[TR] De ontdekking van Gardaland

[Talocan]

Alvast mijn excuses, was van te voren niet van plan om een tripreport te schrijven. Om geen tijd te verliezen heb ik geen moeite gedaan om foto's te nemen.

Als monitor bij Kazou (de jongerenorganisatie van CM) heb ik in het verleden al op een relatief eenvoudige en gratis manier kunnen kennis maken met PDP, Boudewijn Seapark, WH Holland, Toverland, het kleine Franse Ange Michel en Legoland Deutschland. Een pretpark bezoek is meestal een must om me voor een bepaalde vakantie op te geven. Het feit dat je een groep kinderen van de lagere school moet meesleuren die dag moet je er bij nemen. Dit jaar stond er een vakantie gepland naar het Italiaans Gardameer met de 17-18 jarigen. Inclusief bezoek aan Gardaland.


25 augustus, na ons ontbijt stappen we vanuit ons hostel in Peschiera de bus op voor een 15 minuten durende rit naar het park. Eenmaal aangekomen laten we de groep los om met ons vijf monitoren het park te verkennen. Het voordeel van 17-18 jarigen t.o.v. van kinderen die je meestal in groep door een park meeneemt.

Via het mooi gedecoreerde Fantasy Kindom voor de kleinste komen we aan bij Raptor. Mijn eerste B&M wingcoaster. Vooraf hoopten we op niet al te drukke dag en met 15 minuten durende wachtrij bleek onze hoop bij deze eerste coaster uit te komen. De sfeer rond Raptor kan de spanning goed opdrijven en bewijst dat de ene veehokwachtrij de andere niet is.

Eenmaal aangekomen bij het station maakte ik kennis met de aftelklokjes die bij elke attractie staan. Deze duiden het aantal inzittende voor de volgende rit en toegang krijgen tot het station/attractie aan. Later op de dag bewijst het systeem naar mijn mening zeker zijn nut. Te grote groepen laten mensen spontaan voor of mensen gaan zelf op zoek naar die ene passagier die nog in de attractie kan. Het geroep van operatoren om nog één of twee personen te vinden om de attractie vol te krijgen worden overbodig. Dit systeem zouden meer parken mogen invoeren!

Terug naar mijn eerste credit van de dag. Raptor is een smooth achtbaan die we van B&M kunnen verwachten. De theming en de near misses zijn amusant. Alleen de snelheid van de baan kon me niet helemaal bekoren. Lag het nu aan de te hoge verwachtingen, het begin van de dag waardoor de baan nog niet warm stond of was hij effectief zo traag? Dat laat ik even in het midden. Raptor blijft zeker een toppertje voor het park maar ik bleef toch wat op mijn honger zitten. Daar zit naast de snelheid de lengte van de baan ook zeker mee tussen.

Na de logflume Colorado Boat waar niet bijzonders over te vertellen valt zetten we onze weg verder richting Shaman (parkgids update). De Vekoma achtbaan kreeg dit jaar een VR update. De attractie ging over een halfuur pas open maar ik zag de lage capaciteitsbui al hangen en kon de rest van het gezelschap overtuigen om maar meteen aan te schuiven. Niet onterecht bleek achteraf. We moesten slechts drie ritjes wachten maar het in en uitstappen duurde minstens 5 minuten. Elke bril werd persoonlijk op en afgezet door de 4 operatoren en er werd maar met één trein gewerkt. Als dan blijkt dat je bril tijdens de rit nog steeds afgezakt waardoor dat je hem constant moet vasthouden maakt alles nog erger. De concentratie op de film was helemaal verdwenen. Al was deze op de lift hill veel belovend. VR doet naar mijn mening te veel afbreuk aan de capaciteit en is naar mijn mening te goedkoop om een oude coaster als nieuw te catalogeren. Ook de intensiteit van een baan boet in door het systeem heb ik het gevoel. Uiteindelijk blijft het maar een schermpje waar je naar zit te staren... Neen, geef mij dan maar een klassieke coaster zonder VR.

De helaas gesloten Sequoia Adventure (dat is één credit minder) slagen we over en ook de capaciteitsloze Kung Fu Panda Master die 50 wachten in de blakende zon aangeeft laten we momenteel links liggen. Na ons lunchpakket en een ritje in de leuk gethemede theekopattractie Mr Ping's Noodle Surprise besluiten we een ritje te maken in de Ortobruco Tour. Deze relatief lange rups is must do voor de allerkleinsten en elke credit hunter.

