X

Privacy Statement (GDPR)


Beste bezoeker,

In het kader van GDPR hebben wij een privacy statement gelanceerd waarin wij uitleggen hoe wij omgaan met jouw persoonlijke data. Je kan het privacy statement hier terugvinden.

Uw Pretparken.be-team


Nog geen lid? Maak hier je gratis account aan!

  • Kolmården 08/07/2016

    Mensen die graag kajakken en boeken lezen, of fervente wandelaars die van tijd tot stond ook wel graag eens een paar kegeltjes omgooien met een zware bal: het zijn mensen met hobby's die niet te combineren zijn. Voor iemand als mij, die graag dieren- én pretparken bezoekt, is dat al een stuk simpeler. In ons eigen landje kunnen we genieten van Bellewaerde (we kunnen dit tenminste proberen), en ook wat verder van de deur hoeven we vaak maar één inkomprijs te betalen om zowel dieren te bekijken en een adrenalinestoot te krijgen. Die veelbelovende combinatie én mijn eerste RMC: het beloofde een prachtige dag te worden toen we de bus uitstapten op de parking van het Zweedse dierenpark Kolmården.



    Met de Rollercoaster Friends op een nagenoeg lege parking parkeren en voor een gesloten poort staan: het is geen paniek, het is geen slechte planning, het is waarschijnlijk gewoon een knallende start van de dag. En ja hoor, al snel worden we door het gesloten park geleid richting de nieuwste aanwinst. Dat is al een beproeving op zich, want de gids houdt er de pas wel in en het dierenpark is niet klein, noch vlak. Een stevig kwartier later zien we eindelijk waar we voor kwamen: Europa's eerste RMC-baan.



    Natuurlijk heeft dit pareltje geen introductie meer nodig - tenzij je onder een steen op Venus leefde - maar voor de volledigheid (en de stoeferij) doen we het toch even. 56 meter hoog, een dikke kilometer lang, een topsnelheid van zo maar even 116 km/u en niet minder dan 3 inversies. Dit allemaal op een trackje dat voornamelijk bestaat uit hout. Het geheel is tegen/over een rotsige heuvel gebouwd en is bekend onder de naam Wildfire: een woord dat boswachters benauwd maakt, en coasterfans doet jubelen. Nochtans, dat was mij bevinding, maar is zo'n RMC-baan dat ook waard?



    Ja duh! Dat we mogen ondervinden tijdens een ERT-sessie die we na het openingsuur gewoon gezellig doorzetten met het 'gewone volk'. Want ik denk dat de Zweden achtbanen van wereldklasse ondertussen al heel erg gewend zijn, want de hele dag - nochtans redelijk druk - was de wachtrij voor Wildfire zo goed als onbestaand.





    Vooraan, achteraan, links, rechts en in het midden, we kregen alle hoeken van de treinen te zien en zoals het een goede achtbaan beaamt zaten we soms bijna in het zitje van onze (achter)buur. Want Wildfire is wild. De first drop zou ik bestempelen als de beste first drop die ik al mocht beleven: Met niets valt het te vergelijken. Extreem sterke ejector airtime waar geen einde aan komt. Meteen daarna die eerste inversie: pure waanzin. Net als bij Junker blijf je redelijk lang met je hoofd naar beneden hangen, maar Wildfire doet het nog beter. De volgende vreemdgevormde heuvel -zie de foto hierboven- is niet zo extreem als die eruitziet, maar toch bijzonder. Nog enkele gestoorde airtimemomentjes later zit je ongeveer in de helft van de rit en is eigenlijk de pit er al uit. Wildfire blijft scoren, maar dat gestoorde van het eerste deel van de rit zit er niet meer in. De trein kruipt niet door zijn elementen, maar houd het wel duidelijk braver en niet één stukje van de tweede helft verdiend eigenlijk de benaming 'gestoord' of 'ongelofelijk'.



    Voor de duidelijkheid is Wildfire een beest van een achtbaan en valt die niet te onderschatten: ik had alleen het gevoel dat het amper te bevatten begin van de baan afbreuk doet aan de in-vergelijking-met 'slappe hap' die erop volgt. Tussen aanhalingstekens, want ook de tweede helft van Wildfire zou op zich al één van de betere woodie's zijn, maar toch... Een achtbaan hoeft zeker geen consistentie te bevatten, Helix heeft ook minder goede elementen. Maar een goede verdeling van hoogtepunten is in mijn ogen wel essentieel en op dat vlak doet Wildfire een beetje teniet. Zijn prijs voor 'Beste first drop' mag die voor mij mee naar huis nemen, maar 'beste coaster' blijft bij mij Taron, 'Beste coaster van Zweden' is voor mij nog steeds Helix en zelfs 'Beste woodie van Zweden' gaat wat mij betreft naar een veel kleiner baantje in een zusterpark. Zelfs dan verovert Wildfire moeiteloos een plaatsje in mijn top tien en verdient RMC alle respect die het van één persoon kan verdienen, maar wat mij betreft is de perfectie nog niet bereikt met Wildfire.



    Een veelbelovende start voor het pretparkkantje van Kolmården, maar hoe zit het met het dierengedeelte? Vreemd genoeg maken we kennis met de harige bewoners van het dierenpark dankzij een tweede mechanische attractie, één die nog veel groter is dan Wildfire.



