[TR] Le Parc du Petit Prince – 3 juli 2022

[Earlyspencer]

We zijn er ondertussen al gewend aan geraakt, maar het eerste weekend van juli was het ook al puffen en zweten in de Elzas. Onze dag was kort voor openingstijd al meteen half geslaagd door toe te komen op een bijna lege, met zonnepanelen overdekte en bovendien gratis parking. Ga dat sprookje maar eens vertellen op de niet of schaars beboste parkings van de Plopsa-geldwolf, de Waverse weerwolf of de Loonse duinwolf …



Ook gratis was de inkom voor 2/3 van ons gezelschap, met dank aan mijn Waalse Educpass èn een diplomatisch mailtje van mezelf voorafgaand aan ons bezoek. De caissière van dienst deelde me immers Lavroviaans mede dat het park niet meer collaboreerde met die educatieve partner. Mè hiel Moskou, maske, mo nie mè moa!. Duimen omhoog voor papa’s ongeëvenaarde gierigheid.



Nog voor het betreden van het park legden Leon en ik ons hoofddoel vast op de gevoelige digitale plaat.



Van dichterbij en upskirt ziet Le Ballon du Roi er als volgt uit.



We moesten één beurt wachten, dat waren er een tiental minder dan toen we anno 2019 een gelijkaardige attractie bevlogen in Terra Botanica. Dat exact 600 volgelkilometers meer westelijk gelegen park beschikt over een bekijkenswaardige binnenwachtrij, dat kunnen ze in Ungersheim ook wel gebruiken. Maar hier was de ballonvaart dan weer niet tegen extra betaling. Volgens onderstaand infobord, mondeling toegelicht door een operator, zouden we de lucht ingaan onder een soort van code oranje. Dat houdt een drieluik aan voorzorgsmaatregelen in: 1° een kleiner aantal passagiers per vlucht 2° stijgen tot maar 1/3 van de gebruikelijke hoogte en 3° waarschijnlijk later op de dag gesloten.



Maar ook op 50 meter hoog kregen we een fijn uitzicht. Meegenieten mag.





De parking is hier een meer eerbiedwaardig begrip dan in mijn grootstedelijke woonomgeving …



Doe de duimen nog maar eens omhoog voor deze niet befietsbare ballon d’ Alsace. Ik vraag me af of een park in BeNe niet gebaat zou zijn met dit soort attractie? Maar het zijn geen capaciteitsmonsters en bieden niet overal garantie op succes. Die in Hamburg is ondertussen verwijderd, die in Berlijn is minstens s.b.n.o. en ook die nabij Disney Parijs was lange tijd in onbruik en niet alleen wegens het virus. Misschien waait het ook te vaak in de Lage Landen, liefhebbers van de Spring-Rox-Nachtwacht-flyer weten zeker waar ik naar hint.



Scherpzinnigen hebben al in de gaten dat het park volgens een concentrisch patroon is aangelegd. Zonder permissie plak ik hier graag een foto van het parkplan. De plattegrond was gelukkig ook – en gratis – op papier te verkrijgen. 2022 wordt het jaar waarin ik me blauw erger aan het feit dat bepaalde parken – inclusief dierentuinen – het vertikken om nog papieren plannen uit te delen of zelfs te koop aan te bieden. Schijn-groen verwijzen ze dan naar een te scannen QR-code, waardoor je op een dagje uit evenveel moet schermstaren als op een dagje in. Enkele badguys die hopelijk niet te veel navolging krijgen: Duisburg Zoo, Zoo Madrid, Parque de Atracciones Madrid, Warner Madrid en Faunia Madrid.



Bron: https://www.parcdupetitprince.com/in...es-et-services

Het papieren plan in PdPP heb ik ter plaatse maar heel af en toe moeten raadplegen. Door de duidelijke bewegwijzering, het beperkt aantal attracties, de grote tussenruimtes en de parkstructuur kan je hier je weg onmogelijk kwijtraken. Centraal in het park hebben ze een rotonde met daar middenin een Kaukasisch blond ventje bovenop en extra-terrestrisch hemellichaam. Flashback naar de tweede helft van de jaren ’80 toen mijn vader zich op onze pretpark-loze autovakanties in La douce France verbaasde over de vele rotondes aldaar. Echt waar: dat was in Belgenland toendertijd een curiositeit.



