Waarin heb je nogaltijd schrik? (kermis/Pretpark)

Hey forumleden,

Ik vroeg me af ofdat er nog mensen zijn die schrik hebben van één bepaalde attractie? (die ze al gedaan hebben of nog nooit ingegaan zijn)

Ik heb er een paar:

Kermis:

Speed flip: Nog niet gedaan maar ik heb erwel schrik van ( zeker omdat ik tegen mijn vrouw gezegd heb als jij nogeens in Aalst sta, ga ik er eens in met u (6 jaar geleden eens gezegd en spijtig genoeg weet ze het nog)



Eigenlijk alles wat rond zijn as draait

Pretpark:

Dalton terror: één keer is meer dan genoeg voor mij.

Ik ben benieuwd naar jullie antwoorden

Ik heb goed nieuws voor je Zeuske, Speed Flip ondergaat momenteel een complete makeover om nadien weer op de Belgische kermissen te touren :

Ik heb quasi van geen attracties meer schrik, als ik een attractie zie die bedenkelijk “onderhouden” is skip ik het toch dusja.

Dank u voor dit te melden, Nu hopen dat hij NIET naar Aalst komt :P

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door etwien

Ik heb goed nieuws voor je Zeuske, Speed Flip ondergaat momenteel een complete makeover om nadien weer op de Belgische kermissen te touren :

---

Speed Flip is in Nederlandse handen nu, in België gaan we die niet zien :)

Zelf heb ik vooral nog (gezonde) schrik in bepaalde freefalls, stand-ups zoals High Fall in Movie Park Germany en de eerste generatie Intamin Freefalls zoals in Movieland Park en Dorney Park. Maar ik ga er wel telkens in, er is geen attractie denk ik dat ik nog nooit heb durven doen uit schrik.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door jefke88

Speed Flip is in Nederlandse handen nu, in België gaan we die niet zien :)

---

Thx Mate U Make my day good... :)

Ik ga nog steeds dood in een goeie freefall.. maar dat is juist reden om ze te doen.

Verder toch nog vaak aan de first drop van een nieuwe achtbaan, zeker als je het vermoeden hebt dat hij niet bepaald soepel is.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door coasterfrenzy

Ik ga nog steeds dood in een goeie freefall.. maar dat is juist reden om ze te doen.

Verder toch nog vaak aan de first drop van een nieuwe achtbaan, zeker als je het vermoeden hebt dat hij niet bepaald soepel is.

---

Even een Zamperla Hyper neerzetten voor jou dan? :D

Jup, elke vorm van drop towers. Ik probeer stapgewijs mijn angst te overwinnen door tijdens onze Disneytripjes af en toe de Tower of Terror eens te trotseren, maar iedere keer ik er in geweest ben zie ik zo groen als een kikker en moet ik een uur bankzitten vooraleer ik weer op m'n benen kan staan zonder tegen de vlakte te gaan. :p
De angst is ooit begonnen met Dalton Terror, en sindsdien nooit meer weggegaan. Ik háát die dingen.

Steek mij in eender welke rollercoaster, geen last van, maar die drop towers, nope.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Crazy2girlken

Jup, elke vorm van drop towers. Ik probeer stapgewijs mijn angst te overwinnen door tijdens onze Disneytripjes af en toe de Tower of Terror eens te trotseren, maar iedere keer ik er in geweest ben zie ik zo groen als een kikker en moet ik een uur bankzitten vooraleer ik weer op m'n benen kan staan zonder tegen de vlakte te gaan. :p
De angst is ooit begonnen met Dalton Terror, en sindsdien nooit meer weggegaan. Ik háát die dingen.

Steek mij in eender welke rollercoaster, geen last van, maar die drop towers, nope.

---

Ik heb het alleen bij drop towers ala Dalton Terror. Shot en Drop niet... maar ik ga toch wel met een klein hartje in deTower of terror... Maar das meer voor het verhaal...

