Leuk topic, en moet ik toch ook even over nadenken... Wat me spontaan te binnen schiet:

* Terwijl iedereen rondom mij zit te schreeuwen en te tieren, krijg ik spontaan de slappe lach op spannende attracties.

* Mijn bril doe ik altijd uit op loopingachtbanen, behalve bij indoorachtbanen (geen idee waarom).

* Tot vorig jaar was ik nooit op mijn gemak in spookhuizen, werd ik er altijd zenuwachtig voor tijdens het aanschuiven en voelde ik een enorme ontlading toen ik terug buiten was. Vooraan lopen zou ik nooit doen, want dan werd het nog erger. Dacht ik... Vorig jaar de RIP Pass van WaBe goed benut en meteen alle spookhuizen bezocht, waarvan de helft als 1e in de rij. Sindsdien geniet ik er nog meer van, zonder stress, maar wel met een voldaan gevoel terug buiten. En wist je dat je als koppersoon minder belaagd wordt dan halfweg?

* Hospital Fantal zal me ook nog lang nablijven. Tijdens het 1e jaar van Fiësta Mortal was ik laatste van de groep die naar binnen mocht, met als gevolg dat ik dus achteraan liep. Een half spookhuis lang werd ik gevolgd door een verpleegster die maximum 10 cm van mijn gezicht week. Zeer intimiderend! Gevolg: ik was de bange hond die werkelijk van alles verschoot en zich geen moment meer veilig voelde. Groot was de teleurstelling vorig jaar toen het aantal scare actors hier gehalveerd was