Eindbalans 2019

[Earlyspencer]

Zowel persoonlijk (wat bezocht en bereden) als algemeen (de nieuwigheden) kan traditiegetrouw ook van 2019 een balans worden opgemaakt. Shoot, nu je nog nuchter bent en geen vingers mist door vuurwerk-geklungel!

[Earlyspencer]

Opnieuw bleef ik heel het jaar netjes binnen de Europese buitengrenzen. Zeven 'nieuw-bezochte' parken vind ik in die optiek en na 10 onafgebroken pretpark-gekke jaren een buit om trots op te zijn, Al is er misschien eentje bij dat je niet 100% als pretpark kan beschouwen. Alle zeven werden in een TR gegoten. Aan die parken heb ik dus al genoeg tekst en beeld besteed. Dat blijkt ook uit één verslag dat nog steeds troosteloos wacht op een eerste reactie. Daarom focus ik hieronder vooral op andere bezochte parken.

(De) Efteling moet ik als eerste vermelden, want à ratio van 2 bezoeken per maand staat m'n persoonlijke teller voor 2019 op 24. Wie zich echt de tering verveelt, kan in mijn where-abouts nagaan hoeveel halve woensdagen daarbij zijn. De positieve uitschieter was de laatste hittegolf-dag eind juli. Voor de poort nabij het Spookslot mocht ik aan ene S. Sandbrook mijn wedervaren in Engelse parken vertellen. De weinige bezoekers in combo met een late 9-Pleinen-opening resulteerden in ruim 40 rides: o.a. de drie versies van Symbolica, 5 JedD's, 3 DVH's en 3 deels verschillende Aquanura's (ééntje vanuit het kebab-resto, eentje partieel vanuit Pagode en de finale Tiësto-versie van nabij). Efteling lijkt me dus vooralsnog een park dat het voorlopig moet hebben van dag-bezoekers, die bij minder aangenaam weer hun tripje uitstellen.

Dankzij supermakt-vrijkaarten in NL, een vertrouwelijke aanbieder op Marktplaats en een goed gemikte verjaardag, betaalde ik 4 x € 10 om gedrieën en later getweeën Toverland te bezoeken. Sorry, het is o.a. door mij dat het park de investeringen minder snel daan verhoopt zal kunnen terugbetalen ... Vooral het bezoek op zaterdag (!) 25 mei zal me eeuwig bijblijven: 4 keer front (!) op de B&M, 2 x links & 2 x rechts, in een gezamenlijke wacht- en rijtijd van nog geen 70 minuten.

Het record voor de meeste kortste wachttijden werd gehaald in Jardin d'Ac, dat overigens ... serieus tegenviel, daags na het ook al vrij kalme Parc Astérix. Het langste aanschuiven deed ik waarschijnlijk toen ik brandend Parijs achter me liet, in Futuroscope. Anderhalf uur voor de vliegende cinema, nog eens zoveel voor een zaal waar je virtueel rally rijdt en nog eens van dattum voor zo'n robot-arm-geval dat je ook kent van de Legolanden. Gelukkig hadden we de tegenvallende slotshow al eens eerder gezien, en konden we daardoor meerdere top-attracties later op de avond sneller doen. De thematisch grootste verrassing viel me dit jaar te beurt in een walk-through van Puy du Fou. Allez-voir ...



Een beetje oneerbiedig noemde ik het in een TR-addendum de ideale wachtrij voor Taron.

Als neurotische planner heb ik toch twee vliegreisjes relatief last-minute geboekt. In m'n eentje naar twee parken in zuid-Rome, had ik niet gedaan zonder de gelegenheid om de eeuwige stad middels een voettocht van 12 km te bewonderen.

Eerder had ik totaal geen Brexit-stress ondervonden tijdens onze bezoeken in de UK aan park 1 (waar veel tijdelijk of definitief out of order was) en park 2. Daarom besliste ik - ook laattijdig voor mijn doen - om begin juli nog eens de Noordzee over te vliegen. Dankzij een gratis terugkom-ticket wegens een beetje regen en een Efte-abo, viel ons in Blackpool Pleasure Beach driedaags plezier te beurt voor de prijs van één dag. De zoo, de Tower (meer dan enkel uitzicht: ook historiek en een beetje show) en Sandcastle waren aardige fillers.



Qua zwemplezier was 2019 misschien wel mijn beste jaar. Het beste pretpark van Europa valt te combineren met aquna Würselen en met aqualand Köln. Jammer dat de 'lauch-slide' daar midden december buiten bedrijf was. Waterworld in Stoke (UK) was wat oubollig maar sinds ons lente-bezoek is het wel uitgebreid met wat slides. Ook niet het nieuwste van het nieuwste waren Arriba (bij Hamburg) en Avenida-Therme in de voormalige DDR. Doe dan maar liever het Aquapark in Oberhausen, met sinds dit jaar de nagelnieuwe drievoudige 'dueling'.



Naast het obligate Aqualibi werden alle Vlaamse Lago's bezocht m.u.v. het geval in Limburg. In Lier kwamen we twee keer en in Brugge zelfs drie keer. Al zal het niemand verbazen dat de vestiging in Kortrijk het meeste indruk maakte. Druk maakte ik me na een kalm half dagje PDP des namiddags over de slechte 'operaties' in Plopsaqua. Ter illustratie: de klepjesbaan werd beurtelings een half uur gesloten op een niet zo kalme zondagnamiddag. Bovendien was ik enkel in gezelschap van een jochie dat nog niet op deze glijbaan mag, dus zoek elkaar maar eens terug na 15 minuten! Gelukkig werd het mogelijk beste prijs-kwaliteit-zwembad van Duitsland opnieuw bezocht: Europabad Karlsruhe.

Ons eigen Walibi werd twee keer bezocht en al na het eerste bezoek als beste park van België gequoteerd. Aan een Bellewaerde-bezoek midden juli bewaar ik een eeuwige schrik, al kan het park daar niks aan doen. De versnellingen van m'n wagen schakelden niet meer, wat ik pas merkte op een afrit in Kortrijk.

Net als in Drayton was ook in Walygator de valtoren (of is het een lauch?) niet in gebruik. Meerdere gedemonteerde onderdelen deden me vermoeden dat dit wel eens langdurig zou kunnen zijn. EP op 1 dag beviel ons één keer geweldig begin nov. 2016 en was toch een beetje te druk / te kort (nov. 2018). Begin juli 2019 was het opnieuw best OK. Zeker als je kort erna al even gratis Tripsdrill betreedt, met als enige vernieuwing de grote buitenspeeltuin.



Wist je dat ... er een Anton Pieck Museum is ... in Hattem? Het ding is piepklein, je bent er op 30 min. wel uitgekeken. De pittoreske dorpskern is minstens even bekijkenswaardig.



In pretpark-termen ligt het nabij Walibi Holland, Hellendoorn, Coevorden en ... Slagheren. Dat PR-park was op de eerst zaterdag van augustus 2018 verrassend kalm, 364 dagen later was het vele drukker. Onderstaande foto lijkt dit te ontkrachten, maar pretpark-fanaten weten dat ochtendstond goud in de mond geeft.



In Heide Park waren we eerst 1,5 dagen en later nog eens een dag. Men misrekende zich hier door aan onze Black Friday Jahreskarten (€ 50 p.p.) amper € 10 toe te voegen voor een upgrade tot een Premium.



