[TR] Wiener Prater 12, 13 en 14 april 2022

[Earlyspencer]

Even twee jaar terug in de tijd

Wat niet voorafging aan onze bezoekjes aan Wiener Prater: een half dagje in zombiemodus met reiskoffers doorheen majestueus Wenen slenteren na een slaaparme nachttreinrit. En wat niet volgde na een tweede nachttreinrit: drie dagen pret in twee parken aan het Gardameer, een avondtreinrit en twee dagen pret aan de Adriatische Zee, een tweede avondtreinrit met aansluitend een nachtbusrit, spetterende en glijdende verkoeling en (neo-)gothische hoogte in Ulm, een dubbele trein- en busrit naar het blokjespark in Günzburg en tenslotte een nachtbusrit naar Antwerpen.

Bovenstaande schetst onze groener-dan-Greta-Grunberg (sic) paasreis anno 2020 die voortijdig werd genanuneerd (resic). Toegegeven, als hooikoortspatiënt had ik misschien wat veel hooi op m’n drietand gespietst. Als u weet dat mijn toen negen- en zeventienjarige kinderen ook hadden meegereisd, begrijpt u misschien waarom ik af en toe de Chinese vleermuiseters stiekem dankbaar ben. Maar het moeten missen van die veelal abo-gerelateerde pretbezoekjes deed wel degelijk pijn.

Hulde aan B-Europe van onze NMBS dat me twee jaar terug integraal vergoedde na de gedwongen annulatie van de heenrit. Ook mooi meegenomen: Flixbus en de Oostenrijkse treinclub ÖBB gaven me elk een zeer flexibele vouchercode. Een Italiaanse spoorwegmaatschappij deed tegendraads door 40% van de gemaakte kosten voor zich te houden. Twee jaar later volgde nog meer tegenwerking van de Azzuri: de pretparken openen er pas tegen het einde van de (Belgische) paasvakantie. Daarom boekte ik kort na Nieuwjaar 2022 een alternatieve multi-trip met eerst Berlijn, dan Krakau en als afsluiter Wenen. Erg vooruitziend was dat niet: de hoofdsteden van de twee allerstrengste Europese corona-landen en tussendoor het EU-land bij uitstek dat de gevolgen van Vladimir De Waanzinnige het hardste voelt.


Foto genomen aan de internationale bushalte van Katowice.

Dinsdag 12 april

Iets na het middaguur passeerde onze gifgroene bus dit waterparkje kort voor de Tsjechisch-Oostenrijkse grens. € 40 is geen habbekrats voor de gemiddelde Tsjech, maar 19 glijbanen zijn misschien ook wel bovengemiddeld voor de waterratten op dit forum. Moravië staat sindsdien op m’n longlist. Anderhalf uur later stapten we in Wenen op een stadsbus naar het Praterpark. Nee, we Wiener-walsten niet meteen met onze rollende bagage richting de pret-zone. Laat me misschien eerst enkele kleuren bekennen: tot aan mijn 17e levensjaar moest de tricolore voetbalclub uit Oostende nog herrijzen uit zijn as. Als successupporter ging mijn idolatrie tot dan toe hoofdzakelijk naar een andere West-Vlaamse club: de Club natuurlijk. Onze eerste foto-stop op Oostenrijks grondgebied werd daarom dit stadion, genoemd naar de Oostenrijkse succescoach van onder meer blauwzwart. Tot 1992 ging dit bouwwerk als het Praterstadion door het leven. Zeg dus niet dat er geen pretpark-verband is in deze veel te lange introductie.



Na het inchecken en opfrissen hielden we nog een even artistieke als sanitaire tussenstop bij meneer Honderdwater.



Omwille van dit ommetje per tram betraden we rond 17:00 het eigenlijke pretpark t.h.v. het resto Schweizerhaus. Ondanks de gratis inkom, pleegde ik in een nabijgelegen bankautomaat een overval op m’n eigen conto. Onthoud dit fait-divers voor verderop in ons wedervaren. Eerste target: Prater Turm. Al meteen na één volgeladen rit was het onze beurt. De aanblik van de toren zelf is haast even adembenemend als het 360° panorama over die Hauptstadt en haar reliëfrijke omgeving. Helaas heb ik geen foto’s vanop 95 meter hoogte als bewijsvoering. Ook voor sfeervolle laatavond-foto’s van de belichte starflyer doe ik beroep op de verbeelding van de lezer.





Hier tegenover bevindt zich de indoor-achtbaan Maskerade waar we de enige gegadigden bleken te zijn. Pro’s: zeer sterke theming aan het begin van de rit – niveau betere darkride – een verticale lift en best soepele zitting en parcours. Cons: de theming verzwakt snel en gelijktijdig is het hele binnenparcours in één opslag waar te nemen. Deze Gertslauer biedt daardoor onride te weinig verrassingen naar mijn smaak.





Wiener Hochschaubahn viel me nog meer tegen. De locatie in een historisch stadspark, de haast mythische constructeur waar ik zelf enige pretpark-roem aan te danken heb, de rem-man achteraan en de bejaarde leeftijd (van de achtbaan) schiepen onterecht verwachtingen à la Rutschebanen in Tivoli Gardens. In Wenen heeft de trein niet eens beugels, enkel de zijkant wordt zwakjes afgesloten met een immer zelf te openen lintje. Dat is dus zoals bij rondrijdende toeristentreintjes en daar deed de makke rit me ook aan denken.





Met onderweg wat tuinkabouter-decoratie – wel met een leuke watersproeier – zie ik deze attractie eerdere als een contradictorische openlucht-darkride dan als een rollercoaster. Maar er bestaat zeker een doelpubliek voor, dit was tijdens onze passages vaak één van de drukkere attracties.

Dat Black Mamba niet altijd een hangende achtbaan is, wist ik al eerder te melden. In Wenen betreft het een +14 thrill-attractie die ik als halve leek zie als een combinatie van een booster met zo’n grote slingerschommel als in Liseberg en Thorpe Park. Omdat Leon te jong was, bezwoer Florian als enige van ons gezin dit angstaanjagend reptiel.





