X

Privacy Statement (GDPR)


Beste bezoeker,

In het kader van GDPR hebben wij een privacy statement gelanceerd waarin wij uitleggen hoe wij omgaan met jouw persoonlijke data. Je kan het privacy statement hier terugvinden.

Uw Pretparken.be-team


Nog geen lid? Maak hier je gratis account aan!

Resultaten 1 tot 2 van de 2
  1. #1

    [TR] Karls Erlebnis-Dorf Elstal, 10 juli 2021

    In westelijk Polen wisten we al een leemte te vullen die Merlin ons een beetje had opgelegd. ‘Dankzij’ dezelfde restricties konden we twee dagen later een tweede first-visit scoren. Is dit werkelijk de pretparkzomer die ik voorafgaand en herhaaldelijk zo had vervloekt? De locatie van onze (halve) dag lol was deze keer Elstal, 20 km ten westen van hartje Berlijn. Het park zelf ligt op een speerworp van wat in 1936 het Olympisch dorp was.

    Ook om pretpark-praktische redenen is Elstal het vermelden waard. Op moment van publicatie telt Duitsland immers vijf Karls Erlebnis dorpen, grotendeels te vinden in het noordoosten. Voor wie dat te ver van de eigen heimat vindt: in 2022 zou er op de restanten van wijlen Abenteuerpark Oberhausen een zesde park ontstaan. Een week na ons bezoek in Elstal zagen we evenwel geen bouwwerkzaamheden naast het lokale Legoland Discovery Center. De geschiedenis van het bedrijf achter deze park-keten mag de lezer zelf web-spitten. Maar dat die iets met aardbeienteelt en confituurproductie te maken hebben, is het understatement van de maand.



    Bijzonder is dat de parken gratis toegankelijk zijn, al was dat op een voorspelbaar drukke, zonnige zaterdag in de landelijke schoolvakantie misschien eerder een nadeel voor ons. De klaagzangers op Trip-ad-dinges hadden me gewezen op de lage capaciteit van attracties en van de al even gratis parking. Wij waren gelukkig vroeg van de partij, al haalden we de openingstijd van 08:00 (!) nu ook weer niet. Let wel: het gaat om het openen van het winkel- en horeca-deel en dat is hier wel de corebusiness. De binnenattracties openen om 09:30, de buitenattracties om 10:00. En voor die pretpark-pret moet natuurlijk wel betaald worden. Je kan ter plaatse per attractie betalen of een alle-ritten-ticket kopen. Ik had online voor die laatste optie gekozen en betaalde daardoor amper € 12 p.p. Aan de kassa bij de inkom betaal je daarvoor € 3 extra.



    De geringe drukte bij polsbandjes-kassa is deels te verklaren door een knap staaltje van efficiëntie. Met een online ticket kan je immers ook een polsbandje krijgen bij om het even welke attractie die je als eerste doet. Aan de hoofdingang werd wel je identiteit om virale redenen gecheckt, wat dankzij de Duitse Luca-app voor ons maar enkele seconden duurde. Een negatief testbewijs was hier sinds enkele dagen niet meer nodig. Dat ook het gratis testcentrum ondertussen was opgedoekt, zorgde voor ons als vaccinale Untermenschen op rondreis wel voor een ongemakje dat we 300 km verderop wisten te verhelpen.



    Na de inkom betreed je een gigantische hall, al klinkt dat te oneerbiedig. Denk eerder aan een gezellige overdekte markt gekruid met artisanale live-productie van o.a. confituur en gebak. Maar onze favoriete ingrediënten waren natuurlijk de thematisch zeer vaak passende mechanische attracties. Je komt gegarandeerd ogen tekort, zeker om alle ruim 27.000 koffiekannen te aanschouwen die er zijn uitgestald.







    De ronddraaiende confituurpotten sloegen we over. Ons polsbandje kregen we bij de Fliegende Kafeetafel. Ik bezondig me wel eens aan te weinig respect jegens hardwerkende foorkramers. Dan durf k zo’n attractie een ‘vliegend tapijt van de kermis’ te noemen. Maar dit moet qua aankleding zowaar één van de allerbeste Lambada–varianten ter wereld zijn. De foto hieronder is genomen in de wachtrij waar je niet hoeft te staan maar gerust kan zitten in een comfortabele salonfauteuil. Deze op zich niet zo wilde attractie – opteer best voor de uiterste zitplaatsen – smaakte naar meer en werd meteen gebist.



    Het klopt wel dat de meeste (binnen-)attracties niet voorzien zijn om in korte tijd een grote massa te ‘verwerken’. Een privérit op de mini-tagada Beerchen-Schleuder projecteerde me terug naar de Oostendse Oktoberfoor van eind jaren ’80. Toen knalde dit uit de boxen omheen de volwassen Tagada, hopelijk heb je de verborgen hint gesnopen … Al een geluk dat den aardbeiminnenden Duits dit auditief gedrocht achterwege hield.



