[TR] Dollywood - RFSC 2017

Na jaren dromen, maanden wachten en uren zweven... tijd om RF's Southern Comfort te beleven! Een drieweekse pretpark-roadtrip door de states georganiseerd door de Rollercoaster Friends. Drie weken fun, friends en coasters - Nu ook in TR-formaat!

Programma:
03/06/2017: Six Flags over Georgia
04/06/2017: Alabama Splash Adventure
06/06/2017: Blue Bayou & Dixie Landin'
06/06/2017: Kemah Boardwalk
07/06/2017: Seaworld San Antonio
08/06/2017: Six Flags Fiesta Texas
09/06/2017: ZDT'S Amusement Park
09/06/2017: Six Flags over Texas
10/06/2017: Six Flags over Texas
10/06/2017: Sandy Lake Amusement Park
11/06/2017: Frontier City
11/06/2017: Tulsa's Incredible Pizza Company
12/06/2017: Silver Dollar City
13/06/2017: Silver Dollar City
14/06/2017: Six Flags St. Louis
14/06/2017: St. Louis Incredible Pizza Company
15/06/2017: Holiday World
16/06/2017: Kentucky Kingdom
16/06/2017: Beech Bend
17/06/2017: Dollywood
18/06/2017: Dollywood
19/06/2017: Carowinds
20/06/2017: Carowinds
21/06/2017: Six Flags over Georgia

I will always love you

In 2006 bezocht ik voor het eerst Europa-Park. Voor een enthousiaste Pretparkfan van twaalf jaar was dit een godsgeschenk - nooit eerder en nooit later heb ik zo uitgekeken naar een parkbezoek. Maar Dit is een mooie nummer twee. Toen we met de Rollercoasterfriends samenzaten in Gent om de trip te bespreken, ging de vraag 'waar kijk je het meest naar uit'. Natuurlijk zijn voor de hand liggende zaken als 'vriendschap', 'groepsmomenten' en 'credits scoren' dan nooit ver weg, maar de meest genoemde lettercombinatie was duidelijk: Dollywood.
Sommigen zullen het begrijpen en sommigen niet, maar van alle parken op de wereld stond deze plek héél lang op nummer 1 bij de wishlist. Het pretpark en de attracties leken me altijd de overtreffende trap en ik kon niet wachten om het met mijn eigen ogen te zien. Na al die jaren was het eindelijk zo ver in de laatste week van de RFSC-trip. Inmiddels hadden we al meer dan tien pretparken bezocht en tientallen coasters gedaan, maar mijn goesting naar wat het climax van de trip zou worden was niet geminderd. We waren er volledig klaar voor!

https://i.imgur.com/8KI74aZ.jpg

In een roadtrip gebeurd het al wel eens dat je niet allemaal tegelijk arriveert en de gigantische parking die Dollywood heeft helpt daar ook niet veel aan. Terwijl we op de groep wachten aan de verassend kleinschalige ingang van het park laat mijn lichaam zich horen: de nood aan een toilet is groot. Na een grondige inspectie blijkt Dollywood geen toilet aan de buitenkant van de ingang te hebben, iets dat ik zeer vreemd vind - en het was ook niet bepaald handig. De tassencontrole was niet erg subtiel weggewerkt in enkele spierwitte partytenten die sterk afsteken tegenover de rest van het gezellige inkomstgebied. In Amerika is zo'n controle standaard in bijna elk park, waarom niet eens investeren in een mooiere oplossing?

Bon, twee kleine ergernissen zijn natuurlijk niet de beste manier om een parkbezoek te beginnen. Zeker niet als je er al zolang naar uitkijkt. Dus laat ik meteen het goede nieuws vertellen. Ongeveer een maand voordat onze trip begon, was de nieuwste topper van het park - Lightning Rod - plots defect. Het bleek een bijzonder groot probleem te zijn dat niet in enkele tellen opgelost geraakte, dus bleef de sluiting maar aanslepen, zo ook toen onze trip begon. Als ik me niet vergis kregen we pas in Holiday World te horen dat Lightning Rod terug open was. Laat ik heel duidelijk zijn: hier had ondertussen niemand meer op gerekend, dus toen we in de late namiddag het park voor het eerst binnenkwamen en de treintjes van dit beest zagen gaan, hielden we ons niet in bedwang. Zelfs de meest gematigde pretparkfans van de groep verspilden geen seconde meer aan randzaken en zette koers naar die coaster. De Euforie was enorm!