Leon deed in tussentijd een alternatieve poging om het beest te temmen.



Ik betaalde in diezelfde tussentijd met bankkaart – zie dat straks maar als een hint – drie kaartjes voor de buur-attractie Gesengte Sau. Exact dezelfde naam voor quasi hetzelfde coastertype als in Tripsdrill, dus ook nog eens in hetzelfde taalgebied … ik heb al voor minder beschuldigingen geuit van creatieve bloedarmoede. Maar de Weense Gerstlauer is van buitenaf – inclusief karretjes – misschien nog sterker agrarisch gethemed. Fraai façadisme lijkt wel vaker de rode draad bij attracties in Prater. Ik denk er de hoofdreden voor te hebben ‘ontdekt’: hier moeten uitbaters uit de passanten klanten zien te lokken, iets wat bij attracties in een all-in pretpark niet of toch in mindere mate aan de orde is omdat het inkomgeld al is geïncasseerd.







By the way: leuke, soepele rit en ’s avonds wordt ook deze attractie bijzonder verlicht.



Wiener Prater kent enkele opmerkelijke ‘rust-’plaatsen. Zo doet een reeks afgedankte breakdance-duo-zittingen dienst als zitbank.



Je kan ook een zitje proberen te bemachtigen op roterende reuzen.



Op de achtergrond zie je al de kinetische (tijdelijke) topper van het park: Olympia Looping. Florian en ik hadden ’s werelds grootste verplaatsbare achtbaan van meesterbouwer Schwarzkopf elk al twee keer bereden op de Rheinkirmes in Düsseldorf in 2015. Dat gegeven, de onaangenaam diep doorgedrukte schouderbeugels destijds en de actuele ritprijs van € 10 p.p. weerhielden me nu van vijf inversies op de ‘Weense Donaukermis’. Maar mijn kinderen kon ik een rit op dit meesterwerk natuurlijk niet onthouden.





Omdat ik dacht dat het de volgende avonden – dichter bij het Paasweekend – drukker zou worden, deden we nog één attractie gedrieën. De trein van de weinig strategisch gelegen Vekoma-achtbaan Mega Blitz is gelijkaardig aan die van BJL’s Revolution, zij het dan met maar drie karretjes. We mochten elk in een apart karretje plaatsnemen en genoten van de aardige spaghetti-rit. Toch bedankten we voor een bisnummer aan gereduceerd tarief, wat strategisch staat aangegeven op het einde van de rit.





Uitgerekend in het land waar men als eerste moeilijk deed over de booster-status na een eenmalige J&J-vaccinatie, gingen mijn jongens nog wat stoer doen op de Turbo Boost. Zelf was ik nog niet bekomen van de lange en hevig draaiende rit op de Space Booster in Energynaldia enkele dagen tevoren. Het geval in Wenen heeft als extra gimmick een rotatie-as in het verlengde van de draaiarm. In verticale toestand krijgen de bovenzitters dan een fraai 360° panorama over Vienna by night terwijl de onderzitters gelijktijdig gelost en geladen kunnen worden.



Aan de bewegingen tijdens het doldwaze draaien en slingeren wil ik liever niet denken. Al hoorde ik mijn nageslacht niet klagen achteraf.



Omdat niemand van ons die avond nog ondersteboven of achterstevoren ging hangen, leek het tijdstip ons geschikt om de magen te vullen. Dat deden we nabij de absolute vedette van het park, het Wiener Riesenrad.



Ik bespaarde € 33 door deze must-do-attractie aan ons gedrieën voorbij te laten draaien. Zowel in het park als daarbuiten zouden we elke dag de voorkeur geven aan andere hoogte-attracties. Ons gelimiteerd plezier op deze eerste (halve) dag in Prater had me al het equivalent van twee zilveren BJL-abo’s gekost. Wellicht denkt mijn tegenbeeld Meneer de Geldkakker daar iets minder negatief over …



Woensdag 13 april

We zouden de dag aanvatten in Schönbrunn Tiergarten. Ter plaatse ontdekte ik dat de gigantische paleistuin – exclusief de dierentuin – gratis toegankelijk is en een alternatieve toegang biedt tot ’s werelds oudste zoo. Zowel voor als na het zoo-bezoek kwamen we ogen tekort in de het monumentale tuinencomplex.





De zoo zelf is ook omvangrijk, meer dan het parkplan doet vermoeden. Er is o.a. een boomkruinenparcours.





Aan de kassa had ik aan gunsttarief combikaarten Zoo + Donauturm gekocht. Men bood ook combitickets Zoo + Riesenrad aan, maar wij kozen voor de optie higher, faster en een langdurigere ervaring.





Bovendien ligt de panoramatoren in een nogal strandachtige omgeving nabij enkele riviervertakkingen. Op de eerste echt warme dag van het jaar was dat zeker een bonus voor ons.



Terug op de begane grond moest Wiener Prater nog even op ons wachten omwille van nodige stops in een Biergarten en in ons hotel. Nu kwamen we het park binnen nabij Madame Tussauds. Omdat onze Merlin Premium Jahreskarten ondanks een jaar gratis verlenging ondertussen echt wel vervallen waren, bezochten we deze dure binnenattractie niet. Op zulke momenten vervloek ik dan weer het vermaledijde virus. Helaas moesten we ook de attractie Vienna Flight skippen omdat deze voor onbepaalde tijd niet operatief bleek. Wel in bedrijf was tegenover een gedrocht van een sportbar/gokhuis een bankautomaat waar Florian en ikzelf enkele flappen tapten. Op dag drie onthul ik wat hier zo onthutsend aan is. Ook in bedrijf was de tweedimensionale wingcoaster Rollerball. Ik bleef aan de kant en kan daarom enkel Florians getuigenis vermelden: “De kindvriendelijke versie van Insane uit Gröna Lund.” Bij elke 180° bocht gaat het karretje hier wat schommelen maar dus wel zonder inversie.