Oef, ik ben dan toch niet de enige pretparkfan die graag past voor een vrijevaltoren! Héél sporadisch zal je mij eens in Dalton Terror krijgen, maar erg vaak zal je me als enige moment van de dag op de rugzakken weten passen :p
Desondanks heb ik toch Scream en ook AtmosFear gedaan, waarbij ik bij die laatste toch een traantje moest wegpinken na het afremmen!

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Crazy2girlken

Jup, elke vorm van drop towers. Ik probeer stapgewijs mijn angst te overwinnen door tijdens onze Disneytripjes af en toe de Tower of Terror eens te trotseren, maar iedere keer ik er in geweest ben zie ik zo groen als een kikker en moet ik een uur bankzitten vooraleer ik weer op m'n benen kan staan zonder tegen de vlakte te gaan. :p
De angst is ooit begonnen met Dalton Terror, en sindsdien nooit meer weggegaan. Ik háát die dingen.

Steek mij in eender welke rollercoaster, geen last van, maar die drop towers, nope.

---

Grappig om te lezen, want ik heb vorig jaar voor het eerst ToT gedaan en ik vond dat een fantastische attractie, subliem! En dat ondanks mijn 'afkeer' voor droptorens. Ik vond ToT dan ook een totaal onvergelijkbaar gevoel geven.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Zeuske83

Ik heb het alleen bij drop towers ala Dalton Terror. Shot en Drop niet... maar ik ga toch wel met een klein hartje in deTower of terror... Maar das meer voor het verhaal...

---

Shot & drop heb ik ook wel minder last van, de valkracht is daar nl. niet zo sterk.

een Zamperla volare boezemt mij wel angst in.

Idem hier. Ik doe graag een freefall toren, maar de momenten in de wachtrij zijn toch altijd wel spannend. Ik ben altijd tevreden dat ik hem gedaan heb, gewoon al voor de kick. Bij ToT heb ik het bijvoorbeeld veel minder dan bij Dalton Terror

Niemand die spookhuizen aanhaalt? Laat dat de enige attractie zijn waar je mij niet in ziet, tenzij er sprake is van de nodige portie groepsdruk. Nadien ben ik wel blij het gedaan/overleefd te hebben ;)

en waarom dan? Rein? OF gewoon moet je niet hebben van Halloween?

Waterattacties mogen ook e :)(dan bedoel ik in zwembad e)

In een spookhuis ga ik ook binnen met een klein hartje. mijn vriendin lacht me gewoon uit omdat ik van het minste omhoog spring.

ikzelf heb een grootte schik van kermisattracties die hoger gaan da 2 verdiepen. komt volgens mij omdat ik het als 14 jarige heb meegemaakt dat de baar wat open ging op zo een toestel. gelukkig niet echt ver maar sindsdien nooit meer met een gerust hartje op de kermis gezeten.

Voor pretparken zijn het de droptowers en bij achtbanen met een redelijke hogte de first drop (na een lifthill).
Ten slotte schommelschepen of soortgelijke. ik kom er groen uit.

Kortom als het valt doe ik het in mijn broek. vreemd want ik ga uiteindelijk wel in het mestte in. Ach ja een beetje angst hoort er bij zeker?
Ik ben wel bij te horen dat ik niet de enige ben met zijn portie angst.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Zeuske83

en waarom dan? Rein? OF gewoon moet je niet hebben van Halloween?

---

Het concept om iemand schrik aan te jagen voor het plezier zal ik nooit snappen... Niet alleen met Halloween, ook de permanente spook-attracties in een park vallen hieronder.
Ik ben dan ook makkelijk te schrikken. Wat traveler zegt begrijp ik dus volledig, ook ik spring voor het minste een meter omhoog (inclusief de nodige decibels).