https://i.imgur.com/2UajMtE.jpg

Voor wie Ligthning Rod niet kent: het is zo ongeveer de grootste achtbaangebeurtenis sinds X2. Deze gigantische terrein-RMC opende in 2016 als de eerste gelanceerde woodie ooit, maar ook zonder lancering doet deze coaster eenieder kwijlen: het formaat van de afzonderlijke elementen is nauwelijks te bevatten. De coastertrack raast tussen de bomen door een bos uit het eigenlijke park en komt terug in het zicht via een gestoord 'Quadruple down'-element. Ik ben ervan overtuigd dat de laatste heuvel die de baan maakt - een bocht omhoog richting de eindremmen - een groter hoogteverschil heeft dan de first drop van Heidi: the Ride. Het mooie is dat we met een fastpass rond onze nek de wachtrij voor deze coaster twee keer per dag mogen skippen. Niet gek, want toen we er die eerste namiddag aankwamen was de rij veertig minuten. Dat de achtbaan vanwege technische problemen met slechts één treintje rijd helpt daar weinig bij...

https://i.imgur.com/y6eUca7.jpg

En daar zitten we dan: frontseat in de achtbaan waarvan we dachten dat het een verloren zaak was. Ik kan het nauwelijks geloven wanneer de trein de initiële LSM-magneten raakt - die de trein een klein duwtje geven richting de eigenlijke lancering die schuin naar boven loopt. Met een flinke vaart schiet onze Lightning Rod naar boven. Hoewel het compleet andere technologie en een compleet andere achtbaansoort betreft, vond ik deze lancering verassend gelijkend op die van Space Mountain. In het begin heel krachtig, maar omdat je naar boven gelanceerd word is de kick en de snelheid al snel weg. Niet getreurd: het lanceren was zeker wel de moeite en eenmaal boven begint de pret pas echt. Eerst een treuzelend dropje van een tiental meters, om dan weer een heuvel over te gaan voor la pièce de résistance: een drop van vijftig meter recht de bossen van Tennessee in. De coaster zet zich voort op typische RMC-wijze: een gigantische naar buiten gebankte heuvel, enkele stevige airtimemomentjes en natuurlijk als grande finale de quadruple drop. We applaudisseren luid wanneer we in de eindremmen arriveren, maar mijn hart heeft de coaster nog niet gewonnen. Als Lightning Rod mijn eerste RMC-coaster was geweest, was het allicht meteen mijn favoriete achtbaan geworden. Maar het was al mijn zesde baan de inmiddels beroemde constructeur en ik kende de trukken van de foor al: op zich bood Lightning Rod me, behalve een amusante lancering, niets nieuws. Nog meer zelfs: Storm Chaser een dag eerder was een stuk krachtig aan de helft van het formaat. Ik was fan, maar nog geen heel overtuigde.

https://i.imgur.com/DuDeR0r.jpg

Fast-forward naar het einde van ons bezoek aan Dollywood. Op de tweede dag dat we in het resort doorbrengen was het net zo rustig als de eerste dag, en tegen sluitingsuur is er nog maar nauwelijks rij voor de nieuwste topcoaster. We pikken in dit late uur een stuk of vier ritjes mee die me wél zullen overtuigen van het meesterwerk dat Lightning Rod is: ritjes in volledige duisternis. Het park heeft een absurd goede keuze gemaakt door de achtbaan onderweg nergens te verlichten, waardoor de RMC-kronkels nog extremer aanvoelen dan dat ze al zijn. Het is ook hier dat ik echt merk dat Lightning Rod niet alleen de enige houten coaster met een lancering is, maar ook de snelste woodie ter wereld. En het moet gezegd worden: een vierdubbele drop is pure airtime. Ik heb er zelfs een heel toepasselijke gif voor:

https://i.giphy.com/media/Z0WYGe9o4wflK/giphy.webp

Over sommige zaken kan een mens maar blijven doorratelen. Lightning Rod is er één van. Mijn poging tot een zo kort mogelijke eindbeschrijving: Het was geen pure liefde op het eerste gezicht, maar na meerdere ritjes ben ik toch stapelgek geworden op dit houten beest. En als je ooit de kans hebt: doe hem 's nachts, best frontseat. Dan merk je dat achtbanen berijden soms aan waanzin grenst.
Nog één ding: de wachtrij van de coaster (die ik dankzij de fastpass enkel maar doorgelopen ben) is zeer goed gethematiseerd naar een garage met een overvloed aan details. Niveau Oziri's/Wodan!

