[TR] Bellewaerde 25-7-2017
Bellewaerde, een park dat iedereen in België kent en waar de meeste forumleden ongetwijfeld al eens naartoe zijn gegaan. Zelf was ik er tot juli 2017 echter nog nooit in mijn leven geweest. Ik heb immers een zo goed als pretparkloze jeugd gehad omdat daar bij ons thuis helemaal geen interesse voor bestond. Hoog tijd dus om dit recht te zetten!
Ik moet eerlijk toegeven dat ik in mijn eentje niet zo snel naar Bellewaerde afgezakt zou zijn. Zelf ben ik meer coasterfan dan pretparkfan, en wat dat betreft is het aanbod van Bellewaerde nogal beperkt. Zeker omdat ik Cobra in Walibi intussen al vaak genoeg heb gedaan. Maar stiekem vind ik een Vekoma Boomerang misschien wel één van de beste achtbaanontwerpen die ooit verzonnen zijn: Die achterwaartse lifthill waarbij de spanning al aanwezig is omdat je in je beugel hangt, zes keer overkop, de Cobra Roll die me achteruit weleens een black-out bezorgt … en dat allemaal op een zeer kleine oppervlakte! Kortom, het leek me wel een hele eer om het eerste functionele exemplaar ter wereld te kunnen berijden! En dierentuinen vind ik eigenlijk ook wel interessant. Dus wat doe je dan wanneer je zus naar huis komt met een kortingskaart voor Bellewaerde? Ja zeggen, natuurlijk!
Met die kortingskaart kon ons hele gezin - ikzelf, mijn zus, mijn ouders - aan kindertarief naar binnen. We hebben er dus een daguitstap van gemaakt. Eerlijk gezegd verbaasde het me een beetje dat mijn ouders en zus graag mee wilden gaan, want het zijn alle drie absoluut geen pretparkfanaten. Misschien zat de combinatie met een dierentuin er voor iets tussen. Hoe dan ook vond ik het erg leuk om eens in gezinsverband een pretpark te kunnen bezoeken.
Na onze auto op de parking gezet te hebben, geraakten we vrij vlot binnen. Geen problemen aan de tassencontrole gelukkig - daar ben ik sinds een negatieve ervaring in een concertzaal altijd een beetje bang voor - en even later stonden we dus in het park zelf. Eén van de eerste dingen die we tegenkwamen was … een groepjes mensen die ons vroegen of we graag op een foto wilden poseren. “Wegwezen,” riep ik snel in het oor van mijn moeder terwijl ik haar meetrok, “Dit zijn betaalfotografen!”. Maar eerlijk is eerlijk: ze waren zeker niet overdreven opdringerig. Geen verwijten naar het park toe dus. Ik kan niet zeggen dat ik er echt een probleem mee had.
Uiteraard had ik vooraf mijn huiswerk gemaakt en wist ik dat Boomerang in het Mexico-gebied stond. Dus protesteerde ik niet toen de anderen besloten om bij de ingang eerst naar de rechterkant van het park te gaan. Zo liepen we vanzelf de juiste kant op. We zagen olifanten, wallabies (is dat niet de mascotte van een ander park?) en een aantal kinderattracties waar wij ons allemaal veel te oud voor voelden. Uiteindelijk kwamen we terecht bij River Splash. Mijn ouders en zus besloten om hierin te gaan, onder het motto “We moeten toch minstens één attractie gedaan hebben”. En ik ging natuurlijk mee.
Tijdens het aanschuiven constateerden mijn moeder en vader opeens dat die boomstammen toch wel een heel stuk omhoog getakeld werden. Gelukkig hield dat hen niet tegen om er toch in te gaan, zeker toen we zagen dat er in sommige bootjes erg jonge kinderen zaten. Zo vreselijk eng of wild kon het dus niet zijn. En even later was het onze beurt. Ik had hier nooit een onride van gezien en wist dus niet hoe het parcours precies zou zijn. Na de lifthill volgde er een vrij rustig stuk waarbij we een aantal rotsen passeerden. Omdat ik van opleiding geoloog ben, vroeg mijn vader voor de grap welk soort gesteente het was. Natuurlijk zag en wist ik dat die dingen namaak waren. Ik antwoordde hem dat hij zelf een slechte geograaf was - wat hij en mijn moeder gestudeerd hebben - omdat hij had lopen klagen over die lifthill. Je kan toch geen water door een vaargeul laten stromen als er geen hoogteverschil is? En zo kwamen we uiteindelijk bij het laatste stuk van de rit. Ik herinner me nog goed de commentaar van mijn moeder toen die steile afdaling in zicht kwam. “Aiai … aiai … AIAI !” Zoef naar beneden en met veel gespetter in het water! Mijn moeder trok wel een raar gezicht op de onridefoto, maar ze heeft er zeker geen trauma aan overgehouden. We vonden het allemaal een geslaagde eerste attractie van de dag.
