In september 2023 zouden we ein-de-lijk in Waver geraken om Kondaa te gaan berijden. De eerste openingsjaren zat onze pretpark- en reisagenda zodanig vol dat het er gewoon maar niet van kwam, maar in september had toevallig mijn vriend zijn werk besloten om de jaarlijkse familiedag in de habitat van een welgekende kangoeroe te organiseren. Woohoo! Ware het niet dat een positieve zwangerschapstest in juli van datzelfde jaar roet in het eten gooide.
Afgelopen maart mochten ikzelf en mijn vriend ons zoontje verwelkomen. Ik ben de pretparkzot van ons tweeën, en ben dus 9 maanden lang serieus op mijn honger blijven zitten als het op attracties aankomt. Needless to say dat ik, naast uiteraard het ontmoeten van onze kleine man, nog voor een andere reden aftelde naar het einde van mijn zwangerschap.
Obstakel 1: bevallen met een keizersnede want onze kapoen lag in stuitligging. Zodus niks 2 weken na de bevalling - zoals ik gehoopt had - lifthills afsjezen maar wel 6 weken braafjes rustig aan doen.
Obstakel 2: Tweede operatie ivm een infectie die een abces veroorzaakt had dewelke operatief verwijderd moest worden. Hoppa, nog eens 2 weken recovery erbij.
Mijn geduld is tot het uiterste op de proef gesteld, maar na 9 maanden en 8 weken was het gisteren dan eindelijk zover: Kondaa-time! Mini-man bleef lekker thuis om te genieten van de goede zorgen van oma en opa, terwijl mama, papa, meter en nog een vriendin richting Waver trokken. Voor deze kersverse mama ook meteen de eerste volledige dag zonder baby. Pfoe, hoe groot het enthousiasme ook was om eindelijk weer richting een attractiepark te trekken, zo klein was mijn hartje op het moment dat ik hem aan oma moest doorgeven.
Op deze mooie hemelvaartsdag met perfect lente- en pretparkweer waren we uiteraard niet de enigen die dit plan opgevat hadden en dus waren we niet bepaald verwonderd toen we bij aankomst richting parking 3 gedirigeerd werden aangezien 1 en 2 al vol stonden. Het beloofde een drukke dag te worden en we hadden op voorhand de optie "speedy pass" al uitvoerig bekeken en ingecalculeerd in ons budget. We gingen deze echter ook niet halsoverkop aanschaffen en besloten, na bijna 30 minuten aanschuiven om onze tickets te scannen en binnen te geraken, eerst eens te kijken hoe erg het gesteld was met de wachttijden voor we onszelf op kosten zouden jagen.
Aangezien we voornamelijk kwamen om de laatste aanwinst te ontdekken, wandelden we de 60 en 55 minutenlange wachtrijen van Weerwolf en Vampire demonstratief voorbij en zetten koers richting Exotic World. Sidenote: Ikzelf alsook ons gezelschap waren niet meer in Walibi geweest sinds anno. 2014. Veel nieuws om te ontdekken dus.
Eerste gevoel hier was vooral aangenaam verrast. Waar Walibi vroeger van het kaliber "hier is de achtbaantrack en de trein op een kaal stuk gras, veel plezier ermee" was, moet ik toch echt mijn bewondering uitdrukken voor de zeer mooi uitgewerkte theming in dit nieuwe gebied. Het oogt allemaal heel vrolijk, tropisch en is simpelweg een fijne zone om te vertoeven. Zeker met een hemelsblauwe lucht en een mooi lentezonnetje komt Exotic World perfect tot zijn recht.
We startten de dag bijgevolg uiteraard met Kondaa. De wachttijd bedroeg op dat moment (kwartiertje na opening) 30 minuten wat zeer acceptabel was voor de laatste nieuwigheid en bijgevolg populairste ride te zijn. De rij schoof vlotjes door, we hebben eigenlijk amper stil gestaan en doordat de wachtrij heerlijk onder de track door kronkelt heb je ook wat leuks om naar te kijken tijdens het wachten. De 30 minuten tikten vlot voorbij en eindelijk mocht ik dan na bijna 11 maanden geduld uitoefenen weer een safety bar dichttrekken. Nog een plus voor Walibi trouwens: heerlijk opzwepend muziekje in het station bij vertrek waardoor je nog meer in de sfeer gezogen wordt.
Hoppa, de (zeer snelle) lifthill op en voor we het goed en wel beseften, donderden we naar beneden. Ik kan met geen woorden omschrijven hoe goed dat voelde na zolang wachten, zaaalig!
