[TR] Happily Ever After in July - Magic Kingdom: Part I

Voorafgaande Tripreports:

Deel 1: Vlucht + Seaworld Orlando
Deel 2: Bush Gardens Tampa Bay
Deel 3: Universal's Vulcano Bay
Deel 4: Universal Studios Orlando
Deel 5: Universal's Island of Adventure
Deel 6: Fun Spot Orlando & Kissimmie

"Ik kijk op de klok: 12 uur 55... Nog vijf minuten heb ik de tijd om mij zo snel mogelijk te verschalken aan een werkende, niet traag-fungerende, computer. Ik bezet een plekje op een bureaustoel, mijn gouden troon voor de volgende minuten die komen. Niets of niemand zal mij doen wijken van deze plek. Ik ben heer en meester over mijn troon en klaar voor de opkomende strijd. Helaas, het noodlot slaat toe! Mijn verantwoordelijkheid staat aan de deur! Maar het lot had toch anders bepaald? Geluk, sta mij bij... Nog maar één ronde dient de grote wijzer rond te tikken, elke slag wordt pijnlijker en pijnlijker. Eureka! Mijn redding! Het lot stuurt mij een heldhaftige metgezel die mijn pad naar mijn grote queeste weer vrij maakt! Echter, nog maar een paar tellen de tijd om mij terug te begeven naar dé veldslag van het jaar, nog voor het te laat is. Zal ik het wel halen...?"

https://i.imgur.com/i46Zt15.jpg

Geluk! Wanneer de klok precies 13 uur aangeeft, druk ik als een moordlustige zot op de F4-knop van het ongelukkige toetsenbord. En dan eindelijk, na een kleine vertraging van een paar milliseconden, pronken de woorden "Make your Fast Pass + reservation now!" op het scherm met bijhorende sneltoets. Die sneltoets was al enkele maanden 'achter slot en grendel' op mijn Disney account, maar nu was hij klaar en kon ik mij begeven in nieuw hoofdstuk van onze reis! Nu, misschien toch een beetje deze gehele intro wat kaderen neem ik aan? Neen? Nog voordat wij nog maar iets geboekt hadden, waren wij beiden het over één iets onherroepelijk eens: we moesten en zouden een Disneyhotel boeken! Niet omdat deze zoveel beter zijn dan andere hotels of dat de kamers an sich wel waar voor hun geld waren. Wel voor de vele grandioze voordelen die je als hotelgast hebt. Via de website van Disney World voor residenten van de UK hadden wij een geweldig koopje geslagen (pas op, voor Disney-termen natuurlijk), en dat voor in het hoogseizoen! Een kamer in het Coronado Springs Resort voor 8 nachten met inkom voor alle water- en pretparken (met de optie om te hoppen), gratis parking bij al deze parken, Extra magische uren 's morgens én s' avonds, gratis Quick Service Dinning Plan, gratis Memory Maker (zoiets als een Photopass in Parijs, maar veel uitgebreider), gratis 100 dollar Gift Card die overal bruikbaar was en last but not least het voordeel om twee maanden op voorhand Fast Passes te boeken. Mijn geluk kon niet op!