Intussen zat ik allang op hete kolen. Mexico kon nu niet ver weg meer zijn. Toen ik in de verte geraas en gegil hoorde - de bomen ontnamen me nog het zicht - vroeg ik me af of dit de beroemde Boomerang was. Maar uiteindelijk bleek het om de Keverbaan te gaan. Die maakt wel erg veel mechanisch lawaai, vind ik. We zijn er niet in geweest, ikzelf was dit ook niet van plan omdat ik me op mijn 29ste echt wel te oud voel voor welke kiddiecoaster dan ook (snel wegduiken voor de rotte eieren en tomaten van de credithunters hier). Al herinner ik me wel een opmerking van mijn vader toen we hier later op de dag nog eens passeerden. “Dat kan niet speciaal voor kinderen bedoeld zijn! Dat rijdt toch veel te snel!” Het mag voor iedereen wel duidelijk wezen dat mijn ouders absoluut niets hebben met achtbanen. Niemand vergezelde me dus bij onze volgende halte …
… de Boomerang. Ik had vooraf wel verwacht dat ik deze alleen zou moeten doen, want ook mijn zus vindt dit soort attracties maar niks. Enkele maanden eerder had ik haar meegenomen op de Cobra in Walibi. Het resulteerde in een hoop gegil. Dus gingen ze met zijn drieën op een bankje zitten terwijl mijn moeder me haar plechtige zegen gaf met de woorden: “Alleze Caroline … ga!”. En dat deed ik dan ook. De wachtrij was kort en in het station wezen de operators me een leeg stoeltje toe in de trein die al grotendeels gevuld was. Eigenlijk had ik liever backseat gezeten, maar kom daar doen we niet moeilijk over. De beugel sluiten is in een Vekoma Boomerang altijd een stressmomentje voor mij omdat in ik Cobra eens enorm heb zitten klungelen. Gelukkig ging het deze keer zonder problemen. En daar begonnen we aan één van de engste dingen die je in een achtbaan kan doen: achteruit omhoog getakeld worden en met je hele gewicht in dat harnas gaan hangen terwijl de afgrond onder je steeds dieper wordt! Zelfs na ruim tien keer in Cobra geweest te zijn, kan ik nog steeds niet wennen aan dit gevoel. Toch durfde ik het aan om één hand los te laten en naar mijn familie te wuiven. En laten we eerlijk zijn: een goede achtbaan is spannend dus die lifthill is eigenlijk geniaal. De rit zelf kende ik uiteraard al van Cobra, maar blijft leuk. Ik was vooraf een beetje bang dat de abrupte remmen pijnlijk zouden zijn, maar daar heb ik helemaal niets van gevoeld! Het was een eer om de oudste voor het publiek geopende Boomerang te kunnen berijden, ik ben blij dat ik deze kans kreeg. Na afloop vroeg mijn moeder me of ik nog eens wou, maar dat vond ik een beetje overdreven als ze weer met zijn drieën moesten blijven wachten.