    Naast de berenkatapult staat de kindervaltoren Saftpresse die niet voorzien was op de vleesomvang omheen het uiteinde van mijn endeldarm. Geef hier, die Eddy Demarez-troffee!



    De hoofdattractie binnenin is volgens het park zelf de wisselende tentoonstellingsruimte. Eiswelt windt er geen doekjes om: het betreft een verzameling ijssculpturen. Wij moesten er om thermale redenen voorafgaand wel een blauw KKK-kostuum voor aantrekken …



    Het thema was Azië. In de gekoelde ruimte ben je toch wel gauw 20 minuten zoet, inclusief twee verschillende ijs-glijbanen.







    De hoofdattractie voor ons en voor de meeste lezers bevindt zich evenwel in het buitendeel van het park. Op weg naar die attractie mocht Leon over een kloof met autobanden slingeren.



    K2 Achterbahn is niet genoemd naar de Aziatische berg of de amoureuze veroveringen van vader en zoon Verhulst. De coasternaam vereert vader en zoon Karl en Karl-Heinz, oprichters van het aardbeienbedrijf. Het thema van de achtbaan is evenwel kartoffeln. Onze korte wachttijd in de buiten-wachtrij leverde maar twee fotootjes op. De aardappel-animatronic komt op de onderste foto helaas niet optimaal in beeld.





    Een bordje bij het betreden van de binnenwachtrij maakte de bezoekers erop attent dat het aanschuiven wel een poosje kon duren, met als positieve toevoeging dat er in de wachtrij vanalles te beleven viel. Dat was niet gelogen: de wachtrij is een waar museum met hier en daar visuele hich-tech elementen. Als ik Tripsdrill-niveau zeg, is dat ook niet gelogen. Oordeel anders zelf.









    De wachtrij biedt prima wifi en zo kan je er ook deelnemen aan een digitale kwis. Maar daar waren mijn kennis van het Duits en mijn geduld soms ontoereikend voor.



    De treintjes hebben een niet zo gelukkige samenstelling qua zitplaatsen. Theoretisch kunnen er zes (kleine) mensen in een trein van telkens 2 wagons, maar meestal was elke rit maar voor de helft of twee derden gevuld.





    De rit zelf weet ruim 500 m te boeien. Het begint als een darkride en halverwege het buitendeel – met als hoogtepunt de eerste drop – volgt nog een kortstondig binnendeel. Niet zo maar een coastertje dus uit de aan Intamin verwante ABC-stal. Mits een hogere capaciteit en echte beugels i.p.v. autogordels (!) zou deze patattenachtbaan niet misstaan in heel wat grote pretparken.







    De tragere stukken lenen zich dan weer prima tot halve luchfoto’s, zoals deze:



    De lol is overigens nog niet voor iedereen voorbij wanneer je K2 verlaat. De attractie eindigt immers in een binnenspeeltuin / restaurant.



    Zoals overal in het park hebben ze ook hier zeer geslaagde decoratieve elementen.





    Een TR zonder WC-foto’s, dat was al weer veel te lang geleden …





    En geen TR zonder strafpunten. Nochtans is Erdbeer Drop een water-ding dat ik in dit park wel op zij plaats vind staan maar bijvoorbeeld niet in een park met een miljoenenpubliek à la Futuroscope. Terwijl ik de rugzakken bewaarde op één van de schaarse beschaduwde plekjes in de buitenzone, zouden m’n jongens even beurtelings over het water stuntvaren. Helaas had ik pas na enige tijd in de smiezen dat deze capaciteitsdraak niet in stereo opereerde. Toen een jongetje enkele plaatsen voor hen aan de beurt was, opende het draaihekken niet dat toegang verschaft tot het individuele vaartuig. Hier was geen operator actief, gelukkig schoot een meisje uit de wachtrij in actie: ze scande met haar polsbandje en liet de jongen in de attractie. Toen het behulpzame meisje zelf aan de beurt was … opende de 'kooi' opnieuw niet. Ik had een vermoeden dat je die met één en hetzelfde polsbandje niet twee keer (meteen na elkaar) open krijgt. Ik snelde er – de tassen achterlatend – naartoe en scande met mijn bandje. Dit deed ik niet louter uit altruïsme. Zo zorgde ik ervoor dat de wachttijd voor mijn jongens en dus ook voor mezelf niet nog verder zou oplopen.



    Tegen dat Florian en Leon over het water vlogen, was er wel al een operator aanwezig en werd ook de tweede schans in bedrijf genomen. Beetje zonde, dit operatief geklungel. Zo heilig ben ik trouwens ook weer niet. Tijdens het wachten bij de schans-attractie nam ik Leon even heen en weer mee op het naamloze trekvlot.