https://i.imgur.com/hGMRqMD.jpg

https://i.imgur.com/GLZ5JE4.jpg

Waar wij in Europa het nog steeds moeten doen met papieren kaartjes uit veredelde parkeerautomaten, in Orlando is het één en al high-tech. Zoals elke technologische veranderingen, had deze digitaliseren van het 'legaal voorkruipgedrag' uiteraard zowel voor- als tegenstanders. Enerzijds zou het je bezoekje minder 'impulsief' maken omdat je zo nodig alles al op voorhand moest vastleggen, het zou de pret weghalen uit een stressloos dagje uit... Maar anderzijds zou het snufje net een eenvoud kunnen vormen en heeft het net als voordeel dat je je niet eerst moet voorbereiden op een (halve) marathon om toch maar een plekje te krijgen op een geanticipeerde attractie en/of show. Nu ja, pro en contra groepen ga je hier altijd in hebben, maar ik kan al zeggen dat ik mij prompt aansluit bij de voorstanders van dit systeem. Op de dag dat ik die armzalige computer inpalmde en deze bijgevolg massacreerde op dat tijdstip - inclusief de computermuis -, was dat net het moment dat ik voor elke dag drie Fast Passes kon boeken op een tijdstip naar keuze voor elke attractie of show dat ik wou. Als je wat voorbereid bent, weet je al een beetje wat je zeker wil gedaan hebben, vooral als er grootse nieuwigheden op de proppen komen. Met Pandora was dit dus al het geval. Ik moet zeggen, gelukkig dat ik twee maanden dat voordeel kreeg. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik alle topattracties minimaal één keer kon berijden in het Resort zonder ook maar een minuut te veel te moeten verspillen aan wachten. Want oh boy, eind juli stond garant voor ongelofelijk lange wachtrijen in de wereld van de muis en andere fantasiefiguurtjes. Laat staan voor dé nieuwigheid van het jaar...

Maar meer hierover later! Ik zet die klok van daarnet terug twee maanden verder in de toekomst. Mijn vrouw en ik zijn nog maar enkele minuten ingecheckt en hadden ons maar net snel gesetteld in onze kamer, of we waren weer de baan op. Het inchecken verliep dan ook, ondanks de verstrooide doch vriendelijke dame welke ons de foute kamernummer gaf die uiteraard niet wou openen met onze Magicbands, best vlot. Diezelfde namiddag en de dag nadien stonden volledig in teken van het eerst geopende, en populairste, park van het Resort: Magic Kingdom. Een park waar ik al jaar en dag naar uitkeek (Je valt wel een beetje in herhaling hé man, want je zegt dat in praktisch elk Tripreport). Al zeker omdat niet ver van onze voordeur een best gelijkaardig park ligt te pronken. Magic Kingdom vond ik een best 'apart' park naar toegankelijkheid toe. De grootste parking van de States wordt gescheiden van het park door een gigantisch meer tussen beiden. Nadat je auto een plekje heeft gekregen, heb je drie opties om tot bij de inkom te geraken: de gigantisch populaire en immens gekende monorail (of ook wel 'the highway in the sky' genoemd), een ferryboot waar bijzonder veel volk op kan en natuurlijk ook de minder tot de verbeelding sprekende Resort-bussen. Voor deze eerste keer (en ook omdat er gelukkig bijna niemand stond en hij net aanmeerde) namen wij optie twee, al bleek de minst voor de hand liggende optie algemeen het beste vervoersmiddel te zijn van en naar het park. Maar dat, dat leg ik straks wel uit.

Vind momenteel geen foto meer terug vanop de Ferry, shame! Misschien in het volgende report dan maar!

Geen gigantisch tuin met bijhorend hotel begroet je als eerste het park in, wel enkele hokjes om je bandjes (of voor niet-hotel gasten plastic kaartjes) te laten scannen met daarachter onmiddellijk het station van de Walt Disney World Railroad, een iets bekender contour voor ons Europeanen. Ondanks de minder groteskere entree, heeft dit alles wel zijn charmes. In mijn gedachte speelt dat dit park een pak ouder is dan zijn Franse broer/zus/genderneutraal iets, én het is een van de laatste projecten van Mister Walt Disney himself... Neem daar nog bij dat de toenadering van het park via de ferry echt imposant was met het groot kasteel dat hoog boven alles uittorent, net als alle andere topattracties.

https://i.imgur.com/ALB1t4H.jpg

We lopen 'Mainstreet USA' af en zien onmiddellijk kleine details die anders zijn dan in zijn Europees equivalent. De straat is een stuk smaller, er zijn geen arcadegangen en de winkels hebben een veel andere invulling dan dat wij gewoon waren. Maar hé, het bruist en ademt één en al Disney-park uit. Dat, en de gigantische Amerikaanse vlag die ons begroet op het inkomstplein, maken duidelijk dat dit toch wel een volledig ander park is. Laat dan net ook op dat moment de parade zich een baan proberen te wurmen door het straatje, al was het 'gelukkig' de laatste wagen die nog een laatste groet gaf aan het massaal aanwezige publiek. Want ja, het was druk. Pokkedruk. Ik denk zelfs dat ik nog nooit zo een drukte heb gezien in een pretpark. Maar ja, wat wil je ook. Het is eind juli, kennelijk gekend als dé drukste periode, samen met kerst, om de parken in Orlando te bezoeken. Neem daar nog eens bij dat de volgende dagen de tropische stormen veel minder present waren dan de vorige dagen. Tja, niet moeilijk dan natuurlijk!

