Eindbalans 2019

[Ignace]

Mijn jaar begon zoals 2018 geindigd was: met nog eens een zwaar verlies. Gelukkig ben ik er door het jaar stukje bij beetje kunnen uitklimmen.

Het eerste pretparkbezoek was in februari. Na zeven jaar ging ik nog eens naar ons europese Disneyland-resort. Voor mijn lief was het zelfs de eerste keer, dus er viel veel te ontdekken! Deze trip is uitvoerig besproken in het bijbehorende TR hier op het forum.

Het volgende iets meer speciale tripje was naar Chessington. Ik had een weekend vrij op het werk, nogal uitzonderlijk, dus had ik het idee opgevat om met de nachtbus heen en terug naar londen te gaan, met één nacht daar. Uiteindelijk heb ik nog een sympathieke forumgenoot zo gek gekregen meet te gaan ook! Best legendarisch weekendje.

De weken die volgden in het begin van het seizoen waren er van grote hoop en ongeduldigheid, en ook véél stress: ik had in een opwelling een collega beloofd met haar naar China te reizen. Dat ging ongeveer als volgt:

November 2018
Ignace: Hey Karen, wil je met mij naar de Pizza Hut vanavond?
Karen: Ja! En wil jij met mij naar China volgend jaar?
...
Ignace: ok dan!

Dit bleek al snel makkelijker gezegd als gedaan, aangezien de collega het aan mij had gevraagd in de overtuiging dat ik door mijn reis naar Japan een reisexpert was geworden. Uiteindelijk ben ik wel best trots op de reis de we toen hebben gemaakt: een combinatie van citytrippen, monumenten bezoeken, bergen beklimmen en hier en daar een achtbaantje. Ik bleef enkele dagen langen dan mijn collega om er nog enkele parken extra bij te pakken.

Enkele hoogtepunten van deze reis waren...

de Chinese muur bezoeken! Toch een kinderdroom van mij. We kozen voor het toeristisch goed voorziene Mutianyu-stuk, maar waren er vroeg genoeg in de ochtend in het laagseizoen om van de relatieve kalmte te genieten. Er waren een paar scholen en dat was best fun, want sommige leerlingen hadden opdrachten gekregen als 'geef vreemden een cadeautje' en 'geef vreemden in het Engels een uitleg over de Chinese muur'. Toch onder de indruk van een twaalfjarig chinees schoolmeisje dat prima Engels kan! De muur zelf is zeer indrukwekkend om over te lopen en soms zelfs eng om af te dalen (zeker de steilere stukken!)



Het eerste pretpark dat ik bezocht op Chinese bodem was Shilinxia resort. De hoofdreden om er naar toe te gaan is het indrukwekkende glazen platform bovenaan een berg. Drie keer raden of ik de achtbaan (toen nog zonder foto's op rcdb en rijders op CC) links kon laten liggen...



Nu ik deze foto terugzie, bedenk ik me de beste tip voor iedereen die naar China gaan: geen korte broeken meenemen! Je word continu aangestaard en uitgelachen, zeker buiten Peking.





Na de eerste paar dagen in Peking gingen we naar de bij ons totaal onbekende stad Baoding. Hoofdreden was omdat we graag naar BaishiShan wilden gaan, ook totaal onbekend bij toeristen zover ik weet, maar op ons voorbereidend onderzoek waren we op dit park gestuit en wilden we het absoluut bezoeken. Baishishan betekent zoveel als witte steenberg. Dit bleek echter een huzarenstukje, zelfs vertrokken we vanuit de dichtstbijzijnde grote stad. Dit was het enige punt van de trip waar mijn planning totaal tekortschoot - nergens vond ik info over hoe je hier kon geraken - en mijn verrassend inventieve collega ten hulp is gesprongen. Op de heenweg hebben we een taxi kunnen overhalen om ons ernaar toe te rijden. Hiervoor hebben we vijftig euro betaald, wat eigenlijk een redelijk hoge prijs voor China - normaal moet je nooit op voorhand een prijs afspreken - maar het was dan ook een rit van bijna twee uur. Of het de moeite was kan je zelf beoordelen, ik zeg ja!:





We waren hier duidelijk in het laagseizoen: niet veel mensen tegengekomen, ondanks de overdaad aan natuurpracht. Hier werden we vaak raar aangekeken en werd er zelfs aan ons gevraagd om mee op de foto te gaan met mensen hun kinderen. De wandeling was best koud, maar je kreeg het hier en daar warm van de schrik. Echt niets voor mensen met hoogtevrees...