https://i.imgur.com/QlCxi5X.jpg

https://i.imgur.com/iXeMjF3.jpg

https://i.imgur.com/DtIanaA.jpg

Na de euforie van een eerste ritje Lightning Rod trekken we dieper het park in. De nieuwste coaster staat vlakbij de ingang, en ietsje verderop ligt de kinderzone van het park. Qua attracties is het op deze Country Fair redelijk standaard en qua aankleding zelfs redelijk kaal. Tot dit jaar stond hier nog een kinderachtbaan, maar nu hadden we er écht niets te zoeken.

https://i.imgur.com/sePVkGf.jpg

In het nabijgelegen Village-themagebiedje van het park zien we echter wél een attractie die ons aanspreekt. Een gigantische stoomtrein staat aan een pitoresk stationnetje te wachten om te vertrekken, en met de zeer leuke attractie in het zusterpark in het achterhoofd kunnen we dit niet overslagen. Jammer genoeg is Dollywood Express nog minder spannend dan een rit op een NMBS trein in de Ardennen: je rijd eerst door het park, dan er gewoon uit en het enige wat je tegenkomt zijn enkele hutjes en een paar overduidelijk plastieken dieren. Als je ziet wat voor topper de gelijkaardige ride in SDC is, is dit toch echt een zeer grote gemiste kans!

https://i.imgur.com/hz0dYe1.jpg

https://i.imgur.com/SWYlFSY.jpg

Tot nu toe is het enige opvallende aan de opbouw van het park dat het tussen de heuvels ligt, maar je geraakt nog makkelijk van A naar B. Het grootste deel van Dollywood - en het deel waar de meeste achtbanen staan - is echter origineler, want de rest van de themagebieden zijn rond en op een heuvel gebouwd. De grote lus die je hier steeds moet volgen is vergelijkbaar met de themagebieden van PortAventura en maken dat je niet zo maar even van de ene naar de andere attractie kan wandelen. Eén van de leukste gebieden van het park hier is Craftsman Valley, waar je tientallen handwerkers aan het werk kunt zien. Het concept kennen we ondertussen al van Silver Dollar City, waar het wederom beter is uitgevoerd. Pas op, er is niets mis met Craftsman valley en het is misschien zelfs het hart van Dollywood, maar het voelt veel minder authentiek aan tegenover het park in Missouri. Waarom bijvoorbeeld als je handwerklieden bij elkaar steken als een braderij in de bossen, in plaats van zoals in Silver Dollar City verspreid over bijna heel het park? Het is maar een detail, maar ik merkte al snel in Dollywood dat ze veel gemeen hebben met hun zusterpark maar op de meeste vlakken net dat beetje minder scoren. Zeggen dat Dollywood een flauw afkooksel is van Silver Dollar City is zwaar overdreven, maar het voelt soms wel als een B-versie.

https://i.imgur.com/Ykdvcmu.jpg

Natuurlijk weerhoud dit ons niet te genieten van de dubieuze delicatese 'Fried Pork Skin'.

https://i.imgur.com/Ny3w59C.jpg
Gelukkig kent Dollywood wel wat charme is!

https://i.imgur.com/H1Ax3IJ.jpg

https://i.imgur.com/zZAJKX5.jpg

Het park kent slechts één darkride en wederom krijg ik een Déjà Vu-gevoel. Het betreft een achtbaan-darkridecombi met een naam die hint naar veel vuur. Dit keer geen Fire in the Hole maar Blazing Fury. De versie van Dollywood voelde langer aan, maar het ontbrak hier aan het geslaagde verhaal van in SDC en het geniale einde ontbrak jammer genoeg ook in Pigeon Forge. Wat wel heel leuk was was een unieke scene waarin Dolly Parton uit een brandend huis gered moet worden maar niet uit het raam durft springen. Kortom een leuke attractie, maar wederom had ik het gevoel dat ik het elders al eens beter had gedaan.