De mensenmassa, van belachelijk grote Zuid-Amerikaanse tourgroepen tot polonaises van mensen in scootmobielen, begon zich onmiddellijk terug te verspreiden doorheen het park. De Mainstreet werd terug leefbaar. We hadden ons even verschalkt in de verschillende shops (of laat ik eerlijk zijn, mijn vrouw wou als eerste 'attractie' al op souvernir-scavengerhunt. Had ik kunnen verwachten uiteraard :D). Na de uittocht wandelden wij de straat af tot aan het kasteel. Om één of andere reden zag het kasteel hier in Orlando er een pak groter uit dan in Parijs, en was het logischerwijs de hotspot voor je perfecte 'ik-maak-iedereen-jaloers-omdat-ik-in-Disney-World-ben-foto'. Met onze 'Memory maker' diende wij niet zelf honderden pogingen te doen om zelf de perfecte selfies te nemen. Neen, een fotograaf met een professionele camera maakte tientallen foto's voor ons. Bandje scannen en hup, ze stonden al op mijn account. Mega praktisch! Wij kijken beiden is rondom ons. Het zonnetje schijnt begint er her en der door te komen, Disney-muziek klinkt rondom ons en wij staan praktisch aan de voet van Cinderella Castle. Ja hoor, het besef was eindelijk daar, wij zijn in Disney World nondedju!

https://i.imgur.com/vRp9yhN.jpg

https://i.imgur.com/gB4wq2l.jpg

Om het allemaal wat rustiger aan te doen, herleiden wij het staptempo naar een minimum en probeerden wij beiden zoveel mogelijk van het park in ons op te nemen. Buiten de reeds drie geboekte Fast Passes, waren er niet echt plannen om veel andere attracties te doen. Deze avond stond er wel een etentje gepland wat ik doorgaans ook al enkele maanden op voorhand had gereserveerd (is echt wel nodig, voor bijna alle restaurants). Wij gaan ons niet onnodige wurmen in gigantische wachtrijen. Of dat dachten wij toch? Ons geluk lacht ons toe. Ondanks de meeste attracties boven de 45 minuten wachttijd torenden, hoefde je maar een kwartiertje te wachten voor 'Under the Sea ~ Journey of The Little Mermaid'. Meevaller! De attractie is één van de meest recente toevoegingen van het park en ligt in het vernieuwde 'Fantasyland'. Je zag dan ook duidelijk de grens tussen het oude en het nieuwe deel, maar dit heeft nooit echt gestoord. De wachtrij begint al onmiddellijk overtuigend met het Kasteel van Prins Eric op de achtergrond. Ondanks er toch een rij mensen ons te wachten staat, schoof deze wachtrij op als een bliksemschicht. Dit is een capaciteitsmonster. Het attractietype is allesbehalve vernieuwend. Het maakt dan ook gebruik van zo'n oude Omni-movers, toch bewijst Under the Sea wat voor een verdomd efficiënt attractie type dit is. De attractie zelf is thematisch en qua rit een pareltje. Prachtig bewegelijke animatronics, de beste scenes van de film die een voor een elkaar opvolgen en dan zwijg ik nog over die geweldige oorwurmen. Ik denk dat wij ons geen betere eerste attractie in Disney World konden inbeelden. De eerste indruk was onmiddellijk enorm positief!