Het beste van deze dag is hoe we terug zijn geraakt. Er was namelijk geen enkele taxi in het kleine dorpje waar de kabelbaan van de bergwandeling op uitkwam te bekennen. En wees maar gerust: in deze achterhoek van China spreekt niemand Engels... Hoe we uiteindelijk zijn teruggeraakt in Boading is een wonder waar ik nog van sta te kijken en toont dat Chinezen ongelofelijk behulpzaam kunnen zijn.

Toen we aankwamen bij de berg met de taxi, kwam er een local van het dorp een babbeltje doen met de taxichauffeur. Deze man gaf ons uiteindelijk zijn nummer, om te bellen als we terug wilden gaan naar Baoding. Toen de wandeling er eenmaal opzat, zijn we met dit nummer - we hadden zelf geen belkrediet gekocht - naar een vriendelijke man die op de busparking van de kabelbaan stond te wachten op zijn groep - gestapt die voor ons het telefoontje heeft gedaan. De man die ons wou terugbrengen kwam ons vervolgens ophalen met zijn auto. Let wel - geen van deze mensen spreekt Engels, we moesten er gewoon maar op vertrouwen. Ik ben niet gek en heb - nogal onsubtiel - een foto gemaakt om te doen alsof ik deze ging doorsturen.

De man rijd met ons, wij niet eens zeker in welke richting. Na een kwartier stopt hij bij één of ander gebouw en laat ons ook uitstappen. Hier loopt hij met ons naar een balie - verrast herken ik dat we in een langeafstandbusterminal zijn - en helpt hij ons een ticketje voor de bus naar Baoding te kopen. Ik geef de man het Chinese equivalent van tien euro als vergoeding (dat is voor hen een redelijk groot bedrag, wat ben ik toch vrijgevig). De bus koste niet veel. Toen we opstapten en de chauffeur van de bus zag ons, zocht hij zelfs speciaal zijn engelstalige film. Zo zijn we uiteindelijk heel comfortabel en goedkoper dan met de taxi teruggeraakt, zonder een woord engels. Ik vond het een half mirakel!

De volgende dag reisden we verder naar wat veruit mijn favoriete stad in China zou worden:Xi'an. Een ongelofelijke bruisende, maar ook oeroude plek met zoveel dingen om te zien en te doen. En dan heb ik weer een Fuji-stoot uitgehaald en niet naar het Stenen leger gaan kijken!






Op de eerste volle dag in Xi'an zijn we naar Lewa Adventure geweest. Jammer genoeg is dit park inmiddels voor onbepaalde duur gesloten. Ik had al het gevoel dat het er té rustig was, wat best gek is want het is het enige park van enig formaat in de directe omgeving van de miljoenenstad Xi'an. Jammer genoeg was ongeveer de helft van de attracties gesloten, waaronder drie van de zeven achtbanen. De hoofdvogel heb ik echter wel kunnen schieten: Flash, een gigantische Mack Rides die nog beter was dan ik had durven hopen. Wat een baan! Het allerbeste soort airtime, een heerlijke Zero G en de enige looping die ik al heb ervaren die kan wedijveren met Do-Dodonpa. Waanzinnig!





Ik denk dat Flash ook zo'n beetje de enige attractie van Westerse makelij was.



De populairste attractie van het park was een verzameling bruggetjes over het water.

Het meest absurde van dit park was dat ze in de horeca enkel alipay en dergelijke toestanden aanvaarden. Dat is een betaalmogelijkheid op je mobiel, maar houd je vast: buitenlanders kunnen dit niet zomaar installeren. Als ik me niet vergis moet je er een chinees bankaccount voor hebben, wat dus geen enkele toerist heeft. Als we wilden eten moesten we andere gasten vragen ons voor te schieten met Alipay, om hen dan vervolgens met cash te betalen. Welkom in absurdistan?

Er volgde nog wat leuks in en rond Xi'an - een gedenkwaardig bezoek aan een massagesalon waar er thee getrokken werd van mijn voeten, een busritje met de foute bestemming, 's werelds kortste boottocht en een bezoekje aan 'het beste restaurant van China', waar het prijskaartje aan de schildpad hangt en we met plastiek handschoenen aan moesten eten. 's avonds veranderd de stad in één grote braderie waar iedereen op afkomt om te proeven en te shoppen: werkelijk heerlijk, wat een atmosfeer er heerst.

