen hebben. Fantastisch stukje pretpark!







Etenstijd is aangebroken en we worden aangenaam verrast met kwalitatief eten aan een schappelijke prijs, net als in het andere Disneypark. Eén van de meest decadente situaties van mijn leven speelt zich af wanneer we ons eten op hebben. Wanneer Sammy even naar het toilet is, leg ik mijn hoofd enkele seconden op tafel... Waarna ik in recordtempo in slaap val. De uitputting van de laatste weken begint door te wegen op deze lange dagen in Disney. Het zijn slechts enkele minuten, maar de dag erop zou het weer gebeuren tijdens een show van het park. In slaap vallen in Cinecitta World of Sarkanniemi, tot daar aan toe, maar ik had nooit verwacht dat dit me zou overkomen in één van 's werelds meest bejubelde pretparken.



Over dat bejubelde gesproken: op dit punt waren we nog maar enkele uren in het park, maar al volledig onder de indruk. Ik begin aan te voelen dat Disneysea wel eens zou kunnen doen waar geen enkel ander park in slaagde: Europa-park van de troon stoten als mijn nummer één park. Wanneer we na het eten echter het parkplan erbij halen om af te gaan welke toppers we nog moeten doen, moeten we helaas de zure pil slikken: we hebben ze al bijna allemaal gehad. Het park voelt qua wandelafstanden veel groter aan dan het hoofdpark (serieus, mijn voeten!), maar is qua aanbod naar mijn gevoel ook maar half zo groot en dat is best jammer. Natuurlijk waren er twee grote attracties dicht en sloegen we vanwege een zeer lange rij met uitverkochte fastpass de Nemo-simulator over, maar zelfs daarmee heeft het park eigenlijk niet zo gek veel te bieden en zouden we op één dag zeer makkelijk kunnen rondkomen.





Het grootste gebied dat we nog moesten ontdekken - of toch in dit TR, want wij gingen er al eerder een fastpass ophalen - is American Waterfront. Op zich is het stedelijke thema niet heel kleurrijk, maar Disney weet ook hier goede punten te scoren met een levendig gebied. Vintage-autootjes rollen door de straten, trammetjes rijden boven onze hoofden en de veerboot die de verschillende delen van het park verbind stroomt ook hier langs de oevers. Jammer genoeg staat één van de boegbeelden van de zone, de gigantische boot S.S. Columbia, deels in de steigers. Gelukkig is dat niet het enige indrukwekkende bouwwerk van de zone...





Als professionele spuwer van kritiek heb ik weinig goede woorden voor de Walt Disney Studio's. Voor twee aspecten van het minder begaafde broertje van Disneysea ben ik echter altijd zeer lovend: RC Racer, welke ik als enige niet verfoeilijk lijk te vinden, en natuurlijk Tower of Terror. Die laatstgenoemde wist zich na één ritje in mijn persoonlijke all time top vijf-attracties te nestelen. De Japanse versie van de toren der terreur (misschien niet de beste naam voor een attractie uit 2001) is bovendien uniek, met zijn afwijkend thema en verhaal. Hoewel ik de versie van Parijs dus zeker apprecieer, ben ik wel blij dat ze in Japan voor een unieke versie zijn gegaan.





Ik vond het dan ook jammer dat ik met gemengde gevoelens uit de attractie kwam. De opbouw was nochtans quasi perfect: de wachtzaal in de lobby is geniaal, met verwijzingen naar andere delen van het park. De voorshow die volgt evenaart die van Symbolica qua verassing-effect. De volgende wachtruimte - geen Boiler Room maar een stock van museumartefacten- is net zo indrukwekkend als de lobby. Mijn probleem ligt dan ook bij de rit zelf. Deze leek me qua intensiteit een stuk minder. Ik vloog nog wel uit mijn stoeltje, maar lang niet meer zo hard als ik me herinner uit Parijs. Bovendien is het verhaal in de attractie zelf lang niet meer zo onheilspellend en mysterieus als in de voorshow het geval was. Sommige delen van de projecties herkende ik zelfs uit Parijs, terwijl we hier zogezegd met een totaal ander verhaal zitten. Het leek wel een gerecycleerde versie waar ze het budget niet wilden uitgeven om alles nieuw te maken, en dat zou voor een attractie van dit kaliber niet mogen. Om nu te zeggen dat ik het geen goede attractie vind is heel wat bruggen te ver. Het is een topper, ook in Disneysea, maar niet de beste attractie van het park.