Les Chaises Volantes is een zweefmolen van dertien in een dozijn die qua naamgeving niet meteen de grote originaliteitsprijs heeft weggekaapt. Een dikke 35 jaar na de rotonde-verbijstering was ik de cirkelvormige bewegingen wel al wat gewend. Maar de overrated klikbeugel – toch eerder te verwachten bij valtorens – vond ik het fotograferen waard. Dat deze rode ronddraaier op het parkplan wordt gecatalogeerd onder ‘Attractions Sensation’ is mogelijk nuttige / ontradende informatie voor adrenalineverslaafde lezers op dit forum.



Courrier Sud is een attractietype dat wel originaliteit uitstraalt. Hier zijn meerdere kamers waar je via een groot scherm opdrachten te zien en te horen krijgt, allen in het teken van verre reizen. Die kan je gelijktijdig met meerdere individuen uitvoeren door b.v. op de juiste lichtgevende tegels te gaan staan. Kennis van het Frans is wel een noodzaak. Laat dat de reden zijn van onze niet zo succesvolle missie, hier.





U vraagt, wij draaien. Le Serpent was de eerste coaster die we tegenkwamen.



Hulde aan de operators die bij gebrek aan volk niet wachtten tot minstens een halfvolle trein. En in een bijna leeg station effe dubbel aan een poortje staan wachten voor een plekje voorin of achterin de trein was ook geen bezwaar, evenmin als re-rides zonder opnieuw te moeten aanschuiven.



Geen beknellende zitpositie, bovengemiddelde soepelheid, twee rondjes per beurt, een leuk onride binnen-momentje met effect en een keurig gethemede wachtrij, dan gaat zelfs mijn duim de hoogte in.





Het blijft natuurlijk familiaal kinder-entertainment, vandaar dat bij mij geen andere lichaamsdelen omho#@!%£ (zelfcensuur).



Le Volcan is een dome-vormige tent met wat ouderwets – en hier en daar al slijtage vertonende – bezigheidjes. Een klein beetje Urbanus uit Comic / Plopsa Station:



En een nog kleiner beetje Technopolis:



Le Petit Train kan je best letterlijk nemen. Passagiers moeten hier door het extrasmall-spoor achter elkaar plaatsnemen. Het is geen treintje-rond maar een rit van A (nabij le Serpent) naar B. Daar is het verplicht uitstappen en plaats maken voor verse passagiers. Ik denk niet dat kinderwagens mee kunnen.



Toch was de rit ideaal om enkele nog te ontdekken attracties … eh te ontdekken.



We reden langs de dierenshow La Planète des Animaux die net gaande was. De witte stippen bovenaan links en centraal zijn gedresseerde duiven, het moeten niet altijd adelaars of gieren zijn. Qua viervoeters deed men het hier o.a. met schapen.



Na een stukje bos kwamen we aan nabij de logflume Atlantique Sud.



Inderdaad: met maar één drop. Maar thematisch werd sterk en proper vakwerk geleverd.





Ook hier deden we een instant re-ride. Ondanks de verfrissing vonden wij – en blijkbaar alle bezoekers die dag - het te heet voor deze fraaie speeltuin. Een beetje onnodig en grootheidswaanzinnig krijgt deze op de plattegrond een nummer en de naam Citadelle mee.



Het was al van 2017 in een ander Frans park geleden dat mij zonen individueel slingerden op een attractietype zoals deze La Tyrolienne. Nikske capaciteit maar dat was op een bezoekdag als deze ook nikske probleem.



Fonteintjes als waterspeeltuin, dat was ook ideaal op onze bezoekdag. Maar wij waren toch vooral geïnteresseerd in de achterliggende attractie.



Eerlijk toegegeven, amper drie weken na ons bezoek was ik alweer vergeten wat zich bij Planète Sous-Marine afspeelde. Mijn foto’s zijn hierbij ook niet zo behulpzaam, het was in elk geval niks onder de jurk van een extreem-rechtse politica.