https://i.imgur.com/U8wHnWc.jpg

Het begint er stilletjes aan op te lijken alsof ik niet onder de indruk was van Dollywood. Tijd om dat misverstand uit de wereld te helpen, want er zijn ook zaken die je enkel in Dollywood vind en die werkelijk om te smullen zijn. Achtbanen bijvoorbeeld, en het eerste grotere exemplaar dat Dollywood ooit bouwde is Tennessee Tornado. Deze Arrow loopingcoaster word vaak de hemel in geprezen, wat toch redelijk opvallend is voor een Arrow. Niet alleen daarom keek ik uit naar deze Tornado, want mijn favoriete achtbaan op het Noord-Amerikaans continent is nog steeds een min of meer gelijkaardige achtbaan in Canada. In tegenstelling tot die achtbaan is Tennessee Tornado echter wel een moderne coaster en het is jammer dat Arrow moest ophouden met bestaan zo kort na het plaatsen van zo'n meesterwerk: de baan is ontzettend soepel, volledig vrij van knikken en verdraaid intens. De tweede inversie - een verticale looping, maar met een hele rare vorm - is zo intens dat je een heel deel van de rit gewoon niets meer ziet. Ook de first drop die doodleuk de berg in verdwijnt mag er zijn. De hele baan voelde me meer aan als een B&M dan als een Arrow! Het enige minpunt is de korte rittijd, maar die veertig seconden fun tussen lift en eindremmen mogen gerust het onderwerp zijn van een ode aan coasters. Damn!

https://i.imgur.com/9X7Xidv.jpg

'Het is een pretpark, geen liefdadigheidsinstelling!' - zowat elke uit de hand gelopen forumdiscussie ooit. Toch is deze klassieker niet geheel foutloos, want er zijn zat parken die actief goede doelen steunen of er zelf oprichten. Denk aan de vleermuizen die Six Flags Fiesta Texas wil redden, of aan Villa Pardoes bij de Efteling. Dollywood vangt dan weer arenden op om te verzorgen, een mooi gebaar naar het nationale dier van de States. De bijhorende coaster kon niet op zich laten wachten en werd, bescheiden als ze zijn, een gigantische B&M Wingrider die op de top van de heuvel ligt waar het park omheen loopt en zo het landschap domineert. Wild Eagle begint met een gigantische lifthill, maar blijkt desalniettemin verassend snel voorbij te zijn. De rit bestaat uit enkele klassieke inversies, weliswaar heel intens maar niet zo heel bijzonder. Veel van het hoogteverschil gaat verloren omdat de baan op een heuvel ligt en al snel sta je weer in de remmen je af te vragen waarom je armen geen bloed meer krijgen. Misschien ben ik een beetje té kritisch, want ik vond Wild Eagle wel degelijk een vermakelijke coaster en net een tikkeltje beter dan de Europese wingriders. Maar voor een park als Dollywood had volgens mij een ander type B&M beter gepast.

https://i.imgur.com/R0m9QcO.jpg

https://i.imgur.com/5VMChdK.jpg

https://i.imgur.com/dRZN8mE.jpg

Dollywood heeft een grote collectie achtbanen die wel op één of andere manier gebruik maken van het terrein, en het zijn niet allemaal de grote thrillcoasters. Net als het zusterpark kent Dollywood ook de waarde van een steengoede familycoaster met een flinke lengte. Firechaser Express is zo'n attractie, een Gerstlauercoaster die het vooral moet hebben van zijn duidelijke verhaal en geslaagde thema-momentjes. Verwacht je hier niet aan een airtimemonster of zeer intense baan, maar eerder aan een moderne tegenhanger van Lisebergbanan met onderweg veel thematisatie. Het station alleen al is een voorbeeld voor elk park hoe het wél moet!