Dus liepen we verder door Mexico. Huracan kwam in zicht. In 2003 heeft mijn moeder doodsangsten uitgestaan tijdens een ritje Weerwolf, in de lente van 2017 overkwam mijn zus hetzelfde in Cobra en diezelfde Weerwolf (legend says she is still screaming today). Maar vandaag namen ze wraak door mijn vader als derde slachtoffer aan te duiden. Ze hebben de arme man onder druk gezet totdat hij bereid was om samen met mij in Huracan te stappen. In het station hoorde ik hem iets mompelen waaruit bleek dat hij dacht dat deze achtbaan zeker niet overkop zou gaan. Ik kan me vergissen, maar volgens mij kwam dit door het ontbreken van schouderbeugels. Wetende dat Huracan inderdaad niet ondersteboven gaat, heb ik hem maar in zijn lichtgelovigheid gelaten. Al vind ik het stiekem een beetje jammer dat we toen niet voor Psyké Undergroud stonden aan te schuiven …
Bij het instappen vroegen we ons af waarom onze stoeltjes nat waren. Het antwoord kregen we even later, toen we tussen die twee watervallen door reden. De lichtgevende maskers aan de muren vond ik erg mooi gedaan. En toen zei mijn vader “oeoei”, want jawel de lifthill kwam in zicht. Toen we op het punt stonden om van de First drop af te duiken, leek het wel alsof ik hem vertwijfeld Nee! hoorde roepen. Maar dat kan ook mijn eigen verbeelding zijn geweest. De rit zelf? Die kan ik eigenlijk niet helemaal objectief beoordelen omdat ik me iets te schuldig voelde tegenover mijn vader en er dus niet echt voluit van kon genieten. Al blijf ik achtbanen in het donker wel geweldig vinden, elk park zou contractueel verplicht moeten worden om minstens één indoorcoaster te bouwen. Grappig ook dat de rit van Huracan eindigt met iets dat nog het meest lijkt op een totale zonsverduistering.
Toen werd het hoog tijd om ook de rest van het park te verkennen. We vertrokken dus uit Mexico en passeerden even later bij Jungle Mission. Mijn moeder was meteen laaiend enthousiast. “Ooooooh! Hoe mooi! Hier moeten we zeker in!”. En ook al was het dan een rustige attractie, ik had hier absoluut geen bezwaar tegen. Inderdaad een hele mooie rondvaart met verschillende dieren en ook een aantal namaakindianen. De man met de blaaspijp was voor mij geen verrassing (ik had genoeg info opgezocht om te weten dat die er zou staan), maar zijn luid hoestende stamgenoot had ik niet verwacht. De boten zelf vond ik ook mooi gemaakt met die bagagekoffers op het dak. Wat mij betreft is Junge Mission echt een perfecte attractie voor een park als Bellewaerde!
Onderweg hebben we uiteraard ook heel wat dierenverblijven bekeken. De ringstaartmaki’s en witkopmaki’s bijvoorbeeld, waar we getuige waren van het voedermoment. Grappig hoe die beesten op de balustrade gingen zitten. Zeker leuk om eens gezien te hebben.
Bengal Rapid River werd onze volgende attractie. Dit soort dingen vinden mijn ouders en zus gelukkig geen probleem, iedereen ging mee. De boten vond ik wel speciaal vergeleken met die van Walibi. Het leken wel een soort van taarten die in vier aparte punten gesneden waren. Maar dat die vier delen onafhankelijk van elkaar kunnen bewegen, lijkt me wel een meerwaarde op dit soort attractie. Eerst was ik een beetje teleurgesteld. Vergeleken met Radja in Walibi leek deze wildwaterrivier me wel erg rustig. Maar uiteindelijk bleek ik me gelukkig toch vergist te hebben. Plotseling kwamen we terecht in een gedeelte met allemaal golfjes en een paar watergeisers die onverwachts met een luide knal ‘explodeerden’. Uiteindelijk hadden we alle vier de slappe lach. Geslaagde attractie dus!
We gingen verder naar het linkerdeel van het park en passeerden Dawson Duel. Mijn ouders vonden het er behoorlijk angstaanjagend uit zien: hoog boven de grond in zo’n open karretje … onnodig te zeggen dat we deze niet gedaan hebben. Maar bij de Piratenboot hield ik ons groepje kordaat tegen. Zij mochten doen wat ze wilden, maar om historische redenen moest ik hier absoluut in gaan! In heel mijn leven heb ik één keer een attractie effectief overgeslagen omdat ik niet durfde: de Halve Maen in de Efteling en dat was volledig de schuld van mijn moeder. No way dat ik me deze keer nog zou laten tegenhouden. Al wou er wederom niemand met me mee.