Bij afwezigheid van PdPP in de Parkgids is er gelukkig nog de officiële parkwebstek. We moesten op een scherm dat een onderwaterwereld voorstelt, vanalles afknallen. Het zal wel kindvriendelijk geweest zijn en zeker niet van een laag niveau. Maar als er iets omlaag gaat bij mij, is het toch in eerste instantie mijn kortetermijngeheugen.

Een eerste echt tegenvallend ding – de naam attractie niet waard – is Métamorphose. De helft van het gebouw is ingenomen door een schmink-attelier. De personeel-loze andere helft bevat een groot touchscreen zoals bij het binnenkomen van elke McDo. Ook hier moet je een keuze maken: niet tussen aangeboden vetzakkerij maar voor een gewenste thematische achtergrond. Je klikt nog op één en ander, gaat in positie staan en even later zie je het resultaat. Een papiertje met QR-code wordt afgedrukt. Deze leidt je naar ... een betaalopdracht.





U vraagt, wij draaien nog een keer. Nu op Pierre le Tonnere.



Een leuk muizeke dat me sterk deed denken aan het geval in opnieuw een andere Frans park. Nog twee fotootjes, eventueel voor de Parkgids in opmaak:





Paupers als wij mochten gelukkig picknicken in het park. Per bakfiets reed een reclameteam voor één of ander regionaal (?) frisdrankenmerk rond. Al wie één of meerdere Plopsa-parken bestuurt, leest beter niet verder om mogelijk kortstondig hartfalen te vermijden.

Dit gedeelte bevat spoilers. Klik op onderstaande knop om het gedeelte open te klappen.

Open spoilers

************ Spoilergedeelte ************

In een kleurrijke en duurzame (nou ja: niet wegwerp) plastic beker schonk men ons gratis een halfvol glas in. Dit gebeurde op meerdere plaatsen en op meerdere momenten van de dag. Graag post ik deze semi-publicitaire foto’s als wederdienst voor de welgekomen versnapering en het leuke meeneem-souvenir.

Versnaperingen tegen harde valuta waren te verkrijgen bij de Aérobar, een even Frans verschijnsel als rotondes en schimmelkaas. Omdat ¾ van de aangeboden dranken (zwaar) alcoholisch waren en mogelijk afkomstig uit een niet-bevriende natie, speelde ik mijn favoriete rol: die van principiële vrek.

Onderstaande twee foto’s zeggen weinig over de attractie L’Observatoire.





Bezoekers nemen in een grote donkere ruimte plaats langs de vier zijden. Voor iedereen belemmeren donkere gordijnen het zicht op bezoekers die aan een andere zijde hebben plaatsgenomen … en natuurlijk ook op het centrale deel van de hall. Na enige vertraging en excuses gaan de gordijnen omhoog. Een podium met live-presentator en meerdere schermen komen in beeld. Er volgt een soort interactieve quiz waarbij elke zijde van het vierkant één team vormt. Je moet wel allemaal individueel antwoorden met de knoppen voor je. Kennis van het Frans is ook hier een vereiste. Kennis van de avonturen van de Kleine Prins eigenlijk ook. Laat me nu maar dat tweede als excuus aanwenden voor onze zwakke scores. Maar wel zeer geslaagd entertainment, deze attractie.

De uitgang vormt de tentoonstellingsruimte Exposition Saint-Exupéry. Deze is gewijd aan het hoofdpersonage en nog meer aan de geestelijke vader ervan. Ik kwam pas hier te weten dat de vliegenier-verteller – afgebeeld op biljetten van 50 Franse Francs - bij het neerstorten overleed en restanten pas decennia later werden gevonden. Over die andere piloot en jeugdauteur Roald Dahl weet ik dat hij het neerstorten na een luchtaanval wel overleefde. Over het adelijk fantasiefiguutje weet ik werkelijk de ballen. Voor mij blijft de enige echte kleine prins de sexy motherfucker die in z’n kleine rode Corvette door Alphabet Street sjeest. Dat ze daar maar eens een pretpark rond bouwen in Minneapolis of n’importe où.





Le Petit Théâtre lieten we ongeacht het speelschema links liggen. Een nabijgelegen speeltuin genoot even Leons participatieve aandacht.



Zo kwamen we aan bij Apprivoise-Nous, al is dat niets meer en niets minder dan een kinderboerderij.