Leon (9 jaar) werd soms wel en niet toegelaten op de coasters die 1.40 m vereisen, o.a. bij instant bissen. Terecht reageerde het ventje dan wat zuur, maar uiteindelijk heeft hij hier toch de Grote Vier bereden. Colossos2.0 lijkt me iets minder snel dan voorheen maar de onride-theming maakt veel goed. Prima vergaap-plein ook.

Vorig jaar had ik gemengde gevoelens bij m'n score van 75%. Het betrof de vier belangrijkste stalen nieuwigheden in Europa. Of ik toen met Hyperion de beste van de vier op een haar van drie dagen heb gemist, kan ik - wegens het missen - dus niet weten. Typerend voor het gemis is wel dat ik die andere drie grote nieuwigheden van 2018 in 2019 nog eens overdeed. Dus werd er door ons andermaal gedoken in Liseberg, al was er net tijdens ons resto-moment een grote storing met evacuatie. Meer info in 't Zweeds. Nog meer info in 't Nederelands: een uur voor de late parksluiting ging Valkyria terug open. Wegens de hoge wachttijden aldaar verkozen wij Loke en wat rerides op Helix in de duisternis.



Noorwegen des zomers betekent voor ons behalve familiebezoeken ook het droge en het natte PR-park.



De terugrit liep o.a. langs Fårup en het enige echte Legoland. Daar vond ik de 1 jaar jonge kiddie-/family-coaster achteraf eigenlijk het wachten niet waard. We waren ook onaangenaam verrast dat het waterpret-deel er verdwenen was.

In Berlijn melkten we op vijf verschillende locaties onze Merlin Jahreskarte uit. Hieronder een leuk historisch weetje uit Little Big City Berlin



Als toemaatjes deden we de (gratis maar vooraf te reserveren) Reichstag, de Fernsehturm en Tierpark. Die laatste is niet de zoo nabij de Brandenburger Tor maar ligt een stukje in Oost-Berlijn. Ze beweren er dat het de grootste dierentuin van Europa is, wat ik durf te betwijfelen. Het niveau van Pairi Daiza, Beekse Bergen en Kolmården wordt wegens de verouderde infrastructuur niet gehaald. Onderstaande gitzwarte getuigenis ramt het er nog maar eens in dat het in (Oost-)Berlijn niet altijd een pretje was. Dierenliefhebbers mogen gerust de link maken met de actuele toestand ginds.



How bear you ?!



Over de twee bezochte DDR-pretparken lees je hier en hier.

In een gelijkaardige rubriek over 2018 beklaagde ik me over de zwakke make-over van de rapid in MPG. Nou, dan is wat ze met Area 51 (niet) hebben uitgevreten, nog veel triestiger.



Bobbejaanland en dan vooral Fury was sterk vertegenwoordigd in m'n where-abouts. Er viel natuurlijk nog een ander grote coaster-nieuwigheid te noteren in de Lage Landen. De klojo's van Walibi Holland hadden de eerste vier uur van die augustus-dag doodleuk wat onderhoud aan Untamed op de planning staan. Vijf ritten later werd deze RMC door mij uitgeroepen tot de beste ooit bereden (dat zij er voor mij maar twee). Volgende keer neem ik wel scheenbeschermers en voetbalsokken mee.



Dat Tikibad > de rest van Duinrell ondervonden we 's anderdaags voor de zoveelste keer. Ik hoop dat ze ooit van die rodelbaan een betaal-attractie maken zoals in Bayern Park. Het schuift daar voor geen meter.

Tibidabo werd helaas meer uitvoerig beschreven dan bezocht: we gingen er al in de namiddag vandoor. In Ferrari Land mocht Leon deze keer wel op Red Force. Toen we single aanschoven, mocht het ventje zelfs front. Die toevalstreffer viel ook mij na een 'gewone' aanschuif te beurt. De kiddie-versie en een soort Lambada-attractie waren nieuw voor ons na een eerder bezoek voorjaar 2018.



In tweeënhalve semi-drukke weekdag PortAventura eind oktober kreeg ik het bijna aan de stok met ongeoorloofde voordringers. Dit was mijn slechtste parkbezoek ooit qua operations, niet qua operators. We komen - zoals twee maal voorheen - ooit wel eens terug tijdens het kalmere voorjaar. De indoor-Sesamstraat-attractie werd wel gesmaakt, jammer dat het betalende en tot spookhuis getransformeerde Templo del Fuego - gesloten in het voorjaar - telkens niet open was toen ik er passeerde. Mogelijk hield het enkel open op de nog drukkere feest- en weekend-dagen.

Save the best for the last. Vier keer werd PHL bezocht en drie keer was het er opvallend kalm (= tekens o.a. 3 à 4 keer Taron incl. front en 2 keer het VR-ding). Die kalmte was logisch het geval op een dinsdag midden december, maar ook verrassend op de eerste vrijdag van juli en een grijze zondag in september. En hoewel ik van verrassingen - of beter: van variatie - hou, teken ik meteen voor een kopietje van 2019 in één van de komende jaren.

[knessel]

eindbalans 2019, kort(er) en bondig:
een pluim voor BBJ en Fury; een troef is gespeeld maar vergeet al de rest errond aub niet.
Voor de rest wordt 2020 een jaar van uitkijken en afwachten naar de grote wijzigingen die aangekondigd zijn tegen 2021, al zou PHL misschien toch nog voor de verrassing van 2020 kunnen zorgen....

[Polletje]

Mijn evaluatie van 2019 bevat 3 hoogtepunten:
1) Het bezoek aan Toverland tijdens de zomernocturne van 3 augustus: Troy en Fenix zijn fantastische banen die ik heb leren kennen. Het avondprogramma was er heel sfeervol waar ik ten volle van heb genoten.
2) Wintertraum Phantasialand net voor de drukke kerstvakantie: Taron en Black Mamba by night is wel eens speciaal. Mn eerste toertjes op Talocan (die ik nochtans nooit ging doen) zijn er toch van gekomen en nu weet ik hoe heftig die is. Shows van Wintertraum waren ook heel mooi om zien.
3) De Noord-Franse trip naar Bagatelle en Aqualud. Triops doen was een belevenis op zich. Een zonnige uitstap die gezellig eindigde in het (voor mij) nostaligische (openlucht)zwembad Aqualud in Le Touquet-Paris-Plage.
Verder in 2019 ook volgende, naar mijn bescheiden mening, "nieuwe" goede attracties gedaan: Fury in Bobbejaanlad, Popcorn en de vernieuwde Cobra in Walibi Belgium en ook nog Dinosplash (by night) in Plopsaland De Panne.
Op het programma in 2020 vooral: verder de Noord-Franse parken verkennen, wachten op FLY in Brühl (wie weet), de nieuwe coaster in mn thuispark Bellewaerde en eind juni eindelijk eens Europapark (en Rulantica) ontdekken.