Hier recht tegenover en al even operatief – met de kans op een lichamelijke operatie achteraf – is de hangende achtbaan Volare. Uit zelfbehoud nam ik niet het risico maar wel enkele foto’s.





Florian getuigde achteraf van “Doenbaar dankzij functionele hoofdkussens en mits pro-actief mee bewegen met de bochten.” Tijd voor de papa om ook eens een attractie te berijden. Ik begaf me solo en al ruim na zonsondergang in Skull Rock – Fluch der Piraten. Smaken en ervaringen kunnen verschillen, maar ik vind dit rijdend spookhuis niet zo verschillend van andere rijdende spookhuizen die de standaard van Disney en EP geenszins halen. Het aantal gedateerd ogende animatronics dat hier uit de kast komt, doet me – zonder enige ervaring en zonder de intentie om te beledigen – denken aan een slecht verduisterde LGBT-darkroom. Toegegeven, het piratenthema is geen alledaagsheid bij dit soort attracties maar meerdere schermen en knallende geluidseffecten maken er voor mij nog geen 21e eeuwse attractie van. Toch hulde aan de operatoren dat ik er in mijn levendige eentje een rit in mocht maken, want het kost hen evenveel om één volgeladen karretje te laten rijden. De rit zelve duurt wel een minuut of acht, schat ik. Je krijgt dus wel waar voor je geld maar mijn ding is dit niet.



Analoog met daags tevoren volgde voor Florian een rit zonder bloedverwanten op een attractie waar Leon te jong voor was. Zelf bleef ik ook liever kosteloos aan dezelfde kant staan. Discovery Revolution blijf ik koppig een Sledgehammer-van-de-kermis-die-over-de-kop-gaat noemen, al heb ik zelf enige ervaring in Tivoli Friheden.



Hierna ging mijn nageslacht in de shuttlecoaster Boomerang. Het betreft hier een relatief zwak gethemed geval met bovengemiddelde prijs per rit. Omdat ik cobra’s en aanverwanten al voldoende heb bereden in meerdere Europese parken, liet ik het heen-en-weer-gebeuren hier aan me voorbij razen.



Hoog tijd voor onze enige gezamenlijke attractie van die avond. In tegenstelling tot mijn kinderen viel mij nog geen nachtelijke hoogtezicht over Wenen te beurt, dus opteerden we nu voor de gyrodrop met de onoriginele naam Freefall Tower. Graag had ik tegen Leon gegrapt over de ‘typisch Oostenrijkse’ extra klik-beugelsluiting die de forumleden wel kennen van meerdere (Intamin-)valtorens. Op de achtergrond van zwart metaal staat dan in goud- of zilverkleurige letters ‘Made in Austria’ vermeld. Guess what … deze valtoren heeft die extra beveiliging niet eens. Dat was ik dus al vergeten van eerdere ritten die ik op deze (ex-)Ordelman maakte in Düsseldorf en Berlijn. De operator van dienst 'vergat' op zijn beurt om de beugels van de inzittenden manueel te controleren. Niet dat hier een horde volk stond aan te schuiven waardoor elke seconde geldelijk kon worden omgezet. We beleefden opnieuw overal een hele avond een instapklare fastpass-ervaring.



Maar goed, er werd bovenaan minstens drie keer volledig geroteerd en daar ging het mij om. De drop deed me niet veel, ik vrees dat dit een effect van gewenning betreft. Maar de rem was soepel en niet te vroeg, dus conclusie: rit geslaagd.



Bemerk trouwens een getekende Donauturm op het achtergrond-scherm. Altijd leuk, zo’n lokale touch.



En ook de tweede avond werd door mijn zonen afgesloten met thrill van de hevigste soort. Tornado is een geflipte schommelattractie met topspin in één. Er is amper plaats voor vier inzittenden.



Donderdag 14 april

Op Witte Donderdag klokslag 09:00 waren we de allereerste klanten om de Stephansdom Südturm te bestijgen. Jammer dat de 300-en-zoveel treden opeens ophouden als je nog maar halverwege het eigenlijke bouwwerk bent en het uitkijkniveau volledig binnendeurs blijkt.



Ter voorbereiding van onze laatste (voor-)avond in Prater ging ik nog eens naar een minibank. Deze meldde me dat bovenop mijn bedrag een kost van € 2,95 zou worden aangerekend, tenzij ik de transactie weigerde. Zo iets had ik nog nooit eerder in een Euro-land bewust meegemaakt. Maar omdat de reis tot hiertoe vlekkeloos was verlopen – de busrit van Berlijn naar Krakau met twee uur vertraging buiten beschouwing – ga ik nu ook niet kniezen over drie schamele eurotjes. Maar wanneer ik een weinig later m’n uitgaven digitaal consulteerde voelde ik ‘em toch knijpen. Voor de € 40 die ik daags tevoren nabij Mme Tussauds had alfgehaald en voor de € 20 die Florian daar afhaalde, werd telkens een niet vooraf gemelde commissie van … € 5,95 aangerekend. Voor de duidelijkheid: het betreft opnames met een debetkaart type Maestro, dus geen Master of Visa. Bij andere transacties in Wenen – zoals eerder nabij het Schweizerhaus en in o.a. een metrostation, werd enkel het uitgegeven bedrag in rekening gebracht, dus zonder commissie. Ik ga ervan uit dat dit euvel niet voorvalt bij het gebruik van Oostenrijkse debetkaarten. Maar hoe moeten buitenlanders dan dit park bezoeken met het oog op veelvuldige pret? Met een bomvolle portefeuille in een drukbezocht park zonder enige toegang-controle? Een dikke buis voor Wiener Prater op dit gebied, al is de verloren € 15 nu ook geen fortuin. We hadden er gezamenlijk één gemiddelde rit mee kunnen beleven. Hieronder zie je de locatie van de nul-armige bandiet.



