Citaat Oorspronkelijk geplaatst door earlyspencer
Aan een Bellewaerde-bezoek midden juli bewaar ik een eeuwige schrik, al kan het park daar niks aan doen. De versnellingen van m'n wagen schakelden niet meer, wat ik pas merkte op een afrit in Kortrijk.
Oei, klinkt nogal eng Bedoel je dat je de auto niet meer in een andere versnelling kon zetten? Hoe hebben jullie je daaruit gered?

Mijn jaaroverzicht zal zeer volledig zijn omdat ik - vergeleken met jullie - heel weinig naar pretparken en kermissen ga (om te vermijden dat ik het beu zou geraken). Dit jaar heb ik slechts drie bezoeken afgewerkt.

Het eerste, in april, kwam volledig uit de lucht vallen. Zoals weel mensen hier was in geïnteresseerd in Olympia Looping. Een verplaatsbare baan die vijf keer overkop gaat leek me wel heel bijzonder. Maar gezien mijn beperkte transportmogelijkheden en de leeftijd van Olympia Looping was ik er van overtuigd geraakt dat ik hem nooit zou kunnen doen. Totdat er op internet plotseling een trip gepland werd die in mijn agenda paste! Ik had vijf seconden nodig om te beslissen dat ik mee zou gaan. Toch liep het de dag zelf bijna nog fout dankzij het technische geklungel en de bijbehorende vertraging van de NMBS. Maar we zijn er nog net in geslaagd om onze aansluiting te halen en diezelfde avond kon ik de legendarische Olympia Looping aan mijn creditlijst toevoegen! Ik moet eerlijk opbiechten dat deze coaster me met een dubbel gevoel achterliet. De baan zelf is heel goed ontworpen en had inderdaad een meesterwerk kunnen zijn … ware het niet dat de plettende schouderdingen ronduit pijnlijk waren. Dit was een uitstekend voorbeeld hoe je een prima baan om zeep kan helpen met een verkeerd soort beugels. Eeuwig zonde Toch ben ik blij dat ik twee ritten op Olympia Looping gemaakt heb. Zeker omdat ik lange tijd oprecht geloofde dat deze eer me nooit te beurt zou vallen. Dank aan iedereen die dit mogelijk maakte!

11 augustus is een bijzondere datum. In het jaar 1999 trokken we met het hele gezin een dag naar Noord-Frankrijk om de langverwachte totale zonsverduistering mee te maken. Kort voor le moment surprême werden we omsingeld door wolken, sprongen we in onze auto en reden we plankgas naar dat ene kleine stukje heldere hemel dat nog over was. En het lukte! Waarschijnlijk waren wij vieren de enige mensen in een straal van drie kilometer die de totale fase volledig gezien hebben. Die dag hadden we belachelijk veel geluk …. mooie herinnering, maar we gaan nu fameus offtopic.
Exact twintig jaar later - op 11 augustus 2019 - bereikte ik een andere mijlpaal: mijn allereerste bewuste bezoek aan Bobbejaanland. Ik bezocht het park ooit als vierjarige kleuter, maar daar weet ik uiteraard niets meer van en sindsdien was ik er nooit teruggekeerd. Die ene achtbaan die me echt de moeite leek ontbrak in hun aanbod, totdat Fury werd aangekondigd en gebouwd. Nu moest ik toch echt eens naar Lichtaart gaan! Mijn verwachtingen werden netjes ingelost. Als ik een lijst met favoriete achtbanen moet maken - wat ik altijd moeilijk vind - dan zou Fury volgens mij redelijk hoog eindigen. Ook het park zelf stelde me zeker niet teleur. Bobbejaanland werd de laatste jaren vaak afgekraakt. En al is het geen toppark, zoveel negativiteit verdienen ze niet vind ik. In de toekomst keer ik er zeker nog eens terug (ik mis trouwens nog twee credits, want acht nieuwe credits scoren op één dag was iets te ambitieus).