[Phadd-F]

Mijn hoogtepunten van 2019:

- Impulsief weekje naar LA. Vlucht heen en terug voor nog geen € 300 kon ik niet laten. Naast de kleine coastercredits die ik als coasterhoer niet kon laten (maar dat brengt je wel op interessante plaatsen, zoals Scandia Amusement Park die een week na die vakantie opeens voorgoed de deuren sloot) bracht het ons bij parken zoals SeaWorld San Diego, het charmante Belmont Park, het beter dan verwachte gethematiseerde Knotts Berry Farm dat ook wel een collectie leuke achtbanen had staan, the happiest place on earth: het allereerste Disneyland, de achtbaan hoofdstad van de wereld met 19 stuks: Six Flags Magic Mountain. Universal Studios Hollywood bleek mijn meest teleurstellende pretparkbeleving ooit te zijn dankzij een enorm hoge entreeprijs, een hele dag regen, een klein aantal attracties die vaak dan nogal erg scherm gebaseerd zijn. Pluspuntje voor het fantastische Harry Potter gebied en de geweldige Harry Potter darkride die we meermaals konden doen omdat er geen wachtrij was.



In dat weekje LA zijn er toch wel een paar kinderdromen in vervulling gegaan. Kleine Freddy was zot van de Free Willy films en dus ook van orka's en die in het echt eens kunnen zien deed mijn hart echt sneller slaan. Helaas wel in gevangenschap maar toch... Grote Freddy is net als Kleine Freddy nog evengoed een ruimtevaartliefhebber en dus was ook een echte space shuttle zien ook een absoluut hoogtepunt! Wie had gedacht dat toen ik de Endeavour vroeger zag gelanceerd worden vanaf Cape Canaveral ik er ooit onder zou wandelen?! Daarnaast was ook de hele beleving van de West Coast een belevenis op zijn eigen. Alsof je GTA bent ingestapt, een unieke vibe die daar heerst die niet te vergelijken valt met het andere gedeelte van Amerika dat ik reeds bezocht had. Door Beverly Hills slenteren waar de rich & famous wonen, het zicht vanaf het Griffith Observatorium, eten in een McDo in Long Beach waar een paar vage figuren rondhingen en politie ook aanwezig was (echter niet voor het eten), door de straten rijden waar ooit Tupac, Eazy-E, Ice Cube, Snoop Dogg... hebben gereden. Dikke West Coast klassiekers zoals 'Still DRE' door de boxen... Beste reis ooit!


- Begin april samen met Andre, Wim & Tim een vakantiehuisje huren bij Drouwenerzand. Het huisje bleek niet zo fantastisch te zijn maar het gezelschap was dat des te meer. Schaamteloos gecredithoerd: op 3 dagen 8 parkbezoekjes gedaan! Dankzij Andre de kans gekregen om een rondleiding op de werf van Untamed te kunnen doen, lekker en uitgebreid ontbijt aangeboden door het park. De butterfly van Sybrandy's nog gaan meepikken nu het nog kon. Wildlands ontdekt en niet echt overtuigend gevonden. De credit in Schloss Dankern gedaan, diezelfde credit waarvoor Benjamin 3 keer naar het park is gereden.


- Mijn podcast Theme Park World gelanceerd! Ik was gaandeweg meer in podcasten geïnteresseerd geraakt en dan besloten het zelf eens te proberen. De eerste aflevering is bij Benjamin opgenomen en hebben we twee keer hernomen, het was (en is nog altijd) een beetje zoeken & proberen. Ondertussen 14 afleveringen verder, meer plays gehaald dan ik had durven hopen. En vooral: ik doe het enorm graag en mijn vrienden vinden het ook leuk om te doen. Dus we blijven voortdoen.





- Eindelijk heb Olympia Looping op mijn coaster counter kunnen bijzetten! Een kermisfanaat ben ik niet dus ik vermeed die gewoon. Maar deze baan heeft toch echt een iconische status en stond op mijn to-do lijstje. Toen hij dit jaar in Keulen stond rook ik mijn kans schoon en ben ik hem samen met Stijn gaan doen na een dagje Phantasialand.





- De opening van Fury en Untamed, allebei hoogtepunten voor het pretparklandschap van de Benelux. Beide events waren top geregeld, de mogelijkheid gehad om eventjes met mr. Peeters van Bobbejaanland te kunnen praten voor de podcast en in Biddinghuizen heb ik met mr. RMC Fred Grubb kunnen praten en een selfie scoren! Fury is de nieuwe beste achtbaan van België, een erg comfortable Gerstlauer met stevige launch en lekkere hangtime momenten. Het vooruit-of-achteruit gaan verhoogt de herhalingswaarde enorm. Untamed is dan weer een lekker stevige baan zoals we het van RMC gewoon zijn. Van een slechte tot matige baan hebben ze een Europese topper weten te maken.


- Lekker genieten onder de Spaanse zon van de prachtige thematisatie van Port Aventura en de fantastische achtbanen die het park heeft. Pijnlijk moment toen ik de walk of shame mocht doen bij Shambhala maar dit moet vooral een oogopener zijn om het anders aan te pakken. Uit dit soort momenten moet ik kunnen leren. Vergeten hoe leuk Furius Baco wel niet is. FerrariLand bleek nog minder te zijn dan verwacht, al is Red Force natuurlijk wel de moeite! Tibidabo bleek dan weer 'wachtrij: het park' te zijn. Bedankt voor de credits, nu tot nooit meer. Ondanks het knappe zicht op Barcelona.

[Azmidiske]

Aan een Bellewaerde-bezoek midden juli bewaar ik een eeuwige schrik, al kan het park daar niks aan doen. De versnellingen van m'n wagen schakelden niet meer, wat ik pas merkte op een afrit in Kortrijk.

Oei, klinkt nogal eng Bedoel je dat je de auto niet meer in een andere versnelling kon zetten? Hoe hebben jullie je daaruit gered?

Mijn jaaroverzicht zal zeer volledig zijn omdat ik - vergeleken met jullie - heel weinig naar pretparken en kermissen ga (om te vermijden dat ik het beu zou geraken). Dit jaar heb ik slechts drie bezoeken afgewerkt.

Het eerste, in april, kwam volledig uit de lucht vallen. Zoals weel mensen hier was in geïnteresseerd in Olympia Looping. Een verplaatsbare baan die vijf keer overkop gaat leek me wel heel bijzonder. Maar gezien mijn beperkte transportmogelijkheden en de leeftijd van Olympia Looping was ik er van overtuigd geraakt dat ik hem nooit zou kunnen doen. Totdat er op internet plotseling een trip gepland werd die in mijn agenda paste! Ik had vijf seconden nodig om te beslissen dat ik mee zou gaan. Toch liep het de dag zelf bijna nog fout dankzij het technische geklungel en de bijbehorende vertraging van de NMBS. Maar we zijn er nog net in geslaagd om onze aansluiting te halen en diezelfde avond kon ik de legendarische Olympia Looping aan mijn creditlijst toevoegen! Ik moet eerlijk opbiechten dat deze coaster me met een dubbel gevoel achterliet. De baan zelf is heel goed ontworpen en had inderdaad een meesterwerk kunnen zijn … ware het niet dat de plettende schouderdingen ronduit pijnlijk waren. Dit was een uitstekend voorbeeld hoe je een prima baan om zeep kan helpen met een verkeerd soort beugels. Eeuwig zonde Toch ben ik blij dat ik twee ritten op Olympia Looping gemaakt heb. Zeker omdat ik lange tijd oprecht geloofde dat deze eer me nooit te beurt zou vallen. Dank aan iedereen die dit mogelijk maakte!