Mijn voormiddag was meer principieel dan budgettair deels naar de haaien, waardoor ik maar half heb kunnen genieten van het voortreffelijke Time Travel Vienna. Beschouw dit als een bewust minder enge en meer historische versie van de gekende Dungeons en zonder live-acteerwerk. Zeker een aanrader voor wie (nog) eens in Wenen is.



Mooi meegenomen is dat we een aantal historische protagonisten later die dag en na een bezoekje aan het Globenmuseum tegenkwamen als standbeeld door het majestueuze Wenen. Het is nauwelijks 2 km wandelen langsheen de Spanische Hofreitschule, de Heldenplatz, de Maria-Theresien-Platz, het Kunsthistorisches Museum, de Hofburg en de Burggarten.





Een tweede wandeling bracht me nog meer in de goede stemming: opwaarts door de gratis tuinen van het paleis Belvedere, al spreken de Oostenrijkers dat niet echt Frans-klinkend uit.



Aan de de voor-namiddag van de verlofdag Karfreitag betraden we het nu veel drukkere Prater vanuit het station Praterstern. Hier zagen we voor het eerst gratis mee te graaien parkplattegronden, nog steeds de allerbeste tastbare pretpark-souvenirs als je het ons vraagt. Het kwaliteitsvol papiertje is best groot (5 A4-tjes schat ik) maar toch niet zo duidelijk. De ca. 150 attracties, eetgelegenheden e.a. staan per doelgroep gerangschikt. En geheel onlogisch staat Mega Blitz bij ‘Adrenalin Junkies’ en Olympia Looping bij ‘Spass & Spannung’ vermeld.



Alsof we nog geen wereldbollen genoeg hadden gezien die dag, staat nabij het Planetarium een grote reliëf-wereldbol die je in de juiste en foute draaizin eigenhandig kan roteren. Het ding heet Globus maar zie ik niet meteen vermeld op het parkplan.



Aangrenzend aan het Planetarium bevindt zich het Pratermuseum. Dat had ik graag willen bezoeken maar ik wist vooraf dat dit enkel op weekenddagen toegankelijk is. Eveneens gesloten, op het parkplan onvermeld en bovendien bolvormig is de eigenaardigheid Kugelmugel. Wiki schetst hier in het Duits wat achtergrondinfo: https://de.wikipedia.org/wiki/Kugelmugel



Backstage ziet Wiener Prater er vaak minder aanlokkelijk uit. Maar geldt dat niet voor de meeste pret-locaties wereldwijd, inclusief pretparken? En saai oogt het hier zeker niet langs achteren.





Wat de voorzijde betreft moet ik de Parkgids beamen: Urgewalt der Giganten ziet er indrukwekkend uit. Maar mijn kinderen hebben het niet voor duister en lawaai. We deden deze attractie dus niet.



Wokes kunnen misschien beter helemaal wegblijven uit Prater. Een Biergarten had nog vrolijk decoratievlaggetjes hangen van het WK voetbal in 2018, u weet nog wel welk land gastheer (m/v/x/) was. En daarnaast bevindt zich een cakewalk-attractie getehematiseerd naar een grote kindervriend van weleer.



Voor de duidelijkheid: zelf stoor ik me hier niet aan, evenmin als aan onderstaand liefdevol tafereel.



Wat ik al bedenkelijker vindt, is o.a. een schiettent met concentrische targets geschilderd op dierlijke animatronics. En op onderstaande attractie zag ik een berijdster die tijdens de hele rit haar Handy filmend in haar hand hield. Prater is op dat gebied meer een permanente kermis dan een pretpark, ondanks de rijke historiciteit.



Wat we zelf nog deden die laatste uren in Prater, behalve observeren, fotograferen en enerveren? Want één achtbaan die er qua parcours wel aantrekkelijk uitzag ondanks de bedenkelijke reputatie van de constructeur was wel erg levenloos zonder operator en zonder karretjes. Geen Super 8er Bahn voor ons en dus een derde keer dat we Italiaanse tegenwerking ervoeren.



Er restte nog één must: de tweede indoorcoaster van het park, Insider genaamd. Laat me deze Maurer aan gelijkaardige beoordelingscriteria onderwerpen als Maskerade. Hier een nog sterker begin, vooral dan in de wachtrij. Deze bevat o.a. een simpel spiegeldoolhof en een lasermaze. De lichteffecten gaan ook onride door, waardoor de hele rit verrassend blijft. Maar wat een ruw ding is dit! Uit angst voor een her-belevenis van de Deense Tornado hield ik me heel de rit meer dan stevig vast. Gelukkig zonder lichamelijk letsel, maar genieten is er dan toch niet echt meer bij.



Da’s natuurlijk geen manier om afscheid te nemen van onze – ik herhaal het – zeer geslaagde autoloze multi-trip. In EP waren we er al eens te laat voor, nu had ik daags tevoren online een tafel(deel) gereserveerd in het Rollercoasterrestaurant. Voor sfeer en gezelligheid een welverdiende 10 op 10. De kwaliteit van de spijzen vonden wij ook OK en over geldzaken heb ik al genoeg gezeurd in dit TR. De porties waren wat aan de geringe kant, maar omdat het 17:00 was, zouden we op de nachttrein naar Brussel wel nog een vierde maaltijd verorberen.



Met een knipoog bied ik elke geduldige lezer nog de kans om ons vierkant uit te lachen. In plaats van een aankomst in Brussel om 10:00 was dit pas om 16:30. Nee, we zijn die vrijdag niet meer in Walibi en Aqualibi geweest zoals voorzien. Maar gelet op alle andere overwonnen obstakels en onzekerheden, mag ik daarover niet klagen.



Maar nog liever laat ik een eindbeeld spreken: hieronder de fotogenieke hoofdreden voor een eventueel herbezoek aan Wiener Prater. Mijn rcdb-verslaafd nageslacht maakt gewag van een geplande niewerwetse Mack-achtbaan in 2023. Maar zo snel zie ik een herbezoek niet gebeuren. Hoewel .. het hoger vermelde Tsjechische waterpark zorgt voor nog een extra trigger. Dus zeg ik licht voorbarig Auf Wiedersehen, Wien en dank voor uw leestijd.