Ik vertelde al over die gigantische boot die in het park ligt - S.S. Columbia - en nu vraag je je misschien af wat dat ding daar in hemelsnaam ligt te doen. Ten eerste: het is natuurlijk geen echte boot, en ten tweede: niet zo veel. Je kan er (erg duur) eten, we vermoeden het bestaan van een walkthrough-attractie maar konden hem niet terugvinden en tenslotte heb je Turtle Talk. Wat is Turtle Talk? Een attractie waarvan de operators aan de ingang ons aanraden hem niet te doen aangezien het volledig in Japans is en er geen vertaling aangeboden word. Basically praat een schildpad op een grote tv met het publiek. Wij hebben het toch maar gedaan en wat waren dat een tiental pijnlijk ongemakkelijke minuten uit ons leven: we waren gewaarschuwd. Blijkbaar kan je deze ervaring ook in het Frans krijgen in het Europese resort.





American Waterfront loopt uit in Cape Cod, een gezellig Amerikaanse dorpje aan de kust dat meer charme dan attracties te bieden heeft. Het enige dat we hier kunnen doen is rondkijken, shoppen en een bootje nemen dat ons rond heel het park vaart. Sommige van de boten/stations in het park dienen als overzet/ferry, terwijl andere boten gewoon de cirkel maken. Wij waren er na anderhalve dag eigenlijk nog niet uit om eerlijk te zijn.







Er is trouwens een veel betere manier om je te verplaatsen als je voeten het nagenoeg begeven. Vanuit American Waterfront kan je de Disneysea Electric Railway nemen, een trammetje dat je tot het volgende themagebied brengt. [I]Port Discovery[/B] is een futuristisch gebied en dat de rode trammetjes in beide tegenstrijdige themazone's thuis lijken te horen is gewoon een zoveelste ontwerpwonder van de mensen die dit park ontwikkelden. Over ontwerpwonders gesproken: Port Discovery's meest bewonderenswaardige aspect is één van de beste illusies in pretparken wereldwijd. één van de vele wateroppervlakken in het park eindigt hier in een niet eens heel hoge muur, en zover je vanuit het park kunt zien begint vlak achter die muur de Stille Oceaan. Apart voor een Disneypark heb je hier een kilometers ver uitzicht over schepen die naar de andere kant van de wereld vertrekken. Het knappe is dat er tussen die lage muur en de ocean nog ergens een (naar ik vermoed) onzichtbare berm met autoweg en monorail liggen. Mindfuck!







Qua attractie is Port Discovery geen echte hoogvlieger. De simulator Nemo & Friends Searider sloegen we over omdat we geen zin hadden in een Splash Mountain-scenario en dan blijft enkel Aquatopia over. Het goede nieuws is dat Aquatopia geweldig is. Het zijn gewoon Trackless wagentjes in een plas water gedropt, welke schijnbaar willekeurig door de vijver rijden met talloze niet erg indrukwekkende effectjes onderweg. Dit alles heeft niet eens een wachtrij: vreemd maar ik profiteer er maar al te graag van. Leuk ding hoor!









De laatste attractie die we deden was er ééntje waar je niet gemakkelijk op geraakt. Niet dat de Venetian Gondolas zo populair zijn, maar vanwege de slotshow word deze (net als de andere boten op de wateren van het park) nogal vaak gesloten. Jammer, want ze delen slechts een klein stukje van het water dat gebruikt word voor de show. Veel meer dan gewoon ronddobberen is het niet, maar op een bepaald moment mag je je ogen dichtdoen en een wens doen. Als dàt niet magisch is!





