De USA heeft meestal enkel theaming in de vorm van een naambord en de kleur. Nu de Smiler is niet de grootste op basis van theaming maar het is in mijn ogen net genoeg om het wachten dragelijk te maken. Je krijgt toch wel wat te zien van onder de baan.
Het zou wel een kantelpunt kunnen zijn voor achtbanen in het algemeen. In Europa telden we vooral met het thema en de ervaring terwijl de USA vooral op go big ore go home focust.