[knessel]

dank je voor je uitgebreide TR, het is altijd een plezier om deze te lezen...

[joachim1107]

Bedankt voor het TR

[Earlyspencer]

Mezelf in snelheid pakken, het is me nog niet vaak overkomen. Na drie volle weken autovakantie in Nederland-Duitsland-Denemarken-Noorwegen-Zweden splitste ons gezin op de P&R van Oberhausen Hbf in tweeën. De interessantste helft spoorde met de befaamde 9 euro-maandtickets naar Düsseldorf. Net als eind juli 2015 - toen met Florian - verbleven Leon en ik in de jeugdherberg vlakbij de locatie van de Rheinkirmes. We wisten donders goed dat eind augustus 2022 de kermis al lang was opgedoekt en dat de Olympische topper by Schwarzkopf zich nu 770 vogelvlucht-kilometer zuidoostwaarts bevond. En net als in 2015 bezochten we de Rheinturm, deze keer late-night i.p.v. early-bird.



Dubbel weetje: 1. De verticaal gerangschikte lampen - wanneer ze niet zoals elke 5 minuten in veelkleurige discomodus staan - vormen eigenlijk een digitale klok. Knap wie tot op de seconde het tijdstip (geen datum) van de foto-opname kan aflezen. 2. In Lego Discovery Oberhausen hebben ze deze 240 m hoge toren op schaal nagebouwd.

Net als in 2015 hebben we ook een boottochtje gemaakt op de Rijn. Wel nieuw voor mij - en gratis! - was Classic Remise. Een tentoonstellingsruimte van oude en minder oude luxewagens. De locatie is een oud, halfcirkelvormig treinstation en doet ook dienst als verkooppunt en werkatelier. Maar als rugzaktoerist loop je er niet in de weg en ben je ook van harte welkom. De duurste auto waarvan ik het prijskaartje zag, was dit roestbruine geval op de voorgrond (2,9 mln €).



Om in gezinsverband met de auto te reizen, lijkt een wagen met meer kofferruimte me toch praktischer ...



Voor wie zich afvraagt wat de hoofdstad van NRW hier komt doen in dit -TR-aanhangsel: Ik had nog een ÖBB-voucher-rest t.w.v. één eenpersoonsritje Düsseldorf-Wenen met de nachttrein. En ons restbedrag van Flixbus stelde me in staat om voor ons beide een groot deel van de trajecten Brno - Praag - Leipzig - Brussel te financieren. En niet onbelangrijk: we hadden nog een dikke week vakantie! Post-corona kregen we nu geen privéwagon, al kwamen we op zondag 21 augustus beter uitgeslapen dan verhoopt en zonder vertraging aan in Wenen Hbf. Al onze overbodige bagage kon daar voor een klein bedrag in een locker. Ons eerste target ...



... het Circus & Clown Museum Wien ligt niet ver van Wiener Prater en is enkel op zondagen geopend. Meteen een goedmaker van ons geannuleerde bezoek in april 2020. De toegang is gratis maar over de papieren gift die ik aan de enthousiaste uitbater gaf, hoef ik hier niet te veel op te scheppen. In dit museum zijn natuurlijk veel attributen en affiches te zien. Er zijn ook heel wat links met Wiener Prater. Daar kon je in pre-woke tijden naar de dikste madam van Wenen gaan kijken.



De link circus-Prater bestaat blijkbaar ook in de andere richting.



Kort voor de middag was de lichte regenval wat aan het afnemen. Dat leek me ideaal om te starten met de absolute parkvedette: het Riesenrad. Mooi meegenomen dat je hier met bankkaart kan betalen en dat Leon aan halve prijs mee mocht. € 20 voor gezamenlijk één rondje is niet niks, maar we kregen iets meer. Meteen voorbij de kassa is er een heuse cirkelvormige tentoonstellingsruimte. Deze bestaat enerzijds uit (authentieke?) afgedankte gondels die als vitrine dienst doen ...









... anderzijds heb je een 360° beschilderde wand. Beide vertellen een deel van de geschiedenis van Oostenrijk / Wenen / Prater.



Ergens aan een zijkant moet je met je ticket aanschuiven voor de eigenlijke toegang tot het rad. Echt jammer dat er geen verplichte wachtrij is gemaakt langsheen alle vitrines - sommige exemplaren zijn interactief. Wie alles wil bekijken wordt nu serieus achtergesteld door bezoekers die zich sneller naar de aanschuif-zijkant begeven. En na deze wachtrij volgt dan nog een wacht-veehok buiten (geen foto).

Gelukkig was het op dit tijdstip niet zo druk en schoot alles vlot door. Mooi dat we met niet te veel mensen - ik schat een tiental - in één gondel werden geladen.



Twee kleine raampjes waren geopend, ideaal voor de ventilatie en voor foto's zonder lichtreflex.



En ook geschikt om een volgende target te spotten, dat nog voor het einde van onze rondrit in bedrijf ging.



Deze top-foto mag niet ontbreken.



Tenslotte is er de souvenirshop waar je na de rit uitkomt en die natuurlijk ook zonder een ritje te betreden is vanop de begane grond. Het is al van 2003 en 2004 geleden dat ik Londen Eye had bereden, toen nog eigendom van British Airways, denk ik. Maar hier in Wenen overviel me een über-commercieel Merlin-gevoel.



U raadt het al, het volgende target was de Super 8er Bahn. Omdat ik de trein nogal heen en weer zag schokken, kocht ik alleen voor Leon een kaartje. Ik had me enkele maanden terug als ezel gestoten aan een coaster-onding op de Sinksefoor, geen tweede keer! Leon wist in samenspraak met een driekoppig gezin een frontplaats te versieren.



