[TR] Happily Ever After in July - Bush Gardens Tampa Bay

Ken je toevallig dit gevoel? Het moment dat je ergens aan het wandelen bent of voorbij rijdt en je verbeelding neemt de vrije loop? Je fantaseert droomscenario's in je hoofd van dingen die jij op die plaats ziet herrijzen, en hoopt dat dit ooit realiteit wordt. Zo fantaseerde ik vroeger wel vaker, tijdens mijn toen dagelijkse busritten naar de bruisende stad Leuven, van een groot kenmerkend pretpark op een heuvel die ik steeds toevallig voorbijreed. Een park met enkele top achtbanen die rakelings of zelfs over de openbare weg reden. Of gigantisch hoge attracties die van kilometers ver te spotten waren... Het was er allemaal, en zou perfect passen op die plek. Helaas, als ik dan besefte dat ik net mijn halte had gemist, vervloog die fantasie maar weer eens voorbij. Mijn fantasie loopt wel vaker op hol, geloof mij maar. Maar één fantasie had ik altijd als kleine snuiter. Gek genoeg ben ik als kind, en later als tiener, erg vaak naar Pairi Daiza, of 'Paradisio' zoals ik het mij altijd zal herinneren, geweest. Ik heb als het ware die plek zien transformeren van een grote planten/vogeltuin naar één van de mooiste dierenparken van de Benelux. Maar altijd, van kind tot zelfs nu, had ik één grote fantasie met dit park. Zeker toen het park op de proppen kwam met verbluffende themagebieden, ging mijn fantasie nog meer de vrije loop. Zeg nu zelf. Wie heeft nog nooit, als je kijkt naar dit park, gehoopt of gedacht dat hier enkele attracties kunnen verschijnen in de toekomst? Als kind droomde ik vaker van dit concept. Ik wist wel al dat wij in ons landje dergelijk concept al hebben, maar dit was nooit overtuigend genoeg naar mijn idee. Het moest grootser, prachtiger... Kortom, het moest voldoen aan mijn kinderlijke fantasieën. Als kind stond ik er niet bij stil dat er eigenlijk al zo een park bestaat, en dat park gaat door het leven als Bush Gardens Tampa Bay!

http://i.imgur.com/PYDN6t6.jpg

Met dergelijke background en rugzak aan verwachtingen, kan je jezelf dus al bedenken dat ik ook hier weer enorm naar uitkeek! Het was een park waar ik naar foto's kon kijken en dacht: "Wat een fantastische combinatie!". Het was ook niet moeilijk om mijn vrouw hiervoor te overtuigen, daar zij toch ook een grote boon had voor het dierenaspect van het park. Hoe oud ik ook ben en moge worden, om een of andere reden ga ik altijd wat nerveus zijn als ik naar een pretpark trek dat ik nog niet ken of nog nooit beleeft heb. Zeker als dit bezoek gepaard gaat met de nodige hoge en/of lage verwachtingen of de hoop om niet teleurgesteld te worden. Bij dit park was dit niet veel anders. Nerveus stapte ik in onze huurwagen. Ondanks het park maar een uurtje en half rijden was van Orlando city, leek dit in contrast met de afstand van de andere parken een eeuwigheid. Sea World en Universal zagen wij achter ons verdwijnen, Wegmarkeringen van Disney treiteren ons enige tijd, om na 25 minuten opeens ook in het niets te verdwijnen. En dan is het ook opeens een heel lange poos (of zo voelde het toch aan) niets... Wij leerden alvast dat Amerikaanse snelwegen behoorlijk saai zijn wanneer je de bewoonde wereld verlaat (althans toch deze tussen Orlando en Tampa). Kilometers lang valt er geen fluit te zien. Wegenwerken waar nooit iemand eigenlijk aan het werken is, gigantische billboards die fastfood giganten promoten ('MERICAAA)... Je kwam het allemaal tegen, maar het was niet veel soeps. Plots reden wij dan eindelijk de buitenwijken van de stad Tampa binnen, want zo begeleidde mijn normaal altijd even loyale TomTom ons naar onze bestemming. Echter, kilometers lang zien wij niks van wat een pretpark zou moeten zijn. Typische prefab woonwijken en een dozijn geparkeerde gele schoolbussen rijden wij voorbij, maar nog steeds geen enkel bord dat ook maar verwijst naar dit toch wel groot pretpark. Even lichte paniek of wij wel het juiste adres hadden ingetypt, maar daar kwam dan gelukkig onze redding! In een van mijn ooghoeken zag ik plots een geel/blauwachtige toren opdoemen. Dat moest wel van het park zijn! En inderdaad, 5 minuten later vinden wij bizar genoeg de inkom van de parking en zien wij het gigantische park voor ons liggen. Of onze GPS had ons een achterlijk bizarre route opgestuurd (wat best kan, want onze terugrit was helemaal een andere route...) of ik maakte mij onnodig zorgen. Geen idee. Maar man was ik blij als ik enkele iconische attracties zag opdoemen. Wij hebben het gehaald!