https://i.imgur.com/nqqreVI.jpg

https://i.imgur.com/K6IVeoL.jpg

https://i.imgur.com/lld5Bsg.jpg

https://i.imgur.com/JpKjEYe.jpg

Ik besefte, toen wij in de wachtrij stonden voor deze attractie, dat wij hier eigenlijk straks een Fast Pass voor hadden geboekt. Met telkens zo een korte wachtrij kon ik niet anders dan omboeken, niet waar? Want dat is ook al zo eenvoudig. Gewoon de App op je Smartphone openen, je huidige attractieboeking annuleren en vervolgens een nieuwe boeken. Nu, dat is wel een risico dat je neemt. Op de dag zelf moet je echt véél geluk hebben dat er nog iets zinnigs te rapen valt, al heb ik ondanks de drukte meermaals recht in de roos geschoten. Dus wees gerust, je hebt echt nog wel kansen. Mijn toestel geeft aan dat ik over enkele minuten zorgeloos kan voorkruipen bij 'The Many Adventures of Winnie the Pooh' als ik wil. Mijn vrouw, al fan van Winnie The Pooh sinds haar geheugen het toelaat, was bijgevolg onmiddellijk verkocht! De attractie zelf is in geen gevallen een Darkride die de allures uitstraalt als Under the Sea. Best statisch, veel kartonnen borden... Een typische Disney-infill Darkride dus. Maar dat maakte de rit niet zozeer minder prachtig dan de voorgaande topper. Het breed glimlachend gezicht van mijn vrouw, die bij elke scene mij duidelijk wou maken wat ik net zag, was voor mij meer dan genoeg. Ze was helemaal in haar nopjes, en dan had ze nog niet eens de giftshop gezien met allemaal Winnie The Pooh spullen. Deze attractie is zo eentje die ik op mijzelf niet erg bijzonder zou vinden. Maar de ervaring die wij hadden, en vooral het kinder/jeugdsentiment van mijn vrouw, maakte deze attractie voor mij helemaal af!

https://i.imgur.com/I1M5U9c.jpg

https://i.imgur.com/jBduYwT.jpg

Nog één attractie in het gebied voor wij moesten gaan tafelen. 'Per toeval' ligt deze net aan de overkant van ons voorgaand avontuur. 'Seven Dwarfs Mine Train', een achtbaan die immens populair is en door sommige werd bekroond als de opvolger van de BTM-varianten. De wachtrij loog er dan ook niet om. Zelden heb ik de wachtrij onder de 60 minuten zien flikkeren. Neem daar dan nog bij dat de teller eigenlijk vaker boven de 100 minuten stond te pronken. What's the fuzz all about? Voor de tweede keer op rij konden wij genieten van ons Fast Pass voordeel, en dit keer was het er eentje die ik thuis wel op voorhand had geboekt. Het tijdslot van Winnie The Pooh en Seven Dwarfs sloten elkaar moeiteloos aan, perfect! Dus aanschuiven maar! Na enkele minuten wachten konden wij helemaal backseat plaatsnemen in één van de funky-ogende, maar toch ietsie pietsie krappe, karretjes. Geen lockers hier, alles meenemen. The good stuff dus! De attractie zelf is een erg goede familieattractie die een mooie Darkride combineert met de lichte sensatie van een achtbaan. Enkel, zo hyper speciaal vond ik hem ook weer niet. Het wiegen van de bakjes was nauwelijks te merken gedurende de rit en de achtbaan zelf stelde niet erg veel voor. Puur thematisch is deze buitengewoon prachtig. Maar qua rit niets wat je echt blijft herinneren en dat is toch best jammer. Ook de reden dat wij deze baan maar één keer deden. Sorry no sorry!