We zetten onze weg verder richting Ramses il Risveglio. De buitenkant is alvast veelbelovend. Eenmaal binnenkom je meteen in de stationsruimte terecht. Deze is helaas alleen achter de track gethemed. Wat extra muurtjes om het veekhok gevoel wat te breken hadden wel leuk geweest. Aan de rechterkant (en het plafond) is helaas geen theming aanwezig en is de loods volledig zichtbaar. De endless train system zorgt wel voor een aardige capaciteit en een goede vooruitgang van de wachtrij. De rit zelf is een zeer leuke shooter zonder meer. Achteraf had ik wel het gevoel dat door het (te) hoge aantal raakpunten ik wat te weinig om de theming zelf heb gelet. Al heb ik door mijn competitieve kant wel vaker last van dit probleem bij shooters.

De rest van mijn gezelschap vond het hoogtijd voor een waterattractie. Een wandeling door het halve park en de leuke kinderzones aan de linkerkant van het parkplan bracht ons bij Fuga da Atlantide. Rugzakken konden door de ietwat vreemde boten niet mee en moesten buiten de wachtrij onbewaakt achtergelaten worden of opgeborgen worden in betalende lockers. De vrouwen in ons midden zagen dit niet zitten. Persoonlijk had ik er weinig moeite mee om mijn spullen gewoon te droppen, iedereen deed het tenslotte. Maar dat neemt niet weg dat ik het een schande vind dat een park geen deftig, kosteloos bagage systeem kan uitwerken. In plaats van je rugzak ergens aan een haakje te moeten hangen waar iedereen aan kan of extra inkomsten met lockers te generen. We maakten dan ook omkeer om koers te zetten naar de andere waterattractie in de buurt.

Jungle Rapids is zeer degelijke rapid. Theming is prachtig en de vaart zit er goed in. De rit heeft misschien wel iets te weinig effecten/golven om echt een toppertje te kunnen zijn.

Hoogtijd om een volgende credit te kunnen wegstrepen. We zetten onze weg verder richting Blue Tornado, een Vekoma SLC. En Vekoma maakte zijn slechte reputatie met dit model helemaal waar. Zover ik mij kan herinneren is dit de meest schokkende SLC ervaring tot nu toe. Waar dat prima onderhoud in de parkgids vandaan komt is mij bij deze een raadsel. Gewoon afbreken die handel!

Vlakbij ligt Mammut, een Vekoma mine train achtbaan. Meestal ben ik wel fan van dit soort banen, waar ik het om wille van het adventure thema dat dit soort banen meekrijgt de schokken al wat sneller door de vingers durf te zien. Mammut heeft een origineel noordpool thema meegekregen. Dit steekt wel wat af ten opzichte alle andere attractie rondom. Wel vreemd is dat men bij de uitgang uitkomt in het restaurant van Blue Tornado. De rit zelf stelde helaas een beetje teleur. Mammut haalt nooit de snelheid die je van dit soort familieachtbanen mag verwachten naar mijn mening.

Na de niet zo hoge maar verrassend krachtige vrij val Space Vertigo komen we aan bij Oblivion. Bij gebrek aan een first row wachtrij belandde we na 15 aanschuiven helaas op de derde rij. Van de gehoopte intense stop op de first drop kwam er dus niets in huis. Verder is het een aangename rit zoals we die kunnen verwachten. Zowel qua lengte, soepelheid als snelheid.

We splitsen ons even op en ontdekte met ons tweetjes Time Voyagers, (parkgids update) wat een cinema is met alle bijbehorende effecten van een 4D cinema maar dit keer zonder de verwachtte 3D-billetjes. Helaas werd de Spaanstalige film niet ondertiteld. Deze attractie mag je wat mij betreft gewoon links laten liggen, ook op rustige dagen. Om het eerste deel van dag af te sluiten maakten we nog een ritje in Magic House. Ook hier moest je je rugzak -verrassend genoeg- onbewaakt achterlaten. Hoewel je in een madhouse perfect je bagage onder je benen kwijt kan zal veel wel te maken hebben gehad met de wat krappe lift uit de voorshow. Ik spreek geen Spaans dus heb van het verhaal niets meegekregen, maar het fantasythema gaf wel een origineel gevoel.

