Je wens komt uit: op een dag lees je de krant en zie je een groot artikel waarin staat dat alle attracties van Cedar Point gedemonteerd zullen worden, waarna deze naar een terrein in België verplaatst zullen worden. Je springt een gat in de lucht. Maar enkele uren later rinkelt de telefoon. Het is je moeder, die vertelt dat ze een onteigeningsbrief in de bus gekregen heeft. Blijkbaar hebben de eigenaars van het toekomstige Cedar Point 2.0 jouw geboortedorp opgekocht en zal alles met de grond gelijk gemaakt worden op enkele straten na. Het huis waar je als kind gewoond hebt, de school waar je leerde lezen en schrijven, de speeltuin waar je speelde ... je zal van alles definitief afscheid moeten nemen. Maar daar kan je nog net mee leven omdat de dus Cedar Point in de plaats krijgt. Na vele jaren vertraging is het park eindelijk klaar. Helaas ligt het nu niet meer op een eiland, maar vlak naast die paar overblijvende straten die niet onteigend werden omdat de buren te lastig deden. En deze buren blijken vreselijk te zijn. Over alles doen ze moeilijk. De ene na de andere achtbaan wordt voor onbepaalde duur gesloten omdat hij te veel lawaai zou maken. Uiteindelijk loopt de situatie compleet uit de hand. Een groep woedende buren dringt 's nachts het park binnen om alles kort en klein te slaan. De Grote Brand Van Steel Vegeance zorgt voor een rookpluim die na zonsopgang kilometers ver te zien is. Achteraf is de schade aan het park zo groot dat de uitbater beslist om er definitief mee te stoppen. Attracties doorverkopen kan niet, want alles is kapot. Cedar Point wordt gesloopt en waar ooit jouw geboortedorp was, rest nu enkel een kale, troosteloze vlakte ...

Ik wou dat ik de overtuigingskracht bezat om iedereen die niet in een attractie durft toch te kunnen ompraten.