Waarin heb je nogaltijd schrik? (kermis/Pretpark)

[ExpeditionGeForce]

Ik heb eigenlijk ook nooit echt schrik in een attractie, maar vorig jaar op het moment dat Highlander naar voor kantelt had ik toch wel een moment van "F*ck da's hoog". In andere drop torens heb ik dat totaal niet.

[Phadd-F]

Ik denk dat ik met voorsprong de grootste broekschijter ben van heel deze community! Ik heb hoogtevrees, klinkt gek als rollercoaster fanaat maar op 9 van de 10 achtbanen speelt dat geen rol. Je zit vast met een beugel in een trein die langs elke zijde langs 3 kanten vastzit aan de rails, dat stelt me gerust. Toen ik voor de eerste keer bij Top Thrill Dragster stond had wel zenuwen, die is natuurlijk erg hoog, maar echt schrik was het ook weer niet. Zeker na een ritje wist ik hoe fantastisch hij was en heb ik die meerdere keren opnieuw gedaan.

Die Skyloops van Maurer zijn wat anders... Ze zijn op zich ook al niet erg klein en je hebt enkel een heupbeugel die je traag overkop trekt. Het is altijd een psychologische drempel die ik overmoet om er zo ééntje te doen. Meestal doe ik ze dan ook maar 1 keer, voor de counter, en dan nooit meer. Qua achtbanen zijn die S&S freespins en de multidimensie achtbaan van Arrow mijn ultieme angstgegners onder de achtbanen. Deze doe ik absoluut niet graag en ik moet mezelf overwinnen om die toch maar te doen. In Six Flags Great Adventure heb ik eerst nog hun freespin overgeslagen omdat ik het echt niet zag zitten, later toch mijn moed bijeen geschraapt omdat hij minder erg zou zijn dan die van Six Flags New England die ik eerder wel al had gedaan op die trip. Was niet zo voor alle duidelijkheid... X2 was ook onder het motto "één keer, nooit meer". Die heeft dan nog van die rare beugels die je moet dichtdoen alsof je een hesje dicht doet. Alsof de onvoorspelbaarheid van het verticaal 'spinnen' nog niet genoeg was kon ik de hele rit niet anders denken dat die beugels elk moment zouden kunnen openklikken. Volgende foto zegt genoeg over mijn ritje op X2 (ik zit rechts voor als dat niet duidelijk was ):





Van flat rides die over kop gaan ben ik nooit fan geweest, die sla ik dan ook quasi standaard over. Ik heb me toch eens laten verleiden op een ritje Talocan en ik denk dat heel Phantasialand het gehoord heeft... Het gevoel dat heel uw gewicht zo op die beugel rust kan ik niet echt aan. Bij een achtbaan gaat het snel, daar heb ik die gedachte helemaal niet. Met m'n hoogtevrees hoeft het ook niet te verbazen dat ook freefall torens niet aan mij besteed zijn.

Space Shots durf ik nog wel eens te doen want die gaan nog snel naar boven, het is vooral dat traag naar boven gaan (en niet weten wanneer je gaat vallen) dat me angst aanjaagt. Mystery Castle doe ik wel graag om de simpele reden dat je in de donker de bodem niet echt kunt zien Tower of Terror in Disney probeer ik ook toch eens te doen als ik daar ben. Ik heb nog leuke anekdotes over waarom ik Scream in Heide Park en Dalton Terror in Walibi heb gedaan, maar voor beide torens was één keer genoeg voor de rest van m'n leven.

Spookhuizen mijd ik ook als de pest, ik verschiet enorm snel en hoewel dat steeds grappig is voor de rest, vind ik dat niet zo plezant Ik heb ook een fobie van een bepaald soort beest en uit vrees dat die in sommige spookhuizen (de klassieke dan, niet de halloween walk troughs) aanwezig is doe ik die ook liever niet.

Soms vraag ik mij af wat ik in een pretpark eigenlijk doe...

[JeffreyDC]

Dat zien er me rare beugels uit. Zitten die beugels losjes of eerder strak. Ik heb dit type nog nooit tegengekomen. Ik begrijp je ongerustheid.

[Phadd-F]

De beugels zitten vast als eender welke beugels, het ziet er gewoon raar uit. Ik ben natuurlijk ook vrij dik dus die ging ook al helemaal niet ver dicht.

[K-ToF]

Ik ben absoluut geen fan van eender welk reuzenrad. Die dingen zien er enorm onstabiel uit en ik leef altijd met de nachtmerrie dat die gondels naar beneden gaan waaien met het minste zuchtje wind. Brrrr. Ik zat mee achter de schermen van 'Hoog doet leven' van walibi.net, waarin 8 jongeren 74 uur in het reuzenrad van Walibi Belgium gingen draaien. Was ik blij dat ik die kerels niet moest vergezellen. Trauma! Moedig van die mannen.

Spookhuizen zijn nog zoiets. Ik ben grote fan van Halloween, maar van spookhuizen heb ik stress. Stress om te verschieten. Of stress van mensen die in mijn oor gaan roepen. Ik krijg het ook altijd gigantisch warm in spookhuizen. Echter, ik sla geen enkel spookhuis over en eens ik er uit ben, denk ik elke keer: "Het viel eigenlijk wel mee!". Tot ik het volgende moet gaan doen. Dé ergste nachtmerrie was voor mij de eerste editie van Project Z in Walibi Belgium. Helemaal alleen dat spookhuis in en constant uitgekafferd worden. Verschrikkelijk!

[bobby turbo]

Ik heb nog leuke anekdotes over waarom ik Scream in Heide Park en Dalton Terror in Walibi heb gedaan, maar voor beide torens was één keer genoeg voor de rest van m'n leven

Mijn oren herinneren beide ritjes nog levendig

Vroeger liep ik ook steevast de vrijevaltorens voorbij, maar die schrik heb ik overwonnen. Maar net als Fredje haat ik Sky Loops. ik deed maar eentje in Skyline Park, maar het moment dat ik ondersteboven hing kreeg ik een soort paniekaanval, omdat ik het gevoel had er uit te vallen, zeer beangstigend.

[simon]

Tiens tiens, mijn grootste schrik staat hier nog niet beschreven... Ik denk dat ik wel alles aandurf, behalve... katapulten! Die katapultattracties waarbij je een verklaring moet tekenen en dan met 2 in een stalen bol gaat zitten die met 2 benji-koorden wordt gekatapulteerd... Brrrr! Nooit van mijn leven! Zelfs al krijg ik er veel geld voor!

De angst voor spookhuizen heb ik in Walibi overwonnen tijdens mijn 1e fandag enkele jaren geleden. De remedie: koop een RIP-Pass en spreek met de rest af dat je pas naar huis gaat als alles geknipt is. Mine Blast deden we 's ochtends behind the scenes, dus zonder acteurs. Dat zag er best oké uit, dus besloten we dan alles af te werken. We begonnen licht, en gingen steeds zwaarder, maar het was het waard. Tegen dat we aan de 'zwaarste' spookhuizen kwamen, was ik best immuun. Eén tip voor de spookhuisschijtluizen: loop vooraan! Meestal laten acteurs de eerste van de groep met rust, maar kiezen ze de tweede of derde. Achteraan loop je beter niet, want daar kunnen ze je achtervolgen.