Mits dat het park tot 23 uur geopend was namen we allen aan de uitgang een stempel voor ons avondmaal in het hostel. Nadien keerden we terug naar het park om onze laatste attracties bij zonsondergang/nacht af te vinken.



Mits dat Atlantide echt nog op ons verlanglijstje stond schoven we hier bij onze terugkeer als eerste aan. Het was wat drukker geworden in het park en de wachttijd gaf 35 minuten aan. De mannen lieten hun rugzak onbewaakt achter. De dames hadden hun rugzak inmiddels in het hostel gelaten en enkel een noodzakelijke buiktas of handtas mee die wel gewoon de attractie mee in kon. Ondanks zijn credit is Atlantide geen coaster en zijn twee drops zijn niet zeiknat. Atlantide moet het hebben van zijn sfeer en prachtige theming. De ondergaande zon versterkte alles nog wat. Een must do als je een bezoekje brengt. De oninteressante wachtrij en het bagagesysteem moet je er wel bijnemen. Jammer dat hier niet meer is meegedaan.

Om van de ondergaande zon volledig te genieten stapten we richting Flying Island. Eenmaal aangekomen stond er een vrij lange wachtrij. Het flying island zetten inmiddels voet aan grond en het passagierstellertje gaf 88 aan. Bang afwachten en aftellend belandde het cijfertje op 4. Net eentje te weinig, teleurgesteld lieten we enkele andere voor. Tijdens de volgende rit was de zon helaas volledig onder. We konden nog wel genieten van het park bij invallende duisternis.

Op mijn verlanglijstje stond zeker nog een first row ritje op Oblivion. De 25 minuten wachttijd moesten we erbij nemen. In het station liet ik enkele mensen voor die de derde rij opvulde. Tijdens het volgende inlaadproces gaf men fast passers voorrang en vulde al snel de eerste rij op. Helaas stonden er onvoldoende mensen te wachten om de trein volledig op te vullen waar ik zelf op hoopte. De teller sprong op zeven. We besloten dan maar om door te wandelen en de tweede rij op te vullen. Teleurstelling van de dag! Als één type baat heeft bij een first row wachtrij dan is het wel een duikachtbaan. Als deze ontbreekt en fastpassers steeds voorrang geeft dan wordt het bijna onmogelijk om in Olbivion op de eerste rij te belanden. Ondanks dat blijft hij wel de beste achtbaan van het park.

We splitsen ons opnieuw op in mannen en vrouwen. Ikzelf wilde absoluut nog mijn laatste mogelijk credit behalen. De 40 minuten wachttijd (laagste van die dag en gelukkig niet meer in volle zon) moest ik er dan maar voor over hebben. Kung Fu Panda Master is een spinning wild mouse zoals we die kennen. Niet meer, maar ook niet minder.

We hadden nog net tijd voor een laatste attractie. Tijdens mijn avondmaal surfte ik nog even naar de parkgids en ontdekte nog een darkride in het park. Die mocht niet ontbreken. En gelukkig maar. De ingang van I Corsari ligt verdoken diep in het prachtige piraten gebied. Via een volledig in thema wachtrij beland je in de prachtige haven. -verwacht geen DVH niveau- Deze klassieke darkride moet het niet hebben van zijn (laag aantal) animatronics. Wel van zijn verrassende scenes die veel afwisseling bieden en zijn leuke effecten. Af en toe oogt het wat goedkoop maar dat doet niks af aan het volledige plaatje. Vooral de onderwater scene op het einde deed mijn mond openvallen. Om wille van de afwisseling in de vele scenes kon deze darkride mij meer boeien dan Piraten in Batavia (Europa Park). Vast dat deze mening ook te maken heeft met het verwachtingspatroon vooraf. Kortom de verrassing van de dag en wat mij betreft de beste attractie van het park!

De dag liep ten einde... het was nog even zoeken naar een souvenirshop mits dat deze niet aangegeven stonden op het parkplan.