De slotshow Fantasmic bekijken we natuurlijk ook en ik vond het best wel mooi, zei het ietsje langdradig.
Eindconclusie? Tokyo Disneysea is niet het beste pretpark waar ik ooit al ben geweest, al komt het héél dicht in de buurt. Het is echter wel met ruime voorsprong het mooiste park dat ik al bezocht en ik ben er nogal gerust in dat daar nooit meer verandering in komt. Elk gebied heeft zijn eigen sfeer en toch vult het geheel elkaar alleen maar aan. Je ziet nergens een hoekje dat het decoratieteam is vergeten. Tot ik Disneysea bezocht had ik niet durven vermoeden dat zulke perfectie effectief bestond.
Of je nu van darkrides houd of niet, Disneysea is hoe dan ook een plek die elke pretparkfan eens gezien moet hebben. Zelf ben ik zeker en vast van plan om terug te komen, en al vind ik het niet nodig, ik zou waarschijnlijk weer gewoon twee dagen inplannen. Want het is gewoon een heerlijke plek. Bedankt voor het lezen!

[simon]

Bedankt voor je TR! Ik was naar deze ook heel benieuwd en ben blij hem gelezen te hebben. Dit park staat ook in een verlanglijstje, maar zal toch nog even moeten wachten vrees ik.

[Zeuske83]

Mooi tr verslag. Ik was benieuwd toen je zei: Zou dit het park zijn dat europapark van mijn nr1 stoot?

Het heeft blijkbaar niet veel gescheeld blijkbaar en waarom niet dan?

Mooie fotos ook. Bedankt voor dit te delen met ons.

[Phadd-F]

Een park waar ik erg benieuwd naar was voor het tripreport, want het wordt door velen het mooiste pretpark ter wereld genoemd. Zo te zien absoluut met een reden. Kwijlen geblazen dit tripreport, je hele serie doet me trouwens denken dat ik ooit toch eens een reis naar de reizende zon moet gaan overwegen...

[siroccofreakske]

Bedankt voor dit mooie TR alweer, Ignace!

Indiana Jones is inderdaad een fenomenale attractie - al heb ik enkel de versie in Anaheim gedaan natuurlijk. Als die naar Parijs zou komen, neem ik een abonnement!

Verder heb je Crush's Turtle Talk volgens mij in Anaheim, en is de Europese variant van deze attractie met Stitch (zowel Engels als Frans). Ik kan begrijpen dat er geen hol aan is als je de taal niet begrijpt, maar in het Engels vind ik dat persoonlijk echt wel een absolute topattractie die ik nooit oversla bij een bezoek (al weet ik dat niet iedereen daar zo over denkt).

[Pretparkfreak7]

Een TR waar iedereen reikhalzend naar uitkeek zo te zien, mezelf inclusief. Jammer dat je Journey hebt moeten missen. Op het eerste zicht heb ik na het lezen mijn verwachtingen omtrent het park wel naar beneden bijgesteld: ik wist niet dat er zo'n banale junior coaster in dat park stond en een duplicaatje vanuit Parijs. Het park komt ook niet bijster dagvullend over.

[Michielsken]

Wat mij opvalt in dit TR en dat van Disneyland is het gebrek aan grote intensere achtbanen. Space Mountain is een namaak van de baan in Florida, en dus familiebaan, BTM is een familie achtbaan. Raging Spirits is dan wel een loopingbaan, maar Intamin kan wel veel beter banen maken dan deze me dunkt. En dat vind ik wel bizar, want in je TR over Universal heb je alleen maar lof over de 2 B&M's die uitermate intens zijn. Er moet dan toch een markt voor zijn die Disney links laat liggen? Of is er een andere reden, eventueel een volledig andere doelgroep?

[Hanskuh]

Wat een geweldig pretpark toch, bedankt voor het TR! Dit moet gewoon de natte droom van iedere pretparkfan zijn !

[Joran]

Zeer mooi TR verslag! Sluit me volledig aan bij bovenstaande reacties

[Ignace]

Bedankt voor je TR! Ik was naar deze ook heel benieuwd en ben blij hem gelezen te hebben. Dit park staat ook in een verlanglijstje, maar zal toch nog even moeten wachten vrees ik.

Dromen zijn er om na te jagen !

Mooi tr verslag. Ik was benieuwd toen je zei: Zou dit het park zijn dat europapark van mijn nr1 stoot?

Het heeft blijkbaar niet veel gescheeld blijkbaar en waarom niet dan?

Mooie fotos ook. Bedankt voor dit te delen met ons.