Enigszins nerveus ben ik ingestapt. Eind 2016 deed ik eindelijk de Halve Maen en dat was me toch niet zo goed bekomen: ik werd ziek in dat ding. Misschien was het een beetje overmoedig om voor mijn eerste schommelschip ooit zo’n kingsize-exemplaar als in de Efteling te kiezen. Maar deze piratenboot van Bellewaerde was duidelijk kleiner dus ik wou het concept wel een nieuwe kans geven. Ik had zelfs het lef om helemaal in het puntje te gaan zitten, hopende dat alles deze keer goed zou gaan … helaas. We waren nog maar net vertrokken en ik werd alweer ziek. Verdorie toch! Moest ik dit echt minutenlang volhouden? Toen besloot ik om van tactiek te veranderen. In plaats van te verkrampen probeerde ik juist helemaal ontspannen te zitten. En het wonder geschiedde: dit was de oplossing! Het nare gevoel in mijn lijf verminderde tot een aanvaardbaar niveau, genoeg om deze attractie leuk te houden. Nu lachen jullie me waarschijnlijk uit omdat jullie dit allang wisten. Er was wel wat vertrouwen voor nodig, want ik voelde hoe mijn kont bij iedere zwaai opnieuw minstens vijf centimeter boven die zitbank ging leviteren, precies op het moment dat de boot zo scheef mogelijk hangt. Maar ik wist dat iemand die gewoon ontspannen zit nooit uit een attractie kan vallen. Ik ben superblij dat ik deze Piratenboot een kans gaf, nu weet ik eindelijk hoe het moet! Conclusie? Vergeet hypercoasters, voor echte airtime heb je een schommelschip nodig!
We wandelden verder totdat we in de verte Niagara zagen. Het besluit van mijn moeder stond muurvast: Die steil naar beneden duikende boten, daar gingen we zeer beslist niet in. Al snel werd onze aandacht getrokken door een andere attractie. Mijn moeder - die mijn attractievoorkeuren intussen wel kent, ook al delen we ze niet - vroeg of ik in deze Big Chute wilde. Even was ik in de war: dit ding had ik gezien op Youtube, maar heette deze hoge toren niet Screaming Eagle? Al snel kwamen we tot de conclusie dat we gewoon per vergissing naar het naambordje van de glijbaanattractie er vlak naast hadden gekeken. En de Screaming Eagle, die wou ik natuurlijk wel doen. Al moest ik uiteraard weer in mijn eentje gaan.
Na het vastduwen van mijn beugel heb ik wel even stiekem gelachen met het jongentje dat naast me zat. Mijn kennis van het Frans is niet al te best, maar uit zijn woorden kon ik toch afleiden dat hij zijn testament aan het opstellen was. Daarna volgde er nog “Adieu la Terre” en toen hij op aanraden van de operator zijn pet aan de kant gooide “Adieu casquette”. Maar uiteindelijk hebben we allebei plezier beleefd aan deze attractie. Ik vond hem iets minder goed dan Dalton Terror, al was het leuk om eens met volle kracht naar boven geschoten te worden (een nieuwe ervaring voor mij). En ik was zeker onder de indruk van het uitzicht met in de verte drie kerktorens!
We waren nu min of meer aan de andere kant van het park gekomen en besloten om nog eens terug te keren. Bengal Express werd onze volgende attractie. Ook deze attractie kende ik al op voorhand en ik wist dat mijn ouders en zus dit wel graag zouden doen (net als ikzelf). De wilde dieren zijn niet tot echt vlak bij onze trein gekomen, maar we werden wel getrakteerd op een stukje leeuwenporno. Al denk ik niet dat meneer leeuw en mevrouw leeuwin effectief tot de daad overgegaan zijn. Na onze rit Bengal Express hebben we ook het verblijf van de amoerluipaarden bekeken. Thuis hebben we twee kleine katten, maar ik ben zeker ook fan van grote katten.
En nu moet ik toch even iets opbiechten … na mijn eerste rit Boomerang had ik gepast voor een bisnummer, o.a. omdat ik mijn ouders en zus niet graag te lang laat wachten. Maar zo ergens rond het middaguur voelde ik een onweerstaanbare drang opkomen om toch nog eens opnieuw in de Boomerang te gaan! Achtbanen blijven toch wel rare dingen …. Zodra je geleerd hebt om ze leuk te vinden, laat de gedachte eraan je niet meer los. Dus had ik tijdens het aanschuiven voor Bengal Express gevraagd of ik toch nog eens kon teruggaan naar Boomerang. En driewerf hoera, het mocht! Tijdens mijn tweede en laatste rit van de dag kon ik gelukkig wel in het achterste karretje gaan zitten. Niet helemaal backseat, maar de voorlaatste rij van de trein geeft toch ook al een heel mooi effect dus ik kon zeker niet klagen. Wel vind ik dat de vorm van zo’n karretje - net als bij Cobra in Walibi - een beetje ongelukkig ontworpen is. De voorkant is smaller dan de achterkant, waardoor de twee voorste passagiers van het bakje hun voeten nogal raar moeten zetten als ze lange benen hebben. Daarom zit ik liever op één van de twee achterste stoelen. Maar ik was allang blij dat ik in het allerlaatste karretje zat!