Wat vond ik van Waver's nieuwe paradepaardje? Mooie coaster met een op zich fijn ritverloop. Ik miste wel de smoothness die je bij bv. een B&M hebt (tjah Shambhala en Silver Star fan hierzo). Niet dat deze Intamin dan weer "niet smooth" te noemen is, maar je voelt toch dat er wat meer ruwheid in zit. Daarnaast was ik ook niet bepaald dol op de laatste stukken track waar je quasi op de begane grond van links naar rechts en weer terug helt de hele tijd. Ik begrijp de keuze zeker gezien de theming/naam en dat dit de beweging van een slang nabootst, en ongetwijfeld is dit een goed recept voor wat airtime en een "ik flikker uit m'n stoel" gevoel maar ik vond het persoonlijk net iets te onaangenaam heen en weer gegooid worden. Verder: Mooie baan, een aanwinst voor ons kleine Belgenlandje, maar hij komt voor mij niet persé op nummer 1 terecht.
We trekken richting het mooie Egypte om de schatkamer van Tutanchamon te gaan ontdekken (enfin, na 35 minuten aanschuiven dan toch). Anno 2005-2008 heb ik jaren een Walibi season pass gehad en deze bracht voor mij echt een nostalgie gevoel teweeg. Fijne shooter, mooie theming en effecten die zelfs in het jaar 2024 nog hedendaags ogen.
De wachtrijen namen intussen serieuze "het is een feestdag" proporties aan waardoor we bijgevolg overstag gingen en onszelf trakteerden op een Speedy Pass. Voor 50€ mochten we bij elk van de must-do rides 1x legaal voordringen. We voegen de daad bij het woord en trekken na een korte sanitaire stop richting Tiki Waka, eveneens nog ongekend voor ons. Ik ben regulier niet speciaal dol op wild mouse type achtbanen maar moet eerlijk toegeven dat Tiki Waka het met z'n unieke ritverloop zo goed verbloemt dat je eigenlijk amper doorhebt dat hij qua achtbaantype hieronder valt. Een leuk, toegankelijk baantje voor de hele familie maar absoluut geen 65 minuten wachten waard, dus waren wij even blij met onze Speedy Pass. Vanaf de begane grond oogt deze baan vind ik wel een stuk indrukwekkender, ik had hierdoor misschien net iets meer pit verwacht. De inkleding in de themazone is wel subliem, hij maakt de skyline van Exotic World helemaal af. Dat lekker felle blauwe kleurtje van de track past er ook gewoon helemaal.
We passeren in het cowboygedeelte en pikken Calamity Mine mee. Als Big Thunder Mountain fan vond ik deze serieus tegenslagen, eerlijk gezegd. Ik herinnerde mij deze als een leuke family baan maar ik had nu eerder het gevoel dat deze nergens echt tot een climax komt om het zo te zeggen. Ik bleef wat op mijn honger zitten. Also minpunt: de waterval stond uit.
We trekken terug richting de voorkant van het park waar we met onze Speedy Pass de wachtrij van Weerwolf overslaan (70 minuten inmiddels). Desondanks dat zijn leeftijd wat meer voelbaar is dan 10 jaar geleden, vind ik dit nog steeds een fijne woodie. Hij is niet zo smooth als een Joris en de Draak of niet zo intens als Wodan, maar heeft toch op z'n eigen manier zijn charmes. Ja, hij rammelt wat meer dan toen hij net gezet was, maar ik vind niet dat het op het pijnlijke af is zoals ik sommigen al heb horen beweren. Ik nodig deze zielen overigens graag uit om eens een rondje Stampida in Port Aventura te gaan doen. Eens je die gedaan hebt vindt je Weerwolf ongetwijfeld een fluweelzacht baantje.
We zoeken even de rust op in de 4D Cinema en installeren ons lekker in de stoeltjes daar om te bekomen van al het achtbaangeweld. Ik snap de filmkeuze hier persoonlijk niet goed, deze lijkt mij meer ontwikkeld te zijn voor een bewegingssimulator à la Star Tours dan voor een 4D cinema of ben ik dit nu?
Leuk tussendoortje maar niet meer dan dat, ik zou er nooit de 40 minuten voor gewacht hebben zonder Speedy.
Pluim voor het Walibi personeel hierzo overigens: Tijdens het wachten om de zaal binnen te mogen dacht een groepje hangjongeren ons voorbij te steken (we stonden vooraan aan de deur en ze kwamen gewoon los ervoor gewrongen). De operator in kwestie pikte het niet en stuurde ze echter zonder aarzelen gelijk terug. Goede punten, Walibi, want dit was 10 jaar geleden voor mij echt een heikel punt en één van de redenen waarom ik een nieuw bezoek ook steeds bleef uitstellen.