Random foto omdat het kan...

http://i.imgur.com/zq0T3zg.jpg

De parking is best gek nu ik er zo over nadenk. Het park en de parking worden van elkaar gescheiden door een grote openbare weg. Bezoekers die op de gewone parking staan geparkeerd, moeten een tram pakken aan een aantal haltes op de parking. Deze neemt je mee onder een tunnel en zo naar de inkom van het park. Enkel mensen die 10 dollar meer voor parking betalen, mogen met de wagen zelf onder de tunnel rijden en zich prompt voor de ingang van het park parkeren. Ik had mijn huiswerk gedaan, en onze parktickets waren al gekocht via het internet (een combiticket met Seaworld en Bush Gardens = Flex Ticket). De standaard parking voor zowel Seaworld als Bush Gardens waren inbegrepen in de prijs. Omdat ik wist dat de 'preferred parking' hier toch wel een groter voordeel had dan in Seaworld, vroeg ik aan de lieve oude dame aan de parkingkiosk hoeveel mij het zou kosten om een parking upgrade te krijgen. Lichte twijfel bij de vrouw, maar al snel gaf ze ons gewoon 'voor niet' (met bijhorende "Here you go dear, have fun!") het papiertje waarmee wij recht krijgen op de zogeheten 'VIP-parking' van het park. Wat een fantastische start van de dag! Twee vliegen in één klap: we zetten onze wagen aan de voet van Montu, vlakbij de inkom en daardoor is de wagen ook super snel terug te vinden! Ideaal!

http://i.imgur.com/k9vqluW.jpg

Zo machtig de machines waren die ons verwelkomde bij het oprijden van de parking, zo machtig groot was ook de rij voor de zakkencontrole. Vervloekt die zakkencontroles! Uiteraard, ze zijn er voor onze veiligheid, ik wil geen schietgrage Amerikaan naast mij in de wachtrij. Het is gewoon enerverend dat alles dan dichtslibt en voor geen seconde opschuift. Al zeker niet als je net achter een Latijns-Amerikaanse tourgroep staat die niets begrijpen van wat de security van hen verwacht en heel de boel nogmaals extra ophouden (oh man, dit waren los de irritantste mensen die wij dagelijks tegenkwamen). Fieuw, eindelijk zijn wij binnen en na al puffend in die vleeshoop te zweten, leek het volk in het park wel mee te vallen.

http://i.imgur.com/HJhiUfK.jpg

Wachten en wachten en nog eens wachten, joepie!

http://i.imgur.com/Qi4RQij.jpg

Maar waar wachten wij in godsnaam op? Dan maar attracties doen zegt! Zeer zeker, al was de eerste attractie niet echt wat ik verwachte (of hoopte, laat ik het zo zeggen). De gigantisch stalen sierlijkheid van de verschillende B&M banen is zo aanlokkelijk, toch zal het nog een kleine twintig minuutjes 'kin-kloppen' worden. Reden? Wel, ik wou het typische pretparktechniekje 'begin-in-de-ochtend-met-de-attracties-achteraan-in-het-park' toepassen, maar mijn vrouw wees zeer spontaan naar een nagenoeg lege pretparktrein met de vraag: "Deze eerst?". Eerst en vooral, ik ben een thrill-junky in hart en nieren. Maar na al die jaren met haar, een 'leek' zoals wij dat wel noemen, pretparkjes te bezoeken, besef ik dat ik wat moet schipperen in wat zowel zij als ik willen doen (logisch, duuuh). Ondanks dat mijn freakmodus mij aanspoorde om gewoon te zeggen 'eerst de achtbanen, goed?', liet ik dat achterwege. Het is vakantie, chillen met die billen dacht ik dan, dus doen wij alles op ons gemakje. Dus zo gezegd zo gedaan, hup die parktrein op! De Serengeti Express is, zoals zijn naam al doet vermoeden, een rondritje op het safarigebied van het park en rijdt langs drie stationnetjes die dienen om de bezoekers ook wat te spreiden doorheen het park. Want ja, in tegenstelling tot een dag eerder in Seaworld, is dit park wel echt een stuk groter in omvang. Het treinritje neemt ons mee langs enkele kenmerkende Afrikaanse Savanne dieren. Best leuk, maar ook niet gigantisch indrukwekkend (later zullen wij in een ander park pas ontdekken wat een echt leuke Safari inhoudt).

