Ik ben gisteren ook nog eens naar De Panne afgezakt en jammer genoeg was mijn indruk niet beter dan de klachten die hierboven te lezen zijn.

Om het in één woord te zeggen: ik was ferm ontgoocheld. Het park ligt er werkelijk troosteloos bij.

Aangezien het algemeen bekend is dat de Ride to Happiness voor 10u al opent, waren we ook ruim op tijd daar om er meteen in te vliegen. Pech voor ons, maar de Ride to Happiness kregen ze niet aan de praat. Op naar Heidi dan maar. Daar hetzelfde liedje. De operator aan de ingang van de wachtrij wist ons te vertellen dat de Ride to Happiness ook de prioriteit tot heropening had, en dat ze daarna pas Heidi de Ride zouden komen herstellen. Goed, dan maar naar Anubis. Je raadt het al: ook daar technische storing en hetzelfde prioriteitsissue. We zijn dan maar onze dag begonnen met een ritje op de Draak.

Tegen 11:30 waren alle banen eindelijk operationeel en konden we doen waarvoor we gekomen waren. Dit echter niet zonder enorme wachttijden. We hebben de hele dag nergens minder dan 45 minuten moeten wachten. Het was verschrikkelijk hoe tergend traag de wachtrijen vooruit gingen, zelfs al werkte men in de stations vaak erg goed door. Er stond – Plopsa kennende – uiteraard nergens een operator te veel (en liever een te weinig). Het toppunt was het Bos van Plop, waar we 70 minuten wachtten omdat de meeste bootjes meer dan halfleeg vertrokken. Geen idee waarom daar wel met “bubbels” gewerkt wordt terwijl iedereen toch mondmaskers draagt én ze dit bij bv. achtbanen totaal niet doen?

Verder qua coronamaatregelen was het mondmaskergebruik best oké en zag ik nu en dan een dappere medewerker ongehoorzame bezoekers aanspreken. Afstand werd er niet gehouden, vooral menig Fransman hijgde ons graag de hele wachtrij vanop 5 cm in de nek. De verlengde wachtrijen op de paden zijn een chaos van jewelste. Dranghekkens zijn eerder random dan bewust neergepoot en lijken al weken niet meer op orde gezet.

Deze chaotische indruk past anders wel goed bij de rest van het park. Ondanks het dappere zomerzonnetje gaf het park een enorm kale en troosteloze indruk. Veel afbladderende verf, kale groenperken, ontzettend veel vuilnis in wachtrijen, in decoratieve zones, in waterpartijen… Winkels staan volgepropt met allerhande schreeuwerige merchandise die niets met Plopsa of Studio 100 te maken heeft, en ook de horecapunten lijken er een wedstrijd van te maken zo veel mogelijk producten en kleuren bijeen te etaleren.

Plopsa stond nooit bekend om haar authenticiteit en kwalitatieve uitstraling, maar nu lijkt het park echt haar laatste greintje zelfrespect verloren te hebben. Het is triest om te zien hoe de citroen helemaal wordt uitgeperst, medewerkers, klanttevredenheid en parkuitstraling inclusief. Medewerkers waren doorgaans vriendelijk en behulpzaam, maar leken nog maar weinig werkvreugde of trots in zich te dragen. Steve's verwensingen naar het zwartwerk in de horeca tonen enkel een gebrek aan inzicht in de eigen gebreken aan.

We zijn heel blij dat we Ride to Happiness hebben kunnen ervaren – dat was zowaar de enige zone in het park die er een beetje deftig uitzag – maar heel snel zal ik niet terugkeren naar dit park. Was blij nog eens terug te zijn na langen tijd, maar mijn herinneringen waren mooier dan de onaflatende ontgoochelingen van deze dag.