Intussen was de dag al vrij ver gevorderd en we besloten nog één attractie te doen voordat we naar huis gingen. Dit werd het huis van Houdini. Het concept kende ik al van Villa Volta en het Paleis van de Geest, en ook deze vond ik een mooie madhouse. Op dit forum lees ik weleens dat hij in slechte staat zou zijn. Maar daar heb ik zelf niet veel van gemerkt omdat ik nog nooit eerder in Bellewaerde geweest was en dus niet weet hoe Houdini eruit ziet in volle glorie. Wel vroeg ik me af waar de stroboscoop bleef die ons in de infogids van Bellewaerde beloofd was. Is dat één van de effecten die niet meer werkt? Ook de voorshow vond ik erg geslaagd, met Houdini als meester van de illusies … echt een heel goed thema voor een madhouse! En hoewel ik het zelf niet gezien heb, beweerden mijn ouders achteraf dat ze vlak naast twee jonge kindjes stonden die héél erg bang waren van dat dreigende gelach.
Toen werd het helaas tijd om in onze auto te stappen en terug naar Leuven te rijden. Mijn verwachtingen over Bellewaerde waren op voorhand niet superhoog (maar zeker ook niet negatief) omdat er op dit forum weleens beweerd wordt dat het park achterop hinkt en weinig thrill aanbiedt. Dat laatste is natuurlijk waar - ze hebben bijvoorbeeld slechts één echt grote achtbaan en die is intussen overal ter wereld te vinden - maar dat neemt niet weg dat wij als gezin zeker genoten hebben van dit park! Veel groen, gezellige sfeer, mooie familieattracties en gelukkig ook een paar spannende voor de enige thrillseeker in de familie. (Tussen haakjes, ik vraag me nog steeds af waarom sommige mensen daar vatbaar voor zijn en andere niet, want van thuis uit heb ik het dus absoluut niet meegekregen.) Bellewaerde lijkt mij een ideaal gezinspark te zijn omdat er dus voor iedereen wel iets te beleven valt.
Toen we weer naar huis reden, viel het ons allemaal op dat je de lifthills van Boomerang zelfs op vrij grote afstand van het park nog kan zien. Dat ding is echt een landmark en in mijn ogen dus zeker een waardig parkicoon! Ik hoop dat Bellewaerde hem goed onderhoudt, want het is bovendien ook nog eens een exemplaar met historische waarde. Het zou voor mij zeker geen straf zin om hem nog eens opnieuw te doen!
Re: [TR] Bellewaerde 25-7-2017
Echt heel leuk om op zoveel eerste-keer-TR's getrakteerd te worden de laatste tijd! Bellewaerde vind ik ook een redelijk leuk park, al maken ze soms beslissingen waarvan mijn tenen krullen. De mooie setting maakt het gebrek aan thrills wel goed wat mij betreft.
Re: [TR] Bellewaerde 25-7-2017
Leuk een TR van een eerste keer in een pretpark! Na mijn TR over de Efteling werd dat tegen mij ook gezegd, en ik was toch wel benieuwd om dit te lezen. Heel vlot geschreven overigens en wederom zijn foto's geen gemis :) Wellicht omdat ik het park ken, maar ik denk niet dat er anders veel forumleden zijn voor wie dat niet het geval is.
Enkele puntjes waar ik wat over kan zeggen:
Bellewaerde is inderdaad geen park om alleen te bezoeken. Mijn bezoeken zijn altijd geslaagd door het gezelschap, als je er alleen rondloopt heb je het snel gezien denk ik.
In Bengal Rapid River heb ik mijn neef ook eens tot de slappe lach toe aan het lachen gekregen. De attractie is daar blijkbaar goed voor geschikt. :p Je moet er inderdaad geen Radja River verwachten, maar je op je gemak amuseren met je gezelschap is er de boodschap.