http://i.imgur.com/mRYVi5B.jpg

Na een tien minuutjes meldt de treinbestuurder, onze gids van dienst, dat wij bijna bij onze eerste stop zijn. Ondanks het eerst de bedoeling was om een 'nieuwsgierigheids-rondje' te maken, kon ik mijzelf niet bedwingen toen ik de contouren zag van het eerste B&M geweld van de dag (man, dit klinkt op zijn minst... best fout.). Kom, welke fan kent deze ultieme klassieker nu niet? Ik heb het natuurlijk over de immens geliefde Kumba. Een oude rot onder de B&M banen, en boy-oh-boy wat bevestigd deze maar weer waarom ik een grote voorkeur heb voor oudere B&M achtbanen (Oh god, stop nu maar Tom). Die baan, die ik als kind 'virtueel' meermaals beleefd heb achter mijn oude computerkast op de demo (ja de gratis demo) van Nolimits... Man, wat een fantastisch gevoel om deze dan ook eindelijk in het echt te zien. De baan brult bij wijze van spreken nog van leven, en vreemd genoeg reed hij met twee praktisch lege treinen. Na nogmaals zo een rotte locker te huren (weeral betalen, why oh why), komen wij aan in een praktisch leeg station. Dit is zooo mooi, kiezen waar je mag zitten op dergelijke gigant! Nu, ik moet er wel bij vermelden, mijn vrouw is niet zo in-to attracties die over-de-kop gaan. Ik dacht, ja DACHT, dat ze aan de lay-out te zien al doorhad dat dit een inversie-machine is. Maar ze bleef instemmen om mee te gaan. Tot dan de beugels gesloten waren, en ze pas door had hoe vaak deze wel niet overkop vloog. Hi-la-risch! Voor mij was het eerste ritje al onmiddellijk genoeg om mijzelf pijn te doen van het lachen. Lachen van euforie, omdat ik eindelijk deze prachtige baan in het echt kan beleven. Maar ook lachen van de reactie van mijn vrouw in de achtbaan, die zich zo vastklampt alsof het onze laatste rit zou zijn. Ze heeft het overleeft, en ze was fier dat zij hem gedaan had, maar daar stopte het ook. Mijn vreugde kon niet op toen wij het station terug inreden en ik gewoon een re-ride mocht maken. Uiteraard paste mijn vrouw wijselijk. Hierdoor heb ik dit beestje zowel front- als backseat een paar keer achter elkaar kunnen beleven in enkele minuten tijd. Rollercoasterplezier op zijn best. Kumba, u was fantastisch zoals verwacht!

http://i.imgur.com/S1b4SCi.jpg

Nadat meneer hier zijn plezier even had gehad, gingen wij samen verder naar ons volgende avontuur. Onze locker van Kumba was twee uur geldig, en de naburige Rapid River -Congo River Rapids - Opende net zijn deuren. Ook hier zaten wij na enkele minuutjes in een bootje. De hitte was weer daar, dus wat verfrissing konden wij wel gebruiken! Gaf deze rit het dan ook? Bwa ja, de rit zelf stelde eigenlijk best teleur. Het was best saai, en er gebeurde vrij weinig tijdens 90% van de rit. Pas op het einde werd er opeens een gigantische hoeveelheid water op onze boot gekapt onder het motto 'de rit is saai, maar hier is het natte aspect voordat je vertrekt'. Een grappig slot was het zeker, maar doordat de rest behoorlijk tegensloeg was het in geen verste verte een favoriet van mijzelf.