11 augustus is een bijzondere datum. In het jaar 1999 trokken we met het hele gezin een dag naar Noord-Frankrijk om de langverwachte totale zonsverduistering mee te maken. Kort voor le moment surprême werden we omsingeld door wolken, sprongen we in onze auto en reden we plankgas naar dat ene kleine stukje heldere hemel dat nog over was. En het lukte! Waarschijnlijk waren wij vieren de enige mensen in een straal van drie kilometer die de totale fase volledig gezien hebben. Die dag hadden we belachelijk veel geluk …. mooie herinnering, maar we gaan nu fameus offtopic.
Exact twintig jaar later - op 11 augustus 2019 - bereikte ik een andere mijlpaal: mijn allereerste bewuste bezoek aan Bobbejaanland. Ik bezocht het park ooit als vierjarige kleuter, maar daar weet ik uiteraard niets meer van en sindsdien was ik er nooit teruggekeerd. Die ene achtbaan die me echt de moeite leek ontbrak in hun aanbod, totdat Fury werd aangekondigd en gebouwd. Nu moest ik toch echt eens naar Lichtaart gaan! Mijn verwachtingen werden netjes ingelost. Als ik een lijst met favoriete achtbanen moet maken - wat ik altijd moeilijk vind - dan zou Fury volgens mij redelijk hoog eindigen. Ook het park zelf stelde me zeker niet teleur. Bobbejaanland werd de laatste jaren vaak afgekraakt. En al is het geen toppark, zoveel negativiteit verdienen ze niet vind ik. In de toekomst keer ik er zeker nog eens terug (ik mis trouwens nog twee credits, want acht nieuwe credits scoren op één dag was iets te ambitieus).

Na de geslaagde editie van 2018 had ik besloten dat ik opnieuw Halloween wou vieren tijdens de Walibi Fanday. Gelukkig ging die uiteindelijk alsnog door en kon ik die datum vrijhouden. Ik heb me opnieuw goed geamuseerd en Popcorn Revenge is best een geslaagde toevoeging in het aanbod. Nagulai is een mooi nieuw spookhuis, al vind ik het nog steeds enorm jammer dat Black Rose na één jaar alweer verdwenen was. Black Rose had echt een langer leven verdiend en ik heb dit huis oprecht gemist! Iets wat waarschijnlijk nog versterkt werd door het feit dat ik House Of Silent Jill niet kon doen omdat alle toegangskaarten op waren
Maar het hoogtepunt van 2018 ben ik nooit vergeten en wou ik in 2019 absoluut herhalen: Weerwolf in het donker, kort voor sluitingstijd. Ik bewaarde zorgvuldig één beurt op mijn RIP-pass en uiteindelijk trok onze groep naar ginder. Mijn verwachtingen lagen vrij hoog … zouden deze ingelost worden? Jazeker. We waren nog geen tien seconden van de lifthill af en mijn buurman - Nathan van dit forum - riep al "WOW diene staat warm!" Weerworlf reed even goed als ik me herinnerde. Ik durf zelfs te zeggen dat hij op deze specifieke manier de allerbeste achtbaan is die ik ooit bereden heb.


Prijsuitreiking 2019

* Beste nieuwe credit: Fury
* Strafste prestatie: In de wachtrij van Psyké Underground kan Nathan het introductiefilmpje perfect meezeggen. Niet alleen zijn alle woorden exact juist, ook het tempo klopte volledig. Ik heb geen halve seconde afwijking of vertraging gehoord. In het dagelijks leven heb je weinig aan dit talent, maar ik vond het oprecht heel goed gedaan
* Beste achtbaan: Een volledig warmgereden Weerwolf in het donker
* Engste aparte kamer in een spookhuis: De luchtzakken op het einde van Mine Blast en de witte-mist-container in Quarantaine
* Grootste ambetanteriken: de NMBS
* Grootste onbeleefderiken: de popcornstukjes linksonder in beeld tijdens één van de laatste scènes in Popcorn Revenge, die scheel keken en hun tong naar ons uitstaken. Ze hebben niet lang meer geleefd


Plannen voor 2020

Ook dit jaar zullen er in en rond België enkele nieuwigheden openen, maar er zit niks tussen dat ik echt absoluut wil bezoeken. Toch is er één ding waar ik erg naar uitkijk. Ooit schreef ik op dit forum dat ik een beetje bang ben van autorijden (zelf sturen bedoel ik) in het algemeen en vooral van autostrades. Sinds anderhalf jaar moet ik voor mijn werk regelmatig met de auto rijden en in die periode heb ik al veel bijgeleerd. Maar autostrades komen daarbij niet aan bod dus die blijven me zenuwachtig maken. Zo groeide het idee om in mijn eentje zonder hulp vanuit Leuven naar Walibi Holland te rijden, en Untamed als het ware zelf te 'veroveren'. Ik ben nu al begonnen met de voorbereidingen van deze trip. Maar dit jaar zal ik vanuit mijn ouderlijk huis naar een nieuwbouwappartement verkassen en misschien gooit deze verhuis roet in het eten omdat ze ook wel wat tijd/energie zal vragen. In het slechtste geval moet ik Untamed uitstellen tot 2021. Maar ooit zal ik die reis ondernemen en ik hoop heel erg dat het dit jaar al zal zijn!
Al vertrouwen mijn lange benen die RMC-beugels nog steeds voor geen cent ... gelukkig hebben we Goliath nog als eventuele vervanger



@Nathan: Hopelijk vind je het niet erg dat ik iets geschreven heb over dat filmpje van Psyké. Ik vond het wel grappig en betwijfel sterk of iemand anders het jou zal nadoen

[etwien]

Ik ga geen ellenlange opsomming maken, maar misschien enkele highlights en opmerkingen:

- Bellewaerde Aquapark: mijn grootste vrees werd werkelijkheid en wederom sloegen ze daar in Ieper de bal weer mis. Een semi-afgewerkt indoor waterpark met veel te weinig attracties, belabberde horeca en zelfs niet eens een normaal bad waardoor de bedoeling van sommige attracties (zie Lazy River) helemaal de mist in gaat. Flaters als het niet plaatsen van douches bij de sauna cabine, onlogisch infrastructurele blunders en een glijbaantoren met fabriek-allures ... Achja, Bellewaerde zeker?

- Phantasialand zakte dit jaar op vlak van kwaliteit een zeer klein beetje naar beneden naar mijn eigen belevenis, en ik hoop dat ze dit jaar met FLY een terug gezondere verdeling van bezoekers krijgen over het compacte park.

- Walibi Belgium die uitpakte met 2 prachtig afgewerkte zones (die helaas en onterecht zeer weinig extra bezoekers over de vloer haalden in 2019), 3 stuk voor stuk prachtige en goeie nieuwe Haunted Houses met Halloween (alhoewel de Halloween ervaring in het park zelf mij dit jaar enorm teleurstelde) en helaas ook heel wat perikelen in Aqualibi met veelvuldige en soms langdurige mankementen of defecten (Lagoon, Relax Pool, Rapido/Zap, ...). Ik wens ze dit jaar alvast een op en top druk en succesvol seizoen toe!