    Ik ben zeker fan van coherente thematisatie. Oxygenarium en wijlen de spook-attractie in Parc Astérix heb ik daarom steeds als thematische miscasts beschouwd. Bij Karls ademt bijna alles aardbeien uit, maar jeirbezen die op het water drijven … de achterliggende thematiek ontgaat me volledig. En ze hebben hier met Löffel jet trouwens nog een tweede aardbei-op-water-attractie. Die lieten we ongemoeid wegens veel tijd ‘verloren’, nog veel te doen in het park en nog veel autokilometers voor de boeg.



    Als je weet dat Fliegender Regenschirm de op één na grootse mechanische attractie van het park is, dan bezoek je dit park best niet met je bril van thrill-zoeker op. De attractie heeft een aardige decoratief-informatieve binnenwachtrij over weerkundige feiten …



    die uitgeeft op een wachtvierkant, gelukkig iets kleiner dan bij Taron.



    Onride of bij dispatching is een disk’o doorgaans iets minder fotogeniek dan off-ride.





    Bovenstaande foto is genomen vanop een grote klim-berg in een uithoek van het park.



    Picknicken en Leon laten go-carten is een prima combinatie. Wel zoals een winkelkarretje 1 € insteken om het slot van zo’n trap-ding te openen. Die krijg je terug bij het keurig parkeren achteraf.



    De coaster werd gebist en een glijbaan werd begleden …



    en ik ergerde me aan ondierlijke praktijken: een tweede min-punt!



    De Traktorbahn was ons te druk, net zoals zo dikwijls in De Panne.



    Gelukkig kon je ook omheen deze attractie wandelend één en ander observeren. Zoals fijne humor die je misschien met bepaalde andere parken zou associëren.



    Voor het treintje-rond hadden we wel nog geduld over. Al gebiedt de eerlijkheid me te melden dat ik ook hier weer een beetje vals speelde. Florian bleef in de wachtrij die natuurlijk gedurende de tijd van één volledige rondrit geen centimeter opschoof. Ideaal voor Leon en mezelf om even uit de wachtrij te glippen en het aanpalend labyrint Irre Garten te verkennen.





    Rote Rübe heet het rondrijdend ding met een ludiek gedecoreerde locomotief.









    Ook in het ‘buitendeel’ staan er nog wat verkooppunten die ons evenwel niet zo veel boeiden.



    Het was ondertussen pokkendruk, al doet deze foto van de Kartoffelsackrutsche misschien het tegendeel vermoeden.



    Op sommige plaatsen ging het er gelukkig wel beest-vriendelijk aan toe.



    Glijplezier èn rust werden verrassend gevonden in het grote binnendeel nabij de park-ingang. Naast het culinair, commercieel en kinetisch geweld heb je er een grote speelzaal met voldoende zitgelegenheid. En met voldoende bezienswaardigheden.





    In een aanpalende, veel drukkere ruimte ging Leon in een softplay te keer, Florian probeerde om hem visueel te volgen. Ik schoof gelijktijdig aan een horecapunt aan om schepijs te bestellen. Helaas scoorde het park hierbij een derde strafpunt. Dat ze geen vanille, chocolade of mokka hadden kon er nog door, ze hadden ter compensatie 7 verschillende smaken … aardbei. Dat er geen handgelpompje vlakbij stond vond ik al minder. Dat mijn bankkaart niet werd aanvaard verwijt ik het park niet. Maar dat handschoen-loos cash wordt ontvangen en ijs wordt opgeschept en bedeeld, vond ik al pre-corona een smerige boel.

    Dat is natuurlijk geen zin om dit relaas van een zeer geslaagd bezoekje af te ronden. We hebben er dik van genoten, misschien zien ze ons volgend jaar in Oberhausen of in de vestiging nabij Hansa Park. Besef wel dat we die dag meerdere (kinder-)attracties hebben geskipt, zoals ook botsauto's voor de kleinsten. De parkwebstek zal een vollediger beeld schetsen van het attractie-aanbod ... en van de culinaire producten. Afsluiten doe ik met deze evergreen:
    Laatst gewijzigd door Earlyspencer; 18-10-21 om 09:23. Reden: Foute weblink, sorry @Technotronic

  2. #2

    Re: [TR] Karls Erlebnis-Dorf Elstal, 10 juli 2021

    Dank je voor je TR. Die Duitse parken hebben toch vaak zo'n echte mix van melancholie, foute humor en folklore.
    Je weet deze goed te beschrijven, altijd aangenaam om te lezen

Forum Rechten

  • Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen
  • Je mag geen reacties plaatsen
  • Je mag geen bijlagen toevoegen
  • Je mag jouw berichten niet wijzigen
  •