Conclusie: Gardaland is een tof park. Met prachtige stukjes theming. Zeker het piraten gedeelte en de waterattracties achteraan. Door de historische groei is het soms wel wat een rommeltje. Bijvoorbeeld de zone rond Mammut. Het totale achtbaan aanbod was me toch een beetje een tegenvaller. Blue Tornado en Mammut zijn hier mede de oorzaak van. Aangevuld met de lage capaciteit voor Kung Fu Panda en de mindere ervaring op Shaman (VR bril probleem) en Oblivion (first row probleem) Kwantiteit zegt dus niet alles. Gelukkig maakt I Corsari en Fuga da Atlantide een terugkeer meer dan waardevol. In de hoop dat ook Sequoia Adventure open is.

PS Later in de week stond er ook een tripje naar Caneva waterpark gepland. Helaas was er geen Movieland bijgerekend. Heb ik een hele dag op Diabolik Invertigo moeten kijken. Nog nooit was een achtbaan zo dichtbij en tegelijkertijd zo ver weg.

Lago di Garda, ooit kom ik terug!

[Pretparkfreak7]

Hoewel het een fotoloos TR is leest het zeker vlot weg. Ook fijn dat je aanstipt welke parkgidsstukjes nodig eens een opknapbeurt kunnen gebruiken. Ik was zelf niet al te dol op dit park: wij hadden wel een full house toen we er waren en dan komt de irritante merlin-voorsteekpas-politiek roet in het eten strooien, maar je tripreport is desondanks een feest van herkenning.

Diabolik is wat mij betreft het minst dramatische dat je van Movieland gemist hebt. Er is een belachelijk wild rondritje met monstertrucks en een equivalent daarvan op het water die beiden écht met de hoofdprijs voor genialiteit gaan lopen. Ook de simulator en shooter komen daarvoor in aanmerking. Het attractieaanbod van dat park steekt wat mij betreft met kop en schouder uit boven dat van Gardaland. Toch eens teruggaan daarvoor!

[Putoor]

Bedankt voor het mooie TR, dat ook zonder foto's zeker de moeite was!

Bij mijn bezoek dit jaar was de VR op Shaman niet beschikbaar. Jammer dat de capaciteit blijkbaar zo onder de VR lijdt, maar dat was wel te verwachten... Ik vind VR geschikt voor achtbanen als Alpenexpress Enzian in Europa-Park of Revolution in Bobbejaanland, maar op inversiebanen zit ik er niet op te wachten. Met Dæmonen in Tivoli had ik een vergelijkbare ervaring als jij: een bril die telkens afzakte en een achtbaan die veel zwakker aanvoelde dan zonder bril.

Wat je vertelt over de eerste rij bij Oblivion is ook heel herkenbaar. Enorm frustrerend dat je bijna onmogelijk front kunt zitten zonder voorsteekpasjes. Ik heb er geen problemen mee als gewoon je plaats aangewezen wordt en je dus geen aparte front-rij hebt, maar als de beste plaatsen systematisch gaan naar fastpassers, ben ik toch misnoegd. Hier had een veel betere oplossing voor gevonden kunnen worden, maar die zal er wel niet komen, want dat brengt minder op.

Gelukkig dat je I Corsari nog gevonden hebt! Inderdaad niet gemakkelijk te vinden, maar echt wel niet te missen! Ik deel je mening: absoluut dé topper van het park en een van de beste darkrides die ik ken. Stukken beter dan Piraten in Batavia, die vooral heel chaotisch is: I Corsari is inderdaad heel afwisselend en er wordt op een prachtige manier sfeer geschapen. De onderwaterscène is echt verbluffend!

[PyongWon]

Later in de week stond er ook een tripje naar Caneva waterpark gepland. Helaas was er geen Movieland bijgerekend. Heb ik een hele dag op Diabolik Invertigo moeten kijken. Nog nooit was een achtbaan zo dichtbij en tegelijkertijd zo ver weg.

Je kiest als moni dan ook een Kazou vakantie voor de vakantie en de gasten en niet voor de pretparken. Deze zijn gewoon leuk mee genomen :-P

Ps: Ik heb zelf het geluk gehad Ange Michel, Europapark, Holiday Park en Moviepark te bezoeken als Kazou VV en lang geleden zelfs Eurodisney en Boudewijn park als monitor.