De keverbaan is echt niet slecht voor volwassenen hoor. Je kon hem toch ook gewoon eens proberen? Of stond er te veel volk? Hij gaat behoorlijk snel en de redelijk lange trein geeft hem ook wel iets speciaals dat andere achtbanen niet hebben. Thrill moet je het niet noemen, maar bij een bezoekje doe ik hem toch soms nog eens. Hij trilt wel heel hard aan de voeten, en dat hoor je inderdaad redelijk ver in het park. En goed vasthouden is hier ook niet slecht, ooit waren de zetels vervangen door lederen exemplaren maar het jaar erop zijn ze opnieuw in hard plastiek veranderd - geen idee waarom, misschien omdat ze vocht absorbeerden na een regenbui en iedereen een natte broek had? :) Maar met die harde plastieken zetels kom je liever niet onzacht in aanraking. :p
Boomerang: ik zit ook liefst van al achteraan omdat je vooraan inderdaad geen "voetruimte" hebt en ik heb lange benen. Achteraan kan ik mijn voeten wel netjes voor mij kwijt in plaats van half onder mijn stoel, maar daar moet ik dan weer opletten dat ik niet voortdurend met mijn knieën tegen dat middenstuk van de stoel voor mij bots. Maar als ik daar een beetje op let vind ik het achteraan over het algemeen wel aangenamer zitten, ook het in- en uitstappen daar is wat mij betreft handiger door het handvat bovenaan op de zetel voor je. Die black-outs heb ik ook soms heel lichtjes dat ik net op een punt kom dat ik sterretjes begin te zien, maar dat is ook niet moeilijk als je weet dat dat tot op heden nog steeds een van de achtbanen is die het meest G-krachten trekt :).
Dawson Duel: ik heb hem nog niet gedaan, maar heb er wel al eens naast gestaan en op de brug gewandeld. Waarschijnlijk valt de rit zelf wel mee, maar het idee dat je op zo'n hoogte in zo'n klein open sleetje zit... Ik kan me goed voorstellen dat dat idee op zich erger is dan de rit zelf :p
In piratenboten ten slotte word ik ook vaak ziek. Bedankt voor de tip, ik denk niet dat ik er over het algemeen zo verkrampt bij zit maar ik zal er eens op letten als ik er nog eens een zou doen. Wie weet helpt het. :p
Bedankt voor het delen van je ervaringen!
Re: [TR] Bellewaerde 25-7-2017
Bedankt voor je TR! Ik vind het ook altijd leuk om een vertrouwd park nog eens te herbekijken door de ogen van een 'groentje' (iemand die er dus voor het eerst komt).
Bengal Rapid River is inderdaad niet te vergelijken met Radja River, maar zondag vond ik hem toch ook wilder en natter dan ik me kon herinneren. De losse taartstukken zijn hier inderdaad een leuke meerwaarde, maar in Radja River heb ik toch liever de gewone ronde boten.
De Keverbaan van BWP mag je echt niet vergelijken met die van WaBe. Die in WaBe is echt op kindermaat, en is de enige achtbaan daar die ik nog nooit bezocht heb. Zonder kinderen voel ik me er ook wat te oud voor haha. Die in BWP kan je je perfect in vermaken, maar nemen we wel sneller een zitje voor ons apart dan per twee naast elkaar te gaan zitten omdat dat wat krap kan worden. Maar geloof me, hij is wilder dan hij misschien lijkt!
Boomerang is inderdaad een landmark van BWP en een icoon voor het park, maar Huracan vind ik toch ook wel één die je mag toevoegen als iconische coaster voor het park, die vaak ondergewaardeerd wordt (net als Van Helsing's Factory in MPG), misschien omdat die indoor is?
Dawson Duel is best aangenaam, maar de lange wachttijd niet zo zeer waard. Zelf heb ik er weinig last van dat het open karretjes in de hoogte zijn. In het midden tussen de banen heb je een houten pad lopen waardoor het geheel heel wat minder eng aanvoelt. Moest dit pad er niet zijn, zou de thrill volgens mij een pak groter worden omdat je dan meer het hoogtegevoel hebt en de snelheid nog beter kan ervaren.