Een halfuur van Xi'an met de hogesnelheidstrein vind je het stationnet van Hua Shan, één van de zoveel heilige bergen in China, en een populaire toeristische attractie in dit deel van China. Deze berg beklimmen werd al snel een puntje in de planning.



Je betaald hier een inkomprijs - ik denk zeven euro ofzo - en vervolgens kan je de lange weg naar boven volgen (er zijn er een paar verschillende zelfs). Langs de weg vind je regelmatig kraampjes en toiletten, dus echt weg van comfort ben je nooit. Van veiligheidsmaatregelen echter wel... Er zijn meerdere stukken onderweg waar er héél gemakkelijk een ramp kan gebeuren. Het begint vriendelijk genoeg met een rustige helling naar boven, maar als je jezelf plotselingterugvind tussen duizend chinezen op een zeer steile trap zonder beveiliging, begint die sterfelijkheid wel op je schouders door te wegen!












Uiteindelijk wisten we de berg te bedwingen! Maar we werden door de regen terug naar beneden gedwongen en besloten onze benen de (extreem dure) kabellift te gunnen. Kabelliften in china zijn net van goud gemaakt, want je komt er zelden voor minder dan tien euro (enkele rit) vanaf! Deze kabellift was wel één van de indrukwekkendste ter wereld. zeer lang, soms honderden meters hoog boven de grond en het station lag in de berg zelf.





We maakten een omweg terug via Xi'an en toen kon ik nog iets van de bucketlist schrappen: een slaaptrein nemen! Deze nam ons in dertien uur mee van Xi'an terug naar Peking. Ik ben diep onder de indruk van bepaalde aspecten van het Chinese openbare vervoer.

Terug in Peking deden we nog wat toeristisch dingen. Ook nam ik een snel kijkje in Sun Park, een paradijs voor elke achtbaanfan want er staan er maar liefst tien.



Van mijn drie dagen alleen in China zou ik er twee in Jinan spenderen. Deze stad was met de HST maar twee uurtjes van Peking.

Het eerste park dat ik daar deed was Quancheng Europark. Hier vond ik een verassend aantal leuke achtbanen terug, waaronder een wachttijdloze Blue Fire cloon:



Het andere grote park in Jinan was Oriental Heritage, en dat park was vooral erg mooi. Maar ook de woodie (met inversie) was echt de moeite!



De laatste dag in China spendeerde ik in Happy Valley Beijing, wat ook mijn favoriete park van de trip is geworden! Absoluut een prachtig park dat zelfs aan Disney deed denken. Jammer genoeg was ik net te vroeg om de opening van de nieuwe B&M en rapid mee te maken, maar Extreme Rusher en Crystal Wing hebben dat ruimschoots goedgemaakt.









Na China nog wat gewone updates - Fury ging open (leuk event!), bezoekje aan Plopsacoo (<3!) en héél vlug in Blackpool gepasseerd (Icon gedaan!).

De zomervakantie is doorgaans gereserveerd om iets te doen met mijn lief. Hij wou naar Scandinavië, ik naar Italië: dus we hebben een compromis gesloten en we zijn naar Italië gegaan. We vlogen naar Bari (jammer genoeg boekten we met het idee ook Miragica nog te kunnen doen) en bezocht daar Zoosafari en Gomma Park, met het nodige gesightsee in de buurt. Ik ben afgelopen zomer werkelijk verliefd geworden op dat land! Het klimaat, het eten, de pretparken, zelfs het openbaar vervoer! Fantastisch.



Van Bari namen we een lange treinrit van vijf uur naar Rimini. Daar bezochten we Fiabilandia, wat echt verassend leuk was en waar ik mijn achthonderdste achtbaan heb gedaan. Toepasselijk genoeg werd het de eerste big apple ooit gebouwd.

Rimini is trouwens voor credithunters wat Mekka voor moslims is: je moet er gewoon eens heen en vijf keer rondlopen, want elke keer vind je een nieuwe achtbaan. Na Fiabilandia gingen we naar een kermis in de buurt die ik had gevonden op google maps tijdens de treinrit, maar op de busrit daarheen bleken er overal op de dijk kermisjes te staan. De grote kermis had maar liefst vier achtbanen waaronder een Pinfari powered coaster welke vroeger in Movieland Park stond en me jarenlang als jonge pretparkfan heeft gefascineerd omdat ik hem er cool vond uitzien.



De tweede dag in Rimini namen we de BONELIbus naar San Marino. Interessanter was de avondactiviteit kinderachtbaantjes in minipretparkjes afgaan. Parco Giochi en Paperopolis waren op zijn zachtst gezegd gedenkwaardig. Daarna was Aquafan aan de beurt, met als avondactiviteit een Big Apple die we tijdens een busrit op de dijk hadden zien staan. De teller loopt wel op zo!