http://i.imgur.com/pmCteFI.jpg

Met wat geluk waren wij net op tijd aan onze locker (doordat de operations bij deze Rapid echt dramatisch zijn), om zo verder te stappen naar onze volgende bestemming. Waar naartoe? Pantopia! Aaaah, het gebied van een klassieke schommelschip dat overkop gaat, een andere klassieke Schwarzkopf achtbaan met een schattige omvang en uiteraard ook de alles-dominerende Falcon's Fury! Deze laatste was een attractie waar ik nog de bekendmaking had live gezien op Youtube enkele jaren terug, en mijn mond viel toen al open van verbazing. Als er één ding is wat ik geleerd heb van Zwitsers, dan is het toch dat zij gestoorde attractiebouwers/uitvinders zijn! Wie verzint het ook, een praktisch skydive -vormige droptoren... Dat idee had mijn vrouw toch ook, dus ze zei al snel: "Ga maar, ik trek foto's!". Weeral had ik het geluk dat ook hier praktisch niemand voor stond aan te schuiven. Na tien minuten zat ik er al in en na enkele seconden was ik weer terug beneden. Het is toch wel een onvergetelijke ervaring me dunkt. Dit is toch wel de ultieme vrijval ervaring in een pretpark! Het is zovele anders dan een gewone droptoren, en dat maakt het zo fantastisch! Had ik trouwens ook het geluk dat ik hem toen net deed, want het ding schoot enkel ritjes na de mijne in storing voor enkele uren (!).

http://i.imgur.com/AmqTktz.jpg

Spot mij!

http://i.imgur.com/8cjuYSM.jpg

Al snel werd duidelijk dat er in dit gebied ook echt niemand rondliep. Ik heb zowel Scorpion, de zalig soepele Schwarzkopf baan, en Phoenix , de best bizarre bootattractie dat mij wat kindherinneringen gaf aan wijlen 'Bounty' in Walibi Belgium, in no time kunnen doen. Normaal was ik ook van plan om de rollercoaster SandSerpent een ritje te gunnen, maar hier bleek de rij voor mij wat te lang en ik heb het type toch al een aantal keren kunnen doen. Daar ik de coastercount van geen belang meer vind, liet ik deze maar zijn voor wat het was. Etenstijd dachten wij dan! Weeral een herinnering dat de porties hier soms echt overdreven kunnen zijn. Ik dacht met een Nacho-schotel het wat lichter/minder vettig aan te doen. Maar wanneer alleen al drie soeplepels Nacho cheese die op de chipjes werden gedropt, kan je al inbeelden dat ook al de andere toppings het gewoonweg te zwaar maakte om nog maar de helft ervan te kunnen opeten..

Frontseat fun!

http://i.imgur.com/gVpQ577.jpg

http://i.imgur.com/ayTdapL.jpg.

NU moeten wij het echt wel even rustiger aan doen. Het eten zat ons serieus op de maag, wat resulteerde in een tempo dat vergeleken kan worden met een luiaard. Achja, so be it, nu hadden wij ook de kans om wat diertjes te spotten! Want, zoals ik al aanhaalde, vond ik dit ook een geniaal concept. Het zorgt voor de nodige rust tijdens je dagje park en het zorgt ook voor een duidelijkere afscheiding in themazones. Nu, op het moment dat wij als ware spotters tekeer gingen, waren de diertjes (terecht) een beetje verscholen. De hitte bereikte namelijk zijn hoogtepunt op de dag. Reden te meer om schaduw op te zoeken. Desondanks waren de verblijven van de dieren best groot en keurig gemaakt. Zo zie ik het graag!

http://i.imgur.com/M0U3j2c.jpg

http://i.imgur.com/O4AgAb1.jpg

http://i.imgur.com/YvM1aYp.jpg

http://i.imgur.com/U1jnZ1C.jpg

Wat is er beter dan met zo een hitte in een wachtrij te staan? Ja, want het is soms echt het beste om tijdens dergelijke hitte gewoon aan te schuiven in plaats van buiten rond te kuieren. Elke wachtrij is voorzien van enkele gigantische ventilatoren. Heerlijk verfrissend. Plus, Bush Gardens heeft een 'verfrissings-brigade' die rondtrekt door het park om mensen met nevel te besprenkelen. Geniaal initiatief! Dat merkten wij althans in de wachtrij van Cheetah Hunt op, die met zijn 25 minuten wachttijd ook weer absoluut niet druk was op deze zonnige dag. De baan is volgens sommige de familievriendelijke versie van Taron in Phantasialand. En ergens was dat ook wel zo. De baan bevatte minder geschifte airtime momentjes, maar was eerder sierlijk, uitgestrekter en voorspelbaar. Desondanks vond ik het toch een topbaan! De lanceringen zijn dan niet van-je-datjes, maar de rest weet zeker en vast te overtuigen. De uitgestrektheid, de kleine bochtjes tussen de rotsen, de floater airtime... Het had wel iets. Zeker een topbaantje dat zo naar hier mag komen van mijn part. En het vrouwtje vond het ook fijn, al was het voor haar ook best spannend. Maar laten wij eerlijk zijn, dat maakt ook wel een beetje een goede achtbaan hé!