En toen gebeurde iets eigenaardigs, dat je misschien kan afleiden aan de pose van de operator. De rit werd geannuleerd door de blijvende - weliswaar lichte - regen. Leon moest z'n ticketje afgeven aan de verkoper en kreeg een bankbiljet van € 5. Mag ik dat klasse noemen als pretpark-fan en kermis-criticus? In welk pretpark krijg je je geld terug bij storingen?

Niet getreurd, we hadden nog een zestal uur tijd te spenderen in de Hauptstadt. Misschien eerst gezamenlijk of papa alleen in die darkride over dino's. Guess what, deze was ook gesloten. En Vienna Flight bleek definitef opgedoekt Na de dubbele portie historische indoor-cultuur had ik opeens geen zin meer in het Pratermuseum, nochthans enkel in het weekend geopend remember. Gratis buitendeurse cultuur vinden in deze stad is gelukkig zo simpel als wat. De Weense kunstenaar Friedrich Hundertwasser heeft destijds in de buitenwijk Spittelau de ecologische verbrandingsoven uitwendig mogen decoreren. Het resultaat vind ik oogstrelend. U bent niet alleen indien u nu aan Gaudi's Park Güell denkt of aan de binnen-doorgang tussen de twee pret-loodsen in Toverland.





In dezelfde wijk heb je ook nog een woonblok, ontworpen door de Brits-Irakese architecte Zaha Hadid (bekend van het Havenhuis in Antwerpen en een kantoorblok in hartje Kopenhagen). De legale graffiti sprak me hier eigenlijk nog meer aan.



Twee metrolijnen brachten ons terug naar Prater, waar quasi alles nu wel operatief bleek onder ook al drogere omstandigheden. Geen frontje en - moet ik nu blij zijn of niet? - een beetje geklaag over het schokken. Maar wel een credit waar de grote broer thuis jaloers op zal zijn.



Urgewalt der Giganten deed ik solo. Leon was verbaasd dat ik na een zestal minuten opnieuw tevoorschijn kwam. Het ventje had tijdens mijn bezoek op eigen initiatief de attractiebeschrijving in de Parkgids gelezen - ja ik weet wat goed opvoeden inhoudt Daarin maakt de auteur gewag van een rit-duur van 15 minuten. Alleen ... was ik geheel solo in de attractie. Dat maakt het nog wat spannender maar dus ook wat sneller. Ik was totaal onwetend over de inhoud van de attractie. Eerlijk gezegd had ik een rijdende attractie verwacht. De attractie bestaat uit een drietal ...

Dit gedeelte bevat spoilers. Klik op onderstaande knop om het gedeelte open te klappen.

Open spoilers

************ Spoilergedeelte ************

doorwandelgebieden en evenveel simulatoren. Eén wandelgebied is echt sterk, temeer omdat je je op een soort hangbrug een weg baant tussen de anima-dino's. De simulatoren zijn ook van wisselend niveau maar spreken me minder aan: twee lift-achtige dingen en dan iets dat wel wat op de hoofdbrok van de Forbidden Caves lijkt of beter: op het dino-geval in Movie Park. Wat me opviel was zeker de grootte als geheel van deze attractie. Opnieuw niet 100% mijn ding maar dus wel af en toe knap en daarom z'n geld wel waard.

Leon wist me - zonder bijbedoeling - te vertellen dat Olympia Looping enkele dagen na ons bezoek zou worden gedemonteerd om elders voor kinetisch plezier te zorgen. Dat gegeven + de betaalmogelijkheid met bankkaart + de gedaalde ritprijs (nu 'amper' € 9,50 p.p. - knipoog) + de aangewakkerde herinnering aan een dubbele rit destijds in Düsseldorf deden me overstag gaan .. en dus ook vijf keer over de kop. Maar ik blijf "Awoe!" roepen omwille van die onnozele trekzak-schouder-beugel. De operator had die niet te strak gezet, zelf schoof ik dit nog twee standjes strakker. Maar tijdens de rit zakt dat onding uit zichzelf nog enkele standjes lager. Mijn angst-idee "Als we straks ergens vastzitten, al is het in het station, wordt dat maanden revalidatie" ging pas over na het verlaten van de trein. Dus nee: z'n geld niet waard zo lang men niet investeert in hedendaags zitcomfort. De scheve pose achteraf van Leon was hopelijk alleen maar schijn.



49 Euro lichter maar toch met een tevreden gevoel verlieten we Wiener Prater. 'Tot ziens' en 'slaaf' zijn hier blijkbaar synoniemen.



We doolden nog wat rond in een stadpark en kwamen daar Wenens op één na bekendste componist tegen.



Het hoofdoel van onze trein-tram-bus-reis lag evenwel 100 km noordwaarts en in een ander land. Ja, we hebben de volgende dag Aqualand Moravia bezocht. Misschien eerst enkele praktische tips:

- De Flixbus tussen Wenen en Brno rijdt dus wel langs dit complex maar stopt er niet

- Het was flexibeler (en mogelijk ook goedkoper) om te sporen van Wenen naar Brno

- In die Tsjechische stad sliepen we twee nachten in een oude atoom-bunker.



- En van hieruit reed dagelijks en quasi om het uur de Aquabus naar het waterpark. Een enkel ritje duurt ca 45 minuten en kost omgerekend € 2. Zorg vooraf voor Tsjechische valuta en best in kleine eenheden.

- We hadden online-pre-sale tickets gekocht. Ik als volwassene al in juni tijdens een toen lopende promotie. Voor Leon kocht ik later een kinder-ticket dat 30 dagen geldig was. Het kostte me omgerekend € 28 + € 24, serieus minder dan de kassaprijs.

We hadden mazzel met het weer: het was heel de dag grijs en af en toe regende het licht. Hoezo, mazzel? Ten eerste minder volk, vooral dan in het buitendeel. Daar staan de drie beste slides van het park en voor ons was het quasi elke keer meteen een raft scoren, trappen op en instant glijden. De topper is volgens wat ik op internet lees deze roodwitte High Five met dus vijf lanceringen.



De slides met open cone en met halve halfpipe vond ik eigenlijk minstens even verbluffend.



