Anders dan bij Huracan is de layout hier wel min of meer interessant te noemen. De baan zit vol knikken die het ritverloop verbazingwekkend boeiend houden, zeker als je in het achterhoofd houd dat directeur Stefaan Lemey op bijna elk persmoment hamerde op het feit dat het niet 'te spannend' zou zijn. De interactie met de groene omgeving is inderdaad een ferme meerwaarde: zeker die volgroeide bomen die zijn blijven staan maken zoiets duizend keer interessanter dan wanneer ze zouden werken met nieuwe aanplant.

Het station zelf is naar mijn gevoel iets te sober uitgewerkt. Nu werkt dat te veel als een tuinhuis met een muurschildering. Qua muzikale omlijsting scoort wakala wel goed: dat is heel sfeervol aangepak: het contrast met die geluidsbrij die we bij Huracan moeten aanhoren kan niet groter zijn.

Het is trouwens echt lang geleden dat er in de lage landen nog eens een familiecoaster van dit formaat werd neergezet. Ik kan me zo niet meteen een dergelijke coaster met drie (!) treinen voor de geest halen. Da's een verademing na de zoveelste variatie op een standaard vekoma junior of een powered vekoma of zelfs de wildgroei aan vekoma junior boomerangs.