http://i.imgur.com/0iwNx0g.jpg

http://i.imgur.com/8UBeyfC.jpg

http://i.imgur.com/qE5mqiW.jpg

Eigenlijk resteerde ons toen enkel nog twee kleine 'hotspots' in dit park die wij zeker wouden doen. Starten deden wij met het dichtstbijzijnde themagebied: 'Egypt'! Het themadeel biedt ons twee achtbanen: een oude legendarische B&M Inverted en een nog jong Mackje. Beginnen doen wij met deze laatste, althans ik toch. Het is een Spinning Coaster, in mijn hoofd staan die dingen altijd garant voor een bedroevende capaciteit, en mijn vrouw is niet zo zot van de draaiende vermogens van dergelijke achtbanen. De wachtrij vond ik mooi, maar is niet 'kabaal-proef'. Why, you ask? Wel, weet je nog die bizar drukke en totaal onwetende Latijns-Amerikaanse tourgroepen waar ik het eerder al over had? Wel, deze stonden wat achter mij ook aan te schuiven. De gangetjes van de wachtrijen waren best goed gevuld en de akoestiek was bedroevend. Dus, wat deden deze mensen dan? Wel, ze vonden niets beter tegen de verveling dan onnodig luid te klappen/stampen en te zingen in een totaal onbegrijpelijke taal. Ik ben normaal iemand die zich niet zo snel stoort, maar toch. Merendeel van de bezoekers was het kennelijk met mij eens, door het duidelijk horend gezucht en geklaag van anderen. Maar die groepen zijn zo groot, waardoor niemand er echt iets van (durft?) zeggen. Nogthans, later in onze reis zullen wij maar vaker merken dat Amerikanen niet op hun mondje gevallen zijn. Maar bon, de baan dus! Leuk baantje! Het grootste verschil met andere Spinning Coasters is natuurlijk de opstelling van de treintjes en de lift, maar daarbuiten is het niet zo een enorm speciale baan. Een rasechte familie-achtbaan en zeker genietbaar, maar voor mij (momenteel zonder kids) niet echt een baan waar ik re-rides op zou blijven maken. Mijn vrouw laat alvast zien dat zij mijn ware is. Vreemd genoeg weet zij mij altijd te spotten in de achtbaan en weet ze zo perfecte kiekjes te maken. Gotta love it!

http://i.imgur.com/4GIvwT1.jpg

http://i.imgur.com/9AeIbfz.jpg

http://i.imgur.com/kIRBpiQ.jpg

Montu was de voorlaatste achtbaan die ik in dit park nog moest gedaan hebben. Wat een baan ook, en wat een eerste indruk is dat toch! Een indrukwekkende toegangspoort en de gigantische inversies zorgen instant voor een grote aantrekkingskracht. Desondanks was de wachtrij ook hier gewoonweg leeg. Alé ja, op de Frontseat rij na dan. Het was maar maximum twee treintjes meer wachten en ook hier, zoals elders in het park, stonden twee treinen op de baan. Wat kan er misgaan? Mensen met een gevoelige maag, dat kan er misgaan! Tot wel tweemaal toe (!!) moest er een trein gekuist worden omdat enkele zielen met een zwakke maag het allemaal niet meer aan konden. Ik had geluk dat het nooit over een frontseat rij ging, maar toch. Nadat de twee treinen na elkaar (!!) gekuist moesten worden, was het na een 30 minuten dan toch aan mij (en dan te denken dat ik er normaal op minder dan 5 minuten in kon zitten). Ik had nog getwijfeld om gewoon terug te keren en de baan later te doen (want ja, vrouwtje lief stond daar wel weer mooi te wachten!), maar ben blij dat ik toch even gewacht had. Die frontseat ervaring was voor mij de beste op een Inverted ooit! Wat-een-baan! Ongelofelijk wat een kracht en intensiteit dit beestje heeft en hoe lang hij wel niet is! Waar ik dacht na de midcourse dat de fun wel gedaan zal zijn, volgde nog een heerlijke verticale looping en kurkentrekker. Heerlijk. Als B&M is ooit terug zo een baantjes weet te ontwikkelen, ben ik blij. Want man, zo maken ze die achtbanen toch niet meer hoor. Nondeju toch!

http://i.imgur.com/2puyNo3.jpg

http://i.imgur.com/DE8hwLa.jpg

http://i.imgur.com/5x5v216.jpg

Watch it, punk!