Ps2: Een leuk en vlot geschreven TR, thx :-)

[wimvg]

Leuk TR. Al vermoed ik dat de teksten niet in het Spaans waren, maar in het Italiaans

[Ignace]

Ik herken je teleurstelling in Raptor - ik vond hem ook heel erg sloom, maar deed hem echter wel in de namiddag: het inrijden lijkt het er dus niet beter op te maken.

Blue Tornado vond ik ook echt de hel ! De slechtste die ik in Europa al heb gedaan. Mammut vond ik dan weer wel lekker snel, zeker in de laatste helft: de baan bouwt mooi op naar een hoogtepunt, maar toch blijft Colorado Adventure voor mij een heel stuk beter. Toch was Mammut voor mij (samen met die leuke kiddiecoaster) de beste achtbaan van het park, dat me net als Pretparkfreak7 eigenlijk niet echt beviel. Toch bedankt voor je TR!

[Talocan]

Je kiest als moni dan ook een Kazou vakantie voor de vakantie en de gasten en niet voor de pretparken. Deze zijn gewoon leuk mee genomen :-P

Ps: Ik heb zelf het geluk gehad Ange Michel, Europapark, Holiday Park en Moviepark te bezoeken als Kazou VV en lang geleden zelfs Eurodisney en Boudewijn park als monitor.

Inderdaad, kids op de eerste plaats. De rollercoaster vakantie (2 dagen Europa Park en 1 dag Holiday Park) staat nog op het verlanglijstje. Maar wilde eerst Europa Park op mijn eigen ontdekken. Dat is dit jaar eindelijk gelukt. Een gratis terugkeer zit er dus nog in.

Leuk TR. Al vermoed ik dat de teksten niet in het Spaans waren, maar in het Italiaans

Goed punt!

[PyongWon]

Maar wilde eerst Europa Park op mijn eigen ontdekken. Dat is dit jaar eindelijk gelukt. Een gratis terugkeer zit er dus nog in.

Ik "gebruik" de Kazou vakantie's als Prospectie om te zien of het de moeite is om mijn vrouw te overtuigen :-p Drie jaar geleden was ik met Kazou op de rollercoastervakantie en dit jaar met enkel vrienden en mijn vrouw terug geweest naar Europapark. Dit als tussenstop terwijl we terug reden van een Kazouvakantie in Italië als Technische ploeg (Kookouder).

Achteraf hadden we trouwens spijt dat we tijdens de terug weg niet nog een extra dag tijd hadden genomen om ook nog in Gardaland te stoppen. Dat is voor een andere keer ;-)

[simon]

Bedankt voor je vlot te lezen TR! Zonder de foto's doet het me ergens nog meer verlangen om het eens in het echt te zien, maar ik kan niet zo goed tegen de warmte dus lange wachttijden in volle zon zijn niet zo hard aan mij besteed.

[Rickie97]

Ik ken het park een beetje van de aandacht rond Oblivion, dus ik dacht, laat ik dit TR ook maar eens lezen.

Enkele zaken die ik onthouden heb :

* Ben toch wel eens benieuwd naar het gevoel van een loopingcoaster met een VR-bril, maar van outdoor VR-coasters ben ik ook nog altijd niet overtuigd. Misschien wel leuk voor één keer, denk ik dan. Nu, de film zelf kan ook al veel doen. Indoorcoasters zijn dan wel weer een ander verhaal. Bij Revolution in BJL, de enige die ik tot nu toe deed, vind ik het wel een zeer geslaagde overlay en wordt de intensiteit van de baan naar mijn gevoel heel goed aangesterkt in de film.

* Een park tot 23u kunnen bezoeken is altijd wel leuk. Het geeft toch een unieke sfeer wanneer de zon ondergaat.

* Die schermpjes die aangeven hoeveel personen er nog inkunnen lijken me wel goed bedacht! Een bemerking die ik hierbij wel heb: gebeurt het dan niet dat er bv nog 4 personen bijkunnen en dat dit dan 4 aparte plaatsen blijken te zijn of zo? Of andere problemen van die aard?

Foto's zijn inderdaad niet echt een gemis, een Vekoma mijntrein en SLC ken ik natuurlijk ook dus compleet onbekend is het niet, en het 'ontbreken' van foto's over de waterattracties en darkride houden de verrassing erin voor als ik er ook eens zou komen. Vlot geschreven ook en wekt de interesse. Bedankt!