    En zo spectaculair als Wildfire was, zo is ook Safari: een kabelbaan van enkele kilometers lang over verschillende dierenverblijven die qua afmeting volgens mij ongeveer overeenkomen met de hele Antwerpse Zoo. Op sommige punten zakken de cabine's, zodat je makkelijker kunt loeren waar die beesten heel de dag mee bezig zijn. Dat hun activiteiten voornamelijk bestaan uit eten, slapen, uitrusten en verstoppen doet eigenlijk niet eens teniet aan deze prachtige ervaring. Safari is de ideale manier om met dieren kennis te maken voor zowel de bezoeker als de dieren en het is dan ook een absolute must-do als je in het park bent. De wachtrij en het stationsgebouw zijn trouwens ook gethematiseerd op een heel hoog niveau: bijna jammer dat we quasi niet moesten wachten, want ik ben ervan overtuigd dat we ontzettend veel leuke details gemist hebben.





    Eigenlijk stopt met Safari eigenlijk ook meteen het lijstje met 'fantastische ervaringen' in dit Zweedse park. Zowel op dieren- als attractiepark blijft het hierna redelijk standaard. Degelijk, niet mis, maar ook niets speciaals. Neem nu Delfinexpressen, de standaard Vekoma die tussen Marineworld (dit is een themagebied en geen vaag pretpark in Canada) en Wildfire ligt. Qua thema loopt het ver achter op de recentere uitbreidingen en qua beleving is het vergelijkbaar met een theekopmolen: je zou er misschien over naar huis schrijven, maar alleen omdat je oma minstens twee vellen A4'tjes van je verwacht als je op reis bent.





    Arrogant én optimistisch zijn: geen goede combinatie. Als de bus onder de stralende hemel de parking oprijdt, besluiten ik en men vriend spontaan geen trui of jas mee het park in te nemen. Wat nog voor het middaguur volgt is uiteraard een enorme stortbui die niet in enkele minuten is overgewaaid. Gelukkig verkocht het park wel meer poncho's dan alleen aan ons en liepen we niet alleen voor lul.





    Kolmården is een gigantische dierentuin met heel grote kooien en heeft de Zweedse natuur als voornaamste troef om interessant te blijven. Hoe leuk ik dierenparken ook vind, ik ben niet zo'n fan van grote wandelafstanden voor kooien die niet interessant zijn in aanzicht. Natuurlijk vind ik het super als de dieren veel ruimte krijgen, maar de klant wil ook wat. Bepaalde kooien in het park weten zeker wel gebruik te maken van het landschap: de tijgers en beren komen volgens mij, wanneer ze sterven, in een hemel terecht die een exacte kopie is van hun verblijf in het dierenpark.











    Het gros van de andere dierenverblijven is echter redelijk standaard en een paar zijn ronduit zwak, en dat is jammer, zeker in een park met het potentieel van Kolmården. Natuurlijk begrijp ik dat neushoorns en olifanten in het wild hun leven doorbrengen op grotendeels kale vlaktes, maar ik heb al genoeg dierentuinen gezien waar ook zulke klimaten zo worden nagebootst dat het ook interessant is voor bezoekers. Ik kan twee voorbeelden opnoemen in mijn provincie alleen al. Hier moesten we het puur van de dieren hebben, en vooral de kamelen verdienen wel krediet om ons alsnog te proberen overtuigen met hun capriolen.







    Erg veel attracties heb ik nog niet vermeld in het TR. Erg veel zijn er ook niet, maar wat ik zeker niet mag vergeten is het kindergebied in het midden van het park. Ik hoorde van anderen dat ze de thematisatie in dit hoekje op gelijke voet vonden staan met sommige gebieden in Disneyparken en dat wil toch al wel iets zeggen.









    Godiståget Is de derde en laatste achtbaan die we hier kunnen afvinken. Een fraai kinderachtbaantje van Zierer, maar nog minder spannend dan een Force 2. Het enige dat hier spannend aan was, was de lange storing die de achtbaan had en er bijna voor zorgde dat we hem niet meer konden. Gelukkig liep het niet zo'n vaart en reegden we de credit gewoon binnen.







    Een laatste verrassende 'attractie' was het panorama-uitzicht. Ergens aan het begin van het park kan je een smal, onverhard bosweggetje volgen om het bovenstaande uitzicht te kunnen bewonderen. Toch wel de moeite en redelijk uniek voor een attractiepark.

    Kolmården is goed op weg één van de beste dierenparken te worden en met Wildfire in hun attractie line-up hebben ze ook op dat vlak een vlammende start genomen. Toen ik na de ERT een babbeltje deed met één van de managers van de groep (want het park hoort tot dezelfde groep als o.a. Grona Lund en Skara Sommerland) zei deze dat er zeker en vast nog meer attracties gingen komen. Misschien niet zo groot als Wildfire, maar toch ook zeker niet mis. Ik kom zeker nog terug naar dit unieke park. Bedankt voor het lezen!
    This article was originally published in forum thread: [TR] Kolmården 08/07/2016 started by Ignace View original post