http://i.imgur.com/cjFKmwh.jpg

Nog één laatste topper te gaan! Hiervoor moeten wij weer langs de inkom passeren om zo aan te komen in 'Stanleyville'. De plek van dé felbesproken en geliefde SheiKra . Tijdens het wandelen naar deze kolos, vallen ons enkele dingen op. Zo slenteren we naast de echt wel troosteloos ogende restanten van Gwazi. Ondanks ik weet dat het marteltuigen waren, vind ik houten achtbanen altijd prachtige constructies om te zien. Deze is niet anders, maar het doet pijn om deze baan in dergelijke staat te zien staan. Ik vermoed dat ze hier wel iets mee van plan zijn (RMC, iemand?), want anders laat je dergelijke constructie toch niet zomaar staan. Neen? Anderzijds viel ons ook op dat er bij SheiKra maar geen beweging was. "Zeg dat het ni waar is héé", zou Dimitri De Tremmerie toch gezegd hebben. Met licht knikkende benen van de zenuwen benaderen wij de baan. Maar neen, hoe dichter wij de baan naderen, des te meer krijg ik het besef dat hij niet open is. Op deze paden was namelijk wel wat volk op de been, dus het kon gewoon niet dat het ding niet rijdt omdat niemand er op wil. En inderdaad, ik stond daar voor een gesloten attractie. Ramp! Of... Of toch niet?! Had ik het geluk dat mijn vrouw, welke deze weer liet links liggen (troost je, de andere dagen doet zij bijna alles mee hoor, no worries), onze rugzak al bij haar had genomen gevuld met al mijn losse objecten. Want net toen ik de operator aansprak op de sluiting, zei hij doodleuk tegen mij "I just received a call that it reopens again, so you're lucky!". Loopeeeuuhn! Daar stond ik dus alweer, als de eerste voor een ritje frontseat in een B&M. Wat gebeurd hier toch in dit park, voordeel van de juiste dag te kiezen neem ik aan? De baan zelf was iets zoals ik verwacht had. De Baron maar dan vele grootser en interessanter qua rittijd en elementen. Heerlijk alweer! Het kon dan ook weer niet stuk of ik mocht weer 3 re-rides maken zonder echt te wachten! Halleluja! Topbaan in een toppark, anders moet ik het niet omschrijven. Period.

http://i.imgur.com/JDIRCdc.jpg

http://i.imgur.com/Vq7u4RC.jpg

http://i.imgur.com/iz3E83k.jpg

http://i.imgur.com/b8TTxHp.jpg

Zo, daar had ik met een enorm geluk deze ook al kunnen afstrepen van mijn Bucketlist. Maar wat doen wij nu dan? Eerst sluiten wij snel aan bij Stanley Falls Flume, een hilarisch oud maar charmante logflume welke ons absoluut niet de broodnodige verfrissing dunt en waar wij weer een dollar kwijt zijn aan een nutteloze locker. Daarna gingen wij voor een enkeltje richting parkinkom met de Skyride, de panoramische kabellift van het park welke je laat zweven boven de Savanne en je heerlijk zicht geeft over al dat achtbaan geweld. Vervolgens vonden wij beiden dat het wel genoeg was voor vandaag. De hitte had ons uitgeput, de attracties hebben wij allemaal, of toch diegene dat primeerde, gedaan... Het was mooi geweest. Al snel vonden wij onze wagen terug (nu was het echt niet moeilijk natuurlijk, en zoals eerder vermeld stuurde de TomTom ons nu wel op een logischere en eenvoudigere route (de trol dat het is) richting het hotel. Eerst twijfelde ik nog om snel een van de Fun Spot parken nog mee te pikken, maar daar maakte een onweer boven Orlando komaf mee en eigenlijk waren wij ook wel op. In de plaatselijke Wallmarkt (aka telalleAmerikaansestereotypenineenpaarsecondetijd-winkel) kochten wij alle nodige benodigdheden voor de volgende dagen (voornamelijk drank en snacks, ik heb drank én snacks...). En dan eindelijk kwamen wij aan bij ons hotel op nog een best respectievelijk uur. Na vandaag hadden wij onze dagen per park ruimer gepland zodat wij elk park veel rustiger konden aanvangen (al hadden wij nu al extreem veel geluk met het weinige volk voor de tijd van het jaar). En daar was ik meer dan blij om!