Iets te weinig attracties. Na één dag hadden we het op zich al wel gezien, en had ik niet zo'n grote behoefte per se terug te komen de dag erna (bij het andere park evenmin, vandaar dat we ze beiden combineerden). Andere parken als Europa-park en Liseberg kunnen we veel langer bezig houden, puur omdat het aanbod veel groter is. De gemiddelde attractie in Disneysea mag dan wel beter zijn, als je steeds dezelfde topper doet begint dat op den duur ook te vervelen (#spoiled)

Een park waar ik erg benieuwd naar was voor het tripreport, want het wordt door velen het mooiste pretpark ter wereld genoemd. Zo te zien absoluut met een reden. Kwijlen geblazen dit tripreport, je hele serie doet me trouwens denken dat ik ooit toch eens een reis naar de reizende zon moet gaan overwegen...

Zeker gewoon eens doen. Je hebt een heel andere kijk op veel zaken binnen de pretparkwereld en zou graag ook jou mening over de parken kennen - nu kan ik daar maar met weinig mensen over praten . De cultuurshockfactor was ook nergens té groot in Japan, dus daardoor moet je je niet laten tegenhouden.

Bedankt voor dit mooie TR alweer, Ignace!

Indiana Jones is inderdaad een fenomenale attractie - al heb ik enkel de versie in Anaheim gedaan natuurlijk. Als die naar Parijs zou komen, neem ik een abonnement!

Beide versies zouden wel verschillen: in Tokyo heb je geen vuur (het zou iets met de wet te maken hebben, geen idee hoe Backdraft dan wel open blijft maar kom), maar wel verwijzingen naar de crystal skull natuurlijk. Als ik het goed begrepen heb is de wachtrij in Amerika ook niet zo extreem knap als in Tokyo. Wat niet wegneemt dat ook het origineel een bangelijke ervaring moet zijn!

Verder heb je Crush's Turtle Talk volgens mij in Anaheim, en is de Europese variant van deze attractie met Stitch (zowel Engels als Frans).

Ik moet me duidelijk wat minder blaasjes wijs laten maken door Sammy. Eerst die monorail en nu dit .

Een TR waar iedereen reikhalzend naar uitkeek zo te zien, mezelf inclusief. Jammer dat je Journey hebt moeten missen. Op het eerste zicht heb ik na het lezen mijn verwachtingen omtrent het park wel naar beneden bijgesteld: ik wist niet dat er zo'n banale junior coaster in dat park stond en een duplicaatje vanuit Parijs. Het park komt ook niet bijster dagvullend over.

Vond ik natuurlijk ook erg jammer. Het is uiteraard de prijs die ik betaald heb voor in het laagseizoen te kunnen gaan. Ik had mijn tripplannen er niet voor aangepast, maar wist wel pas dat ik hem ging missen nadat ik mijn vlieger had geboekt.
Indiana Jonescoasters zie ik graag, de kiddie is eigenlijk de minst goed ingewerkte attractie van het park.

Wat mij opvalt in dit TR en dat van Disneyland is het gebrek aan grote intensere achtbanen. Space Mountain is een namaak van de baan in Florida, en dus familiebaan, BTM is een familie achtbaan. Raging Spirits is dan wel een loopingbaan, maar Intamin kan wel veel beter banen maken dan deze me dunkt. En dat vind ik wel bizar, want in je TR over Universal heb je alleen maar lof over de 2 B&M's die uitermate intens zijn. Er moet dan toch een markt voor zijn die Disney links laat liggen? Of is er een andere reden, eventueel een volledig andere doelgroep?

Ik heb ter 'voorbereiding' wat filmpjes van Japanse vloggers (?) gekeken die naar het park gingen. Zei zien DisneySea wel degelijk als een thrillpark, waar het andere park een familiebestemming is. Met een loopingachtbaan, freefall en twee intense darkrides (Indiana Jones door het thema, Journey heeft snelheid en blijkbaar ook airtime) kan ik ergens wel zien waarom. Grote achtbanen mis ik eigenlijk niet in het park: het heeft mijn dag kunnen vullen en ik heb er naar geen enkel moment naar gesnakt.

Bedankt voor de reacties .