Ik heb niet snel schrik, word niet snel misselijk en heb geen hoogtevrees, maar een Strarflyer is een attractietype waar ik echt doodsangsten in heb. De gedachten dat je met 2 personen aan een paar kabels rondzweeft in de lucht geeft me al kriebels :s

Ah, doorloop spookhuizen hier ook geen fan van. In een karretje dan weer geen problemen mee. Ik denk dat mijn probleem vooral ligt bij het op jezelf aangewezen zijn om de juiste route te vinden en niet tegen spiegels etc. aan te knallen, en laat ik daar nu geen natuurtalent in zijn. :p

Qua "draaiende" attracties niet noodzakelijk schrik, maar wel last van een zwakkere maag sinds enkele jaren. Tot mijn +/-20-22 jaar kroop ik zonder problemen overal in, maar in zomer 2013 eens in de Serpiente Emplumada in Port Aventura gekropen na een rijkelijk all you can eat ontbijtbuffet en redelijk groen eruit gekomen. :D Sindsdien toch wel wat gevoeliger eraan (ook zonder buffet achter de kiezen). Breakdance etc. zal ik dus niet doen als ik net gegeten heb, of mij niet helemaal 100% tiptop voel.

Overigens ook een enorme schrikkepiet op waterglijbanen. Monkey Splash in vossemeren is voor mij bijvoorbeeld al een no go. De gewone glijbanen en wildwaterbanen vind ik daarentegen wel oké. Vooral problemen met "smallere" buisglijbanen omdat ik daar claustrofobisch in wordt. Ik wil ook altijd rechtop zitten om mijn snelheid wat te controleren, en dat kan niet in Monkey Splash, die is net te laag daarvoor. Om die reden zal je me ook nooit in van die speedtubes betrappen.
Gek genoeg enkele jaren geleden naar Caribe Aquatic Park geweest en daar waren wel enkele glijbanen die ik écht leuk vond. De King Khajuna heb ik mij toen niet aan gewaagd maar wel aan het "kleinere" broertje de Ciclon Tropical en dat heeft mij een tiental jaar van mijn leven gekost. :D De "kleinere" glijbanen zoals de Mambo en Limbo die er toen waren, vond ik dan wel weer leuk, al stond ik de eerste keer wel met een bang hartje aan te schuiven. Eens ze een keer gedaan te hebben, vond ik ze wel tof.

Voor zo ver ik me herinner, ben ik maar twee keer echt bang geweest voor een attractie.

1) Halve Maen in de Efteling. Achteraf ontdekte ik dat deze angst me ten onrechte aangepraat was door mijn moeder, maar helaas is ons groepje daar later op de dag niet meer gepasseerd en had ik mijn kans om erin te gaan dus gemist. Pas (veel) later heb ik deze attractie alsnog kunnen doen.

2) Dalton Terror in Walibi. Eerst durfde ik niet en ging ik iets anders doen, maar ik kende mezelf goed genoeg om te weten dat ik 's avonds thuis spijt zou hebben als ik het niet eens geprobeerd had. Dus keerde ik drie kwartier later terug en dwong ik mezelf om er toch in te gaan. De juiste beslissing, want bij gebrek aan wachtrij heb ik hem later die dag nog twee keer extra gedaan.

Als ik jullie (en mijn) antwoorden lees, dan zijn vrijevaltorens precies wel het moeilijkste attractietype wat angst betreft!

Ik vermoed dat dit topic de juiste plaats is voor onderstaande vraag waar ik al lang mee rondloop: Sky Tower in Tivoli Friheden is en attractie die me enerzijds intrigeert, maar me anderzijds voor een probleem plaatst. Ik ben niet echt superbang voor de val zelf en zou deze attractie eigenlijk wel graag willen doen mocht ik ooit de kans krijgen. Het probleem is dat mijn rug en nek niet de sterkste zijn. Als kind heb ik een whiplash gehad (drie dagen ziekenhuis en wekenlang een harde nekkraag gedragen) en volgens mij blijft daar toch altijd iets van hangen. Ik ga maandelijks naar een osteopaat en daar hoor je meestal 'krak krak'. In achtbanen of andere wilde attracties heb ik gelukkig nog nooit problemen gehad hierdoor, daar blijken mijn rug en nek dus prima tegen te kunnen. Maar ik heb geen idee wat er gebeurt als je een val van zo hoog maakt en plat op je rug in een net terechtkomt. Dat net veert wel mee uiteraard, maar bestaat er een kans dat je 'verkeerd' neerkomt op een manier die een gezonde rug perfect aankan maar een moeilijkere rug misschien niet? Ik zou daar zeker onhandig genoeg voor zijn :p Juist omdat het attractietype zo zeldzaam is, kan ik me geen echte voorstelling maken bij de belasting voor rug en nek. Ik zou dat toch graag weten eigenlijk ...