Na de geslaagde editie van 2018 had ik besloten dat ik opnieuw Halloween wou vieren tijdens de Walibi Fanday. Gelukkig ging die uiteindelijk alsnog door en kon ik die datum vrijhouden. Ik heb me opnieuw goed geamuseerd en Popcorn Revenge is best een geslaagde toevoeging in het aanbod. Nagulai is een mooi nieuw spookhuis, al vind ik het nog steeds enorm jammer dat Black Rose na één jaar alweer verdwenen was. Black Rose had echt een langer leven verdiend en ik heb dit huis oprecht gemist! Iets wat waarschijnlijk nog versterkt werd door het feit dat ik House Of Silent Jill niet kon doen omdat alle toegangskaarten op waren
Maar het hoogtepunt van 2018 ben ik nooit vergeten en wou ik in 2019 absoluut herhalen: Weerwolf in het donker, kort voor sluitingstijd. Ik bewaarde zorgvuldig één beurt op mijn RIP-pass en uiteindelijk trok onze groep naar ginder. Mijn verwachtingen lagen vrij hoog … zouden deze ingelost worden? Jazeker. We waren nog geen tien seconden van de lifthill af en mijn buurman - Nathan van dit forum - riep al "WOW diene staat warm!" Weerworlf reed even goed als ik me herinnerde. Ik durf zelfs te zeggen dat hij op deze specifieke manier de allerbeste achtbaan is die ik ooit bereden heb.


Prijsuitreiking 2019

* Beste nieuwe credit: Fury
* Strafste prestatie: In de wachtrij van Psyké Underground kan Nathan het introductiefilmpje perfect meezeggen. Niet alleen zijn alle woorden exact juist, ook het tempo klopte volledig. Ik heb geen halve seconde afwijking of vertraging gehoord. In het dagelijks leven heb je weinig aan dit talent, maar ik vond het oprecht heel goed gedaan
* Beste achtbaan: Een volledig warmgereden Weerwolf in het donker
* Engste aparte kamer in een spookhuis: De luchtzakken op het einde van Mine Blast en de witte-mist-container in Quarantaine
* Grootste ambetanteriken: de NMBS
* Grootste onbeleefderiken: de popcornstukjes linksonder in beeld tijdens één van de laatste scènes in Popcorn Revenge, die scheel keken en hun tong naar ons uitstaken. Ze hebben niet lang meer geleefd


Plannen voor 2020

Ook dit jaar zullen er in en rond België enkele nieuwigheden openen, maar er zit niks tussen dat ik echt absoluut wil bezoeken. Toch is er één ding waar ik erg naar uitkijk. Ooit schreef ik op dit forum dat ik een beetje bang ben van autorijden (zelf sturen bedoel ik) in het algemeen en vooral van autostrades. Sinds anderhalf jaar moet ik voor mijn werk regelmatig met de auto rijden en in die periode heb ik al veel bijgeleerd. Maar autostrades komen daarbij niet aan bod dus die blijven me zenuwachtig maken. Zo groeide het idee om in mijn eentje zonder hulp vanuit Leuven naar Walibi Holland te rijden, en Untamed als het ware zelf te 'veroveren'. Ik ben nu al begonnen met de voorbereidingen van deze trip. Maar dit jaar zal ik vanuit mijn ouderlijk huis naar een nieuwbouwappartement verkassen en misschien gooit deze verhuis roet in het eten omdat ze ook wel wat tijd/energie zal vragen. In het slechtste geval moet ik Untamed uitstellen tot 2021. Maar ooit zal ik die reis ondernemen en ik hoop heel erg dat het dit jaar al zal zijn!
Al vertrouwen mijn lange benen die RMC-beugels nog steeds voor geen cent ... gelukkig hebben we Goliath nog als eventuele vervanger



@Nathan: Hopelijk vind je het niet erg dat ik iets geschreven heb over dat filmpje van Psyké. Ik vond het wel grappig en betwijfel sterk of iemand anders het jou zal nadoen