https://i.imgur.com/9JxqtHi.jpg

https://i.imgur.com/20gKsEG.jpg

https://i.imgur.com/CbpUsK3.jpg

https://i.imgur.com/kPd6tof.jpg

Het is verbazingwekkend, maar Firechaser Express is nog niet eens de meest geslaagde Gerstlauer van het park. Die eer gaat voor mij naar de plaatselijke Eurofighter. Niet meteen mijn favoriete type, maar Mystery Mine moet het ook niet echt hebben van zijn rit. Het indrukwekkende stationsgebouw en de gedetailleerde darkridescenes die hierin zitten kunnen zich meten met Novgorod. Jammer genoeg kan ik over de eigenlijke rit niet hetzelfde zeggen: het eerste deel is gewoon raar. Na een verticale lift heb je enkele flauwe drops in plaats van de gebruikelijke < 90°-drop. Wanneer de trein voor het eerst de MCBR af rijd, komt er alsnog zo'n loodrechte drop die de achterste rij totaal niet meer zag aankomen - comfortabel is anders. Hierop volgen nog wat onsoepele en geforceerde elementen, om dan eindelijk te eindigen in een tweede stukje darkride. Na de tweede optakeling veranderd de baan in een meer klassieke Eurofighter met twee fijne inversies. Een mooi samenvatting van Mystery mine is dat ik héél grote fan was van de attractie, maar niet zozeer van de coaster. Toch deed ik hem steeds met plezier - Het was beide dagen extreem rustig in Dollywood en we konden bijna overal steeds instappen, dus ook Mystery Mine werd meerdere keren aangedaan.

https://i.imgur.com/5xE5G05.jpg

https://i.imgur.com/TlprNPS.jpg

Dollywood heeft veel grote coasters, en eigenlijk zit er geen enkele bij die echt slecht is. Ik lijk misschien niet altijd even positief, maar na weken Amerika bereik je wel een punt dat niet alles zo indrukwekkend lijkt als het is. De laatste indrukwekkende coaster van het park is niet de minste - een mooie, grote GCI woodie die natuurlijk over het heuvelachtige terrein van het park raast. Thunderhead is misschien qua techniek al voorbijgestreefd door de nieuwere banen van het park, maar valt zeker niet in het niets en kan gerust met rechte schouders naast de andere coasters van het park staan. De baan is zoals we van GCI gewend zijn: goede snelheid, redelijk soepel en blijven gaan tot het einde. Hoewel ik Troy en Wodan misschien nog net een tikkeltje beter vind, is Thunderhead zeker één van mijn favoriete woodies geworden. Nog een eervolle vermelding voor één jonge operatrice die hier de beugels controleerde: van alle parken die we bezochten op heel de trip, was ze met grote voorsprong degene die het meeste haar best deed zo snel mogelijk de hele trein gecontroleerd te hebben. Als Roland Mack haar bezig had gezien, zou hij haar spontaan hebben meegenomen om in Europapark te werken. Wauw!

https://i.imgur.com/43vVt7r.jpg

https://i.imgur.com/Rfwppwe.jpg

https://i.imgur.com/827aUWn.jpg

Naast het houten gevaarte staat de nieuwste coaster van het park, Whistle Punk Chaser. Een standaardbaan van Zamperla, maar best nog leuk aangekleed.

https://i.imgur.com/Ohns0IB.jpg

https://i.imgur.com/HOLuEVe.jpg

Dollywood is natuurlijk niet enkel en alleen achtbanen wat de klok slaagt. Na de initiele rush om de coasterbingo te halen, bekeken we ook de rest van het aanbod- en één van de attracties waar ik al heel erg lang naar uitkeek was de unieke Mountain Slidewinder. Reden één waarom ik er zo naar uitkeek: de naam rolt over de tong. Een tweede reden is dat het volgens mij toch een unieke attractie is. Voor de rit dien je telkens de berg waarrond het park is helemaal op te wandelen - zo kom je verassend dicht tegen Wild Eagle aan - om er terug af te sjeezen in een rubberen boot. Het is een soort Harakiri meets Oxygenarium meets terreincoaster, en ik vond het echt geweldig. Samen met de leuke rapid river Smoky River Rampage en de splash Daredevil Falls heeft Dollywood een zeer solide aanbod aan toppers in de watercategorie. De splashbattle die het park gaat verlaten hebben we niet gedaan, maar zoch er ook zeer goed uit.

https://i.imgur.com/th6aAme.jpg

https://i.imgur.com/ktUuqhi.jpg

https://i.imgur.com/78Qrnoz.jpg

https://i.imgur.com/3XTkacZ.jpg

Naast de kinderachtbaan voegde Dollywood dit jaar ook nog een echte topper aan het aanbod toe: Drop Line, een freefall van Funtime. Ik ben echt wel fan van dit type toren: ze zien er minder indrukwekkend uit dan een Intamin, maar ze vallen net zo goed. Met onze fastpass mogen we de lijn skippen, maar slechts twee keer per dag - en het is dan voor die twee beurten nog kiezen tussen Drop Line en Lightning Rod. We nemen dan ook de reguliere rij, waar niemand in staat. Om echt duidelijk te maken hoe rustig het was: de rapid river was de enige attractie waar we onze fast pass hebben gebruikt, in de hoop snel terug te zijn omdat niet iedereen meeging. Eenmaal in het station aangekomen bleek er geen enkele gast binnen te zijn!

