2022 was een jaar om snel te vergeten in mijn geschiedenis als pretparkliefhebber, die zo'n dertien jaar écht van start ging. Het eerste pretpark dat genoteerd staat sinds ik mijn pretparkbezoeken begon bij te houden in 2010 is Plopsaland De Panne. Logisch, ik werkte er toen als jobstudent en bleef erna plakken als seizoensarbeider. Het is mijn thuispark en het voelt altijd een beetje aan als thuis komen. Het is dan ook de logische plek om het pretparkjaar 2023 te openen.

En natuurlijk ook wel omdat halverwege februari niet veel pretparken in de buurt geopend zijn. Op dat vlak is de jaarrond opening van het Studio 100 park aan de Belgische kust een godsgeschenk voor de Belgische pretparkliefhebber. Op deze doordeweekse woensdag in februari verwachtte ik een bijna verlaten park. Omdat Plopsa sommige attracties later opent op doordeweekse dagen stapte ik pas half twaalf uit de trein in Adinkerke.




Maar zo verlaten bleek het park niet echt te zijn. Helemaal over het hoofd gezien dat in sommige Franse regio's de lentevakantie al begonnen was. En Plopsaland De Panne is ook bij onze zuiderburen populair. Als het alternatief voor een dagje pretpark in de buurt Bal Parc of Dennlys Parc is de keuze voor Plopsa natuurlijk snel gemaakt. Maar goed, geen verlaten park maar zeker ook verre van druk.

Het oorspronkelijk plan was om de Ride to Happiness te komen kwanten. Daar zouden we nog even mee moeten wachten, het bord aan de wachtrij gaf aan dat we pas om 12u30 aan onze kwantsessie zouden kunnen beginnen. Dan maar verder lopen naar België's beste houten achtbaan, Heidi the ride! ... Alwaar we weer tegen een gesloten wachtrij aanliepen. Het Zwitserse meisje zou pas om 12u uit haar bed kruipen. Dat was niet zolang meer dus pakten we eventjes de Draak mee waar een wachtrij van 5 minuten stond.




Een Mack powered coaster die volgend jaar al twintig kaarsjes mag uitblazen... Wat vliegt de tijd toch. In 2004 koos Plopsa om deze baan een kasteel thema te geven zodat een middeleeuws plein ontstond met de Boomstammetjes aan de andere kant - toen nog bekend als Kasteel van Koning Samson. De kasteelgevel van de Draak is knap. De animatronic van de draak bewoog toen waarschijnlijk nog en ik zweer dat ik de draak ooit nog raak zag blazen. Het waren andere tijden, tijden waarin men nog koos om Studio 100 figuurtjes in een thema gebied in te werken.

Koning Samson is ondertussen van zijn troon gezet en ridder Gert mag nog enkel als fontein functioneren. Alsof Koning Samson een tiran was heeft Plopsa zijn kasteel vernietigd en besloot men dat een vulkaan met dinosaurussen rond een betere aankleding zou zijn voor de log flume. Resultaat: als je nu rondkijkt op het kasteelplein zie je aan de ene kant een kasteel, aan de andere een Zwitsers dorpje en dan een vulkaan met dino's. Héél samenhangend kun je dat niet noemen.




Later op de dag deden we nog de zogenaamde Dino Splash (die natuurlijk ook niet bij opening van het park opent). Het blijft een favoriet van mij, maar dan puur vanwege de lay-out (en toegegeven, nostalgische waarde). Twee lekkere drops waarbij je een mooie portie airtime krijgt bij de grote drop. Het thema kan me gestolen worden. Dat ik geen enkele dino animatronic nog zag bewegen is geen verrassing.




Een ritje op Heidi zat er voor ondergetekende ook niet in. Niets waar Plopsa aan kan doen, een dieet dringt zich aan. Een kwartiertje wachten voor niks geweest... Niet dat er op zich zoveel volk stond maar op zulke dagen is één treintje op de baan genoeg voor Plopsa. Uit zakelijk standpunt begrijp ik het - er is niet zoveel volk, je gaat een treintje en de baan niet onnodig slijten etc. Uit het standpunt van de bezoeker vind ik het echter wel frustrerend, vooral omdat de wachtrij gewoon niet schuift. Wachten is ok, maar lang op dezelfde plek stilstaan is niet leuk. Ochja.