http://i.imgur.com/zt1sKL4.jpg

http://i.imgur.com/8JABj1i.jpg

http://i.imgur.com/Yluj3Dm.jpg

http://i.imgur.com/r3dzmdZ.jpg

Bush Gardens Tampa vond ik een fantastisch park en heeft zeer zeker aan mijn kinderlijke fantasieën voldaan. Qua thema is het park goed gedaan, zeker naar onze Belgische normen toe. Dit park blonk vooral uit met hun attracties, voornamelijk hun achtbanen, die behoren tot dé top van de wereld. Zou ik het park nogmaals aanvangen? IK zou het zeker willen, al is de afstand (hoe klein die ook is) ten opzichte van de andere parken rondom Orlando best een drempelpunt. Misschien dat ik de volgende keer meer een roadtrip maak doorheen Florida, en Bush Gardens eventueel zo meepik. Dat zou zeker nog een optie zijn voor de toekomst!

http://i.imgur.com/1ckWEzw.jpg

---

Bedankt alvast om het tweede deel van onze reis te lezen! De volgende keer neem ik jullie mee naar een park wat wel erg omstreden aan het worden is door zijn uniek karakter, maar ook door de problemen die dit met zich meebrengen. Ik kan wel al zeggen dat dit een erg kort verslag wordt. De reden zal binnenkort duidelijk worden... Tot snel!

Haha, het stukje over de eerste attractie van de dag is werkelijk goud waard - ik kan het me zo inbeelden. Toch heel lief van je om er dan in mee te gaan, ik weet niet of ik hetzelfde had gedaan :'D.

Top verslag van wat eruitziet als een toppark. Van alle achtbanen die er staan spreekt Montu me het meest aan - hoe vond je hem vergeleken met Katun, als ik mag vragen? Katun is love, Katun is Life. Zou je eigenlijk één baan van het park kunnen bestempelen als je favoriet?

Waar ik mezelf in herken is dat je na een tijdje zo moe word van de hitte ginder dat het je niet meer zoveel interesseert om attracties aan een snel tempo aan te doen tot het park sluit. Gek hoe je jaren kan uitkijken naar een bepaald park, en je er rot kan amuseren, maar toch redelijk snel een voldaan gevoel kan krijgen door de hitte.

Wow, je kan zeer aangenaam schrijven! Ik kijk uit naar de volgende TR.
Hoe was het weer tijdens je reis? Temperatuur en regen?

Dank u om uw ervaringen te delen.
Dank u voor dit tr-verslag
...

lol Uw vrouw moet afzien met u... :P

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Belgiumcoasterfreak

http://i.imgur.com/zq0T3zg.jpg

---

Mooie foto, maar wie is die linkse?! ;)


Wederom een prachtig uitgebreid verslag. Samen met Universal is dit toch hét aantrekkingspunt voor een Florida-trip bij mij. Met allemaal topcoasters in een prachtige setting. Foei dat je je vrouw zo op Kumba mee getrickt hebt :p je hebt echt geluk met je vrouw zo te zien want andere vrouwen zouden daar minder mee kunnen lachen. Of op pretparktrip naar de States gaan terwijl ze dat zelf niet zo graag doet. Je bent met je gat in de boter gevallen!

Je hebt geen roadtrip door Florida gemaakt?! Dus geen Miami, Everglades, Space Center,...?

Alweer een schitterend verslag dat zeer aangenaam is om te lezen. Dit is toch echt wel een park dat bij mij erg hoog staat op de 'to do list buiten Europa', voornamelijk omdat de achtbanen er steengoed uitzien, wat dit TR nog maar eens bevestigt.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Ignace

Haha, het stukje over de eerste attractie van de dag is werkelijk goud waard - ik kan het me zo inbeelden. Toch heel lief van je om er dan in mee te gaan, ik weet niet of ik hetzelfde had gedaan :'D.

---

Beschrijft exact mijn gedachten toen ik dat stukje las. Eerlijk, ik zou het niet gedaan hebben :p

Bedankt voor het TR.

Mooi en vlot geschreven TR!

Het stukje over Kumba klinkt herkenbaar ... ik ben nog nooit in Amerika geweest, maar heb met mijn ouders en zus wel al zulke situaties meegemaakt. Probleem is dat ik in zo'n geval zelf niet echt meer van de rit kan genieten omdat ik me net iets te schuldig voel. Soms vraag ik me toch af wat iemand tot een achtbaanliefhebber maakt: bij mij thuis vinden ze het dus vreselijk terwijl ik op schoolreis in het tweede middelbaar amper een halve dag nodig had om volledig overtuigd te geraken!