Ik ben zelf geopereerd aan mijn rug. (nog een reden om bang te hebben van vallen). Mij was geadviseerd om de spieren op te warmen. Wat voor mij werkt is de witte tijgerbalsem (Colruyt) op voorhand smeren. meestal is bij het binnengaan van een park en eens rond de middag genoeg.

Ik heb eigenlijk ook nooit echt schrik in een attractie, maar vorig jaar op het moment dat Highlander naar voor kantelt had ik toch wel een moment van "F*ck da's hoog". In andere drop torens heb ik dat totaal niet.

Ik denk dat ik met voorsprong de grootste broekschijter ben van heel deze community! Ik heb hoogtevrees, klinkt gek als rollercoaster fanaat maar op 9 van de 10 achtbanen speelt dat geen rol. Je zit vast met een beugel in een trein die langs elke zijde langs 3 kanten vastzit aan de rails, dat stelt me gerust. Toen ik voor de eerste keer bij Top Thrill Dragster stond had wel zenuwen, die is natuurlijk erg hoog, maar echt schrik was het ook weer niet. Zeker na een ritje wist ik hoe fantastisch hij was en heb ik die meerdere keren opnieuw gedaan.

Die Skyloops van Maurer zijn wat anders... Ze zijn op zich ook al niet erg klein en je hebt enkel een heupbeugel die je traag overkop trekt. Het is altijd een psychologische drempel die ik overmoet om er zo ééntje te doen. Meestal doe ik ze dan ook maar 1 keer, voor de counter, en dan nooit meer. Qua achtbanen zijn die S&S freespins en de multidimensie achtbaan van Arrow mijn ultieme angstgegners onder de achtbanen. Deze doe ik absoluut niet graag en ik moet mezelf overwinnen om die toch maar te doen. In Six Flags Great Adventure heb ik eerst nog hun freespin overgeslagen omdat ik het echt niet zag zitten, later toch mijn moed bijeen geschraapt omdat hij minder erg zou zijn dan die van Six Flags New England die ik eerder wel al had gedaan op die trip. Was niet zo voor alle duidelijkheid... X2 was ook onder het motto "één keer, nooit meer". Die heeft dan nog van die rare beugels die je moet dichtdoen alsof je een hesje dicht doet. Alsof de onvoorspelbaarheid van het verticaal 'spinnen' nog niet genoeg was kon ik de hele rit niet anders denken dat die beugels elk moment zouden kunnen openklikken. Volgende foto zegt genoeg over mijn ritje op X2 (ik zit rechts voor als dat niet duidelijk was :p ):


https://i.postimg.cc/cLTB6vSq/X2.jpg


Van flat rides die over kop gaan ben ik nooit fan geweest, die sla ik dan ook quasi standaard over. Ik heb me toch eens laten verleiden op een ritje Talocan en ik denk dat heel Phantasialand het gehoord heeft... Het gevoel dat heel uw gewicht zo op die beugel rust kan ik niet echt aan. Bij een achtbaan gaat het snel, daar heb ik die gedachte helemaal niet. Met m'n hoogtevrees hoeft het ook niet te verbazen dat ook freefall torens niet aan mij besteed zijn.

Space Shots durf ik nog wel eens te doen want die gaan nog snel naar boven, het is vooral dat traag naar boven gaan (en niet weten wanneer je gaat vallen) dat me angst aanjaagt. Mystery Castle doe ik wel graag om de simpele reden dat je in de donker de bodem niet echt kunt zien :) Tower of Terror in Disney probeer ik ook toch eens te doen als ik daar ben. Ik heb nog leuke anekdotes over waarom ik Scream in Heide Park en Dalton Terror in Walibi heb gedaan, maar voor beide torens was één keer genoeg voor de rest van m'n leven.