Ondertussen was het al na half één en zagen we Ride to Happiness rondjes draaien met volk in. Op naar het land van morgen! Ook de Rit naar Blijheid draaide met één treintje wat voor een niet-schuivende wachtrij zorgde. Ook al is er geen volk, wachten zal je. Deze keer meer geluk met de beugels, gelukkig maar, want deze baan doet niet aan valse beloftes. Deze rit kan je niet anders dan blij maken. Lekker langzaam uit in de jojo-roll hangen, de beste platte lancering op een Mack coaster, tophat met naar buiten gebankte bocht, banana roll, corkscrew, lancering op een airtime heuvel, de daaropvolgende inversie en eindigen met een airtime heuvel... En dat allemaal al spinnend. Dit blijft een beest van een baan!




Je kan van Steve veel zeggen, maar soms slaan zijn ideëen wel eens positief uit. Ik kan het nog steeds moeilijk vatten dat een achtbaan van dit formaat, een achtbaan zo goed, in ons klein Belgenlandje staat! En dan nog in het Studio 100 hoofdpark... Wie had dit durven voorspellen 10 jaar geleden?! Nu, we kwamen om hem te kwanten maar gezien de operations ging dat er niet echt in zitten.

En ik moet eerlijk zeggen dat ik het gewoon niet aankan om de Ride to Happiness meerdere keren na elkaar te doen. Niet dat ik dat niet wil, het is eerder een kwestie van kunnen. De intensiteit is niet niks. Ik zou hem zelfs vlak na Intimidator 305 durven ranken qua intensiteit. De maag begon te brommen, een beetje voedsel nuttigen was aangewezen.

Ik ken het park en hun beleid al lang genoeg om iedereen aan te raden zelf een lunchpakket mee te nemen en eventueel 's avonds buiten het park uitgebreid te eten (Moeder Lambik ligt op wandelafstand van het park en heeft een ruime kaart met heel wat lekkers). Ik heb me echter vandaag laten vangen en mijn eigen raad niet opgevolgd. Dat betekende dus eten in het park kopen, tegen de Plopsa prijzen.

We kwamen in de Plopburger terecht waar je zoals de naam het doet vermoeden, hamburger met friet kan verkrijgen. Ik koos ervoor om mijn menu te maxi'en want ik ben kleine porties frieten gewoon in Plopsaland. De portie friet in de Plopburg was echter groter dan ik me herinner zoals je die in de Mr. Spaghetti/Mayaland krijgt (daar ga ik normaliter als ik in het park wil eten). Uiteindelijk betaalde ik iets van 16 à 17 euro voor een menu dubbele hamburger, maxi friet en halve liter plat water. Nog steeds veel, maar ik voelde me minder bekocht dan anders.

Mijn oorspronkelijk advies qua eten in Plopsaland De Panne blijft staan. Ze hebben bijvoorbeeld ook een Panos, maar reken hier maar de prijzen maal twee dan in een Panos buiten het park. En sinds kort hebben ze blijkbaar ook een Dunkin Donuts, gevestigd in een erg lelijke witte container met glas in. Dit kan toch een pak beter geïntegreerd worden Plopsa?!




Omdat het nu eenmaal niet zo druk was en er geen wachtrij stond, besloten we de K3 Rollerskater ook even te doen. Zeker niet de slechtste baan als het op junior coasters aankomt maar in de zomer met volle wachtrijen is dit duidelijk een baan om over te slaan. Datzelfde kunnen we ook zeggen over de Keverbaan... nee, Dongo's Race!... Sorry Viktors Race was het?! Ah blijkbaar moet ik nu over Hashtag LikeMe Coaster praten.