Na de rust meteen weer richting actie en trekken we verder naar Vampire. Ook hier weer een aangegeven wachttijd van 60 minuten, dus opnieuw profijt met de Speedy Pass. Hier dan weer minpunten voor het personeel dat iets te overenthousiast was bij het inladen. De dame in kwestie was me toch wel iets te bruusk en ongeduldig, en vooral op een niet bepaald sympathieke manier. Er werkte maar één van de rugzakkenbakken (uiteraard de verste) en wij werden front row ingedeeld en moesten dus helemaal naar achteren om onze tassen weg te leggen. Terwijl ik (en veel anderen) nog terug richting mijn stoel aan het snelwandelen was, werd er al geroepen "ASSIS ASSIS". Ik was vervolgens nog in mijn stoel aan het springen (met 1m59 altijd leuk, die hoge suspended stoeltjes ) terwijl mevrouw de safety bar al naar beneden probeerde te knallen, uiteraard los op mijn hoofd. Het was niet hard en 't is niet dat ik sterretjes zag, maar ik heb er toch wel even zeer geërgerd een "Mag ik eerst nog gaan zitten ja?" uitgefloept. Ik snap dat het vooruit moet gaan en thumbs up voor de poging tot vlotte operations, maar overdrijven is nu ook weer niet nodig, het mag ook gewoon aangenaam blijven voor iedereen, en vooral: met netjes aanspreken bereik je meer dan op mensen te gaan schreeuwen dat ze moeten gaan zitten.
Als er nu eens één baan was waarvan ik vond dat ze slecht verouderd was, dan was het de deze. Ik vond het eerlijk gezegd echt geen aangename rit maar vooral een rammelbak waarin je hoofd van links naar rechts gegooid werd. Niet voor herhaling vatbaar. Mijn reisgezelschap voor de dag beaamde dit overigens unaniem.
Weer een stukje verderop bevond zich een andere nieuwe themazone: Kharma World. Leuk uitgewerkt, het oogt allemaal zoveel frisser en vrolijker dan 10 jaar geleden. Walibi heeft me op dit vlak echt zeer aangenaam verrast.
Ivm mijn nog redelijk recente operatiewondes besloot ik wijselijk om Cobra over te slaan. De rest van het gezelschap stond ook niet te springen voor deze 13 in een dozijn coaster die we allemaal al wel kenden en dus laten we deze links liggen (letterlijk) voor Popcorn Revenge. Qua theming tof gedaan, grappig die aangepaste filmposters in de wachtrij. Het attractietype kenden we al van Port Aventura en diens Sesamstraat shooter. Ook hier een leuke ride, geschikt voor het hele gezin en gewoon een tof ding om mee te pikken.
We besluiten vervolgens even lunchpauze te houden bij Delhi'cious. We konden vrij snel onze bestelling plaatsen maar het bleef maar duren vooraleer we ons eten kregen. Uiteindelijk kwamen ze na een 20 minuten zeggen dat de rijst op was afgezien van 1 portie die ze nog hadden kunnen uitscheppen (hoezo staat die niet gewoon klaar in een rijstkoker?) en mochten we dan als alternatief kiezen voor zoete aardappelfrietjes of gewone frietjes. Soit, wel netjes opgelost want we kregen een korting van 1€ per menu hiervoor. Klantvriendelijk, goed bezig Walibi! Ik vond de prijzen ook heel goed meevallen: 15€ voor een menu met royale portie en halve liter frisdrank. De kip zoetzuur en tikka massala smaakten verbazingwekkend goed en opnieuw pluimen voor Walibi voor het aanbrengen van diverse keuzes in het horeca aanbod. Altijd leuk als een park wat meer aanbiedt dan de standaard burgers en frietjes.
Het zonnetje liet zich inmiddels goed zien en dat betekent natuurlijk maar 1 ding: tijd voor waterattracties! We starten met Radja River, een Walibi-klassieker. Gewoon een toffe rapid river, maar damn, dat stuk na de tunnel is NAT. Op een zomerdag met 30°C ongetwijfeld heerlijk verfrissend. Op een lentedag met net 20°C was deze douche een béétje overdreven. We begrepen gelijk waarom de droogcabines aan de uitgang zo populair waren.
We pikken nog even het paleis van de geest mee. Niet veel over te zeggen, een typische mad house. De voorshow is wat verouderd en het thema ook maar altijd leuk om tussendoor te doen.