- Eerste keer Europa-Park in de winter: ik dacht dat Phantasialand de kroon spande qua winter evenement, maar wat een verrassing was Europa-Park niet. Het kerstgevoel kwam pakken meer tot zijn recht en alles was tot in de puntjes georganiseerd, tot ver buiten het resort zelfs. Phantasialand, ik heb een dikke boon voor je maar laat dat “beste winter evenement van Duitsland titeltje maar terug achterwege.

- Rulantica: hoewel ik zeer sceptisch was over de uitwerking op foto werden alle verwachtingen op 2 november RUIMSCHOOTS ingelost. Het geheel weet zeker te overtuigen en ik sta alvast te popelen om in mei een gehele week terug te verblijven in Rust inclusief een volle dag Rulantica want ja, ik ben verkocht!

[Earlyspencer]

Oei, klinkt nogal eng Bedoel je dat je de auto niet meer in een andere versnelling kon zetten? Hoe hebben jullie je daaruit gered?

Dank voor de bezorgdheid. Ik beantwoord dit liever als PM wegens toch wel wat off-topic. Nog even off-topic: Ik raadpleeg ook nog vaak Google Street View om een beeld te vormen van wisselaars, afritten, stadskernen en parkeerplaatsen. Jammer dat de meeste Duiste deelstaten deze beelden verbieden. Ze worstelen daar met een - excusez le mot - Gestapo-trauma aangaande zogezegde privacy-schending. Verkeersveiligheid moet daar dus voor passen.

Wal-Hol. is - in de directe omgeving - een plezier om te rijden, langs het Veluwemeer. Tussen Utrecht en Amersfoort heb je wel vaak serieuze files op weekdagen.

[klepje87]

Mijn hoogtepunten van 2019:
- Mijn podcast Theme Park World gelanceerd!

Terug te vinden op Spotify?

[Phadd-F]

Terug te vinden op Spotify?

Ja! Ook op iTunes en SoundCloud, zie ook de link in m'n onderschrift

[jefke88]

2019 was een schitterend jaar op pretparkvlak, getuige de 132 nieuwe achtbaancredits dat jaar. Een record.

Ruim 100 stuks werden aangetikt tijdens een reis van 3 weken in het oosten van Amerika. Een tour van 4.500 km welke ons bracht naar Six Flags Over Georgia, Carowinds, Kings Domion, Busch Gardens Williamsburg, Go-Karts Plus, Six Flags America, Hersheypark, Dorneypark, Knoebels, Kennywood, Cedar Point, Kings Island, Kentucky Kingdom, Holiday World en Dollywood. En hoewel het herbezoek aan Cedar Point misschien wel de grootste teleurstelling van de trip was, kwam ik wel naar huis met een nieuwe favoriete achtbaan uit dat park: Steel Vengeance.

Nog geen 24 uur nadat we terugwaren uit Amerika stonden we al in de wachtrij van Fury in Bobbejaanland voor de abohouder opening. Iedereen was laaiend enthousiast, mijn reactie op de baan was iets lauwer. Een beetje last van een zwart gat en vooral heel hard van feit dat 3 weken lang op topachtbanen zitten de gewone achtbanen in onze omgeving behoorlijk deed afzwakken vermoed ik. Van dat laatste had ik enkele weken later ook last in Walibi Holland. Goliath was voor mij een kinderbaan geworden en na 5 RMC's in de USA kon Untamed me maar matig overtuigen. Ook Gold Rush in een überdruk Slagharen vond ik geen topbaan. Panky's Adventure in het Pannenkoekenhuis Voorst was gieren als je daar 2 leken naar toe sleept op de terugweg naar huis en die niet weten waar ze gaan terechtkomen (en zich eenmaal ter plaatse zich serieus afvroegen wat ze daar eigenlijk staan te doen).

Enthousiasme was er zeker wel weer eind september voor een trip naar Wiener Prater, de kermis van Linz en het Oktoberfest in München. Onbekend maakt onbemind: Wiener Prater heeft met Hotel Psycho en Fluch der Piraten de 2 beste darkrides van Europa in huis.

Voor de rest werden er nog coasterbingo's geüpdate in Parc Saint-Paul, Mer de Sable en Parc Astérix. Die laatste bezochten we nogmaals met Halloween met een ongelimiteerde speedy pass. Ik ben sindsdien opnieuw grote fan van Tonnerre de Zeus en houd mijn hart vast voor wat ze met die baan van plan zijn. Vele bezoekjes aan Walibi Belgium, een weekend naar de Rheinkirmes van Düsseldorf en Winter Wonderland Londen zijn inmiddels traditie, maar keer op keer wel de moeite. Dit jaar deed ik trouwens mijn 500e rit op Turbine/Psyké Underground. En ook Blackpool Pleasure Beach mag niet vergeten worden. Ondanks de matige operations toch nog steeds één van mijn favoriete parken. En met verder nog de kermissen van Tilburg, Bonn, Aachen, Soest, Dinslaken, Hasselt en Parijs zijn daar ook heel wat ritjes gemaakt.

[siroccofreakske]

Oei, hoe kwam het dat Cedar Point een teleurstelling was?

[jefke88]

Oei, hoe kwam het dat Cedar Point een teleurstelling was?

Er waren meerdere factoren. Vooral de operations lieten te wensen over. Er zaten 8 jaar tussen het huidige en vorige bezoek en het is daar serieus bergafwaarts gegaan.

We waren er 2 opeenvolgende dagen:
* Storingen, storingen, storingen. Op een bepaald moment lagen 5 topachtbanen tegelijk eruit (niet door het weer).
* Op dat moment gingen we naar de infobalie om een ticketje te vragen om op Jr. Gemini te mogen. Maar ons werd dit botweg geweigerd, terwijl je als pretparkfan via deze weg normaal wel toegang krijgt tot die achtbaan. Nog een achtbaan minder om te doen dus.
* Top Thrill Dragster heeft wel geteld 10 minuten gewerkt.
* Het park heeft geen limiet op het aantal verkochte voorsteekpassen. Steel Vengeance was altijd minstens 2 of 2,5 uur wachten en we kochten die pas dus ook. Maar uiteindelijk stond je bij die attractie nog een half uur in de fastpass wachtrij.
* Het park draait niet meer op volle capaciteit, zoals we dat vroeger steeds gewend waren. 2 treinen op Millennium Force bijvoorbeeld.
* Rain-policy. Bij de minste druppel regen sluiten veel attracties. Wanneer die bui dan duidelijk over is en op de radar in de verre omtrek geen regen meer te herkennen is, wachten ze toch nog makkelijk 15-20 minuten om opnieuw op te starten (er was geen onweer).
* Zeer lange wachtrijen bij de horeca.

Die speedypassen moeten duidelijk goed verkocht worden en daarvoor bespaart men resoluut ook op capaciteit. Hoewel het park een ronduit fantastisch achtbanenaanbod heeft, is het niet meer die perfecte plek op aarde waar alles vlot draait. Dat gevoel had ik in 2011 zeker wel. De dagen erna bezochten we Kings Island en daar werd wel op maximale capaciteit gereden en goed doorgewerkt bij zowel de attracties als horeca. Het stak een beetje af tegen Cedar Point, waar ze het vroeger wel konden.

[Phadd-F]

Spijtig om te horen, het is wel iets wat ik vaker hoor over het park. Desondanks blijft het wel mijn favoriet park en hoop ik er (snel) nog eens te geraken.

