Halverwege augustus had ik de kans alsnog een pretparktripje te doen. Via Frankrijk zou ik naar Duitsland rijden om zo de lus terug naar België te maken. Van mijn eerste parkbezoek van die trip aan Nigloland kon je eerder al een tripverslag bekijken. Op dag 2 stonden er niet één maar twee pretparken op de plannen. De dag starten deed ik in Fraispertuis City.
Fraispertuis City ligt in het gelijknamige dorpje Fraispertuis, in de Vogezen. Komende uit de richting van Nigloland geen heerlijke soepele en vlotte Franse snelwegen maar gewestwegen met een rijstrook waar 80 km/u de grens is en je wel eens achter een tractor terecht kan komen. Maar je hebt dan wel een mooi zicht op de streek (en die is prachtig) en je ziet eens wat lokale Franse dorpjes. Wie zei er nu ook al weer dat pretparkgekkies niets van de wereld zien?!
Fraispertuis is een parkje dat al lang op m’n bucketlist stond. Voornamelijk vanwege de aanwezigheid van een niet zo kleine achtbaan waar ik het later nog over ga hebben. Het park zelf is echter wel redelijk klein, het valt eigenlijk wel een beetje te vergelijken met Slagharen qua grootte. Ook qua thema kan de vergelijking met Slagharen gemaakt worden want ook Fraispertuis City is gewijd aan de Far West, al hebben ze ook een piraten thema.
Meteen bij het binnenkomen bleek dat het park terecht hoog op mijn to-do lijstje stond. Thematisatie is overal aanwezig en de kwaliteit ervan is niet slecht. Dat is toch iets wat ik niet verwacht had van een dergelijk klein parkje. Een verrassing, zeker, maar een goede. De splash battle en jetski die hetzelfde water delen zien er bijzonder prachtig uit, zeker met de volle zon erop. En dat mooie propere water doet me afvragen waarom we dat in België niet kunnen hebben…
Het park telt drie achtbanen, en allemaal waren ze nieuw voor mij. Alhoewel… Ronde des rondins had ik eigenlijk al veel eerder moeten scoren. Deze kleine Zierer stond vroeger in Parc Asterix, echter heb ik deze achtbaan gewoon compleet gemist tijdens mijn eerste bezoek aan het park van Asterix & Obelix. En dat was in het laatste jaar dat Ronde des Rondins daar operationeel was. Fraispertuis nam hem over en zo heb ik alsnog de kans deze aan mijn coaster counter toe te voegen.
Zoals elk zichzelf respecterend klein Frans park heeft Fraispertuis City ook een baan van Soquet. De baantjes van deze Franse fabrikant worden meestal met hoongelach ontvangen en de fabrikant wordt soms wel eens lachend ‘suck it’ genoemd maar Grand Canyon is best wel een leuk baantje. Geen baan waarvoor je speciaal naar het park komt maar wel een baan je zeker wil meepakken als je er bent. De baan ligt ook mooi gelegen en is goed thematiseerd, toen in 2017 de droptoren Golden Driller opende heeft het park de gelegenheid genomen om de thematisatie van Grand Canyon uit te vernieuwen en uit te breiden.
Die droptoren – van Intamin – is trouwens ook erg mooi gethematiseerd. Maar voor iemand als ik met hoogtevrees hoeft een vrije val van 66 meter niet echt, dus ik bedank voor een ritje. Voor de kinderen en mietjes zoals ik is er een kleinere versie in de vorm van van een cactus, maar die tilt wel nog naar voor… Fraispertuis is dan niet echt groot, het park heeft geen tekort aan attracties. Het merendeel daarvan zijn kinderattracties waardoor het park echt een topbestemming is voor gezinnen met jonge kinderen. Ik ben alleen en heb geen kinderen, dus ik sla die attracties gewoon over.
De log flume La rivière Castor zou ik dan wel weer kunnen doen maar daarvoor stond er me net iets teveel volk te wachten. Hier heeft het park afgelopen winter nog gewerkt aan extra thematisatie, een bewijs dat het park echt wel aan de totaalbeleving denkt en meer wil zijn dan een attractiepark. En die thematisatie doen ze echt goed, hier kunnen heel wat parken van leren. Ik teken meteen om dit niveau van thematisatie in bijvoorbeeld Bobbejaanland te hebben.
De grote reden dat park op mijn radar is gekomen en waarom ik dit park wou bezoeken, is Timber Drop. Eén van de twee El Loco’s van S&S die in Europa staat, de andere staat in Flamingoland (Engeland) maar deze is dus makkelijker te bereiken vanuit België. Zo’n El Loco is wel een intrigerende achtbaan, het biedt toch heel wat thrill aan op een beperkte oppervlakte. Een meer dan 90° drop, outbanked turns, 2 inversies… dat zijn geen slechte papieren om voor te leggen.
Desondanks doet zo’n El Loco me weinig. De beugels zijn apart te noemen, niet storend maar het zijn ook niet de comfortabelste beugels. En een echt gevoel van snelheid heb je niet, na de first drop ga je stapsgewijs naar beneden waardoor de gemiddelde snelheid eerder aan de lage kant zal liggen. Er is hangtime aanwezig maar je komt wel traag in die hang positie terecht wat dan toch weer een ander gevoel is dan de hangtime die je bij Goldrush in Slagharen of Fury in Bobbejaanland ervaart. Daar komt je er snel in om eventjes de 0 km/u te bereiken en te hangen, bij Timber Drop ga je traag de inversie in. Het is ook hangtime maar toch ook weer anders.
De naar beneden gaande inline twist vind ik dan weer wel echt leuk en Timber Drop verdient extra pluspunten voor de thematisatie. Van alle zes El Loco’s die gebouwd zijn is de versie van Fraispertuis City de best gethematiseerde – eigenlijk ook de enige want een Green Lantern logo tegen de supports plakken tel ik niet echt mee als volwaardige thematisatie. Sorry Warner Bros Movie World Australië. De first drop die een holle boomstam induikt is goed gevonden en het voegt echt wel wat toe aan de beleving.
Daarmee heb ik mijn coasterbingo binnen. Het park heeft ook nog een Disk’O coaster, de kleine variant zonder extra heuvel tussenin, maar die lag eruit met een technisch defect. Ondanks dat coaster-count die onlangs heeft toegevoegd weiger ik ze mee te tellen, geen gemis op de bingo in mijn ogen.
En daarmee zat mijn dagje… welja… 2 uur Fraispertuis City erop. Ik ben blij dat ik er eindelijk eens geraakt ben en het was absoluut terecht dat het zo hoog op mijn lijstje stond. Het park is enorm gezellig en goed gethematiseerd, bovendien heeft het zijn ligging tegen een bosrijke heuvel ook mee. Het park is wat aan de kleine kant waardoor een hele dag hier spenderen niet zo makkelijk is (maar met kinderen erbij denk ik dat dat best te doen valt) als volwassen pretparkgekkie. Maar een bezoek aan dit park is de reis absoluut waard! En de streek is prachtig genoeg om het park met wat sightseeing te combineren. Ik besloot niet aan verdere sightseeing te doen en te vertrekken naar mijn volgende bestemming van die dag, richting Duitsland.
Voor nog meer foto’s, check dan zeker onze fotogalerij van Fraispertuis City uit!