Eindbalans 2019

[jefke88]

2019 was een schitterend jaar op pretparkvlak, getuige de 132 nieuwe achtbaancredits dat jaar. Een record.

Ruim 100 stuks werden aangetikt tijdens een reis van 3 weken in het oosten van Amerika. Een tour van 4.500 km welke ons bracht naar Six Flags Over Georgia, Carowinds, Kings Domion, Busch Gardens Williamsburg, Go-Karts Plus, Six Flags America, Hersheypark, Dorneypark, Knoebels, Kennywood, Cedar Point, Kings Island, Kentucky Kingdom, Holiday World en Dollywood. En hoewel het herbezoek aan Cedar Point misschien wel de grootste teleurstelling van de trip was, kwam ik wel naar huis met een nieuwe favoriete achtbaan uit dat park: Steel Vengeance.

Nog geen 24 uur nadat we terugwaren uit Amerika stonden we al in de wachtrij van Fury in Bobbejaanland voor de abohouder opening. Iedereen was laaiend enthousiast, mijn reactie op de baan was iets lauwer. Een beetje last van een zwart gat en vooral heel hard van feit dat 3 weken lang op topachtbanen zitten de gewone achtbanen in onze omgeving behoorlijk deed afzwakken vermoed ik. Van dat laatste had ik enkele weken later ook last in Walibi Holland. Goliath was voor mij een kinderbaan geworden en na 5 RMC's in de USA kon Untamed me maar matig overtuigen. Ook Gold Rush in een überdruk Slagharen vond ik geen topbaan. Panky's Adventure in het Pannenkoekenhuis Voorst was gieren als je daar 2 leken naar toe sleept op de terugweg naar huis en die niet weten waar ze gaan terechtkomen (en zich eenmaal ter plaatse zich serieus afvroegen wat ze daar eigenlijk staan te doen).

Enthousiasme was er zeker wel weer eind september voor een trip naar Wiener Prater, de kermis van Linz en het Oktoberfest in München. Onbekend maakt onbemind: Wiener Prater heeft met Hotel Psycho en Fluch der Piraten de 2 beste darkrides van Europa in huis.

Voor de rest werden er nog coasterbingo's geüpdate in Parc Saint-Paul, Mer de Sable en Parc Astérix. Die laatste bezochten we nogmaals met Halloween met een ongelimiteerde speedy pass. Ik ben sindsdien opnieuw grote fan van Tonnerre de Zeus en houd mijn hart vast voor wat ze met die baan van plan zijn. Vele bezoekjes aan Walibi Belgium, een weekend naar de Rheinkirmes van Düsseldorf en Winter Wonderland Londen zijn inmiddels traditie, maar keer op keer wel de moeite. Dit jaar deed ik trouwens mijn 500e rit op Turbine/Psyké Underground. En ook Blackpool Pleasure Beach mag niet vergeten worden. Ondanks de matige operations toch nog steeds één van mijn favoriete parken. En met verder nog de kermissen van Tilburg, Bonn, Aachen, Soest, Dinslaken, Hasselt en Parijs zijn daar ook heel wat ritjes gemaakt.