Na twee dagen in en rond Bari (zie vorig TR) namen we de trein naar Rimini. Aangezien dit best ver is waren we eerst van plan om niet meteen dezelfde dag het volgende pretpark te bezoeken, maar uiteindelijk liep het wat anders en waren we na het inchecken in het hotel meteen op de bus richting de buitenwijken van de kuststad gepsrongen. Voor de verandering waren we daarom eens lang na opening in Fiabilandia.

g]

We hadden nog een viertal uurtjes voor het park sloot, maar al aan de kassa werd duidelijk dat we geen schrik moesten hebben dat we niet alles gedaan zouden hebben tegen het einde van de dag. Ten eerste omdat de parking leeg was, en ten tweede omdat we met een ticketje voor het park te kopen, we te horen kregen dat we de dag daarop gratis mochten terugkomen. Een leuk gebaar, waar we echter uiteindelijk geen gebruik van hebben gemaakt.



Voor een kleiner park gericht op kinderen, heeft Fiabilandia in mijn ogen een verrassend nummer attracties die best 'groots opgezet' zijn. Daarmee bedoel ik niet dat het park volstaat met geniale toppers, maar eerder custom ontworpen rides, met een origineel & extensief thema, welke niet meteen kermisachtig aanvoelen. Een belangrijke kanttekening hierbij is dat dit allemaal de oudere attracties zijn, en dat je merkt dat nieuwere toevoegingen van simpeler aard zijn & de 'grootsheid' van het park een beetje missen.

We begonnen ons bezoek met de attractie direct naast de ingang, Il Castello de Mago Merlino. Dit is Fiabilandia's versie van een klassiek spookhuis op kindvriendelijke wijze. Interessant is dat de wagentjes meerdere keren het gebouw in-en uit rijden tijdens de rit. Geniaal is het niet, maar wij vonden het alvast goed genoeg voor enkele re-rides.





De eerste achtbaan van het park die we aandeden was de creatief genoemde Red Moutain, welke ook de meest recente attractie van het park was, geopend in het jaar van ons bezoek (het TR heeft wat op zich laten wachten schijnbaar). Deze achtbaan is zo goed als identiek aan de 'achtbaan' in Kinderstad Heerlen en is dus Preston & Barbieri op zijn best (met een layout die ze geërfd hebben van mijn all-time favorite achtbaanconstructeur uit Italië, L&T Systems).



Fiabilandia's main claim to faim voor de pretparkfans is natuurlijk dat het de allereerste Big Apple ooit in zijn achtbaanaanbod heeft. Geen idee of dit echt klopt, maar feit is dat La Valle Degli Gnomi een pareltje is. Qua achtbaan stelt hij (zo mogelijk) nog minder voor dan de standaardlayout we all know & love. Er staat een heel stevige rem op de enige echte drop, waardoor je echt nergens snelheid maakt, maar laten we stellen dat de Vallei van de dwergjes eerder een antwoord is op Big Thunder Mountain dan op Silver Star. Met talloze indoorstukjes, animatronics & fonteintjes is het een totaalervaring waarbij andere big apples nogal bleek afsteken. Als appelfanaat was ik dan ook blij om deze achtbaan als mijn nummer 800 op de coasterteller te zetten.





Het volgende stukje achtbaanstaal bleek één van de meest spannende achtbaanritten te worden die ik ooit heb gemaakt. De Fabbri draaiende muis die het park rijk is, SpaceMouse, verdiend die beschrijving omdat we het bakje in elke bocht een beetje voelden meehellen, wat ons niet de bedoeling leek. Ik heb dit type althans een paar keer eerder tegengekomen en heriner me niet zo'n krakkemikkig ritverloop. Op zich is de achtbaan nog steeds open zonder problemen, dus ik neem aan dat er niet echt iets aan de hand was, maar blij dat de rit erop zat was ik zeker.





In het zwoele Italië zijn waterattracties gelukkig nooit ver weg, en ook in Fiabilandia was dit waar. Castoria is een simpele log flume, welke de populairste attractie van het park was die dag. Dat betekende gelukkig echter slechts een rij van zo'n tien minuutjes.



Het park telt twee grotere themazone's en het eerste daarvan is het Wilde Westen. De enige interessante attractie in dit themagebied is Miniera d'Oro Del West, en dit is misschien wel de interessantste achtbaan die het park rijk is. RCDB kent geen openingsjaar beter dan 'voor 2003', maar ik vermoed dat het veel dichter bij 1976 ligt, het jaar dat Valle Degli Gnomi is geopend. De twee achtbaan delen veel karakteristieken, waaronder het tracktype en het aantal lifthills (2) en drops (1), maar ook de thematisatie is van gelijkaardige opzet/kwaliteit. De rit bouwt mooi op (serieus, bijna twee minuten!) naar die ene grote drop in een mijnschacht, welke gelukkig niet afgeremd word.







Wanneer je het rondje rond het centrale meer afmaakt, merk je dat één kant van het park een nogal karrig aanbod heeft. De topper hier is een Peter Pan-geinspireerde walkthrough.





De tweede grote themazone van het park brengt ons in Chinese sferen en kent, naast een groot restaurant, twee verborgen pareltjes van attracies. De opvallendste hiervan is Il Lago del Sogno, een boottochtje die zijn 'front car' ogenschijnlijk heeft overgenomen van een Zamperla Dragon. De rit begint buiten tussen draaidende parasollen & water spuitende floraria, en eindigt in een mysterieuze drakenvormige grot met een fantasieboom waar je rond vaart.







De laatste noemenswaardige attractie van het park is Il Labirinto Di Fu-Ming. Deze attractie een doolhof noemen is misschien wat vergezocht, maar het is wel een heel knappe walk-through welke continu wisselt van stijl (maar wel in de Oosterse sferen blijft), zodat deze nooit verveeld. Geen nood aan een operator, geen hoge onderhoudskosten, en toch zo leuk: ik begrijp niet goed waarom niet meer parken zo'n attractie plaatsen.







We deden de leukste attracties nog een paar keer en vertrokken ruim voor sluitingsuur weer. Het park was zeker zijn geld waard en ik vond het jammer om te zien hoe weinig bezoekers er waren op een mooie dag midden in het hoogseizoen. Het park straalt een klein beetje vergane glorie uit, wat we ook mooi konden terugzien in een miniatuurversie van het hele park dat tentoongesteld werd. Veel grote, mooie attracties van weleer hebben schijnbaar het veld geruimd voor goedkopere standaardattracties, een strategie die ik begrijp maar desalnietteming jammer blijf vinden.



Als ik nog eens in de buurt ben, spring ik zeker graag nog eens binnen!

Na Fiabilandia bezochten we nog een nabijgelgen kermis, waar we onze coastercount-score van de dag konden verdubbelen met nog eens vier acthbanen. De rest van de reis bezochten we nog het schattige San marino, een waterpark nabij Rimini, wat kleinere pretparkjes/kermisjes, Bologna & Mirabilandia. Bedankt voor het lezen!