Ik moet zeggen dat ik het volledig eens ben met jouw analyse! Als je mijn TR gelezen hebt over die ene keer dat ik op schoolreis naar de Efteling ging, dan zal je ongetwijfeld snappen waarom
Uiteraard mag je kinderen nooit onder druk zetten om ergens in te gaan, maar het tegenovergestelde vind ik ook altijd jammer: kinderen die niet meer durven omdat ze allerlei wilde verhalen horen of omdat de ouders zeggen dat zulke attracties toch niet leuk zijn.
Zelf heb ik geen kinderen. Maar moest ik met kinderen voorbij een achtbaan wandelen, dan zou ik hen nooit vragen "Durven jullie daarin?" Ook al zeg je het niet letterlijk, met deze vraag suggereer je dat de attractie eng of gevaarlijk is. In plaats daarvan zou ik vragen "Hebben jullie zin om daar eens in te gaan?" En als het antwoord is "Nee ik durf dat echt niet" dan zou ik geen verdere druk zetten.
Kortom, het is de kunst om iemand zo veel mogelijk aan te moedigen zonder daarbij echt over zijn/haar grenzen te gaan.