De volgende attractie op de route was uiteraard "den Turbine" zoals hij nog steeds in mijn hoofd zit. Anno 2005-2008 was dit echt mijn favoriete achtbaan ooit (ook mijn allereerste kennismaking met launch coasters dewelke inmiddels mijn favorieten zijn ). Het nostalgie gevoel was opnieuw sterk aanwezig, al was ik minder onder de indruk dan x jaren geleden. Tjah, inmiddels net iets meer achtbaanervaring op mijn palmares dan als prille pre-puberende 14-jarige. Desondanks nog steeds een leuke baan, uniek door de lapbar in combinatie met een looping, enkel jammer dat de uiteinden van de baan nu mee overdekt zijn. Ik vond dat outdoor gedeelte toch net wat leuker.
Intussen redelijk opgedroog van Radja River dus uiteraard een logische keuze om dan de log flume te gaan herontdekken. Flashback, niet veel commentaar op. Leuke flume, origineel met de invertor en het stukje achteruit, maar niet meer dan dat.
Aangezien we toch al een nat pak hadden, vinken we de laatste waterattractie en ook nieuwigheid voor ons af: Pulsar! Ik had hier niet zo'n hoge verwachtingen van en verwachtte een beetje een RC Racer maar dat is het toch ook niet helemaal. Meer pit, en veel intenser en gewoon ook origineler doordat het uiteraard een watercoaster is. Desondanks dat de splash er indrukwekkend uit ziet als omstaander, viel deze als inzittende overigens heel goed mee. Ik had een kletsnat pak verwacht maar we zijn op enkele druppels en dretsen na gespaard gebleven.
We hadden nog enkele credits op onze Speedy pas staan en gingen bijgevolg voor een reride op Tutanchamon en eindigden de dag met Kondaa. Tegen dat we hieruit kwamen wilden we kijken hoelang de single rider queue nog was voor eventueel nog een laatste reride, maar groot was onze verbazing toen om 17u25 de wachtrijen voor Kondaa gewoon al dichtgezet waren. Sterker nog, quasi alle attracties stonden intussen als gesloten in de app en de wachtrijen waren niet meer toegankelijk. Sorry Walibi maar als je open bent tot 18u dan verwacht ik ook attracties te kunnen doen tot 18u! Foei!
De dag eindigde hierdoor toch een beetje met een zure nasmaak voor ons. We wandelden dan maar lichtjes teleurgesteld richting de uitgang, waar we nog een softijsje snoepten alvorens onze auto te gaan zoeken.
De langste wachtrij van de dag moest echter nog volgen, want het was enorme chaos om de parking te kunnen verlaten. Maar liefst 40 (!!!) minuten hebben we vastgeroest stilgestaan in de rij letterlijk naast waar we oorspronkelijk geparkeerd gestaan hadden. We zagen op een gegeven moment wel een takelwagen in de verte dus vermoedelijk was er iemand in panne gevallen of was er een botsing gebeurd waardoor de uitrit versperd was, want na passage van de takelwagen schoof het plots wel langzaamaan door.
Eindconclusie: We hebben een aangename dag gehad en het was leuk om dit park en de vele nieuwigheden opnieuw te ontdekken. Walibi heeft het laatste decennium gigantische stappen voorwaarts gemaakt in mijn ogen. Er is plots veel meer aandacht voor theming en de totaalbeleving en ook de operations en het personeel waren (op een enkeling na) een stuk beter dan hoe ik het mij herinnerde. Dat gezegd zijnde heb ik niet onmiddellijk behoefte om seizoen 2025 meteen weer die richting uit te gaan voor de nieuwe Speed Boat baan. Ik sla de eerste drukte dan graag over en zal binnen een jaartje of 2 wel weer eens een kijkje gaan nemen. Eerlijk is eerlijk, zonder speedy pas zouden we vermoedelijk een veel minder fijne dag gehad hebben. Deze was op een topdag zoals gisteren toch echt wel een must om wat attracties gedaan te krijgen. Dat gezegd zijnde, vind ik de prijzen van de Speedy Passen ook wel zeer acceptabel voor hetgeen je in ruil krijgt. De drempel om ze aan te kopen wordt net hoog genoeg gelegd om ervoor te zorgen dat niet iedereen ze standaard aanschaft, maar is tegelijkertijd ook niet zo hoog dat er absurde bedragen voor gevraagd worden (ik kijk naar jullie, Disneyland Paris). Walibi, het was een leuk weerzien en een fijne instapper als eerste parkje na 11 maanden noppes om het nieuwe seizoen in te zetten, tot nog een keer!