[wimvg]

* Die schermpjes die aangeven hoeveel personen er nog inkunnen lijken me wel goed bedacht! Een bemerking die ik hierbij wel heb: gebeurt het dan niet dat er bv nog 4 personen bijkunnen en dat dit dan 4 aparte plaatsen blijken te zijn of zo? Of andere problemen van die aard?

ik vond dat ook een geweldige idee tijdens mijn bezoek vorig jaar.
De operators kunnen nog altijd overrulen: in jouw geval kunnen ze eventueel vragen om samen te gaan zitten of zo, maar als het niet helemaal uitkomt voor eender welke reden, kunnen die 4 mensen even wachten. De operator kan dan de teller voor de volgende trein al op 4 zetten.

[Hanskuh]

Ik kan je wel volgen in je conclusie rond Gardaland. Ik was dan weer niet zo'n fan van Raptor, het ding rammelde tekeer en miste pit. Mammut kon ik dan weer wel appreciëren, alleen jammer van de betonvlakte onder de achtbaan. En inderdaad, het hele park is een beetje een samenraapsel van thema's. Maar dat gevoel heb ik in Heide Park ook *ahum Merlin Entertainments*.

[Ignace]

Bijna alle grotere parken in Italië hebben zo'n tellertje aan de opstapplaats, dus dit is eerder typisch de regio en niet typisch Gardaland .

[Earlyspencer]

Omdat ik andermans TR over Mirabilandia heb aangevuld / geactualiseerd met persoonlijke bevindingen van een recent bezoek, doe ik dit hier ook even. De whereabout-topics illustreren elk jaar dat Italiës twee grootste parken vaak worden gecombineerd door pretzoekers uit onze regionen.

Ter info: Ik bezocht Gardaland op de eerste dinsdag van juli in 2016, gratis met een Duitse Merlin Premium jaarkaart. Met een gelijkaardige pas en de achterkant van een doos Scandinavische ontbijtgranen zou ik het park op een dinsdag en woensdag in april 2020 - nog voor Pasen en dus verondersteld ondruk - één dag gratis en één dag aan 50% bezocht hebben, met daags nadien nog Movieland en dan rapido richting Mirabilandia. Drie keer raden waarom die trein-en-bus-trip niet is kunnen doorgaan. Het daaropvolgende jaar zou oneerlijk vaxpas-beleid (mijn officiële QR-vrijheid begon pas medio augustus) ervoor zorgen dat ook een geplande autotrip naar Noord-Italië begin juli noodgedwongen werd geannuleerd. Derde keer, goede keer in 2023, hoewel Movieland nu niet in onze trein-bus-vlieg-trip zat, Gardaland betalend was en ... qua parkbeleid dik tegenviel, in die mate dat ik er geen nieuw TR-topic aan wil wijden. Maar er waren ook fijne dingen, die krijgen een smiley.

De openbare ATV-bus (niks regionale t.v.) reed op woensdag 12 april met lichte vertraging langs een halte vlakbij ons hotel aan de westrand van Verona naar Gardaland. Let op: wanneer de gemeente Castelnuovo wordt binnengereden, maakt de bus nog een serieuze omweg via o.a. het treinstation van Peschiera. En er wordt niet op de parking van Gardaland gestopt maar langs de drukke hoofdweg nabij de ingang. Het is dankzij geüniformeerd Gardaland-personeel en andere attente passagiers dat we nog nipt op tijd op de juiste plek uitstapten rond 09:20 u.

Woensdag 12 april valt buiten de officiële schoolvakantie in Italië. Fijn dat het park dan openhoudt in tegenstelling tot Mira

Veel (locale?) kindertjes hadden wel schoolvrij die dag en de openingstijd was erg kort 10:00 -17:00.

10:00 betekent start van de ticketcontrole. We stonden helemaal voorin waardoor we de show ’op het dak’ van de toegangspoort niet konden zien.

De kassa’s bevinden zich - logisch - voor de ticketcontrole. Maar wij hadden online tickets. In de rij voor de poorten zagen we mensen met een papieren parkplan en (vermoedelijk) ter plaatse gekochte tickets. M’n jongste zoon ging aan meerdere kassa’s om een plannetje vragen maar kreeg er geen.