[T-Bô]

Ignace.... NEEEEEEEN!!!
Space Mountain missen is één ding, maar Journey To The Center of the Earth?? Deze attractie belichaamt het hart en de ziel van het park! De ingang, wachtrij, voorshow, station, rit, finale,... Dit is wat mij betreft de attractie waarvoor je naar Tokyo Disney Resort gaat. Doodzonde! Ik ben blij dat je aangeeft nog een keer terug te willen gaan. Want geen enkele Europe attractie kan op tegen de kracht en pracht van Journey. Stiekem ben ik zelfs benieuwd of deze attractie het verschil had kunnen maken om TDS tot je nummer één park te kronen.

I.v.m. je bevindingen van Tower of Terror (die overigens opende in 2006, niet in 2001) heb ik nog een vraag. Welke projecties herkende je uit Parijs? Of bedoel je het spiegeleffect? Want dat laatste vind ik in Tokyo logischer (Shiriki Utundu kan zaken laten verdwijnen) dan in Parijs. Je hebt trouwens wel gelijk dat de valervaring een pak softer is in Tokyo. Voor de hevigste valervaring moet je overigens naar Florida .

Vreemd trouwens dat ze jullie 'The Magic Lamp Theater' hebben afgeraden op basis van taal. Ik weet dat ik hier een vertaaltoestelletje kreeg (zoals in de Tiki Room). Niet dat je veel hebt gemist overigens . Wist je trouwens dat je bij iedere attractie of bij het centrale infopunt een Engelstalig boekje met kaartjes kan krijgen. Hierop staan alle verhaallijnen van de attracties uitgelegd en dat met cool artwork. Prima gratis souvenirs! Vooral het kaartje van Sindbad is super, omdat hier de songtext van 'Compass of Your Heart' in het Engels op staat (het nummer werd origineel in het Engels gemaakt door componist Alan Menken); Lyrics trouwens hier: KLIK (Topsong overigens!). En gezongen met orkest: KLIK
Ik kan me tevens goed inbeelden dat Turtle Talk, een attractie die volledige wordt gedragen door taalhumor, een zeer hallucinante ervaring opleverde. Bij een eventueel bezoek aan Parijs kan ik net als Thijs 'Stitch' aanbevelen .

Voorts vind ik het wel helemaal geweldig dat je zo van dit park hebt genoten ondanks dat Toy Story Mania en Journey gesloten waren. Tokyo Disney Sea is magisch op alle vlakken. De eerste keer dat je onder het Mira Costa hotel doorloopt en je wordt getrakteerd op de vulkaan... geen enkel moment gedurende mijn pretparkhobby was ik meer onder de indruk! Het is bijna pervers hoeveel geld werd uitgegeven aan het thema van dit park. Het geheel klopt gewoon! Wel wil ik je volgen dat het attractie-aanbod eerder beperkt is, maar wat ze hebben is toch helemaal te gek?
Sinbad, Indiana Jones, Journey, 20.000 Leagues, Toy Story Mania, Tower of Terror, Stormrider (nu iets met Nemo blijkbaar...) en binnenkort Soarin'. Eén voor één attracties van wereldniveau. Kwaliteit boven kwantiteit! Less is more! En dat in zulk thematisch kader.

Voor mij is Tokyo Disney Sea niet het beste park ter wereld (dat blijft voor mij het Disneyland Park in Anaheim). Maar indrukwekkender dan Tokyo Disney Sea zullen we ze niet snel zien.

Grote achtbanen mis ik eigenlijk niet in het park: het heeft mijn dag kunnen vullen en ik heb er naar geen enkel moment naar gesnakt.

Dit is waarschijnlijk de beste zin die ik al gelezen heb op het forum! En dat van de grootste achtbaanfan van het forum .
Als ik zelf een top 10 van attracties moet opmaken zit daar geen enkele achtbaan in. Unieke ervaringen als Indiana Jones, Flight of Passage, The Amazing Adventures of Spiderman, Pirates of the Caribbean Battle for the Sunken Treasure, Radiator Springs Racers, The Frobidden Journey,... zijn van transcendent niveau! En daar kan voor mij geen enkele achtbaan aan kan tippen .

[Ignace]

I.v.m. je bevindingen van Tower of Terror (die overigens opende in 2006, niet in 2001) heb ik nog een vraag. Welke projecties herkende je uit Parijs? Of bedoel je het spiegeleffect? want dat laatste vind ik in Tokyo logischer (Shiriki Utundu kan zaken laten verdwijnen) dan in Parijs. Je hebt trouwens wel gelijk dat de valervaring een pak softer is in Tokyo. Voor de hevigste valervaring moet je overigens naar Florida .