https://i.imgur.com/9P81WcG.jpg

https://i.imgur.com/uUYT2f7.jpg

Behalve een indrukekkend attractie-aanbod staat Dollywood ook bekend om zijn shows. We probeerden er drie uit. De eerste sloeg erg tegen: Kingdom Heirs was een kwartet van oude mannen die hun stem goed kunnen gebruiken en we waren veruit de jongste aanwezigen in de zaal, maar het stoorde me vooral heel erg dat er tussen elk liedje een korte pauze werd gehouden om de heer te bedanken en te benadrukken hoe goed Jezus is. Voor dit soort religieuze onzin ga ik niet naar een pretpark en het is ook gewoon belachelijk. De Bubbleshow beviel al veel beter: ik had het nog nooit meegemaakt maar vond het wel plezant, hoe standaard de show ondertussen ook al is. Het échte meesterwerk bleek echter Dreamland Drive-in te zijn: een musical-achtig verhaal in een prachtig decor, goed gebrachte liedjes en een perfect te volgen verhaallijn die zeker een gevoelige snaar wisten te raken bij het publiek. Veel mensen van onze groep kwamen met tranen uit hun ogen uit de zaal - shows moeten emotioneren, niet indoctrineren. Ik heb geen idee of deze show een vaste waarde is binnen het park, maar mocht je ooit de kans hebben, slaag hem dan zeker niet over!

https://i.imgur.com/FoRboom.jpg

https://i.imgur.com/Frwp7k3.jpg

https://i.imgur.com/3r3p67d.jpg

Tot nu toe heb ik nog niet veel gehad over de dame waar het park naar vernoemd is. De reden moge duidelijk zijn: bij de attracties verwijst er weinig naar Dolly Parton, op die ene animatronic in Blazing Fury na dan. Aan de ingang van het park vinden we echter een museum rond Dolly Parton, welk begint met enkele zalen en gangen vol met foto's van beroemdheden die samen met Dolly op de foto staan. Ik dacht meteen terug aan mijn favoriete pretpark in Duitsland en de befaamde Ronald Mack-muur in de hotels van Europapark. Het verschil is dat Roland Mack al vanaf het begin van Europapark zijn bloed, zweet en tranen in het park heeft gestoken, een grote vinger in de pap heeft over elke beslissing die het park maakt en er bovenal ook bijna altijd is voor zijn park; Parton is er slechts enkele dagen per jaar. Dollywood is niet het meesterwerk van de artieste, gewoon een interessante zakkelijke beslissing en dat vind ik jammer. Pretparken zijn natuurlijk ook maar bedrijven en de wereld draait om geld, misschien ben ik iets te kritisch, maar er was iets dat me tegen de borst stootte aan het museum en het feit dat EP wel zo vaak kritiek krijgt voor zijn zelfverheerlijking.

https://i.imgur.com/Pocj002.jpg

https://i.imgur.com/9Z2KmRi.jpg

Buiten het museum stond haar eerste tourbus en dat was wel eens leuk om eens langs de binnenkant te zien! Dit soort dingen maakt het park toch ietwat uniek.

https://i.imgur.com/AZVaX23.jpg

Uiteindelijk verliet ik Dollywood met gemengde gevoelens. We sliepen ook één nacht in het hotel van het park en dat sloeg echt tegen: geen ontbijt inbegrepen bij de dure kamers en een bar die bizar vroeg sluit. Het park voelde als een Silver Dollar City 2.0, maar scoort op de meeste vlakken net ietsje minder goed. Wat dan weer veel goed maakte waren de attracties: als je ze oplijst en nog eens terugdenkt aan die ritjes, kan je niet anders dan concluderen dat ze allemaal klasserides hebben, een aanbod dat zich zeker kan meten met de beste parken op aarde. De thematisatie is ook overal uitzonderlijk sterk, de setting in de Smokies is fenomenaal en Dreamland Drive-in heeft van mij zelfs een showliefhebber gemaakt. En toch voel ik dat de hoge verwachtingen niet helemaal zijn ingelost, en dat blijf ik steeds ergens jammer vinden. Desondanks sta ik te popelen om ooit terug te komen en me die keer wél volledig van mijn sokken te laten blazen.