De trip kwam tot zijn hoogtepunt met een tweedaags bezoek aan Mirabilandia. Jammer genoeg waren we ook hier net te vroeg voor de nieuwe achtbanen, maar Divertical hebben we dit keer wel kunnen doen en dat was toch indrukwekkend! Bovendien staat Katun in Mirabilandia. Katun is love, Katun is life.



De zomer zette zich voort - Jardin D'Acclimatation kwam aan de beurt, waar ik met Speed Rockets weer een stapje dichter bij de Gerstlauer Bobsledbingo kom - ik ging naar de Annakirmes voor eindelijk de Drifting Coaster te doen en ging op credithoertrip naar Nederland waar Pannenkoekenhuis Voorst het hoogtepunt was. Toen de zomer zijn einde naderde kon ik het écht niet laten terug te keren naar Italië. Dit keer vloog ik op mijn eentje naar Pisa, waar de luchthaven zo dicht bij de stad ligt dat ik doodleuk van de terminal op een kwartiertje wandelen in mijn hostel stond. Diezelfde dag bezocht ik Parco Pitagora, waar ik erin ben geslaagd een achtbaan te doen en de twee keer twee kilometer naar het station te wandelen op iets meer dan een uur tijd.

De grote reden om naar Pisa te gaan was voor mij Cavallino Matto. Dit pak was bepaald geen teleurstelling: Een verrassend leuke collectie achtbanen, kraaknet park in een prachtige omgeving. Ook immens vriendelijk personeel en nergens wachten. Ik zou zo terug naar Pisa vliegen!





Ik bezocht ook Pisa City, iets met een scheve toren enzo. Ik had het plan die avond naar Tirrenia te gaan, een badplaatsje met een credit.



Wandelend door de straten zag ik plots deze poster:



Er was dus een kermis gaande, op een plek waar de bus naar Tirrenia passeerde! Ik stapte 's avonds uit in Pizza bad, om vervolgens dit kermisplein aan te treffen:



Uiteindelijk besloot ik de overige zeven kilometer naar Tirrenia te voet af te leggen. Toch best een mooie wandeling zo en de achtbaan was weer de moeite.





Het seizoen bolde niet echt uit hierna. Ik ging nog op weekend met vrienden naar Slagharen en Walibi Holland, niet op de laatste plek om de nieuwe achtbanen uit te testen. We namen ook afscheid van de Bob op de meest passende manier mogelijk: We deden een rit in de morgen en troffen de bob in storing aan toen we voor de definitieve finale wilden gaan. September bracht ik grotendeels in Frankrijk door: Cita Parc, de kermis van Rijsel, weeral de Jardin, Parc Asterix en mer de sable, Le manor H en de IAAPA Expo Europe in Parijs. Halloween vierde ik in Walibi Belgium (leuk!) Bobbejaanland (leuk!) en Dreamland Margate, een park dat me zeer positief verrast heeft en me hopelijk snel weer mag verwelkomen.

In oktober ging ik ook eindelijk nog eens naar Phantasialand (de laatste keer was met de opening van Taron - shame on me!).

November was weer een grote maand, want ik moest voor het werk een week naar orlando en heb er een paar dagen vakantie aangenaaid. Funspot, Universal, Seaworld en Busch Gardens Tampa kwamen uitgebreid aan bod. Ook heb ik een blitzbezoekje weten te maken aan Disneyworld en ben ik maar liefst twee volle uren (!) in een Disneypark in Orlando geweest: net genoeg om Toy Story Mania en Smugglers Run mee te pikken in Disney's Hollywood Studio's. Leuk detail: dit was mijn tweehonderdste pretpark!

Tenslotte deed ik eind december waar ik elke nacht van droom: nog eens teruggaan naar Europa-Park. Het is ongelofelijk hoeveel er veranderd is in die paar jaar, om maar over Rulantica te zwijgen.

Het is nog koffiedik kijken hoe dit jaar eruit gaat zien. Vorig jaar zei ik rond deze periode dat ik niet naar de UK ging in 2019 (uiteindelijk vier keer gegaan), dus ik weet het duidelijk zelf zo goed niet... Eén reis ligt al vast en doet me heel erg kriebelen!

Ohja: de teller ging van 756 achtbanen naar 854 en ik deed in 2019 23 pretparken voor het eerst.