Woops, ik ging ervan uit dat de attractie er bij parkopening al was. Zo lijkt het aanbod anno 2001 nog een stuk kleiner hé . Ik bedoelde de manier waarop de mensen in het bakje verdwenen denk ik, met zo'n (groene?) gloed rond hen. Het kwam me heel bekend voor en ik had nog nooit een onride van de Japanse versie gezien, dus ik vermoed dat ik het kende van Parijs?

Vreemd overigens dat ze jullie 'The Magic Lamp Theater' hebben afgeraden op basis van taal. Ik weet dat ik hier een vertaaltoestelletje kreeg (zoals in de Tiki Room). Niet dat je veel hebt gemist overigens . Wist je trouwens dat je bij iedere attracties of bij het centrale infopunt een Engelstalig boekje met kaartjes kan krijgen. Hierop staan alle verhaallijnen van de attracties uitgelegd en dat met cool artwork. Prima gratis souvenirs! Vooral het kaartje van Sindbad is super, omdat hier de songtext in het Engels op staat (het nummer werd origineel in het Engels gemaakt door Alan Menken); Lyrics trouwens ook hier: KLIK (Topsong overigens!). En gezongen met orkest: KLIK
Ik kan me tevens goed inbeelden dat Turtle Talk, een attractie die volledige wordt gedragen door taalhumor, een zeer hallucinante ervaring opleverde. Bij een eventueel bezoek aan Parijs kan ik net als Thijs 'Stitch' aanbevelen .

Allemaal dingen waar we dus niet van op de hoogte waren . Nu waren we zo al erg omvergeblazen door het park, maar dit is leuk om te weten voor de volgende keer! Thx!

Wat Journey betreft: de onderhoudskalender was er pas/had ik pas bekeken na het boeken van de vlucht, dus het is niet dat ik er een mouw aan kon passen. Maar Tokyo is hoe dan ook een stad waar ik terugkom en Disneysea kan dan gewoon niet ontbreken. Er is altijd nog een andere dag.

[T-Bô]

Woops, ik ging ervan uit dat de attractie er bij parkopening al was. Zo lijkt het aanbod anno 2001 nog een stuk kleiner hé . Ik bedoelde de manier waarop de mensen in het bakje verdwenen denk ik, met zo'n (groene?) gloed rond hen. Het kwam me heel bekend voor en ik had nog nooit een onride van de Japanse versie gezien, dus ik vermoed dat ik het kende van Parijs?

Klopt, dit zit ook in de versie van Parijs. Dat bedoelde ik ook met de spiegelscène. Hij is lichtjes anders, maar ik vind het effect in beide attracties zeker toepasbaar. In Japan laat Shiriki Utundu je verdwijnen, waar het in Parijs toont dat je in de Twilight Zone wordt opgenomen.

[Azmidiske]

Een zeer uitgebreid verslag van een park waar ik eigenlijk nog nooit bewust van gehoord had
Prachtige foto's, al blijf ik het wel een beetje vreemd vinden dat ze zo'n mooie vulkaan bouwen en er vervolgens geen enkele echte attractie in zetten.

RC Racer, welke ik als enige niet verfoeilijk lijk te vinden

Hoe? Wat? Sinds wanneer wordt RC Racer verfoeilijk gevonden? Toen ik begin dit jaar is Parijs was, heeft dat ding me toch erg positief verrast. Ik heb zelfs een beetje spijt dat ik hem de eerste dag oversloeg wegens regenweer en er bijgevolg slechts één rit op kon maken tijdens ons tweedaags verblijf.

[joachim1107]

Bedankt voor deze hele reeks TR's

[coasterfrenzy]

Ignace.... NEEEEEEEN!!!
Space Mountain missen is één ding, maar Journey To The Center of the Earth?? Deze attractie belichaamt het hart en de ziel van het park! De ingang, wachtrij, voorshow, station, rit, finale,... Dit is wat mij betreft de attractie waarvoor je naar Tokyo Disney Resort gaat. Doodzonde!

Gezien Ignace in Juni gegaan was, hoopte ik in Oktober wel safe te zitten.. Nope.. ook wij zullen het moeten gaan doen met een gesloten Journey Attractie.. :'(