Het park deelt wel parkplannen uit in één kraampje voorbij de poorten. Nergens elders in het park zijn plannetjes te verkrijgen en ook nergens zag ik grote borden met het parkplan ter oriëntatie

Een ochtendlijk sprintje leverde deze attractie-oogst op binnen de eerste 55 minuten: Mammut, Blue Tornado, twee keer Oblivion en de valtoren.

De zone met o.a. Jumanji opent pas om 11:00, die met Kungfu Panda pas op 12:00 en idem voor i Corsari. En nee, het was niet verhoopt kalm die dag.

Een tweede strategisch sprintje zorgde ervoor dat we om 11:02 amper een tiental mensen voor ons hadden in de wachtrij van Jumanji de darkride. Bij de twee voorshow-kamers deden we wat sommigen misschien ook doen bij de nieuwste coaster van Movie Park Germany: dicht bij de volgende deur / doorgang post vatten. Uiteindelijk was er maar één bezoeker voor ons bij het allereerste operatieve wagentje van die dag. Die gozer koos voor een plaats achteraan. Leon en ik dus vooraan en - merkwaardig - geen andere passagiers in de zeszitter. Heel fijne attractie, technisch gezien een beetje Snorri Touren in het groot. Maar de (buiten)wachtrij vertoonde nog (te) veel sporen van z’n voorganger. Soit, om 11:15 noteerden we de meest begeerde attractie van het park ook al op ons conto.



Raptor was de eerste echte ’aanschuif’ voor ons. 25 minuten onaangenaam gegkooid maar nog onaangenamer: de slalom-kooi heeft op meerdere plaatsen een nooduitgang die geregeld werd misbruikt om ’kennissen’ buiten de wachtrij te laten voordringen.

Nog een vluggertje maar godverdomme erg pijnlijk (vooral in de laatste bocht, denk ik) is de groene Python-kloon. Die sla ik zonder retrack of nieuwe treinen zeker over bij een eventueel volgend bezoek. Kort na onze snelle beurt was het hier wel langer wachten.

De absolute ontgoocheling van de dag: net voor het onze beurt was bij i Corsari na 5 minuten wachten: 20 minuten inactiviteit en informatie-stilte. Storing en ontruiming was het verdict.

Dan maar naar de dichtstbijzijnde Chinees, waar de ondermaatse Kungfu-coaster amper een dik half uur na opening al op 45 minuten wachten stond. Ook voor de best lange kiddiecoaster daar in de buurt was de bevolkte rij groter dan mijn geduld. Met een opening van 12:00 tot 17:00 is dit volgens mij moedwillig. Wie het nog niet zou weten: Gardaland slijt fastpassen, ook voor kinderattracties.

Op de kleine monorail en de boomstam werden we snel bediend zonder voordringpas.

Nog een Raptortje dan, de links-rechts keuze biedt immers enige herhalingswaarde op deze zwak gethemede semi-topper. De rit na ons zag ik een Einzelgänger nabij onze zitplaatsen. Leon waagde z’ kans - toestemming vragen aan die kalende eenling en niet aan de operator - en verkreeg zo een instant reride. Qua beleid eigenlijk een faal dat men hier geen singlerij heeft of beter groepeert, maar voor de net niet dertienjarige natuurlijk een vette bonus, daarom een



Nog maar eens langsgaan bij Toni (sic) Corsari. Vlakbij was een show bezig, in mijn naïeve hoop dacht ik dat louter daarom de darkride even niet in bedrijf was. Maar uiteindelijk zou i Corsari die dag niet meer rijden en maar operatief geweest zijn van 12:00 tot 12:15. De app gaf dit geregeld fout aan als 0 minuten wachttijd.



Bij het huis ondersteboven - onder een grote boom in een kleurrijke kinderzone - was het niet lang wachten op een rit.



Maar de thematische lift werd niet gebruikt, dit werd geshortcut door een kale trappengang. Zie ook het César-ding bij Asterix of nog dichter bij huis: de Verboden Grotten.