TR-bonusje: we kregen een rondleiding in de technische ruimtes van Wild Eagle! Het was de properste remise die ik in heel mijn leven heb gezien, enkele fototjes:

https://i.imgur.com/QUqmOmA.jpg
De winterwielen van een B&M

https://i.imgur.com/J1Tp3LJ.jpg

https://i.imgur.com/hpvXC7H.jpg

https://i.imgur.com/0LzgKVb.jpg

https://i.imgur.com/cyXLcJm.jpg
Enkele spionnen van Vekoma bestuderen technische tekening van B&M tijdens undercover-onderzoek

Tot de volgende!

Die laatste foto met zijn onderschrift maakt het af, haha :D


Nja, meestal hoor je Amerikanen zeggen dat dit de betere versie van SDC is maar blijkbaar is dat dus nogal arbitrair. SDC was dan ook zo goed, dat dat Dollywood pas echt hoger op de wishlist zette dan ervoor. Jullie hebben geluk gehad met Lightning Rod, dat ding lijkt meer dicht dan open te zijn... hopelijk krijgen ze het nog vlot draaiend want zo'n baan niet vlot aan het draaien krijgen zou zonde zijn.

Bedankt voor het TR.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Ignace

maar er was iets dat me tegen de borst stootte ...

---

OK, dit jaar win jij de TR-wisselbeker woordspelingen!

Thanks I., Dollywood is het enige verre park waar m'n vrouw naartoe wil, dus wie weet komt je TR me nog eens van pas.

Leuk en vlot TR :-) Ik lees alle TR's hoor, maar naar deze keek ik toch wel uit ;)

Heeft een achtbaan ook winterbanden? :p Domme vraag misschien

Top tr verslag.

Bedankt voor het verslag van een park waar ik naar uitkeek. Ik vind het wel logisch dat dit niet je favoriete park is, ze zetten niet eens een WC aan de buitenkant van het park! :p

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Michielsken

Bedankt voor het verslag van een park waar ik naar uitkeek. Ik vind het wel logisch dat dit niet je favoriete park is, ze zetten niet eens een WC aan de buitenkant van het park! :p

---

Haha, het is maar iets kleins maar toch: ondertussen verwacht ik zoiets toch bij elk groot park. Een middelgroot Europees parkje heeft het altijd, dus van één van de meest bejubelde parken in Amerika verwacht ik dat dan toch ook.

Dollywood had mijn nummer één kunnen worden, maar de sfeer was in Silver Dollar City gewoon zo veel beter. Ik vind dat dus toch blijkbaar meer van belang dan de attracties, want op dat vlak wint Dollywood dan weer wel van mij.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Ignace

Haha, het is maar iets kleins maar toch: ondertussen verwacht ik zoiets toch bij elk groot park. Een middelgroot Europees parkje heeft het altijd, dus van één van de meest bejubelde parken in Amerika verwacht ik dat dan toch ook.

Dollywood had mijn nummer één kunnen worden, maar de sfeer was in Silver Dollar City gewoon zo veel beter. Ik vind dat dus toch blijkbaar meer van belang dan de attracties, want op dat vlak wint Dollywood dan weer wel van mij.

---

Heeft Dollywood dan zo'n topbanen? Want Wild Eagle is wel goed, maar niet top. Net hetzelfde wordt gezegd (en beaam jij) van Mystery Mine, Firechaser Express en Blazing Fury. Die laatste dan vooral in vergelijking met een sit-down/floorless B&M. Enkel Lightning Rod steekt er bovenuit. Of vergelijk je enkel met de parken die je gedaan hebt op deze trip?

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Michielsken

Heeft Dollywood dan zo'n topbanen? Want Wild Eagle is wel goed, maar niet top. Net hetzelfde wordt gezegd (en beaam jij) van Mystery Mine, Firechaser Express en Blazing Fury. Die laatste dan vooral in vergelijking met een sit-down/floorless B&M. Enkel Lightning Rod steekt er bovenuit. Of vergelijk je enkel met de parken die je gedaan hebt op deze trip?

