[TR] Puy du Fou wo. 19 juli 2017

[Earlyspencer]

[UPDATE-TR] 18 april 2019

Aankomst om 11:15 op Witte Donderdag. In tegenstelling tot ons eerder bezoek had ik geen uitgekiend plan bedacht, laat staan een plan B. U begrijpt het al: onze verwachtingen waren niet al te hoog, maar het park lag op onze terugweg en natuurlijk genoten we gratis inkom. Die werd ons deze keer aan de eerste de beste kassa zonder dralen toegekend. Een mooie start van een ronduit prima dag. Soms is het verdomd leuk om jezelf ongelijk te moeten geven.



Onverhoopt vonden we nog vlot een plaatsje in de majestueuze theaterzaal nabij de parkingang. Moisquetaire de Richelieu was anno 2017 één van de twee grote shows die we niet hadden gedaan. Voor alle niet-francofonen en niet-francofielen is er misschien iets te veel literair vertellement tijdens de eerste minuten van dit - wat had je gedacht - liefdesverhaal. Maar genoeg spektakel natuurlijk, met stunts te paard en te kabel (o.a. afdalingen zoals bij Raveleijn). De grootste stunt vond ik evenwel de slotscène waarbij

Dit gedeelte bevat spoilers. Klik op onderstaande knop om het gedeelte open te klappen.

Open spoilers

************ Spoilergedeelte ************

de bühne langzaam onderwater loopt en de paarden en danseressen zich in een soort Aquanura bevinden.

Er volgde een tweede nieuwigheid voor ons, en meteen de hoofdreden van dit update-TR: Le Premier Royaume. Deze walkthrough handelt over Clovis, de eerste Franse koning en - belangrijker voor dit überkatholieke park - een sleutelfiguur inzake de kerstening van de Franken. Het 'voortuintje' van deze attractie zou niet misstaan in de wachtrij van pakweg Taron:



Maar wat hierachter huist: wereldklasse. Tientallen decors met meerdere filmwanden die zelfs roteren, een fonteinenspektakel, 3D-projecties en zo'n martel-trainingskamer die me doet denken aan een Dreamworks tekenfilm. Al is hier nu geen behendigheid of durf vereist om deze kamer heelhuids te doorlopen.



Foto uit 'Kungfu Panda'

Bij de meeste scènes is er ook telkens één acteur, die à rato van één keer per minuut - reken maar uit - telkens hetzelfde tekstje debiteert. Wellicht vond het park een setting met louter animatronics te weinig levensecht.



Ook al passeer je hier niet met een bootje of wagentje, dit is qua sfeer en afwerking DE BESTE DARKRIDE VAN EUROPA ... of darkwalk voor de muggenzifters. Een prominent kruis op een vaas n.a.v. de slag bij Soissons en de doopscène van Clovis moet je er als religieuze elementen wel bijnemen. Maar deze passen hier m.i. beter dan bij het Vikingen- en Romeinen-spektakel.



Interieur maar inferieur. Bovenstaande afbeelding doet afbreuk aan deze top-attractie.

In de buurt en opnieuw vrij doorlopend bevindt zich een gelijkaardige attractie van haast hetzelfde wereldniveau: Le Mystère de La Pérouse. Waarom zegt de naam van deze Franse ontdekkingsreiziger u wellicht minder dan Columbus, Magellaan of Cook? Omdat hij ca. 240 jaar geleden met bemanning en muis is vergaan aan de andere kant van de wereld, misschien.



Na dit salon doorloop je o.a. nog een binnenkamer met acteur en een haven met meerdere acteurs.



Hoewel hier steeds elke cm³ is afgewerkt - nooit heb je de indruk dat je ergens in een loodsachtig gebouw bent - is dit alleen maar voorspel. De volgende ruimtes, een stuk of 10, spelen zich af op een schip. Het truckje van bewegende wanden - copyright Vekoma? - is één keer leuk en ook nog wel een tweede keer, maar wordt hier m.i. te repetitief aangewend. Al biedt elke scène aan boord wel voldoende variatie. Er zijn replica's te bewonderen, zoals deze:



Maar omdat deze expeditie destijds belangrijk was voor de studie van fauna en flora, worden ook aardig wat plantjes en skeletten tentoon gesteld.

We gunden Le Village XVIIième een blitsbezoek. Inderdaad: een soort mini-Bokrijk.



Nauwelijks 10 minuten voor aanvang waren we geenszins te laat voor Les Vikings. De woestelingen uit het Hoge Noorden worden nog steeds op dezelfde ridicule wijze bekeerd. Nauwelijks een kwartier later zou de show aanvangen waarin een aantal Romeinen dezelfde goddelijke ervaring ondergaat: Le Signe du Triomphe. Omwille van de geringe afstand tussen beide spektakels en de enorme capaciteit van de Romeinse arena, waagden we onze kans. We kregen zowaar een 'fronseat'!



Totaal niet geplant kwamen we aan bij Le Grand Carillon, net op het moment dat daar één van de opvoeringen was begonnen. Wie heel scherp kijkt, ziet links een bekabeld persoon verticaal vlaggen planten op de maat van het live bespeelde klokkenspel. Rechts van de toren gebeurt trouwens dezelfde waaghalzerij: stereo avant la lettre.



Verdiende rust vonden we nabij de drukke speeltuin. Het labyrint was maar half geopend omwille van een nog niet herstelde trede op een wandelbrug. Als er nu één park is waar je zo'n schoonheids-manco niet zou verwachten, maar ach ... Zonder enige tijdsdruk konden we nu alle hoeken en kantjes van het lokale 'Sprookjesbos' ervaren. Zo ontdekten we nu de grappige zingende standbeelden, helaas hier geen foto of filmpje.