https://i.imgur.com/ADPHrLL.jpg

https://i.imgur.com/ArNvxaU.jpg

Etenstijd! Om al direct een 'Grand Entree' te maken in het Resort, dacht ik er wel mee goed te doen om deze eerste avond al te dineren in momenteel een van de populairste à-la-carte restaurants van het Magic Kingdom: 'Be Our Guest'. De meest recente Live-Action film van dit verhaal zorgde voor een bijkomende populariteit, en dat was te merken. Niet ver op voorhand gereserveerd? Pech! Wij waren bij de gelukkigen en nadat wij ons hadden aangemeld konden wij wachten voor de toegangspoort alvorens wij opgeroepen werden door onze persoonlijke garçon. Op dat moment ben ik er effectief van overtuigd dat Amerikanen er een sport van maken om zo lang mogelijk te wachten. Bezoekers die pas een uur later (of meer) een reservatie hadden lopen, meldden zich al aan en palmde onnodig plek in voor de deur tot ze opgeroepen werden. People are crazy I guess? Nu, wij komen wel gewoon op tijd aan en wij worden dan ook al praktisch na enkele minuten opgeroepen naar ons tafeltje. Eten doen wij niet in de geliefde balzaal, maar in de verboden vleugel die een meer duistere sfeer met zich meebracht. Achja, hadden wij al verwacht, blijft toch een prachtig gedecoreerd restaurant. Het eten zelf was keurig, vers en niet té vet. Franse keuken, kan je nooit veel mee mis doen. Maar wat er op de kaart stond was logischerwijs 'standaard kost' dat voor ons als 'basic' aanvoelde. Het toppunt was het assortiment van desserts, wat gewoon patsseriegebakjes waren die je bij onze bakker voor meer dan de helft goedkoper kan krijgen uiteraard. Wij kozen dan ook voor de aanbevolen 'Grey Stuff', bekend vanuit de film. Ook dit was een simpel gebakje, niets enorm bijzonder. Al waren de Amerikanen er duidelijk euforisch over. Puur in context gekeken, is dit niet zo ongewoon daar zij zulke dingen niet gewoon zijn.

https://i.imgur.com/WQHCwOP.jpg

https://i.imgur.com/oTIJzpp.jpg

https://i.imgur.com/wRP2qnG.jpg

https://i.imgur.com/zzUlVjE.jpg

https://i.imgur.com/3ut6CWs.jpg

Rekening betaald, op naar het volgende avontuur! We wandelen het oude, best chaotische, stukje van Fantasy Land bijna helemaal uit en komen zo bij 'It's a small world' terecht. Nog zo een klassieker en een wachtrij dat vooruit vlamt! Onze volgende Fast pass ging pas over een kwartiertje in werking en voor deze attractie stond maar een wachtrij van 20 minuten: win-win situatie hier mensen! De wachtrij zelf is volledig indoor en daardoor best druk. Maar door de snelheid van de Castmembers zaten wij zo in ons bootje. Dit is toch zo een attractie die je eigenlijk dient te haten door zijn irritante soundtrack, maar desondanks telkens weer opnieuw doet omdat het kan. En daar zit je dan, tussen al dat volk dat mee zit te zingen op de wonderbaarlijke klanken van It's a small world. Van de attractie zelf kan ik mij niet erg veel herinneren en vermoed dat deze niet heel veel verschilt van zijn 'kozijn' in Parijs. Achja, It's a small world after all zeker?

https://i.imgur.com/8gU7xht.jpg

Onze laatste 'voorgeboekte' Fast Pass kan geactiveerd worden, en alweer moeten wij hier niet erg veel voor wandelen. Het valt op dat alle gebieden en attracties best dicht tegen elkaar aanplakken, zeker in contrast met ons Europees parkje. Dat wordt vooral later duidelijk, want nu moeten wij gewoon naar de rechter buur gaan. Logisch dat het niet ver is natuurlijk. 'Haunted Mansion' is ons volgende slachtoffer. Ook hier weer een gewone wachtrij die uitpuilt (maar desondanks 'maar' 45 minuten wachten zou zijn zogezegd), maar wij konden er zo in! De voorshow is zeer gelijkaardig aan wat wij gewoon zijn van 'Phantom Manor', maar alles wat daarop volgt is totaal verschillend. Een andere verhaallijn, andere scenes... Hetgeen ik mij vooral nog kan herinneren is dat ik deze variant best 'drukker' vond dan PM, en hierdoor dus minder echt overtuigend. Een tof ding, al blijft Phantom Manor er met kop en schouders boven uitsteken.