* Op dat moment gingen we naar de infobalie om een ticketje te vragen om op Jr. Gemini te mogen. Maar ons werd dit botweg geweigerd, terwijl je als pretparkfan via deze weg normaal wel toegang krijgt tot die achtbaan. Nog een achtbaan minder om te doen dus.
* Top Thrill Dragster heeft wel geteld 10 minuten gewerkt.
* Het park heeft geen limiet op het aantal verkochte voorsteekpassen. Steel Vengeance was altijd minstens 2 of 2,5 uur wachten en we kochten die pas dus ook. Maar uiteindelijk stond je bij die attractie nog een half uur in de fastpass wachtrij.

* Dat hebben we met onze groep ook meegemaakt. Een beetje blijven zagen en vragen om een manager heeft geholpen. Die manager heeft ons dan wel meteen zonder problemen die toestemmingen gegeven.
* Tja, gekend voor zijn storingsgevoeligheid. Geniale coaster maar het komt helaas met een kost.
* Geen idee hoe het bij de rest van de attracties was, maar Vengeance trekt als laatste nieuwe coaster daar enorm veel volk. Typisch Amerikaans. Toen wij er waren stond er 2u wachttijd in de reguliere wachtrij en kon je meteen instappen bij Maverick... Het zal nog even duren of CP moet een nieuwe grote coaster openen om die massale aandacht ervan weg te krijgen. Helaas want het is een baan waar je gewoon rondjes op wilt blijven doen

[klepje87]

Ja! Ook op iTunes en SoundCloud, zie ook de link in m'n onderschrift

Jepla, weer een volger erbij

2019 was voor ons gezin een jaar waarin we terug meer naar pretparken gingen. Aangezien vorige zomer onze dochter geboren werd, konden we in 2018 enkel een paar keer Plopsaland De Panne en Plopsa Indoor doen met ons abonnement. Dit jaar hebben we een tandje bijgestoken, mede doordat mijn zoon van 4 zot is van attracties. (kan aan de opvoeding liggen )

Naast de standaardbezoeken aan de Plopsaparken, ontdekten we in het voorjaar ook het parkje De Valkenier. Niet zo speciaal, maar ik moet zeggen dat we ons daar wel geamuseerd hebben met de oudste. Verder zijn we 2x naar Bobbejaanland geweest, wat weeral een paar jaar geleden was. Fury heeft me aangenaam verrast, maar verder blijft het een park dat in mijn herinnering in de jaren 90 meer de moeite waard was.

In het buitenland beperkten we ons tot 2 dagen Efteling, waar we supermooi weer hadden in augustus. Efteling stelt nooit teleur.
En met een Disney-gekke vrouw (ook deze microbe zet zich over op de kinderen ) was er ook ons jaarlijks Disneyland Parijs-bezoek.

We hebben meer bezocht dan vooraf gedacht, hopelijk volgend jaar meer van dat!

[Ignace]

Mijn jaar begon zoals 2018 geindigd was: met nog eens een zwaar verlies. Gelukkig ben ik er door het jaar stukje bij beetje kunnen uitklimmen.

Het eerste pretparkbezoek was in februari. Na zeven jaar ging ik nog eens naar ons europese Disneyland-resort. Voor mijn lief was het zelfs de eerste keer, dus er viel veel te ontdekken! Deze trip is uitvoerig besproken in het bijbehorende TR hier op het forum.

Het volgende iets meer speciale tripje was naar Chessington. Ik had een weekend vrij op het werk, nogal uitzonderlijk, dus had ik het idee opgevat om met de nachtbus heen en terug naar londen te gaan, met één nacht daar. Uiteindelijk heb ik nog een sympathieke forumgenoot zo gek gekregen meet te gaan ook! Best legendarisch weekendje.

De weken die volgden in het begin van het seizoen waren er van grote hoop en ongeduldigheid, en ook véél stress: ik had in een opwelling een collega beloofd met haar naar China te reizen. Dat ging ongeveer als volgt:

November 2018
Ignace: Hey Karen, wil je met mij naar de Pizza Hut vanavond?
Karen: Ja! En wil jij met mij naar China volgend jaar?
...
Ignace: ok dan!

Dit bleek al snel makkelijker gezegd als gedaan, aangezien de collega het aan mij had gevraagd in de overtuiging dat ik door mijn reis naar Japan een reisexpert was geworden. Uiteindelijk ben ik wel best trots op de reis de we toen hebben gemaakt: een combinatie van citytrippen, monumenten bezoeken, bergen beklimmen en hier en daar een achtbaantje. Ik bleef enkele dagen langen dan mijn collega om er nog enkele parken extra bij te pakken.

Enkele hoogtepunten van deze reis waren...

de Chinese muur bezoeken! Toch een kinderdroom van mij. We kozen voor het toeristisch goed voorziene Mutianyu-stuk, maar waren er vroeg genoeg in de ochtend in het laagseizoen om van de relatieve kalmte te genieten. Er waren een paar scholen en dat was best fun, want sommige leerlingen hadden opdrachten gekregen als 'geef vreemden een cadeautje' en 'geef vreemden in het Engels een uitleg over de Chinese muur'. Toch onder de indruk van een twaalfjarig chinees schoolmeisje dat prima Engels kan! De muur zelf is zeer indrukwekkend om over te lopen en soms zelfs eng om af te dalen (zeker de steilere stukken!)



Het eerste pretpark dat ik bezocht op Chinese bodem was Shilinxia resort. De hoofdreden om er naar toe te gaan is het indrukwekkende glazen platform bovenaan een berg. Drie keer raden of ik de achtbaan (toen nog zonder foto's op rcdb en rijders op CC) links kon laten liggen...



Nu ik deze foto terugzie, bedenk ik me de beste tip voor iedereen die naar China gaan: geen korte broeken meenemen! Je word continu aangestaard en uitgelachen, zeker buiten Peking.





Na de eerste paar dagen in Peking gingen we naar de bij ons totaal onbekende stad Baoding. Hoofdreden was omdat we graag naar BaishiShan wilden gaan, ook totaal onbekend bij toeristen zover ik weet, maar op ons voorbereidend onderzoek waren we op dit park gestuit en wilden we het absoluut bezoeken. Baishishan betekent zoveel als witte steenberg. Dit bleek echter een huzarenstukje, zelfs vertrokken we vanuit de dichtstbijzijnde grote stad. Dit was het enige punt van de trip waar mijn planning totaal tekortschoot - nergens vond ik info over hoe je hier kon geraken - en mijn verrassend inventieve collega ten hulp is gesprongen. Op de heenweg hebben we een taxi kunnen overhalen om ons ernaar toe te rijden. Hiervoor hebben we vijftig euro betaald, wat eigenlijk een redelijk hoge prijs voor China - normaal moet je nooit op voorhand een prijs afspreken - maar het was dan ook een rit van bijna twee uur. Of het de moeite was kan je zelf beoordelen, ik zeg ja!:





We waren hier duidelijk in het laagseizoen: niet veel mensen tegengekomen, ondanks de overdaad aan natuurpracht. Hier werden we vaak raar aangekeken en werd er zelfs aan ons gevraagd om mee op de foto te gaan met mensen hun kinderen. De wandeling was best koud, maar je kreeg het hier en daar warm van de schrik. Echt niets voor mensen met hoogtevrees...



