De zone ligt mooi in het park. Normaal geen fan van doodlopende gedeeltes, aangezien dat eigenlijk altijd problemen oplevert met doorstroming, maar denk niet dat het hier een probleem gaat zijn gezien deze baan niet de hoofd-doelgroep van het park aan spreekt (al wil het park duidelijk wel meer met die doelgroep gaan doen om zo een breder publiek aan te gaan spreken en flink te groeien).

De theming buiten vind ik niet heel bijzonder, maar zeker ook niet storend of slecht. Steve noemde dat er nog grote bogen bij de ingang zouden komen en ik enk wel dat dit een enorm positieve boost gaat geven aan de beleving. Hetzelfde geldt voor typische tomorrowland lampen. De baan zelf bevat eigenlijk volstrekt geen theming, waardoor het ook nergens in het park gaat vloeken. Wat dat betreft zit dit beduidend beter in elkaar (qua theming) dan de Flopsa van een Dino Splash.

In galopsa gingen we naar ingang van de achtbaan. Deze mocht wat mij betreft iets grootser, maar is niet slecht (wellicht komt dat nog als de theming af is). Het eerste deel van de wachtrij is onder het remise gebouw. Slim: zo gebruikt Propsa de ruimte goed. De wachtrij hier is ook geen gewone zig zag, maar wisselet af en toe van richting. Wat het leuk houdt. De theming hier is zeer overtuigend met veel bewegende delen. Ik vraag me wel af hoe veel hier van over een jaar nog werkt, zag nu al dingen die niet meer (goed) werkten. Daarnaast lijkt ook hier nog niet alles af. Eerste scene zien we een hologram van een robot-dame die af-en-toe spreekt, maar zonder dat er geluid is. Beetje vreemde uitwerking ook. het hologram zit in een soort doos waarvan de zijkanten doorzichtig zijn, maar juist de voorkant (die recht op het hologram kijkt) niet. En omdat de zijkanten helemaal achterdoor ook nog doorzichtig zijn, kun je de techniek zien wat de illusie behoorlijk weg haalt.

Na een geslaagd eerste deel van de wachtrij komen we buiten. Ik ben het met Pretparkfreak7 eens dat dit stuk er afgrijselijk bij ligt... hier is ook wel écht meer dan 10% voor nodig om het goed te krijgen. Een echte anti-climax en een regelrechte flopsa qua theming. Je kijkt in deze lus tegen de achterkant van Mexicaanse gebouwen, de toren van de Supersplash en een betonnen blok waar de wissel van de remise op leunt. Dit blok is wat opgeleukt met een waterrad, wat meteen ook het enige element is dat aan tomorrowland doet denken in dit gebied. Hier zou het toch wel nodig zijn om de achterkant van andere gebouwen om te bouwen in een passende stijl en ook om aan de rechterkant een muur te maken die het backstage-zicht weg neemt. Hier en daar steken wat speakers liefdeloos in de grond. Weliswaar met wat beplanting er rond, maar deze gaat nooit de speakers kunnen verbergen. jammer dit.

We gaan een trap op en komen onder het station terecht. Hier wordt de theming van de eerste ruimte ietwat voort gezet. Door ruimtegebrek is dat slechts aan één kant, maar het ziet er nog steeds goed uit allemaal. Op het einde weer hetzelfde hologram, dit keer echter nog met stekkerdoos en controle-unit vol in het zicht (stekkerdoos hangt zelfs gedeeltelijk voor het hologram). Ik ga er echter van uit dat dit wél nog weg gewerkt wordt bij die 10% die nog moet komen. Ook hier overigens geen geluid, maar wel een duidelijk zichtbare speaker die hier in de toekomst voor moet gaan zorgen. Leuk is dat men hier ook de techniek van de poortjes in het station kan zien.

We gaan een trap op en komen in het station uit. Ik zag al eerder een filmpje van een groots scherm en veel bewegende delen er om heen. Dezelfde dame van de hologrammen spreekt de rijders toe. Lipsync is afwezig, maar afgezien daarvan zit dit gedeelte er fantastisch uit. Rechtsachter is het operatorhok. Ook dit ziet er goed uit. Voor de rest is het station eigenlijk niet meer dan een schuur. Jammer. De wanden zijn wel nog wat bestickerd, maar dat oogt eigenlijk alleen maar nóg goedkoper dan wanneer ze het achterwege hadden gelaten. De bagagerekken zijn liefdeloos in een hoek geknald en er is - in tegenstelling tot bij andere banen - ook geen apart vak voor trein 1 en trein 2. Zeer gemiste kans.

Bij het instappen krijgen we ook meteen te maken met wat wellicht het grootste minpunt van de hele baan is: Het ontzettend stomme beugelsysteem. Je kunt de beugel niet zelf dicht trekken. Het personeel moet op een knopsa drukken en dan gaan de beugels vanzelf dicht. Hier wordt lang niet altijd voor gewaarschuwd, waardoor je behoorlijk vervelend klem kunt komen te zitten. En zelfs als het personeel er wél aan denkt om te zeggen dat je je armen moet kruisen, dan kan de beugel nog steeds je ellebogen vervelend inknellen. Het systeem gaat enorm ten kostte van de capaciteit waardoor de 2e trein met enige regelmaat lang buiten staat te wachten. Waarschijnlijk is er bij het design van uit gegaan dat altijd alles automatisch goed gaat, want dan is er inderdaad tijd genoeg en hoeft de 2e trein amper buiten te wachten, maar dat lijkt in de praktijk eerder een uitzondering te zijn. Laat mensen gewoon zelf hun beugel dicht trekken dat gaat enorm veel sneller zonder onnodig discomfort.