De Zierer Tivoli is nu al voor de derde keer van naam veranderd. Het is eigenlijk niet eens dezelfde Zierer Tivoli die vroeger in een Wizzy & Woppy kleedje zat, want tussen 2012 en 2013 besloot Plopsa quasi heel de track te vervangen door nieuwe track. Het is door de verwijdering van Bellewaerde's Keverbaan de enige Zierer Tivoli in België... en eerlijk gezegd vind ik het jammer dat men niet gewoon voor iets nieuws is gegaan. Gemiste kans. Over de Hashtag LikeMe aankleding kan ik kort zijn. Ik vind het best grappig dat kindjes op de schoolbanken uitkijken naar een dagje Plopsa om hier dan weer in een schoolomgeving terecht te komen. Het Kaatje Tralalaatje thema hield het 7 jaar vol. Ik vermoed dat de hashtag aankleding eenzelfde levenspanne te beurt zal vallen...




Met oude getrouwe Anubis the ride hadden we dan alle achtbanen van het park gehad. In 2009 zette deze compacte Gerstlauer lanceer achtbaan het park op de kaart bij de Belgische achtbaanliefhebbers. Het werd sindsdien terecht als de beste Belgische achtbaan gezien. Tegenwoordig hebben de andere parken bijgebeend met ondermeer Fury in Bobbejaanland en natuurlijk de Kondaa in Walibi Belgium. Zelfs in eigen park is Anubis niet meer koning, hoewel hij één meter hoger is wordt Anubis echt wel overschaduwd door de Ride to Happiness.

Maar dat maakt Anubis niet minder leuk. Een stevige launch gevolgd door enkele leuke elementen die elkaar vlot en snel opvolgen, om te eindigen met hangtime in een lekkere trage barrel roll. Ik krijg er niet genoeg van. Anubis is tevens ook de achtbaan die ik het meest bereden heb van al mijn achtbanen op de teller. Een exact aantal kan ik niet geven, maar ik herinner me van mijn Plopsa periode nog goed deze baan zo vaak gedaan te hebben voor of na het werk. Of tijdens een pauze. Het voordeel van in een pretpark werken.




Ook de Supersplash deden we nog even - ik tel hem zelf niet mee als achtbaan. Helaas geen "schip ahoy maatjes" bovenaan de toren en er waren ook maar langs één kant sterren te zien. De Supersplash herinnerde ik me vooral als droog, maar dat was voor de supports van Ride to Happiness vlak naast de baan lagen en een deel water terug de boot in ketste.

De kermiszone is in volle verwachting van een nieuwe Bumba indoor zone, met nieuwe darkride. Daar tegenover is ook een darkride te vinden, het Bos van Plop. Het was het ideale moment om nog eens een ritje door het bos te maken, de geruchten dat hij vroeger dan later zou verdwijnen zijn hardnekkig. En het lijkt er ook echt op alsof het park geen investeringen meer wil doen in deze bootrondvaart. Heel veel kabouter animatronics doen het gewoon niet meer of bewegen enorm houterig. Deze rit viel me ook op dat het vuur-effect bij het huisje dat in brand staat niet werkte. Die kabouter die 'brand brand' riep, heeft de brandweer dus voor niks opgeroepen. Dat zal hem een ferme boete kosten!




Onze dag eindigden we op de topper van het park, kwestie van blij naar huis te gaan. Want het park gaf toch weer twee gezichten weer... Het blijft een gezellig park met enkele leuke attracties, maar de manier waarop het gerund wordt is niet hartelijk:

  • De staat van het Bos van Plop is erbarmelijk.
  • Op deze dag opende het park om 10u30 maar eigenlijk kon je beter pas twee uur later toekomen want pas dan is alles wat je eigenlijk echt wilt doen open.
  • De overdreven commerce in het park. Dat men extra fondsen via sponsors wil zoeken, ok, maar kan het iets subtieler dan enkele auto's neerploffen op het dorpsplein etc?
  • Het willen creëeren van wachtrijen is iets wat ik als bezoeker altijd irritant zal vinden, ook al is het zakelijk gezien misschien wel logisch.
  • Horecaprijzen...
  • IP IP IP. Helaas niet themazones creëeren om daar IP figuurtjes in te laten passen maar gewoon IP in het park proppen zonder enige vorm van langetermijnvisie. Zie Hashtag coaster of het plein dat grenst aan een kasteel, Zwitsers dorpje en vulkaan met dino's.