Het beste van deze dag is hoe we terug zijn geraakt. Er was namelijk geen enkele taxi in het kleine dorpje waar de kabelbaan van de bergwandeling op uitkwam te bekennen. En wees maar gerust: in deze achterhoek van China spreekt niemand Engels... Hoe we uiteindelijk zijn teruggeraakt in Boading is een wonder waar ik nog van sta te kijken en toont dat Chinezen ongelofelijk behulpzaam kunnen zijn.

Toen we aankwamen bij de berg met de taxi, kwam er een local van het dorp een babbeltje doen met de taxichauffeur. Deze man gaf ons uiteindelijk zijn nummer, om te bellen als we terug wilden gaan naar Baoding. Toen de wandeling er eenmaal opzat, zijn we met dit nummer - we hadden zelf geen belkrediet gekocht - naar een vriendelijke man die op de busparking van de kabelbaan stond te wachten op zijn groep - gestapt die voor ons het telefoontje heeft gedaan. De man die ons wou terugbrengen kwam ons vervolgens ophalen met zijn auto. Let wel - geen van deze mensen spreekt Engels, we moesten er gewoon maar op vertrouwen. Ik ben niet gek en heb - nogal onsubtiel - een foto gemaakt om te doen alsof ik deze ging doorsturen.

De man rijd met ons, wij niet eens zeker in welke richting. Na een kwartier stopt hij bij één of ander gebouw en laat ons ook uitstappen. Hier loopt hij met ons naar een balie - verrast herken ik dat we in een langeafstandbusterminal zijn - en helpt hij ons een ticketje voor de bus naar Baoding te kopen. Ik geef de man het Chinese equivalent van tien euro als vergoeding (dat is voor hen een redelijk groot bedrag, wat ben ik toch vrijgevig). De bus koste niet veel. Toen we opstapten en de chauffeur van de bus zag ons, zocht hij zelfs speciaal zijn engelstalige film. Zo zijn we uiteindelijk heel comfortabel en goedkoper dan met de taxi teruggeraakt, zonder een woord engels. Ik vond het een half mirakel!

De volgende dag reisden we verder naar wat veruit mijn favoriete stad in China zou worden:Xi'an. Een ongelofelijke bruisende, maar ook oeroude plek met zoveel dingen om te zien en te doen. En dan heb ik weer een Fuji-stoot uitgehaald en niet naar het Stenen leger gaan kijken!






Op de eerste volle dag in Xi'an zijn we naar Lewa Adventure geweest. Jammer genoeg is dit park inmiddels voor onbepaalde duur gesloten. Ik had al het gevoel dat het er té rustig was, wat best gek is want het is het enige park van enig formaat in de directe omgeving van de miljoenenstad Xi'an. Jammer genoeg was ongeveer de helft van de attracties gesloten, waaronder drie van de zeven achtbanen. De hoofdvogel heb ik echter wel kunnen schieten: Flash, een gigantische Mack Rides die nog beter was dan ik had durven hopen. Wat een baan! Het allerbeste soort airtime, een heerlijke Zero G en de enige looping die ik al heb ervaren die kan wedijveren met Do-Dodonpa. Waanzinnig!





Ik denk dat Flash ook zo'n beetje de enige attractie van Westerse makelij was.



De populairste attractie van het park was een verzameling bruggetjes over het water.

Het meest absurde van dit park was dat ze in de horeca enkel alipay en dergelijke toestanden aanvaarden. Dat is een betaalmogelijkheid op je mobiel, maar houd je vast: buitenlanders kunnen dit niet zomaar installeren. Als ik me niet vergis moet je er een chinees bankaccount voor hebben, wat dus geen enkele toerist heeft. Als we wilden eten moesten we andere gasten vragen ons voor te schieten met Alipay, om hen dan vervolgens met cash te betalen. Welkom in absurdistan?

Er volgde nog wat leuks in en rond Xi'an - een gedenkwaardig bezoek aan een massagesalon waar er thee getrokken werd van mijn voeten, een busritje met de foute bestemming, 's werelds kortste boottocht en een bezoekje aan 'het beste restaurant van China', waar het prijskaartje aan de schildpad hangt en we met plastiek handschoenen aan moesten eten. 's avonds veranderd de stad in één grote braderie waar iedereen op afkomt om te proeven en te shoppen: werkelijk heerlijk, wat een atmosfeer er heerst.

Een halfuur van Xi'an met de hogesnelheidstrein vind je het stationnet van Hua Shan, één van de zoveel heilige bergen in China, en een populaire toeristische attractie in dit deel van China. Deze berg beklimmen werd al snel een puntje in de planning.



Je betaald hier een inkomprijs - ik denk zeven euro ofzo - en vervolgens kan je de lange weg naar boven volgen (er zijn er een paar verschillende zelfs). Langs de weg vind je regelmatig kraampjes en toiletten, dus echt weg van comfort ben je nooit. Van veiligheidsmaatregelen echter wel... Er zijn meerdere stukken onderweg waar er héél gemakkelijk een ramp kan gebeuren. Het begint vriendelijk genoeg met een rustige helling naar boven, maar als je jezelf plotselingterugvind tussen duizend chinezen op een zeer steile trap zonder beveiliging, begint die sterfelijkheid wel op je schouders door te wegen!












Uiteindelijk wisten we de berg te bedwingen! Maar we werden door de regen terug naar beneden gedwongen en besloten onze benen de (extreem dure) kabellift te gunnen. Kabelliften in china zijn net van goud gemaakt, want je komt er zelden voor minder dan tien euro (enkele rit) vanaf! Deze kabellift was wel één van de indrukwekkendste ter wereld. zeer lang, soms honderden meters hoog boven de grond en het station lag in de berg zelf.





We maakten een omweg terug via Xi'an en toen kon ik nog iets van de bucketlist schrappen: een slaaptrein nemen! Deze nam ons in dertien uur mee van Xi'an terug naar Peking. Ik ben diep onder de indruk van bepaalde aspecten van het Chinese openbare vervoer.

Terug in Peking deden we nog wat toeristisch dingen. Ook nam ik een snel kijkje in Sun Park, een paradijs voor elke achtbaanfan want er staan er maar liefst tien.



Van mijn drie dagen alleen in China zou ik er twee in Jinan spenderen. Deze stad was met de HST maar twee uurtjes van Peking.

Het eerste park dat ik daar deed was Quancheng Europark. Hier vond ik een verassend aantal leuke achtbanen terug, waaronder een wachttijdloze Blue Fire cloon:



Het andere grote park in Jinan was Oriental Heritage, en dat park was vooral erg mooi. Maar ook de woodie (met inversie) was echt de moeite!



De laatste dag in China spendeerde ik in Happy Valley Beijing, wat ook mijn favoriete park van de trip is geworden! Absoluut een prachtig park dat zelfs aan Disney deed denken. Jammer genoeg was ik net te vroeg om de opening van de nieuwe B&M en rapid mee te maken, maar Extreme Rusher en Crystal Wing hebben dat ruimschoots goedgemaakt.









Na China nog wat gewone updates - Fury ging open (leuk event!), bezoekje aan Plopsacoo (<3!) en héél vlug in Blackpool gepasseerd (Icon gedaan!).