---

Ik vergelijk enkel met parken die ik al gedaan heb ja :p. Tgoh, het zijn natuurlijk niet enkel de coasters, maar hun woodie is toch erg goed. Ik vergelijk vooral met Silver Dollar City, die minder scoren op het gebied van attracties omdat ze minder grote rides hebben (en omdat hun RMC me tegenviel, terwijl dat vandaag de dag toch het paradepaardje van een park is). Attracties die geen coasters zijn, zijn in Dollywood vaak wel gewoon klasse: Mountain Slidewinder en Drop Line komen meteen in me op, net als een paar andere rides.

Leuk TR van een park dat ik absoluut eens moet bezocht hebben. Net zoals bij velen staat dit enorm hoog op mijn verlanglijstje. Alleen wel jammer om te lezen dat Dolly Parton er zo weinig van haar ziel heeft in gestoken. Nu ja, ze zal het te druk hebben met rentenieren om er zelf een show te komen afwerken :p.

Ook hier vond ik SDC toch beter dan Dollywood qua sfeer en theming. Waar dollywood zeker een goed themapark is, lijkt het bij SDC allemaal veel echter/authentieker. SDC is ook net wat kleiner opgezet en daardoor veel gezelliger.

Qua attracties vond ik Dollywood dan weer wel beter. Ook de shows vond ik in Dollywood leuker dan SDC.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Zeuske83

Heeft een achtbaan ook winterbanden? :p Domme vraag misschien

Top tr verslag.

---

Yes. Niet altijd want ook in Dollywood gebruiken ze ze blijkbaar vrij weinig. Maar net zoals temperatuur invloed heeft op de viscositeit van olie en andere smeermiddelen, heeft het dat ook op de stugheid van de coating op de wielen, en dat heeft weer invloed op hoe de baan rijdt.

Voor mij was Firechaser Express de topper van het park door zijn sterke effecten en goede theming. Mystery Mine komt op de hielen als tweede maar verliest het doordat de baan behoorlijk oncomfortabel is. Persoonlijk vond ik de woodie de minste baan van het park. Meer standaard kun je voor GCI volgens mij niet krijgen. Ook Screaming Eagle vond ik niet echt geweldig. Goed, in tegenstelling tot veel andere wing-coasters heeft deze wél kracht, maar het belangrijkste element voor dit type banen ontbrak: Theming (of in elk geval: near misses). Neem daar bij dat het - zoals Ignace het al prima verwoordde - een rijtje standaard-elementen zijn en je krijgt een niet echt bijzondere baan.

Overigens vond ik het zeker niet erg dat Dolly relatief weinig in het park voor komt. Het museum hoort er een beetje bij omdat Dolly - anders dan Mack - daadwerkelijk een wereldster is. (in zekere zin is Mack dat ook wel, maar ik denk dat een non-pretpark fan er nooit van gehoord heeft, terwijl iedereen wel al eens van Dolly heeft gehoord), maar meer dan dat museum moet er wat mij betreft niet zijn.

Het hotel straalde dan wel weer wat meer Dolly-sfeer uit. Hier kwamen dingen die aan de zangeres doen denken heel geregeld terug. Afgezien daarvan leek het inderdaad vrij standaard, maar met een heel gezelligge hoteltuin. Goed om eens te hebben geslapen, maar voor mij moest het resort van de nacht ervoor zeker niet onder doen voor dit hotel.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door coasterfrenzy

Goed om eens te hebben geslapen, maar voor mij moest het resort van de nacht ervoor zeker niet onder doen voor dit hotel.

---

Je herinnert je toch nog wel dat we de dag ervoor in dat kleine hotelletje lagen waar je aangereden werd veel lawaai te moeten maken op de parking omdat er beren konden zitten :p?

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Ignace

Je herinnert je toch nog wel dat we de dag ervoor in dat kleine hotelletje lagen waar je aangereden werd veel lawaai te moeten maken op de parking omdat er beren konden zitten :p?

---

Klein? Tsja.. dat is relatief. In vergelijk met het dreammore resort inderdaad wel, maar ik zou het zelf zeker niet zo bestempelen :p.

Zelf vond ik dit een heel charmant hotel. Helemaal in de stijl en sfeer van de Smoky Mountains (wat ik bij Dreammore een beetje mistte). Er was een open haard in onze kamer en een soort keukentje dat meteen ook als bar kon worden gebruik. Een leuk achterom langs een stromende beek, grote kamers, en je had er een kans om lokaal wild te zien (wat ik fantastisch zou hebben gevonden). Wat mij betreft een geslaagde plek om te overnachten.