Geen foto van Haunted Mansion, dus Rapunzel-WC's voor jullie!

https://i.imgur.com/CWXp9sV.jpg

Na ons ritje was het buiten al aardig donker aan het worden (zeer toepasselijk me dunkt) en slenterde wij wat verder door de straten van 'Liberty Square'. Het viel op dat steeds meer en meer bezoekers zich wendden richting het kasteel, vermoedelijk om een plekje te scoren voor de avondshow. Wij hadden al besloten dat wij deze even gingen laten voor wat het was en wij gewoon rustig het park aan deze zijde verder gingen verkennen. Goede zet bleek een twintigtal minuten later. Eenmaal aangekomen in 'Frontierland' bleek dat de attracties daar gewoonweg geen wachtrij meer hadden (als het tien minuten waren, dan was dat al veel). Iedereen was kennelijk bij Cinderella Castle! Voor 'Splash Mountain' pasten wij beiden vriendelijk, wij hadden de dag nadien hier toch al een Fast Pass voor geboekt. Dan maar is kijken bij Big Thunder Mountain Railroad! En ja hoor, ook hier gewoon doorlopen tot het station! Wat een luxe! De rit zelf is zoals ik van BTM gewoon ben: subliem! Toegegeven, de Franse start en finale is natuurlijk veel beter, maar de Amerikaanse variant valt zeker in de smaak. Voor ons beiden qua rit veel leuker dan Seven Dwarfs! Wat de rit des te meer speciaal maakte, was de gigantische hoeveelheid vuurwerk die werd afgeschoten gedurende geheel onze rit. Deze wordt ook afgestoken vlak achter de achtbaan, dus de ontploffingen zijn nog gigantischer dan ik dacht dat ze al waren. Wat een ervaring!

De avondshow was al enkele minuten bezig en ging bijna overgaan in zijn finale. Om onszelf niets te spoilen, stapten wij met een grote boog rond het kasteel om zo de show te vermijden. Het was toch al wat aan de late kant en beiden waren wij uitgeput van toch een best drukke maar enorm productieve dag! Enkel, ik kon het weer niet laten. Nadat wij de nog praktisch lege straten van 'Adventureland bewandelen, zie ik in mijn ooghoek dat ook 'Pirates of the Carribean' maar een vijftal minuten wachten zou zijn. Die kans kunnen wij toch niet laten schieten zeker? Zogezegd, zo gedaan! Tijdens deze attractie viel mij wel iets op. Pas nu zag ik in welke maten Europa-Park destijds attracties kopieerde van Disney. De lay-out van zowel Pirates in Orlando als Piraten in EP hebben erg opvallende gelijkenissen: kort na de start een drop (en hebben elk maar één drop), na de drop een scene waarin een piratenschip een fort bombardeert, een dorp in vuur en vlam, een uitstapstation met vlak daarna een lifthill die lege boten naar boven brengt... Maar bon, de rit zat boordevol details hier en daar. I love myself some PotC Darkrides! En ondanks ook hier weer 'den onze' met de ereplaats gaat lopen, is dit zeker en vast een prachtige attractie.

Nu is het echt wel genoeg voor vandaag, en we zijn helaas niet de enige. Als iedereen op hetzelfde moment de Mainstreet in wil om het park te verlaten, dat is geen lachertje. Hier geen sluipweggetjes die de drukte wat spreiden, neen hoor. Iedereen moet de volledige Mainstreet USA volgen om het park te verlaten. Zucht. Eindelijk buiten moeten wij weer kiezen hoe wij zo snel mogelijk terug aan onze wagen geraken. De monorail? De wachtrij was immens en die schoof nooit op. No thanks. De ferry dan maar weer? Op dat moment ging er nog geen belletje rinkelen dat ik ook de bus kon pakken naar de parking, maar het was al geschieden. We zaten vast in een hoop mensen die deden alsof ze opgegeten zouden worden door Zombies als ze niet snel genoeg op die boten konden. Ze riepen niet voor niets in de veel te brede rij: "Please make sure you don't walk over the children. Be patient, everybody will get on one of our ships as soon as possible". Is het niet erg en verontrustend dat zoiets moet afgeroepen worden? Het was dan ook de hel om in die mensenmassa te staan. Wenende kinderen overal, mensen met buggy's die constant tegen je schenen duwden, anderen die dachten dat als ze gingen duwen de rij wel vooruit zou gaan... En dan had ik het nog niet over het moment dat mensen toegelaten werden op de boot. Gewoon schrijnend. Lopen alsof hun leven ervan afhangt, zonder even na te denken dat er ook anderen zijn die misschien niet zo goed te been zijn of misschien minder stabiel in hun schoenen staan. Degoutant. Toch hebben wij beiden, na zeker een uur kwijt te zijn, een plekje kunnen krijgen op een van de boten. Dit deden wij nooit meer, dat was toen duidelijk. Zeker als je dan toekomt en ziet dat er bussen toekomen op de parking die niet overladen vol zaten en elkaar constant opvolgden. Lesje geleerd.