Ook buiten te vinden: een lange lazy river met twee opstap (-en afstap-)plaatsen, een gesloten café en aardige Romeinse decoratie.







Voorts buiten nog een verzameling halve en hele buizen voor de kinderen



Een golfbad met om het half uur serieuze golven ...



... nog wat Kinder-Spielerei



... en een thermale zone. Zowel hier als binnen had je cilinders waarbinnen permanent een golfbad-in-pocketformaat wordt gecreëerd.



Het merendeel van de slides - en van de bezoekers - bevindt zich binnen. De binnenzone met slides heet Adrenalinium. Ik schat hier in totaal wel minstens een slide of twaalf, de meeste met enkele of dubbele band. Leuke en grote dingen maar geen echte uitschieters en met beperkte of afwezige theming.





Helaas niet bestaande: een wildwaterbaan. Maar van 11:00 tot 17:00 hebben we ons hier geen seconde verveeld. In Praag heeft het waterpark wel zo'n wilde buitenbaan die alleen in de zomer geopend is. Op deze trip hadden we in de Tsjechische hoofdstad maar een vijftal uur te spenderen. Die werden besteed aan een bergtreintje, een uitkijktoren en wat culturele sightseeing. Maar ik beeld me in dat ik later wel eens in dat waterpark geraak. Imagine!

[knessel]

Wederom bedankt voor je TR.
Zo'n waterpark op een grijze dag, dat ziet er maar frisjes uit of vergis ik me ?

[Earlyspencer]

Zo'n waterpark op een grijze dag, dat ziet er maar frisjes uit of vergis ik me ?

Als je in beweging bent en regelmatig het water induikt, valt dit zeker me. Ik denk dat het buiten ca. 21° C was. Fris voor de tijd van het jaar en al zeker voor deze gekke zomer, maar toch best doenbaar hoor. Het is in elk geval veel dragelijker dan in Warmer (sic) Madrid Beach bij 42°C, blootvoets op brandend hete kunststof platen of stenen tegels. Die Spanjolen zijn te lui om ook maar ergens rubber matten te leggen. En als je dan even rent, krijg je onder je cojones van een toezichter. De meeste bezoekers dragen er teenslippers of dergelijke. Maar die moet je 1° in je reiskoffer krijgen wat bij een vliegvakantie geen evidentie is en 2° geregeld achteloos achterlaten bij slides en pools.

Terug naar het geval in Moravië: De rood-witte multi-launcher deden wij welgeteld 10 keer. Er stond boven het lege wachthok met twee-persoons-banden een bord met 'vanaf hier 75 minuten'. Nog iets wat me verbaasde: er is een betalend fastpass-systeem à 100 CZK (= € 4) per raft en per beurt (rit). Deze 'service' wordt aangeboden voor alle slides met banden of rafts, zowel binnen als buiten. Onze 10 instant ritten op de rood-witte en ca. twee keer vijf instant ritten op beide geel-groene slides zouden dan 20 x 100 CZK = 2000 CZK Gekost hebben. Dat is ca. € 80, al betaalde ik in Brno bij opnieuw een klote-geldautomaat voor deze valuta € 91 Maar voor al dat instant sliden betaalden we nu gelukkig niets. Besef dat je met een fastpass-raft ook nog moet aanschuiven op de dan wel drukbevolkte trappentoren. En of we dus mazzel hadden met het weer en de on-drukte!



Betalen doe je trouwens net als in Tropical Islands: je krijgt bij de hoofdingang een armband met ingebouwde chip. Die dient niet enkel als locker-sleutel maar die registreert ook al je consumpties. Bij het uitchecken moet je dan je schuld vereffenen. Die van ons - we gingen regelmatig in een kleedcabine meegesmokkelde drank drinken - bedroeg natuurlijk 0 CZK. De outdoor-horeca was gesloten, bij de indoor stond vermeld dat je er niet blootvoets binnen mocht, al zag ik daar wel heel wat blote voeten. Rare jongens, die Tsjechen. Maar Aqulanad Moravia is dus zeker de moeite waard. Op sommige trappentorens buiten heb je zicht op Kostel svatého Linharta: een oude kerk op een eiland temidden van een bergachtig meer.



Bron foto: https://brnensky.denik.cz/ctenar-rep...-20210708.html

[Earlyspencer]

Maak na de homo erectus en de homo habilis kennis met de homo inconsequentus. Want net geen twaalf volle maanden na m'n half-gesmaakte first (and second and third) visit aan Wiener Prater, tekende ik daar op zaterdag 8 april 2023 voor de vijfde keer present. Nog minder dan in augustus 2022 waren het de attracties aldaar die me aantrokken. Wenen ligt quasi ideaal om zonder eigen vervoer twee andere Oostenrijkse pretparken te bezoeken. En als het goed is zeg ik het ook: de ÖBB-nachttrein naar Venedig arriveerde daags nadien stipt in Noordoost-Italië. Na een culturele topdag aldaar werden Italiës twee grootste pretparken bezocht. Die ervaringen kan u hier en daar nalezen.



Ook de Oostenrijkse hoofdstad heeft wel één en ander te bieden op cultureel vlak. We begonnen de natte zaterdagochtend strategisch in het Technisches Museum Wien. Dat ligt trouwens op wandelafstand van de topattracties Schloss Schönbrunn en de gelijknamige zoo. € 16 / volw. voor een eerder educatief dan artistiek museum vind ik er niet naast gevraagd, maar m'n 12-jarige mocht gratis binnen. Het museum huist in een imposant meerverdiepingen-gebouw, iets wat men in Italië al gauw un gran palazzo zou noemen.



Af en toe is er iets interactiefs, zoals een virtuele kabelbaan (zonder brilletje) in de Andes.



Jos (Goeb.) & Dolf mogen voor de historiciteit ook niet ontbreken [no offence ...]



Er is gelukkig ook aandacht voor leukere geluidsregistratie: Deep Purple in een museum! Volgens nieuwerwetselingen horen deze Kings of the Stone Age daar al vijftig jaar thuis ...



