Om hierover voort te bomen:
- mijn ouders (ondertussen ruim de 70 voorbij) namen ons 30 jaar geleden 1x per jaar mee naar een pretpark. In een 'spannende' attractie, genre looping star of python durfden ze niet, omdat dat toen werd gepositioneerd als 'voor de echte durvers', dus werden wij ook onbewust een beetje bang gemaakt door die attractie.
-Toen we pubers waren, begonnen we die attracties wel uit te proberen, en vielen die al bij al best mee, en vonden we ze wel prettig.
-Nu we zelf kinderen hebben van een jaar of 10, willen we dat plezier delen met onze kinderen. Uiteraard vinden zij dat ook spannend, zijn ze wat onwennig, zijn er onbekende geluiden, maar wij stellen hen gerust en focussen op het plezier, waardoor ze sneller in de attracties durven en er vooral het plezier van herinneren, waardoor ze hun eigen grens telkens wat kunnen verleggen.

Met andere woorden: het zit in de opvoeding, en in de ervaring die je zelf wil doorgeven aan je kinderen.
Als je als volwassene bang bent in een attractie, is de kans volgens mij dus groter dat je kinderen ook niet in die attractie durven.

Maar dit is uiteraard geen 'feit', eerder mijn proefondervindelijke ervaring, en zullen er heel veel proefondervindelijke ervaringen zijn die net het tegendeel beweren.