Na nog een nat tochtje betraden we het decorstuk L’Avion wat in bijzonder gekadreerde off-ride foto’s kan resulteren.



Vlakbij heb je de half-atrificiële rozentuin La Roseraie.



Enter Le Labyrinthe de la Fontaine. De naam zette me op het verkeerde been, denkend aan een doorwandelattractie ter ere van de bekende fabelschrijver in nog een ander Frans park.



Je komt hier meerdere hoofd- en nevenfiguren tegen uit de avonturen van de Kleine Prins.





Mogelijk heb ik hier mijn studie-collega Le Géographe gemist. Het parcours is op meerdere plaatsen heel erg kindvriendelijk, waardoor je soms onbedoeld een shortcut neemt.



Florian stond weigerachtig om Vol de Nuit binnen te gaan. Uitwendig lijkt dat gebouw immers als twee druppels water op het foto-betaal-ding. En zoals eerder gezegd bezigden we maar uiterst zelden het papieren parkplan.



Maar dit gebouw bleek warempel een cakewalk te huisvesten.



We waren net op tijd voor onze laatste ingecalculeerde must: Le grand Cinéma 3D met om 15:30 een vertoning in het Engels. Al hadden we de film natuurlijk al eerder – wel als ingekorte versie – gezien in (denk ik) Bellewaerde. Hier mochten we als in het pre-Greta-tijdperk de kartonnen brilletjes bijhouden … of wegwerpen.



De ballon ging zoals aangegeven niet meer op in de namiddag. Maar er was wel een vervanger: met een serieus VR-spel op je kop en wat wind-effectjes om ons heen konden we een virtuele vlucht maken. Niet hetzelfde als the real thing maar beter dan niks. Misschien een oplossing voor de hoogste attractie in De Panne?



Op weg naar de park-uitgang kwamen we nog wat fotogenieke waterbeestjes tegen:



Wie kan hieronder de kikker spotten?



Nog een aangename ‘verrassing’ was dat nabij de uitgang een grote indoor trampolinehall is gevestigd onder de naam Trampoline Park.





En we leefden nog lang en gelukkig en op terugweg naar onze Franse uitvalsbasis, hielden we die avond een tussenstop in het pittoreske Colmar. Qua waterlopen in de stad moeten ze daar niet onderdoen voor Bruhhe.



Nog meer water kwam uit het lokale Manneken Pis. Minder lachwekkend is de reden waarom men ook hier dit standbeeld heeft: uit solidariteit met het ook zwaar geteisterde België kort na de Eerste Wereldoorlog.



We waren net te laat voor een bezoek aan het Musée Bartholdi.



“Barto-wie?” hoor ik sommige lezers vragen. De beeldhouwer die verantwoordelijk is voor 'La Liberté Éclairant le Monde' werd in deze stad geboren. In een wereldwijd iets bekendere stad aan de Amerikaanse oostkust kan je het 93 meter hoge standbeeld bewonderen en betreden.



De volgende dag – the 4th of July – was dit museum zelfs gratis te betreden en niet alleen voor USA'ers. Maar wij waren dan in een parkje net over de Rijn. In de wachtrij van onze eerste attractie aldaar – een bolvormige binnencoaster – wordt ook de nodige eer bewezen aan Frédéric Auguste Bartholdi.

À la prochaine!

[knessel]

Dank je voor het uitgebreide en leuke TR. Planète Sous-Marine, waar haal je het toch

[jefke88]

Bedankt voor het TR. Vorig weekend hier ook een bezoek aan gebracht en komen nu tot het besef dat we die shooter dus gemist hebben.

Wij waren er op een rode dag, geen ballonvaart dus. Het park viel ons eigenlijk best tegen. Het begon nochtans goed met die gang na de inkom en het leuk opgezette inkomsplein. Maar de attracties vonden we ondermaats. De Zierer coaster en de boomstammen waren nog wel goed, voor de rest was het allemaal maar erg matig. Geen enkele attractie blonk uit en het park voelt ook vrij leeg aan. Dieptepunt vond ik toch wel die 3D Cinema, zonder 4D-effecten dus. 4D Cinema's zijn al niet meer zo hip, maar als je gewoon 20 minuten naar een stuk uit een film moet kijken zonder enig effect, tjah...