Wat betreft de Piratenboot, tjah, de enige attractie waar ik ALTIJD kriebels in de buik van krijg :p Maar ongemakkelijk word ik er niet van. Troost je, een vriend van me zag de Halve Maen en spurtte naar de toiletten van Station De Oost om zijn middagmaal weer buiten te werken. Oja, hij had wel een stevige kater na ons concert de avond voordien :p
Re: [TR] Bellewaerde 25-7-2017
Bedankt voor jullie reacties :)
Aha, ik ben dus niet de enige die in Boomerang en Cobra altijd dat handvat gebruikt bij het uitstappen. Black-outs heb ik vreemd genoeg enkel en alleen als we achteruit rijden, nooit als we voorwaarts rijden. Heeft iemand daar een theorie over?
Ik vrees dat voor mij geldt: kiddie = schaamte. Ook al besef ik dat het een vooroordeel is. Ik denk niet dat ik mijn ouders ooit op Dawson Duel zal krijgen. In mijn TR heb ik op subtiele wijze duidelijk gemaakt wat hun thrill-niveau is :p :D
Als je besluit om volledig ontspannen in een schommelschip te gaan zitten, hou je dan wel goed vast met beide handen (zonder je te verzetten tegen de airtime). Bij mij was er écht sprake van levitatie, naar mijn subjectieve gevoel zelf meer dan 5 cm!
Nog een tip ivm een pretpark in groep of alleen bezoeken: zelfs al ben je in groep, probeer af en toe toch ook te letten op de mensen buiten je groep. Je komt soms echt grappige dingen tegen. Zoals dat jongentje met zijn testament, of een ander jongentje dat na een rit Cobra in Walibi heel enthousiast "Supertof!" riep gevolgd door een soort van luchtsprong. Die laatste blijft tot op heden de beste achtbaanreactie die ik ooit zag.
Re: [TR] Bellewaerde 25-7-2017
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door
Azmidiske
Black-outs heb ik vreemd genoeg enkel en alleen als we achteruit rijden, nooit als we voorwaarts rijden. Heeft iemand daar een theorie over?
Ja :) Achteruit zijn de g-krachten in de looping enorm hoog doordat de trein net van de helling komt. De combinatie van de zwaartekracht (trekt de trein naar beneden) met de snelheid die de trein na de looping nog heeft (rijdt heel vlotjes omhoog de cobra roll weer in) zorgt voor meer dan 5 g denk ik. Niet veel achtbanen halen dat, en maar goed ook :p
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door
Azmidiske
Ik vrees dat voor mij geldt: kiddie = schaamte. Ook al besef ik dat het een vooroordeel is.
Ja, toen ik als 16-jarige eens voor de fun in de keverbaan in Walibi ging voelde ik mij daar ook maar een beetje "bescheten" zitten :p maar de keverbaan in Bellewaerde zou ik niet meteen een kiddie noemen hoor! Bedenk dat dit lange tijd de enige achtbaan was die niet over de kop ging. Als dit echt een kiddiecoaster was geweest had men toch een beetje eerder mogen beginnen denken aan een nieuwe coaster :) Ik ga nu niet zeggen dat hij super thrill ofzo is, maar ik zou het eerder een familieachtbaan noemen. En was jij daar nu toevallig met je gezin... Gemiste kans hoor! :p
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door
Azmidiske
Nog een tip ivm een pretpark in groep of alleen bezoeken: zelfs al ben je in groep, probeer af en toe toch ook te letten op de mensen buiten je groep. Je komt soms echt grappige dingen tegen. Zoals dat jongentje met zijn testament, of een ander jongentje dat na een rit Cobra in Walibi heel enthousiast "Supertof!" riep gevolgd door een soort van luchtsprong. Die laatste blijft tot op heden de beste achtbaanreactie die ik ooit zag.
Haha, zo heb ik ook wel een paar dingen die ik niet zal vergeten :) bijvoorbeeld in Walibi eens in Radja River in een bootje gezeten met een mevrouw die de grote golf op het eind over haar kreeg en dus kletsnat was - het eerste wat ze zei was (letterlijk) "mijn schoen sopt" :p Of in het jaar van de heropening van Sirocco / Turbine / Psyké Underground: een jongen voor mij in de rij wist dat de achtbaan overkop ging, maar had duidelijk nog nooit van Schwarzkopf-heupbeugels gehoord. Zijn gezicht had je moeten zien toen hij zag dat er geen schouderbeugels waren... Goud waard :)