En er is een link met Wiener Prater. Panoptikum - met 'k'- ken ik louter afgaande op online foto's en reviews als een tweederangs Grévin of Tussauds in de Hamburgse Reeperbahnwijk. Voor zo ver ik de uitleg hier in het museum heb begrepen: De grens tussen wetenschap en sensatie was anderhalve eeuw geleden dunner dan nu. Het tentoonstellen van opengesneden lijken, nagemaakt in was, was destijds volk-trekkend entertainment. Dit verantwoordt tot op heden het bestaansrecht van een Tussaudsafdeling in Wenen Prater, als u 't mij vraagt.



Maar u vraagt me niks, behalve misschien om ter zake te komen en wat over Wiener Prater zelf te verhalen. Deze twee politieke gebouwen - parlement (denk ik) en stadshuis - kwamen we onderweg tegen maar moeten het hier stellen zonder verder commentaar. Vraag dat maar eventueel aan de VRT-ceo.





Behalve hier en daar een minder belangrijke attractie gesloten, aanvaardbare trein-en-bus-vertragingen, een omgeleide metro en een voedsel-kotsende zoon - opnieuw de schuld van de Chinezen! - was ons voorafgaand niks naars overkomen in MPG, Aqualand, PHL, Keulen, Tripsdrill, Stuttgart, Salzburg, Fantasiana, Neusiedlersee en Wenen. Ik werd er dermate overmoedig van - eerder met James Browns 'I feel good' in mijn kop dan met de grootste hit van Domenico Modugno - dat ik besloot om een ritje te wagen op Volare.



Twee keer € 5 is i.m.o. € 6 te veel voor een weinig spannende rit. Te traag & te compact, wat zich - no surprise - vertaalt in weinig comfort. Door m'n lichaam quasi heel de rit te strekken - keine Ahnung of dat echt hielp - kwam ik er wel ongeschonden uit. En zeggen dat ik medio januari 2023 nog enkele dagen werk-onbekwaam was door een her-optredende lumbago ...

De slechtste Intamin ooit gedaan staat voor mij in Scandinavië. Dan twijfel ik tussen Bakkens Tornado en Gröna's Insane. Ook al staat er geen Intamin in Wenen, laat het me even over zacspins hebben. Ik ervoer het geval in Stockholm als een topspin die een tweedimensionaal spoor volgt. Voor mij is dat eerder een trillende platrit dan een achtbaan. En laat topspins zowat mijn minst favoriete attractietype zijn in dat segment. Roller Ball is ook made in Switzerland maar doet het wat kalmer en zonder inversies. Ook hier had ik weinig achtbaan-gevoel, maar pijnlijk was het zeker niet. Misschien omdat we 'm net na Volare deden, dat kan ook.



By the way, het was al vooravond èn Paaszaterdag en beduidend minder druk dan op onze derde namiddag een jaar geleden (toen Witte Donderdag voor de Bijbelvaste lezers op dit forum). Zou het iets met de crisis en inflatie te maken hebben? De meeste attractieprijzen waren licht gestegen tegenover onze vorige bezoeken. Daar trekt die rotverwende kleine van mij zich geen hol van aan, natuurlijk.



Dat april 2023 te vroeg zou vallen om de nieuwe Big Dipper by Mack te berijden, hadden we al voor Nieuwjaar 2023 begrepen. Sneu voor m'n oudste zoon die hier begin september zal zijn: Vienna Looping loopt minstens een jaar vertraging op. Over juridische bouwperikelen die aan de oorzaak liggen, leest u o.a. hier. Ik voeg er deze zelfgenomen 'lege' foto aan toe.



Toegegeven: in deze uithoek was ik bij m'n vorige vier bezoekdagen nog niet geweest. Deze naburige - en dure - karting-attractie in open lucht had ik dus nooit eerder opgemerkt.



Meteen rechts hiervan was een dikke betonnen cilinder in aanbouw (geen foto). Ik dacht dat dit eerder met residenties te maken had, maar volgens het parkplan 2023 komt hier binnenkort Panorama Vienna. Deze weblink doet me dan weer twijfelen of het wel om een zuivere park-attractie gaat of om iets multifunctioneels.

Ook nooit eerder gezien door mij in real life - wel grondig bestudeerd online - is Königreich des Eisenbahnen. Uit reviews bleek dat deze overpriced binnenattractie een flauw afkooksel zou zijn van Miniatur Wunderland Hamburg. Voor het geval de dienst Toerisme van Hamburg meeleest: bij deze maak ik m'n oneerbiedigheid jegens het Panoptikum goed. Voor het geval de Rollende Vrienden meelezen: De kermis van Hamburg staat komende zomer op hun Scandinavisch pret-programma. Hamburg Wunderland heeft zeer ruime openingstijden - ik denk tot middernacht en ook 's ochtends in de vroegte - en ligt in het pittoreske Speicherstadt, naast the Dungeon. Reserveren vooraf is wel noodzakelijk.



We kozen voor een andere binnen-attractie: het Pratermuseum.



Piepklein - meteen hieronder ziet u zonder overdrijven 2/3 van het hele museum - en daarom eigenlijk z'n € 5 inkom niet waard, behalve dat Leon ook hier gratis binnen mocht.









Wel leuk: verwijzingen naar onze where-about van daags nadien.



Er waren ook sensatiezuchtige links naar (pseudo-)wetenschappen







Dit museum ligt een beetje in een andere uithoek en deelt het gebouw met het Planetarium (niet door ons bezocht). Het museum krijgt zowel qua locatie als omvang een serieuze upgrade. Deze bouwwerf staat tegenover de gluiperige minibank, dus wel wat centraler in het pretpark.



Ook niet eerder opgemerkt: leuke wanddecoratie in het metrostation Praterstern. Zoals eerder al gemeld: je hoeft in Wenen geen museum in voor Sehenswürdigkeiten.

[knessel]

Weerom een plezier om te lezen .