De zomervakantie is doorgaans gereserveerd om iets te doen met mijn lief. Hij wou naar Scandinavië, ik naar Italië: dus we hebben een compromis gesloten en we zijn naar Italië gegaan. We vlogen naar Bari (jammer genoeg boekten we met het idee ook Miragica nog te kunnen doen) en bezocht daar Zoosafari en Gomma Park, met het nodige gesightsee in de buurt. Ik ben afgelopen zomer werkelijk verliefd geworden op dat land! Het klimaat, het eten, de pretparken, zelfs het openbaar vervoer! Fantastisch.



Van Bari namen we een lange treinrit van vijf uur naar Rimini. Daar bezochten we Fiabilandia, wat echt verassend leuk was en waar ik mijn achthonderdste achtbaan heb gedaan. Toepasselijk genoeg werd het de eerste big apple ooit gebouwd.

Rimini is trouwens voor credithunters wat Mekka voor moslims is: je moet er gewoon eens heen en vijf keer rondlopen, want elke keer vind je een nieuwe achtbaan. Na Fiabilandia gingen we naar een kermis in de buurt die ik had gevonden op google maps tijdens de treinrit, maar op de busrit daarheen bleken er overal op de dijk kermisjes te staan. De grote kermis had maar liefst vier achtbanen waaronder een Pinfari powered coaster welke vroeger in Movieland Park stond en me jarenlang als jonge pretparkfan heeft gefascineerd omdat ik hem er cool vond uitzien.



De tweede dag in Rimini namen we de BONELIbus naar San Marino. Interessanter was de avondactiviteit kinderachtbaantjes in minipretparkjes afgaan. Parco Giochi en Paperopolis waren op zijn zachtst gezegd gedenkwaardig. Daarna was Aquafan aan de beurt, met als avondactiviteit een Big Apple die we tijdens een busrit op de dijk hadden zien staan. De teller loopt wel op zo!

De trip kwam tot zijn hoogtepunt met een tweedaags bezoek aan Mirabilandia. Jammer genoeg waren we ook hier net te vroeg voor de nieuwe achtbanen, maar Divertical hebben we dit keer wel kunnen doen en dat was toch indrukwekkend! Bovendien staat Katun in Mirabilandia. Katun is love, Katun is life.



De zomer zette zich voort - Jardin D'Acclimatation kwam aan de beurt, waar ik met Speed Rockets weer een stapje dichter bij de Gerstlauer Bobsledbingo kom - ik ging naar de Annakirmes voor eindelijk de Drifting Coaster te doen en ging op credithoertrip naar Nederland waar Pannenkoekenhuis Voorst het hoogtepunt was. Toen de zomer zijn einde naderde kon ik het écht niet laten terug te keren naar Italië. Dit keer vloog ik op mijn eentje naar Pisa, waar de luchthaven zo dicht bij de stad ligt dat ik doodleuk van de terminal op een kwartiertje wandelen in mijn hostel stond. Diezelfde dag bezocht ik Parco Pitagora, waar ik erin ben geslaagd een achtbaan te doen en de twee keer twee kilometer naar het station te wandelen op iets meer dan een uur tijd.

De grote reden om naar Pisa te gaan was voor mij Cavallino Matto. Dit pak was bepaald geen teleurstelling: Een verrassend leuke collectie achtbanen, kraaknet park in een prachtige omgeving. Ook immens vriendelijk personeel en nergens wachten. Ik zou zo terug naar Pisa vliegen!





Ik bezocht ook Pisa City, iets met een scheve toren enzo. Ik had het plan die avond naar Tirrenia te gaan, een badplaatsje met een credit.



Wandelend door de straten zag ik plots deze poster:



Er was dus een kermis gaande, op een plek waar de bus naar Tirrenia passeerde! Ik stapte 's avonds uit in Pizza bad, om vervolgens dit kermisplein aan te treffen:



Uiteindelijk besloot ik de overige zeven kilometer naar Tirrenia te voet af te leggen. Toch best een mooie wandeling zo en de achtbaan was weer de moeite.





Het seizoen bolde niet echt uit hierna. Ik ging nog op weekend met vrienden naar Slagharen en Walibi Holland, niet op de laatste plek om de nieuwe achtbanen uit te testen. We namen ook afscheid van de Bob op de meest passende manier mogelijk: We deden een rit in de morgen en troffen de bob in storing aan toen we voor de definitieve finale wilden gaan. September bracht ik grotendeels in Frankrijk door: Cita Parc, de kermis van Rijsel, weeral de Jardin, Parc Asterix en mer de sable, Le manor H en de IAAPA Expo Europe in Parijs. Halloween vierde ik in Walibi Belgium (leuk!) Bobbejaanland (leuk!) en Dreamland Margate, een park dat me zeer positief verrast heeft en me hopelijk snel weer mag verwelkomen.

In oktober ging ik ook eindelijk nog eens naar Phantasialand (de laatste keer was met de opening van Taron - shame on me!).

November was weer een grote maand, want ik moest voor het werk een week naar orlando en heb er een paar dagen vakantie aangenaaid. Funspot, Universal, Seaworld en Busch Gardens Tampa kwamen uitgebreid aan bod. Ook heb ik een blitzbezoekje weten te maken aan Disneyworld en ben ik maar liefst twee volle uren (!) in een Disneypark in Orlando geweest: net genoeg om Toy Story Mania en Smugglers Run mee te pikken in Disney's Hollywood Studio's. Leuk detail: dit was mijn tweehonderdste pretpark!

Tenslotte deed ik eind december waar ik elke nacht van droom: nog eens teruggaan naar Europa-Park. Het is ongelofelijk hoeveel er veranderd is in die paar jaar, om maar over Rulantica te zwijgen.

Het is nog koffiedik kijken hoe dit jaar eruit gaat zien. Vorig jaar zei ik rond deze periode dat ik niet naar de UK ging in 2019 (uiteindelijk vier keer gegaan), dus ik weet het duidelijk zelf zo goed niet... Eén reis ligt al vast en doet me heel erg kriebelen!

Ohja: de teller ging van 756 achtbanen naar 854 en ik deed in 2019 23 pretparken voor het eerst.

[Earlyspencer]

Fijn om je gigantisch wedervaren te lezen. Ik voelde me soms zo verdomd alleen in het TR-topic.

Wat de brommer-coaster in Mirabilandia betreft: die heeft afgelopen seizoen meer niet dan wel gedraaid sinds z'n laattijdige opening, getuige Italiaanse fora. De Mira-webstek zelf meldt 'em als ook in dit tussenseizoen als 'gesloten / tijdelijk niet in het aanbod'.

Mooi filantropisch beeld van de niet-stedelijke Chinezen. Wat (geen) korte broeken in China betreft: hetzelfde meegemaakt anno 1996 in Sicilië. Eén van m'n eerste daden ginds was met een vriend zwarte jeans kopen om wat minder op te vallen / lastig gevallen te worden. Prima kabelbaantje ginds richting top van de 'Siciliaanse Fuji'. Het pretpark aan de voet ervan deden we toen niet, mss bestond het toen niet eens.

Een spectaculairdere lift (1800 m hoogteverschil) deed ik met het gezin enkele jaren terug aan de noordoostkant van het Gardameer. Ik meld het maar voor het geval je weer naar Italië 'moet' ipv Zweden.

[Pretparkfreak7]

Ignace ik mis je in het TR topic!