Les Grands Eaux is een soort 'overdag-Aquanura'. En sorry, iets verder in dit TR-bis zal ik nogmaals naar het fonteinen-gedoe van de Efteling verwijzen. We waren niet echt onder de indruk van dit namiddag-spektakel.



"Heb je die zeppelin niet gezien?" vroeg een collega me in september 2017. Hij had met zijn gezin ook een dagje vertoefd in PdF. Hij bedoelde natuurlijk de luchtballon, van waaruit arenden worden gelost tijdens Le Bal des Oiseaux Fantomes. Hoog tijd om nu wel de luchtballon te spotten tijdens de show. Maar de soms zeer nabije vogels vind ik toch fotogenieker.





Hier kunnen ze in het alom geprezen Pairi Daiza nog héél véél van leren, mijn gedacht!

Les Amoureux de Verdun was onze derde binnendeurse doorwandeling. Het zal wel aan mij liggen, maar ik vond het best bevreemdend om in pretpark-sfeer met gruwel van amper 100 jaar geleden geconfronteerd te worden. De audiovisueel geanimeerde loopgraven ervoer ik als een XXL-uitvoering van wat je in Flanders Fields Museum en halverwege de IJzertoren ook te beurt valt. En daar is het toch iets meer in situ en verkeer je in de juiste (educatieve) sfeer. Terug in vredestijd konden we nabij de speeltuin wat bloemenpracht vereeuwigen.



Ook de laatste walkthroug ontsnapte niet aan ons: La Renaissance du Château. Hier geen 100% vrije toegang, je wordt in groep binnengelaten, alwaar het verboden is te fotograferen. Van alle doorwandel-attracties is dit de meest religieuze en - toeval of niet - voor mij de minst interessante. Pronkstuk zou een ring moeten zijn die toebehoorde aan ene J. d'Arc. Bezoekers kunnen in een kapel naast dit kleinood vrijwillig een gift doen. De slotscène speelt zich af in een crypte, waar een als heilige verklede dame je vraagt om eenmaal terug boven de blijde boodschap te verkondigen. Mijn onbestaande appetijt voor deze attractie was dus geen toeval! Deze interpretatie van 'In de Ban van de Ring' lijkt me boeiender: https://isgeschiedenis.nl/nieuws/bri...ng-jeanne-darc

Meer bekoorlijk vond ik het plein dat de voorlaatste eeuwwisseling evoceert. Opnieuw niet voorzien maar wel mooi meegenomen: we waren er net voor aanvang van het 'automaten-spektakel'.



Ook Le Sécret de la Lance konden we vlot bijwonen. Nu pas had ik door dat er magische - sorry: religieuze - krachten verbonden zijn aan een lans uit het leger van J. d'Arc. O, ja: noch hier noch elders in het park last gehad van betaalfotografen



Zoek de vijf verschillen met een foto van deze opvoering uit het eerste TR.

Bis-nummers in een park dat maar al te graag vermeldt dat het onmogelijk is alle spektakels op één bezoekdag bij te wonen? Als je ons uitdaagt ... Wij bisten simpelweg de twee beste walkthroughs en bezochte daarna het dorpje Le Fort de l'An Mil. Het restaurant geurde zeer uitnodigend. Helaas hadden we niet gereserveerd, was het er enorm druk en waren meerdere (simpele) eettenten in het park gesloten. We stilden onze honger in een ander resto met desserts, voor warm voedsel hadden we geen geduld.

De show-bingo op één dag is inderdaad niet mogelijk, maar toch deden we er nog twee. Les Chevaliers de la Table Ronde werd nu helaas zonder hilarische voorshow opgevoerd. En van een hydraulisch verrassingseffect konden we nu niet meer spreken.



Zoek de vijf ... (bis)

Last but not least en de tweede reden die dit bis-TR rechtvaardigt: de dagelijkse slotshow Les Orgues de Feu. Dankzij de namiddag-fontein-show wisten we op voorhand waar we 's avonds moesten postvatten. Een half uur voor aanvang leek ons ruim, aangezien we ons bij alle andere spektakels die dag steeds veel minder van tevoren aandienden. Nou moe, de zitplaatsen zijn hier wel erg schaars en de meeste park-bezoekers schenen dit goed te weten. Leon wist wel het half uur wachttijd te doden met pierre-papier-ciseaux.



Foto's maken met flits van de show werd verboden. U zal het met mijn beschrijving moeten stellen: een André Rieu-show op water, inclusief muzikanten, dansers, scooters en bewegende reuze-muziekinstrumenten. Allemaal lekker lichtgevend gedecoreerd: een feest voor oog en oor. Dit totaalspektakel verhoudt zich tot Aquanura zoals de kikker-fonteinen-show zich verhoudt tot wat je zelf zou doen met twee tuinslangen, een zaklantaarn en een blokfluit. À ne pas manquer!

Conclusies:
1. Elk park verdient een tweede kans
2. Ook zonder rides moet je mazzel hebben met de drukte. De tribunes zaten schijnbaar even vol als tijdens ons eerder bezoek. Maar het feit dat je nu < 10 min. voor aanvang nog werd toegelaten en we nooit een bord 'Complet' zagen, wijst misschien op een iets geringere drukte in het voorjaar. We hebben er in elk geval dubbel en dik ons voordeel uit gehaald.