Spookhuizen mijd ik ook als de pest, ik verschiet enorm snel en hoewel dat steeds grappig is voor de rest, vind ik dat niet zo plezant :p Ik heb ook een fobie van een bepaald soort beest en uit vrees dat die in sommige spookhuizen (de klassieke dan, niet de halloween walk troughs) aanwezig is doe ik die ook liever niet.

Soms vraag ik mij af wat ik in een pretpark eigenlijk doe...

Dat zien er me rare beugels uit. Zitten die beugels losjes of eerder strak. Ik heb dit type nog nooit tegengekomen. Ik begrijp je ongerustheid.

De beugels zitten vast als eender welke beugels, het ziet er gewoon raar uit. Ik ben natuurlijk ook vrij dik dus die ging ook al helemaal niet ver dicht.

Ik ben absoluut geen fan van eender welk reuzenrad. Die dingen zien er enorm onstabiel uit en ik leef altijd met de nachtmerrie dat die gondels naar beneden gaan waaien met het minste zuchtje wind. Brrrr. Ik zat mee achter de schermen van 'Hoog doet leven' van walibi.net, waarin 8 jongeren 74 uur in het reuzenrad van Walibi Belgium gingen draaien. Was ik blij dat ik die kerels niet moest vergezellen. Trauma! Moedig van die mannen.

Spookhuizen zijn nog zoiets. Ik ben grote fan van Halloween, maar van spookhuizen heb ik stress. Stress om te verschieten. Of stress van mensen die in mijn oor gaan roepen. Ik krijg het ook altijd gigantisch warm in spookhuizen. Echter, ik sla geen enkel spookhuis over en eens ik er uit ben, denk ik elke keer: "Het viel eigenlijk wel mee!". Tot ik het volgende moet gaan doen. Dé ergste nachtmerrie was voor mij de eerste editie van Project Z in Walibi Belgium. Helemaal alleen dat spookhuis in en constant uitgekafferd worden. Verschrikkelijk!

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Phadd-F

Ik heb nog leuke anekdotes over waarom ik Scream in Heide Park en Dalton Terror in Walibi heb gedaan, maar voor beide torens was één keer genoeg voor de rest van m'n leven

---

Mijn oren herinneren beide ritjes nog levendig :p

Vroeger liep ik ook steevast de vrijevaltorens voorbij, maar die schrik heb ik overwonnen. Maar net als Fredje haat ik Sky Loops. ik deed maar eentje in Skyline Park, maar het moment dat ik ondersteboven hing kreeg ik een soort paniekaanval, omdat ik het gevoel had er uit te vallen, zeer beangstigend.

Tiens tiens, mijn grootste schrik staat hier nog niet beschreven... Ik denk dat ik wel alles aandurf, behalve... katapulten! Die katapultattracties waarbij je een verklaring moet tekenen en dan met 2 in een stalen bol gaat zitten die met 2 benji-koorden wordt gekatapulteerd... Brrrr! Nooit van mijn leven! Zelfs al krijg ik er veel geld voor!

De angst voor spookhuizen heb ik in Walibi overwonnen tijdens mijn 1e fandag enkele jaren geleden. De remedie: koop een RIP-Pass en spreek met de rest af dat je pas naar huis gaat als alles geknipt is. Mine Blast deden we 's ochtends behind the scenes, dus zonder acteurs. Dat zag er best oké uit, dus besloten we dan alles af te werken. We begonnen licht, en gingen steeds zwaarder, maar het was het waard. Tegen dat we aan de 'zwaarste' spookhuizen kwamen, was ik best immuun. Eén tip voor de spookhuisschijtluizen: loop vooraan! Meestal laten acteurs de eerste van de groep met rust, maar kiezen ze de tweede of derde. Achteraan loop je beter niet, want daar kunnen ze je achtervolgen. ;)