De rit zelf begint met een inversie. Voorin de trein gaat deze heerlijk traag. Achterin gaat dat redelijk snel. Dit element vind ik persoonlijk daarom voorin enorm leuk, maar achterin relatief weinig toevoegen. Pluspunt hiervan is echter dat de karretjes alvast wat beginnen te draaien. De hele trein wordt vervolgens stil gezet om te lanceren. Hierbij krijgen de karretjes nog eens een duw waardoor ze moeten gaan spinnen. Deze duw is altijd dezelfde kant op (want daar zitten de magneten die dit forceren), waardoor het kan mee werken aan het spinnen dat al gebeurt, maar ook juist kan tegenwerken. Van de ritten die ik gedaan heb, deed ik er 3 (wat neer komt op iets tussen de 40 en 50 procent) waarbij we eigenlijk volstrekt niet gespind hebben.

mijn verwachting vooraf was een matige baan die goed zou worden door het spinnen. Veel veder kon ik er niet van af zitten. Voor de lancering klopte dit wel, maar daarna niet meer. De baan is gewoon goed zonder te moeten spinnen. Na de lancering gaat het eerst bergopsa naar het hoogste punt. Frontseat krijg je wat ejector airtime boven op de eerste heuvel, achterin mis je dat, maar daarentegen krijg je achterin wel van boven tot beneden airtime bij de opvolgende drop. Hierdoor is achterin mijn favoriete plek. Buiten dat merkte ik persoonlijk redelijk weinig verschil. De naar buiten gebankte bocht boven op de eerste heuvel voegt voor mij weinig toe, maar kan soms wat helpen om een beetje spin te krijgen. Wat volgt is een aaneenschakelijk van vrij standaard elementen die vrij snel en intens genomen worden. Hier kun je eigenlijk weinig beter aan doen. Het eindigt met een leuk bocht die je naar de tweede lancering brengt.

De 2e lancering lijkt pas halverwege de lanceerstrook iets te gaan doen. Zoals gewend bij Mack stelt ook deze lancering qua acceleratie weinig voor, maar doordat er kleine drop in zit, scoort de baan wat leuke airtime op dit punt wat de lancering dan tóch leuk maakt. Het 2e deel van de rit is wat mij betreft het beste op elk vlak. Geen standaard elementen (zoals een loop of banana roll) maar vrij unieke elementen met een originele layout en massa's airtime.

In de gehele layout zit eigenlijk nergens een element dat ook maar enigszins awkward of slecht uit gewerkt aan voelt. De airtime is goed en krachtig, maar daarentegen zijn er ook bochten en dalen waar je behoorlijk hard in je stoeltje gedrukt wordt. Combineer dat met wat inversies en de baan heeft eigenlijk alles voor een zeer successvolle layout.

Het spinnen zelf.. ik zou het volstrekt niet missen als het er niet zou zijn. Sterker nog: Ik zou bijna zeggen dat het voor mij persoonlijk vrij weinig toe voegt. Zelfs in de ritjes waar ik goed spinde, was de snelheid matig in vergelijk met andere spinning coasters. op zijn snelst had ik de volledige looping nodig om één keer rond te komen. Dus voor wie niet tegen spinnen kan: Wees gerust.. er waren er meerderen bij die niet van het spinnen houden en die de baan toch leuk vonden. Het spinnen is ook zoeker niet het hoofd-doel van de baan. Het idee is dat het langzaam genoeg spint zodat je eens een element vooruit, een andere keer achteruit en weer een andere keer zijwaarts doet. Dat is meteen ook de reden waarom het voor mij weinig toe voegt. Want in een gewone trein zou je een looping vooruit overkop doen en daarna een een rol zijwaarts. Door het spinnen kan het zijn dat dit om keert, maar uiteindelijk blijf je een keer linksom een keer rechtsom en een keer vooruit overkop gaan. Het leuke is dat door het spinnen de volgorde waarop je dit doet elke keer weer anders is.. en dat je ook soms wat achteruit kunt krijgen zonder dat er een stopsa of wissel nodig is die dit forceert. Bij één ritje zit de kracht van de baan dus zeker niet bij het spinnen, maar juist als je de baan opnieuw en opnieuw doet maakt dat de kracht omdat je basically het idee krijgt dat de elementen in andere volgorde staan.

Exit is uiteraard via de giftshopsa, die - zoals alles in dat park - zwaar overpriced is.. Na genieten kan nog in de cocktailbar waar je vanaf het terras op een gezellige vlonder uit kijkt over een vijver of de achtbaan.

Mack heeft zichzelf ZWAAR overtroffen met deze baan en Plopsa heeft hier een absolute topper in huis gehaald. Zelfs niet alleen voor Europa, maar een baan die zich globaal mag laten zien. Fantastisch!