En net als in 2016 moet je hier op het bovengrondse je rugzak quasi onbewaakt en binnen het bereik van passanten achterlaten. Voor een fakking madhouse! En neem dat onbewaakt maar letterlijk, ook al staat er (misschien) een personeelslid bij. Na de attractie kan je niet zo maar vlot bij de rugzakken. Die neem je mee van buiten de wachtrij door over een laag hek te buigen. Dus iedereen kan zelfs onder toezicht met je spullen aan de haal. Ik zag hier niet eens betalende opbergkluisjes.

Dubbel hoera: bij Neptinus’ Atlantische waterattractie mochten rugzakken i.t.t. in 2016 wel mee aan boord. Nochtans vind je hier vlakbij betaallockers.

En het was weinig wachten bij deze top-gethemede vaart.



Idem bij de nabije Junglerapids: snelle bediening en tassen mee. Al ben ik niet helemaal zeker van het onride meenemen van spullen. Ik zag opvallend veel achteloos achtergelaten tassen bij het vertrekpunt van de rapid. Mogelijk hadden de operatoren niet in de smiezen dat wij wel een rugzak bij hadden.

Op Mammut (bis, wel 25 min. wachten) verstopten we opnieuw met succes onze spullen onride achter de benen.

Bij de panoramatoren was het anderhalve beurt wachten. Hier werd de UFO wel goed volgeladen.



25 minuten wachten bij Oblivion (tris) en handiger: nog net mee binnen in de 4D. Men vertoonde een als nieuw aangekondigde Mowgli-film die we eerder al in Hansa Park hadden gezien. Nu met wegwerpbril, niet leuk voor wie met groene gedachten worstelt, voor Leon wel een fijn souvenir, dus een

Er restte nog 3 kwartier tot de sluitingstijd. We kozen ervoor om de Jumanji darkride te bissen. By the way: niet interactief en zonder brilletje, wat ik absoluut meerwaarden vind bij een sterke theming.

Nog geen week nieuw was een tweede Jumanji-ding. Wat ik vanop enige afstand kon zien, leek op een openlucht-cakewalk. Er stond telkens te veel volk naar mijn goesting: niet enkel lang aanschuiven maar bij pech leg je het parcours af achter een groep tragelingen of word je door ongeduldige volgelingen - type mezelf - opgejaagd. Om 16:50 was de wachtrij quasi onbevolkt wegens ... niet meer toegankelijk. De meeste attractie-wachtrijen in Gardaland waren dus minder toegankelijk dan van 10:00 tot 17:00. Gelet op de prijsstijgingen, past hier de leuze ’Pay more and get less.'

Dat geldt (!) ook letterlijk, want hoewel het waterpark natuurlijk niet open was voor waterplezier, was deze zone - of althans het mini-Italië-deel - wel toegankelijk ... tegen extra betaling. Dat leidde ik af uit de postgevatte controleur, het draaihekken en meerdere mensen die onverrichter zake terugkeerden zonder betreding van dit mini-land. Al zag ik niet meteen vermeld tegen welke meerkost een bezoekje dan had gekund. De toegangspoort was in elk geval wel gratis te bezichtigen / te fotograferen.



Om 16:55 konden we wel nog - als allervoorlaatste - de boomstam-attractie bissen. Omdat de bus pas om 17:45 zou vertrekken, doolden we nog een kwartiertje rond in het park, i.h.b. in het kinderdeel.

De bushalte had een digitale display en toonde een vertraging van 15 minuten. Toen we de bus konden zien, deed die er nog eens extra 15 minuten over voor een tweehonderdtal meter, wegens monsterfile. Uiteindelijk zou onze terugrit van 30 voorziene minuten een vertraging oplopen van 90 minuten. De enige schuldige die ik zie, is Gardaland. Als je om 17:00 al sluit, gaan er heel weinig bezoekers vroeger dan 17:00 het park verlaten. Bij opening tot b.v. 19:00 creëer je toch iets meer spreiding bij de vertrekkers, denk ik dan. In de zomer zal dit probleem zich niet of minder stellen wegens laatavond-openingen, maar half off-season was dit een verkeersonkundige hel, ook voor mensen die helemaal niet Gardaland (of het andere park) bezochten. Voor ons was dit gewoon een ongemakje maar o wee indien onze 2020-trip onder gelijkaardige verkeersomstandigheden wel was doorgegaan. Onmogelijk om diezelfde avond nog de dubbele treinrit naar Ravenna te halen, vrees ik.