Lief van je om toch mee te gaan in dat treintje ;) Je moet het zo bekijken: door niet onmiddellijk bij parkopening naar de achtbanen te gaan, heb je deze kunnen doen terwijl ze al wat verder warmgedraaid waren. En volgens veel kenners is de rit dan beter.

Dankzij jouw TR heb ik onridefilmpjes van Kumba en Montu bekeken. Zo'n banen zou ik ook weleens willen doen, jammer dat we ze in België (nog) niet hebben :(

@Ignace: Gho, zowel Katun als Montu zijn pareltjes. Katun is voor mij wel al 6 jaar geleden dat ik hem nog gedaan heb, dus weet niet of dit dan wel eerlijk is. Want eerlijk, momenteel gaat mijn voorkeur in zekere maten naar Montu, alleen al vanwege die Batwing en het deel na de eerste brakerun. Deze laatste vond ik bij Montu wel wat sterker dan bij Katun. Maar ik zeg het, het is wel al 6 jaar terug, en tot mijn reis bleef Katun de beste B&M Inverted dat ik al ooit gedaan had... Misschien nog eens een revisit doen :p.

En inderdaad, die hitte is moordend. Het heeft er eigenlijk voor gezorgd dat wij beiden nooit een volledige dag in een bepaald park wouden doorbrengen. Ofwel gingen wij wat later op de voormiddag/middag naar een park, of soms zelfs pas in de namiddag. Als wij toch 's ochtends al paraat stonden, gingen wij tegen de middag een pauze nemen in ons hotel. En inderdaad, de drang om alles persé gedaan te hebben zakte met dag tot dag. Niet dat dit erg was, maar een 5/6 jaar geleden zou ik nog hardcore lopen om alles gedaan te hebben. Ik geniet liever van de momenten in een attractie ipv ze te rushen. En bv in Bush Gardens kon ik vaak rerides doen, maar na een twee/drie keer was het voor mij voldoende, ook al wist ik dat ik die banen misschien nooit meer zal doen. Gek, maar ook weer niet gek. Geen idee hoe ik het deftig moet beschrijven. I'm getting old I guess (zegt de snotaap hier zeg amai).

@Croeky: Het weer was zoals ik al eens heb omschreven in mijn vorige TR. Heel zwoel, sterke luchtvochtigheid en elke dag kans op onweer. Het weer is daar ook compleet onvoorspelbaar. 's Ochtends heb je meestal een blauwe hemel en een stralende zon, vanaf de namiddag/avond stijgt de kans op onweer enorm. Vaker is die onweer plots daar, en dat is geen onweer zoals wij gewoon zijn. Maar meestal, ik zeg meestal, is dat onweer ook wel snel weer weg (pak maximum een uurtje) en schijnt daar plots de zon weer. Regenbuien/onweer zijn ook enorm lokaal. Zo zagen wij het eens regenen aan de overkant van een groot kruispunt, en wij bleven droog. Ook hadden wij eens een zalig dagje zonder regen in Disney World, terwijl het in Orlando zelf gestormd had... Zeer gek daar dus.

@Zeuske83: Bwa, zij vindt dit alles niet erg hoor. Zij was wel erg onder de indruk van al de parken, en vooral van de parken die nog moeten volgen ;).

@Phadd-F: Mijn vrouw gaat wel graag naar pretparken hoor, ze stelt dit de laatste tijd ook vaker voor om te doen dan ik (gek, I know). Alles wat overkop gaat is voor haar simpelweg een no-go, tenzij ze het toch eens wil proberen (maar dan blijft het steeds bij één keer). Maar voor de rest vind zij het super om zo rond te lopen, zeker in dergelijke themaparken (reden dat ze ook erg grote fan is van Disneyland Parijs, zelf na deze reis). En ja, het was een reis met uitsluitend pretparken. Op zich hadden wij wat rustdagen ingepland, maar wij hebben dan ook deze gebruikt om de parken op ons doodse gemak te kunnen bezoeken (wat wij ook gedaan hebben). Ik wou heel graag NASA etc doen, maar de fut ontbrak... Zoveel parken na elkaar doen eiste bij ons beiden best hun tol, waardoor wij in Disney World ook vaak zaten te chillen in ons hotel etc. Ook kon mijn vrouw maar twee weken op vakantie gaan, en als je dan al de parken wil doen... Sowieso worden we volgende keer wat selectiever, ik wou ze gewoon allemaal voor een eerste keer op een 'deftige' manier beleefd hebben.

ik kijk uit naar het vervolg.

Als we ooit naar Amerika gaan dan zal ik dit parkje zeker doen...