https://i.imgur.com/qi7HerI.jpg

De auto vonden wij gelukkig al snel en we waren weer onderweg naar ons hotel. Ik, maar ook mijn vrouw, was stik kapot. Gelukkig lag ons hotel zo centraal gelegen, dat elk park quasi op vijf minuten rijden van elk van de parken lag. Ideaal! Door de perfecte ligging van onze kamer waren wij op een paar minuten al in onze thuisbasis voor de volgende acht dagen. Moe, maar zeker voldaan vielen wij praktisch onmiddellijk in slaap. Zo zijn wij terug helemaal klaar voor nog een volledig dagje in het Magische Koninkrijk! Hoezeej!

---

Bedankt voor het lezen van dit Tripreport! Dit gaat vermoedelijk het enige park zijn waar ik twee tripreports van moet schrijven om het gehele plaatje rond te krijgen (en puur zodat alles nog overzichtelijk blijft). Ik schrijf, moest het je nog niet opvallen, graag best uitgebreid mijn ervaringen neer en voor dit park was het echt moeilijk om alles in één reportje te gieten zonder daardoor een gigantische lange doorlopende tekst te ontwikkelen. Logischerwijs zal mijn besluit over dit park uiteraard pas in deel II neerpennen. Dus hopelijk tot binnenkort!

Je enthousiasme werkt aanstekelijk :) Ik had altijd het vage idee dat Winnie de Poeh net zo'n bejubelde darkride is, maar misschien moet ik dat beeld bijschroeven. Ik vind het mooi dat je de grootste frustratie van de dag ook zo duidelijk beschrijft - de drukte bij het naar buiten gaan - want het voelt enorm herkenbaar aan. Ik word al gek als de mensen achter mij in de wachtrij elke paar seconden tegen mijn rug(zak) zitten te duwen, laat staan dat je in zo'n situatie beland...

Het enige jammere van het TR is dat je niet heel het park bespreekt! Ik wil meer! Meer!

wederom een mooi TR! bedankt!

Bedankt voor dit TR.

Mooie fotos ook.

Nu zit ik met dat liedje in mijn hoofd: Its a small world after all. Iemand een idee hoe ik dat uit mijn hoofd krijg?

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Zeuske83

Bedankt voor dit TR.

Mooie fotos ook.

Nu zit ik met dat liedje in mijn hoofd: Its a small world after all. Iemand een idee hoe ik dat uit mijn hoofd krijg?

---

Graag gedaan :p

https://youtu.be/OPqTXL8vMh0

Dit las als een trein en ik zou het geen spijtige zaak vinden, moesten er meer haltes zijn! :D

Mooi TR en leuk dat je de reeks verder zet!
Vooral het gedeelte over de maniakale reservatie achter de computer vond ik grappig om te lezen :D

Super TR! Ik zie zoveel gelijkenissen met onze trip in de paasvakantie.
Al die drukke en onopgevoede kinderen in Magic Kingdom waren mijn grootste ergernis daar.
Ik heb ook beslist dat ik nooit met kleine kinderen naar Orlando zal gaan, want ze hebben er toch niets aan. De drukte laat het niet toe en als ze dan eens Mickey zien moeten ze voor een handtekening 2uur voor wachten.

Bedankt voor de vele reacties al! Deel 2 komt zo snel mogelijk online!